Turkus acara: cechy konserwacji i rozmnażania

Jedną z najbardziej kolorowych ryb akwariowych jest turkusowa acara. Wyróżniający się imponującym barwnym ubarwieniem i agresywnym usposobieniem jest najpopularniejszym przedstawicielem rodziny pielęgnic. W naturalnym środowisku populacja ta występuje w ciepłych wodach terytorialnych takich krajów Afryki Południowej jak Ekwador i Peru..

Akara nie przepada za czystą słodką wodą, dlatego ryby próbują osiedlić się w ujściach rzek, do których wpływa woda oceaniczna z charakterystycznie podwyższoną równowagą kwasowo-zasadową.

Często niedoświadczeni akwaryści mylą turkusową akarę z niebieskawymi plamkami. Rzeczywiście, te ryby mają pewne podobieństwa, a nawet przez długi czas były uważane za jeden gatunek. Turkusowa acara ma większe wymiary, osiągając w warunkach naturalnych dojrzałość do 30 cm, ale środowisko akwariowe rzadko pozwala na wzrost ryby powyżej 15 cm, dużo zależy od istniejącego akwarium, im większe jest, tym większy będzie osobnik.

Jego nazwa ryby została nadana na cześć wyjątkowego niebiesko-zielonego połysku łusek, mieniący się w świetle różnymi odcieniami. Płetwa grzbietowa i ogonowa, które mają piękną jasnopomarańczową obwódkę, są przymocowane do mocnego, wysokiego korpusu akary. Większość kufy i skrzeli pokryta jest krętymi turkusowymi paskami.

Samce są zwykle większe i jaśniejsze niż samice. Z wiekiem na czole mężczyzny tworzy się tłusty nalot, a na płetwie odbytowej zaostrzenie.

U pielęgnic innych gatunków zdominowany przez samce, podczas gdy w przypadku raka kobiety są bardziej temperamentne i zdolne do wyraźnej agresji. W Ameryce Południowej turkusowe ryby są nazywane „zielonymi terrorystami” ze względu na ich porywczy charakter i kłótnie z innymi mieszkańcami rzeki. Jednak są to dość inteligentne ryby. Potrafią rozpoznać swojego pana i z zainteresowaniem pływać do szklanki, aby docenić osobę.

Turkus Acara:

Aby zapewnić pełnoprawne życie i właściwy rozwój, Acary potrzebują akwarium w ilości 100–150 litrów na rybę. Opieka nad takimi zwierzakami to nic wielkiego, ale warto trzymać się pewnych subtelności, które uwzględniają specyfikę tego gatunku. Ryby bardzo lubią kopać w ziemi. Dla ich bezpieczeństwa podłoże nie powinno zawierać dużych ostrych kamieni. Średniej wielkości okrągłe kamyczki w glebie kamienistej o grubości 8–10 mm minimalizują ryzyko urazów ryb.

Do akwarium wodnego powinieneś preferować sztuczne rośliny lub bezpretensjonalne rośliny w pielęgnacji, z dobrze rozwiniętym systemem korzeniowym. Najczęstsze z nich: paproć tajska, mech jawajski, anubias, echinodorus. Rośliny i inne elementy dekoracyjne mocuje się żyłką do zaczepów lub dużych kamieni. Odbywa się to tak, aby ryby aktywne podczas tarła nie wyciągały ich, kopiąc zawartość podłoża glebowego. Jako miejsce tarła najprawdopodobniej posłuży duży, płaski głaz.

Jak wszystkie inne pielęgnice amerykańskie, prezentowany gatunek, doskonale zakorzenia się w wodzie o temperaturze od 23 do 27 stopni. Mogą tolerować upadek do 18 stopni bez konsekwencji. Szczególną uwagę zwraca się na takie parametry wody, jak kwasowość (6–8 pH) i twardość (5–20 dGH). Stałe napowietrzanie i monitorowanie czystości wody zapewni pomyślną hodowlę i uprawę. Co najmniej raz na dwa tygodnie wymieniana jest jedna piąta wody w zbiorniku. Poziom wodoru, amoniaku, azotanów zawsze wymaga odpowiedniej kontroli.

jedzenie

Nagły wypadek bezpretensjonalność turkusowego raka do jedzenia bynajmniej nie mówi o ich wszystkożerności. W rzeczywistości, będąc drapieżnikami, zjadają plankton rzeczny, małe skorupiaki i robaki. Udomowienie sprawia, że ​​są praktycznie wszystkożerne. Specjalistyczne suche mieszanki lub żywa karma w równym stopniu dostarczą zwierzętom wszystkich składników odżywczych. Małe kawałki dorsza, serce wołowe, kalmary, odparowana sałata to ulubione przysmaki. Aby uniknąć problemów z przewodem pokarmowym, akarę należy karmić różnymi pokarmami nie częściej niż dwa razy dziennie..

Zgodność

Wszystko bez wyjątku Amerykańskie cyklidy walczą o przestrzeń i swobody poruszania się, wtedy zmniejsza się ich stan stresu i stopień agresywności. Turkusowy drapieżnik bez wyraźnego powodu będzie znęcać się nad sąsiadami i prowokować ich do walki. Chociaż niektóre osoby, po osiągnięciu dojrzałości w akceptowalnych warunkach, stają się bardziej niesprzeczne. Biorąc pod uwagę fakt, że charakter raka jest bardzo nieprzewidywalny i różnorodny, charakteryzujący się wybuchami nieokiełznanej agresji, wskazane jest, aby w akwarium zaludnić jedną spokojną parę. Dobra kompatybilność z turkusowymi acarami jest potwierdzona przez:

• Kocia ryba
• astronotus oczny
• plecostomus
• severium

Spośród ryb, z którymi będą nieprzyjazne relacje, można wyróżnić:

• managuan cichlazoma
• pielęgnica rudowłosa
• afrykańska pielęgnica

Małe ryby przyczepione do akarów zostaną po prostu zjedzone, podczas gdy duże, wręcz przeciwnie, spowodują zagrożenie dla życia..

Hodowla

Hodowla tych ryb jest dość prosta., nie wymaga specjalnej wiedzy i umiejętności. Samica samodzielnie wybiera partnera do narodzin potomstwa. Ale zdarza się też, że połączenie się nie udaje, wtedy jednego z nieudanych rodziców trzeba zmienić. Zmiana wody lub podniesienie jej temperatury będzie działać jak katalizator zaszczepiania.

W okresie godowym acary uzyskują jeszcze jaśniejsze kolory łusek, a paski mienią się neonowym odcieniem. Możesz obserwować, jak uformowana para jest w bliskim kontakcie, nieustannie ocierając się o siebie i rozkładając płetwy. Podczas tarła osobniki znajdują płaską powierzchnię, na której można oczyścić niewielki przyczółek do tarła. Może to być gładka skała lub, w przypadku jej braku, zwykłe szklane dno akwarium. Równolegle następuje kopanie gleby w celu stworzenia schronienia dla jaj, które samica składa jednorazowo do 300 sztuk.

Kobieta z monitoruje mur z najbardziej ostrożnym nastawieniem, oczyszcza go z niezapłodnionych jaj i przewietrza zdrowe jaja płetwami. Samiec tymczasem bierze czynny udział w ochronie potomstwa, patrolowaniu otoczenia i odpędzaniu intruzów.

Czasami rodzice jedzą własny kawior. Zauważywszy to, osoba musi przenieść mur do innego zbiornika, na przykład słoika. Woda w swoich właściwościach nie powinna różnić się od tej, w której miało miejsce tarło. Użyj pincety, aby usunąć martwe białe jajka. Aby uniknąć infekcji narybku, do wody w akwarium dodaje się leki przeciwbakteryjne i przeciwgrzybicze. Larwy trzeciego dnia przemieniają się w narybek, sam okres inkubacji trwa cztery dni. Po około miesiącu narybek można karmić mikroplanktonem i krewetkami solankowymi naupilia.