Ludwigia w akwarium: jak sadzić i pielęgnować

Rośliny akwariowe są nie mniej tradycyjnymi mieszkańcami domowego akwarium, jak wszystkie rodzaje ryb. Pomagają nie tylko ozdobić sztuczny zbiornik, ale także stworzyć optymalny mikroklimat dla jego mieszkańców. Ludwigia jest słusznie uważana za jedną z najpowszechniejszych roślin podwodnych. Jednak nie każdy akwarysta wie, jak stworzyć korzystne warunki dla tej rośliny. Następnie przyjrzymy się bliżej głównym odmianom ludwigii, a także podzielimy się głównymi sekretami jej udanej uprawy w zwykłym domowym akwarium..

Główne rodzaje

Ludwigia należy do licznego rodzaju o tej samej nazwie wodnych lub przybrzeżnych roślin zielnych, liczącego około 80 gatunków. W warunkach naturalnych roślina ta jest masowo spotykana w Ameryce Środkowej i Północnej, Azji, Afryce, Europie, w klimacie tropikalnym lub subtropikalnym. W sztucznych warunkach roślina uprawiana jest wszędzie, zarówno w małych pojemnikach, jak i na basenach zewnętrznych. Najkorzystniej wygląda jednak w akwariach domowych, gdzie z ludwigii powstają jasne i kontrastowe kompozycje.Chociaż nie wszystkie z nich są szczególnie popularne wśród hobbystów, większość z nich już dawno stała się tradycyjnymi mieszkańcami akwariów słodkowodnych. Najczęściej wpływa na to nie tylko strona estetyczna, ale także bezpieczeństwo rośliny dla wszystkich mieszkańców akwariów. Rozważ najpopularniejsze gatunki tradycyjnie używane w dużych i małych sztucznych zbiornikach..

Pełzanie (repens)

Jest to wieloletnia roślina o długich łodygach, wzniesiona, z lancetowatymi liśćmi. Długość łodygi jest przeciętna, często nie przekracza 30–40 cm, ale może też być różna (w zależności od objętości akwarium). Liście są małe, około 3 cm długości i 1,5 cm grubości. Kolor liści jest nasycony ciemnozielonymi odcieniami, z czerwono-fioletowym spodem i wyraźnym błyszczącym połyskiem. Czasami kolor liści może wahać się od jasnozielonego do ciemnoliwkowego (w zależności od warunków środowiskowych i hybrydy).Ma słabo rozwinięty system korzeniowy typu włóknistego. Wśród akwarystów dość często spotyka się zarówno czystą genetycznie Ludwigia repens, jak i wszystkie jej hybrydy. Pełzającą ludwigię można utrzymać w akwariach o dowolnej pojemności, ale najlepiej rozwija się w zbiornikach z dużą ilością wody.

Rubin

Ta ludwigia to roślina o długich łodygach, o długości około 30 cm. Łodyga jest gęsta, wyprostowana, ubarwiona w bogatym brązowym odcieniu. Liście są małe, owalne, lekko spiczaste na końcu, nie więcej niż 3 cm długości i 1–2 cm grubości. Kolor liści jest przeważnie brązowy lub czerwono-ciemny, od jaskrawoczerwonego do ciemnobordowego. Tę Ludwigię wieńczy elegancka i zgrabna rozeta.System korzeniowy jest włóknisty, słabo rozwinięty; jego charakterystyczną cechą jest zdolność do tworzenia pełzających zarośli na warstwie wody, tworząc miękki dywan. Ludwigia ruby ​​może być uprawiana pojedynczo, ale najlepiej wygląda sadzona w małych grupach. Roślina może żyć w prawie każdym akwarium o objętości powyżej 80 litrów..

Bagno

Bagienna ludwigia Jest byliną o długiej, wyprostowanej łodydze do 50 cm długości. System korzeniowy jest słabo rozwinięty, nierozgałęziony. Liście rośliny są owalne i ułożone przeciwnie na łodydze, podczas gdy odcień blaszki liściowej jest zwykle nierówny. Dolna część liścia jest przeważnie fioletowo-czerwona, podczas gdy górna jest zwykle jasnobrązowa..Długość liści w większości przypadków nie przekracza 2,5–3 cm, a miąższość 1,5–2 cm Ludwigia ta rośnie równomiernie przez cały rok, niezależnie od temperatury otoczenia. Najczęściej bagienna ludwigia jest polecana niedoświadczonym akwarystom, ponieważ roślina ta jest uważana za jedną z najbardziej bezpretensjonalnych i odpornych na wszelkiego rodzaju obciążenia antropogeniczne.

Super ed

Roślinę wyróżnia gruba, masywna, wyprostowana łodyga o grubości ok. 3 mm, a jej długość nie przekracza 20–25 cm Kolor łodygi jest brązowy lub brązowoczerwony. Liście rośliny są duże, do 5 cm długości i 3 cm grubości, podłużne i lekko pofalowane na brzegach. System korzeniowy jest słabo rozwinięty. Odcień blaszki liściowej jest przeważnie nasycony szkarłatem, co sprawia, że ​​ludwigia jaskrawo wyróżnia się na tle innych glonów. Na szczycie łodygi tworzy się charakterystyczna rozeta, przypominająca mały kwiatek. Roślinę uprawia się głównie w płytkich akwariach, w małych grupach po 2-3 sztuki.

Brevipes

Roślinę wyróżnia wyprostowana, wydłużona i cienka łodyga o długości około 30 cm z licznymi gałęziami. Kolor łodygi jest ciemnozielony lub zielonkawo-brązowy. System korzeniowy jest dobrze rozwinięty. Listki są małe i wydłużone, około 4 cm długości i 0,5 cm grubości, z charakterystyczną łukowatą krzywizną i lekko spiczastym wierzchołkiem. Kolor liści jest przeważnie bogaty w zielony odcień z niewielką domieszką żółtych lub czerwonawych odcieni.

Rośliny o czerwonawych liściach są uważane za najbardziej popularne wśród akwarystów, ponieważ pozwalają one najlepiej wyróżniać się brevipes spośród innych roślin. Brevipes nie jest kapryśny, więc może być uprawiany w prawie każdym akwarium, nawet przez niedoświadczonych akwarystów. Roślina jest sadzona w małych grupach w tle lub na pierwszym planie, co pomaga stworzyć naprawdę wyjątkowy zbiornik.

Arcuata (łukowaty)

Arkuata ma prostą, wydłużoną, wyprostowaną i łukowatą łodygę o długości około 20-30 cm, zieloną lub zielonkawo-brązową. Łodyga jest raczej cienka i delikatna, łatwo ulega uszkodzeniu. Liście są liniowe, wydłużone, umieszczone przeciwnie na łodydze. Ich długość wynosi około 4 cm, grubość - nie więcej niż 0,2-0,3 cm, kolor jest nierówny, górna część ma jasny jasnozielony odcień, a dolna jest ciemniejsza, czerwono-brązowa lub czerwono-brązowa.

System korzeniowy jest słabo rozwinięty, dlatego roślina nie wymaga grubej warstwy podłoża. Pomimo swojej oryginalności, Ludwigia arquata jest rzadko spotykana w akwarium, a głównym powodem tego jest bliskie podobieństwo do odmiany Brevipes.

Glanduloza (gruczołowa)

Łodyga gruczołowicy jest wyprostowana, gruba i mocna, o długości od 15 do 50 cm (w zależności od wielkości akwarium), koloru zielonego lub zielono-brązowego. Liście na łodydze ułożone są naprzemiennie, a ich kształt jest zwykle wydłużony, lancetowaty. Długość przeciętnego liścia wynosi około 10 cm, szerokość - nie więcej niż 2 cm, kolor liści jest nasycony, jasny, głównie różowo-czerwony.

Cień jest szczególnie wyraźny, jeśli ludwigia była uprawiana na zewnątrz w podmokłym terenie. Glanduloza jest sadzona w małych krzakach w tylnej lub środkowej warstwie akwarium. System korzeniowy dobrze rozwinięty, korzenie silnie rozgałęzione. Roślina jest dość kapryśna, dlatego można ją znaleźć wyłącznie u doświadczonych koneserów ekskluzywnej flory wodnej.

Meksyk (senegalski)

Roślinę wyróżnia wydłużona, wyprostowana łodyga o długości około 15–20 cm, zielonkawo-brązowa lub czerwono-zielona, ​​o słabo rozgałęzionym systemie korzeniowym. Blaszka liściowa tej ludwigii jest lekko wydłużona, ale okrągła, ma około 3–4 cm długości i nie więcej niż 2 cm szerokości, a liście znajdują się naprzeciwko łodygi. Główną cechą tego gatunku jest wyjątkowy ceglasty lub ceglasto-szkarłatny odcień liści, z jasnożółtą żyłką pośrodku blaszki liściowej. Taką roślinę sadzi się w małych grupach, głównie na tle akwarium, co daje szczególny kontrast innym mieszkańcom zbiornika.

Ovalis

Ta roślina jest prawie niemożliwa do pomylenia z żadną inną. Ma długą, wyprostowaną łodygę, około 15 cm wysokości, brązowawo-czerwoną. Liście są najczęściej owalne, lekko wydłużone, do 5 cm długości i ok. 2–3 cm szerokości, przy czym najbardziej charakterystyczną cechą owalu jest kolor liści. Roślina rozwija jasnozielone liście, które pod wpływem intensywnego promieniowania światła nabierają intensywnego ciemnoczerwonego odcienia..Dzięki temu liście zyskują wyjątkową ozdobę i niepowtarzalny odcień. Najkorzystniej taka roślina wygląda pośrodku lub za całą kompozycją, tworząc doskonały kontrast z innymi mieszkańcami akwarium. Gatunek ten nabywają rzadko, jedyną wadą jest jego duża kaprys do warunków bytowania.

Peruwiański (czerwony)

Ta roślina wygląda dość jasno. Jego głównym wyróżnikiem są łopatkowate, wydłużone liście o jasnym odcieniu, długości około 5-6 cm i szerokości 2-2,5 cm. szkarłatny odcień zależy bezpośrednio od ogólnego natężenia światła w akwarium. Liście ułożone są naprzemiennie, na długiej, wyprostowanej łodydze koloru czerwono-brązowego.

Całkowita długość rośliny waha się w granicach 40-50 cm, system korzeniowy słabo rozwinięty, słabo rozgałęziony. Glony najkorzystniej wyglądają z innymi gatunkami w centralnej strefie akwarium, tworząc doskonały kontrast, uwydatniając ciemniejsze obiekty, ale mimo to roślina jest rzadko spotykana wśród akwarystów, ponieważ nie tylko rośnie wolno, ale jest też bardzo kapryśna i wymaga ciągłego Uwaga.

kubański

Łodyga tego gatunku ludwigii jest długa, wyprostowana, rozgałęziona, koloru zielono-brązowego. Liczne liście znajdują się naprzeciwko łodygi. Ich kształt jest przeważnie okrągły, lekko wydłużony, przy długości do 4 cm, szerokości nie większej niż 2,5 cm W sztucznych warunkach liście wydłużają się i zwężają (ok. 0,5 cm), a odcień jasnej i bogatej zieleni rośliny płynnie przechodzi w czerwonawo brązowy lub czerwonawy marmur.

System korzeniowy jest rozgałęziony, dobrze rozwinięty. Roślina łatwo wpasowuje się w każdy krajobraz. Ma dość ciekawą zdolność: w sztucznych warunkach z łatwością zmienia kształt i kolor swojego listowia, co z powodzeniem znalazło zastosowanie w wielu rozwiązaniach projektowych przy aranżacji akwarium..

Hybrydowy

Jest to wieloletnia roślina zielna żyjąca zarówno w toni wodnej, jak i na lądzie, na glebach obficie podmokłych lub podmokłych. Łodyga tej Ludwigii jest długa, wyprostowana, jaskrawoczerwona. W optymalnych warunkach może osiągnąć długość około 40-50 cm, ale zwykle nie przekracza 40 cm. Liście na łodydze są przeciwne, wąskie, eliptyczne, nie więcej niż 5 cm długości, około 1,5 cm szerokości.

Kolor liści jest nasycony, przeważają odcienie od jasnozielonego do głębokiej czerwieni. System korzeniowy jest słabo rozwinięty, ale charakteryzuje się niewielkim rozgałęzieniem. Hybrydowa Ludwigia jest uważana za najbardziej bezpretensjonalną i pasuje do prawie każdego sztucznego krajobrazu zarówno na pierwszym poziomie, jak i na tle akwarium.

Jak zrootować Ludwigię

Współczesny akwaryzm zna tylko dwa sposoby zakorzenienia ludwigii:

1. Kiełki Ludwigii sadzi się na mokrym podłożu, po czym pojemnik z kiełkami napełnia się wodą. Ta metoda pozwala najmocniej utrwalić kiełek w podłożu..
2. Sadzonki delikatnie zanurza się w akwarium z wodą i delikatnie utrwala w glebie. Ta metoda pozwala wybrać najkorzystniejsze miejsce na kiełki, a także stworzyć prawie idealne nasadzenia..

Podstawowe kroki sadzenia kiełków przed napełnieniem akwarium wodą:

1. Namocz materiał nasadzeniowy przez 3-5 minut w roztworze soli kuchennej (1 łyżeczka / 1 l wody), pomoże to zapobiec przedostawaniu się patogennych mikroorganizmów do akwarium.
2. Za pomocą patyka lub pincety wywiercić w glebie odpowiedni otwór odpowiadający wielkości systemu korzeniowego cięcia.
3. Weź kiełek za koronę i opuść go do otworu korzeniami do dołu.
4. Wypełnij studnię rośliną podłożem i mocno dociśnij korzenie.
5. Dodaj wodę do akwarium.

Główne kroki sadzenia kiełków po napełnieniu akwarium wodą:

1. Namocz materiał nasadzeniowy przez 3-5 minut w roztworze chlorku sodu (1 łyżeczka / 1 l wody).
2. Weź kiełek pęsetą w strefie korzeni łodygi pod kątem 45 °.
3. Delikatnie włóż roślinę z systemem korzeniowym do podłoża. Jeśli łodyga nie pozostaje w glebie, należy przywiązać do niej ładunek, który należy usunąć po ukorzenieniu..

Trzymanie w akwarium

Utrzymanie ludwigii w Twoim domowym akwarium jest łatwe. W większości przypadków roślina nie wymaga dużej pielęgnacji, dlatego większość akwarystów z powodzeniem ją stosuje. Ale żeby uzyskać naprawdę piękną i zdrową Ludwigię, zdecydowanie musi stworzyć odpowiedni mikroklimat.

woda

Dla pomyślnego wzrostu i rozwoju ludwigii wymagane są następujące warunki dla wody:

• temperatura - + 20-28 ° C;
• pH - w zakresie 6,0-7,0;
• sztywność - nie więcej niż 5 dGH;
• ilość dwutlenku węgla wynosi 20 mg / 1 l wody;
• częstotliwość podmian wody - minimum 1 raz w tygodniu;
• napowietrzanie - nie jest wymagane;
• minimalna objętość świeżej wody do wymiany wynosi 20% całkowitej objętości;
• filtracja - nie jest wymagana (z wyjątkiem przypadków, gdy woda jest wymieniana mniej niż 1 raz w tygodniu).

Oświetlenie

Do pomyślnego wzrostu i rozwoju tego gatunku wymagane jest intensywne i jasne oświetlenie, przy obliczaniu około 0,4-0,5 W / 1 L wody. Aby to zrobić, akwarium musi być oświetlone specjalnymi lampami akwariowymi. Dla ludwigii niezwykle ważna jest również długość godzin dziennych, która powinna wynosić 12 godzin dziennie..

Top dressing

Ludwigia jest okresowo karmiona. W tym celu stosuje się złożone nawozy mineralne, a także tak ważne i niezbędne pierwiastki jak fosfor i żelazo. Jako złożony minerał nawozy to specjalne mieszanki na bazie węgla aktywnego i gliny. Powstałą mieszaninę wlewa się do wody, w strefie wzrostu ludwigii, wstrząsanie wodą nie jest wymagane, gdyż sama roślina wchłonie wszystko, czego potrzebuje. Jedna roślina będzie wymagała 1 tabletki węgla aktywnego i 2 g gliny (można ją zastąpić czystym torfem).

Procedura jest przeprowadzana nie więcej niż 1 raz w miesiącu. Dodatkowo Ludwigia jest karmiona fosforem i żelazem. Jako źródło fosforu stosuje się dowolny nawóz chemiczny dla flory wodnej, który jest wprowadzany do akwarium w ilości 2 mg / 1 l wody tygodniowo. Żelazo dodaje się do akwarium w ilości 1 mg czystego żelaza na 1 litr wody tygodniowo. W razie potrzeby akwarium zasilane jest dwutlenkiem węgla, takie opatrunki przeprowadza się tylko w przypadku braku substancji, nie więcej niż 1 raz w tygodniu.

Powielanie ludwigii

Ludwigia rozmnaża się dość szybko i łatwo. Najpopularniejsza jest metoda rozmnażania wegetatywnego (sadzonki). Do tego celu nadają się tylko dorosłe rośliny o długości powyżej 10 cm. Wierzchołki lub wyrostki boczne z 4 lub więcej węzłami i kilkoma liśćmi są często sadzonkami. Ostrożnie pokrój sadzonki, aby nie uszkodzić reszty rośliny. Jeśli po uszczypnięciu na łodydze pozostanie wyrostek z mniej niż 3 węzłami, należy go ostrożnie usunąć wraz z korzeniem.

Ponieważ ludwigia jest uprawiana w sztucznych warunkach, można ją rozmnażać o każdej porze roku.. Sadzonki Ludwigia są zwykle sadzone bezpośrednio do gleby, w dowolnym wolnym obszarze na dnie.. Najlepiej, jeśli roślina zostanie posadzona na pierwszym planie, w najbardziej oświetlonym miejscu, pomoże to jej znacznie szybciej ukorzenić się. Roślinę można ukorzenić również poza ziemią; w tym celu sadzonki zanurza się w wodzie na kilka dni. Po uformowaniu się na nich młodych korzeni sadzi się je w stałym miejscu..

Rozwiązywanie możliwych problemów

Pomimo tego, że ludwigie są uważane za bezpretensjonalne rośliny, wielu akwarystów boryka się z szeregiem problemów podczas ich uprawy, które prowadzą do śmierci rośliny. Najważniejsze z nich to:

1. Ucisk wzrostu - obserwowane z brakiem ciepła i lekceważeniem ogólnych zasad uprawy flory wodnej. Regulacja ogólnego mikroklimatu i żywienia pomoże poprawić stan rośliny (w oparciu o powyższe zalecenia).
2. Bladość koloru - pierwsza oznaka niedoboru dwutlenku węgla w wodzie. Aby rozwiązać problem, akwarium musi być sztucznie nasycone dwutlenkiem węgla..
3. Nadmiernie wydłużone międzywęźle i przerzedzona łodyga, w towarzystwie drobnych liści o bladej barwie jest pierwszą oznaką braku oświetlenia. W takim przypadku zwiększ oświetlenie w akwarium lub rozrzedź nasadzenia..
4. Żółknięcie liści - wskazuje na brak żelaza. Aby wyeliminować jego niedobór, żelazo dodaje się do wody w czystej postaci w ilości 1 mg na 1 litr wody raz w tygodniu.
5. Żółknięcie krawędzi liści - jest konsekwencją braku wapnia w wodzie. Wyeliminuj deficyt, umieszczając muszle małży w akwarium.
6. Ciemnienie koloru liści - wskazuje na niedobór fosforu w wodzie. Wyeliminuj problem wzbogacając akwarium dowolnym nawozem fosforowym w ilości 2 mg na 1 litr wody.
7. Dziury w liściach lub skręcenie łodygi - jest konsekwencją złego odżywiania mineralnego. Z problemem walczą wprowadzając do strefy wzrostu ludwigia mieszaninę 1 tabletki węgla aktywnego i 2 g gliny lub torfu (na roślinę).
8. Brązowe lub żółte plamy na krawędziach liści - główny objaw braku potasu w wodzie. Rozwiązują problem dodając do wody nitrofoskę w ilości 1-2 g na 100 litrów wody.

Ludwigia to jasny i wyjątkowy przedstawiciel flory akwariowej, wyróżniający się bezpretensjonalnością, estetyką i niezapomnianym wyglądem. Pomimo faktu, że roślina jest uważana za bezpretensjonalną, aby wyhodować zdrowy i żywotny okaz, należy stworzyć dla rośliny specjalny mikroklimat, zapewniający optymalną wydajność wody, niezbędne odżywianie mineralne i odpowiedni reżim temperaturowy.

Wideo: ludwigia w akwarium, pełzanie, rubin, bagno, treść, jak sadzić