Opis białej szynszyli i 14 innych kolorów

W tym artykule wymienię kilka popularnych kolorów szynszyli: standardowy, aksamitny (czarny i brązowy), pastelowy, heban (homo i hetero), beż, mozaika, biały wilson i inne. Podam też krótki opis każdego z typów.

Istniejące kolory szynszyli

W sumie istnieje ponad 20 różnych opcji kolorystycznych szynszyli.

Prawie wszystkie warianty są wynikiem wieloletniej pracy hodowlanej. Korzystając z wyników losowych mutacji, hodowcy opracowali wiele odmian kolorystycznych różniących się od siebie nie tylko odcieniem, ale także budową sierści..

Wśród nich są zarówno odcienie pospolite (homobeige, agouti), jak i rzadkie o złożonej strukturze genetycznej (łupek niebieski, węgiel drzewny, heban biało-różowy).

Kolor szynszyli może być dominujący, przejawiający się w fenotypie zwierzęcia lub recesywny, w którym zwierzę jest nosicielem genu odpowiedzialnego za określony odcień.

Standard

Standard lub Agouti to jedyny kolor występujący w naturze. Futro takiej szynszyli ma: od popiołu po grafit. Z tyłu jest ciemniej, boki są o kilka odcieni jaśniejsze, brzuch i końce łap prawie białe. Włosy niebieskoszare z czarną końcówką.

Beżowy

Zawiera paletę: od jasnego beżu do ciemnego.

Pierwsza beżowa szynszyla została wyprodukowana w 1955 roku.

Tył jest ciemniejszy niż reszta ciała, brzuch jest biały. Uszy są różowo-beżowe z jasnymi plamkami pigmentowymi przypominającymi piegi. Tęczówka oczu różowa do ciemno rubinowej.

Beżowy homozygotyczny

Futro takich szynszyli jest beżowe lub kremowe, równomiernie zabarwione i bez wyraźnego podziału na strefy. Oczy są różowe, czasem z niebieską obwódką. Uszy są jasnobeżowe.

Po skrzyżowaniu dwóch beżowych osobników rodzi się niezdolne do życia potomstwo.

Faktem jest, że gen odpowiedzialny za homozygotyczny kolor jest śmiertelny.

Mozaika srebrna

W tej wersji mozaiki zwierzę ma białe włosy z rozmytymi srebrzystymi obszarami. Głowa i podstawa ogona są ciemniejsze.

Zasady dziedziczenia koloru mozaiki nie zostały jeszcze w pełni poznane, dlatego kolor jest rzadki i drogi.

Biała mozaika

Ciało jest białe, na plecach przebiega zadymiony welon.

Uszy i głowa w kolorze szarym. Ciemne oczy. Wyraźne szare plamy są rozproszone po całym ciele. Za najbardziej wartościowe uznawane są osoby z jasnymi, dobrze zaznaczonymi plamami.

Biało-różowy

Inna nazwa to beżowa mozaika. Sierść jest biała z beżowym połyskiem i różowo-beżowymi lub szarymi łatami lub bez nich. Uszy są jasnoróżowe z pigmentowanymi plamami. czerwone oczy.

Pomoc: aby zdobyć zwierzaka w tym kolorze, musisz skrzyżować nosicieli czterech genów jednocześnie, więc ta opcja jest rzadka.

Czarny aksamit

Jeden z najbardziej oryginalnych istniejących kolorów uzyskano w Stanach Zjednoczonych w 1961 roku. Głowa i ciało takiego puszystego są pomalowane na czarno, boki są szare, brzuch jest śnieżnobiały. Uszy i oczy są ciemne.

Najcenniejsze są osobniki o ciemnych, prawie czarnych bokach..

Osobliwością tego koloru jest stopniowy rozwój koloru. Młode rodzą się z jasnym futrem, które z wiekiem zaczyna ciemnieć..

Odniesienie: gen odpowiedzialny za czarny odcień sierści jest śmiertelny, więc nie można krzyżować dwóch osobników rasy czarnej.

Brązowy aksamit

Dominującym kolorem tego koloru jest brązowy (od jasnego do czekoladowego). Po bokach płynnie przechodzi w beż, a na brzuchu staje się prawie biały. Na głowie ciemna maska, przednie i tylne nogi pokryte ukośnymi paskami. Oczy z czerwonym odcieniem. Włosy na tylnych łapach są bardziej obszerne.

Wraz z wiekiem rozwija się jasność i nasycenie kolorów.

Po urodzeniu młode są jasnobrązowe z kremowym odcieniem. Nasycenie zaczyna się pojawiać po 3 miesiącach.

Homoeboni

Inna nazwa to extradark. Jeden z najrzadszych i najbardziej spektakularnych kolorów. Cena takiej szynszyli sięga kilku tysięcy euro. Futro jest grube, błyszczące, czarne jak węgiel, równomiernie ubarwione. Nie ma smug, woalek i plam o innym kolorze. Oczy i uszy są czarne.

Heteroebony

Ten kolor jest rzadki i drogi..

Szynszyla hetero-eboni może być:

• lekki. Podstawa - biała lub beżowa połączona z szarym, brązowym lub czarnym.
• średnie światło. Kremowy lub jasnobrązowy przeplatany szarym lub brązowym.
• średni. Połączenie ciemnoszarych i białych odcieni.
• ciemny. Połączenie czerni i różnych odcieni szarości.

Charakterystyczną cechą wszystkich wymienionych odmian jest całkowicie zabarwiony brzuch.

Fioletowy

Kolor futra od jasnoszarego lub białego do liliowego. Brzuch jest biały. Uszy są ciemnoszare z niebieskawo-białawym odcieniem. Oczy są ciemne. Futro takich zwierząt jest grube i delikatne.

Pierwsza szynszyla purpurowa uzyskana w Afryce Północnej w 1960 roku.

Biały heban

Dostępne są 2 opcje kolorystyczne białego hebanu:

1. Z przewagą białych lub jasnobeżowych (niezwykle rzadkich) i czarnych plamek.
2. Z przewagą czarno-białych znaczeń.

Plamy znajdują się na głowie, uszach, łapach, u nasady ogona, a czasem po bokach. Ciemne uszy i oczy.

Pastel

Kolor futra waha się od kremowego do czekoladowego. Brzuch jest nieco jaśniejszy lub ma takie samo ubarwienie jak reszta ciała. Uszy są jasnobeżowe, oczy z czerwonym odcieniem.

Małe szynszyle rodzą się białe i nabierają koloru dopiero po 3 miesiącach.

Szafir

Zwierzęta tym kolorem różnią się od swoich odpowiedników mniejszymi rozmiarami. Ich szata jest niebieskawo-szara z wydłużonym grafitowym woalem. Brzuch jest biały. Na uszach cienka, jasna krawędź. Ciemne oczy.

Mała liczba nosicieli, złożona genetyka i predyspozycje do chorób sprawiają, że szafirowe szynszyle są jedną z najtrudniejszych do rozmnażania mutacji..

Pierwsza szynszyla szafirowa zarejestrowana w USA w 1963 roku.

Każda z wymienionych opcji kolorów jest na swój sposób wyjątkowa. Różnią się od siebie ceną, jakością i strukturą futra oraz kodem genetycznym. Dlatego wybierając zwierzaka, musisz z wyprzedzeniem pomyśleć o celu jego nabycia. Do hodowli lepiej wziąć jednego z właścicieli rzadkich genów, od którego będzie szansa na uzyskanie wyjątkowego potomstwa. A do roli zwierzaka możesz wybrać czułe zwierzę bez rodowodu.