Echidna - styl życia i cechy zwierzęcia

Kolczatka to rzadkie i wyjątkowe zwierzę, do niedawna mało zbadane. Przypomina nieco jeża lub jeżozwierza: ma włosy w postaci igieł i ma zdolność zwijania się w kłębek przy każdym znaku niebezpieczeństwa. W tym przypadku zwierzę ma jedną wyjątkową różnicę - torbacz na brzuchu, który służy do składania jaj i opieki nad młodym..

Tło i pochodzenie

Zwierzęta z rodziny echidnova należą do klasy ssaków z rzędu monotremów. Ich pochodzenie wciąż rodzi wiele pytań. W sumie znane są trzy rodzaje, z których jeden jest uważany za wymarły. Mieszka tylko w Australii, Tasmanii, Nowej Gwinei i małych wyspach Indonezji. Są endemiczne, przedstawiciele rodziny nie występują w innych częściach planety.

Jak to wygląda

Jest to stosunkowo małe zwierzę, zewnętrznie przypominające jeżozwierza lub jeża, ponieważ ciało pokryte jest grubą warstwą sierści w postaci igieł do 5-6 cm. Wymiary mają 30 cm długości. Zwierzę ma 2 pary krótkich, ale mocnych i mięsistych łap z dużymi pazurami, które pozwala im kopać głębokie dziury.

Głowa jest przedłużeniem ciała, nie ma szyi. Kufa ma kształt przypominający dziób, z małą ustą na końcu. Zwierzę nie ma zębów, dlatego tarcie języka o podniebienie służy do żucia pokarmu. Oczy są małe, mają nie tylko powieki, ale także specjalną mrugającą membranę.

Jest jednym z nielicznych ssaków, które składają jaja.

Ssak ma ogon, choć trudno go zobaczyć, ponieważ jest pokryty igłami. Zwierzę należy do monotremów, czyli wszystkie produkty przemiany materii (mocz, wydzielina płciowa i odchody) wychodzą przez jeden otwór - kloakę.

Siedlisko, styl życia

Te ssaki spędzają większość swojego życia samotnie.. Wyjątkiem jest okres godowy w miesiącach zimowych. Każda osoba żyje na określonym terytorium, gdzie poluje i znajduje pożywienie. Jest to głównie teren zalesiony lub górzysty, zwierzę unika równin. Nie mają stałego miejsca zamieszkania. Zamiast tego przemierzają swoje terytorium w poszukiwaniu pożywienia, odpoczywając w przypadkowych miejscach.. Zwierzę dobrze kopie i umie pływać.

Zwierzę ma doskonały wzrok, który reaguje na ruch. Gdy pojawia się niebezpieczeństwo, stara się ukryć w dziurach, gęstych zaroślach lub szczelinach w skałach. Jeśli teren jest otwarty, zakopuje się w ziemi, pozostawiając górną część ciała pokrytą igłami na powierzchni. Kiedy ziemia jest zbyt twarda, zwierzę zwija się w kłębek jak jeż..

Zwierzęta są bardziej aktywne w letnie noce

Te ssaki prawie nie mają naturalnych wrogów. Osobę dorosłą mogą jeść tylko dzikie psy, dingo i lisy. Próbują go zaatakować od strony brzucha, żeby nie było igieł i rozstawić „kulkę”. Młode osobniki nie mają jeszcze silnych i potężnych igieł, więc polują na nie również inne drapieżniki, na przykład duże jaszczurki monitorujące..

Co je kolczatka

Podstawą pożywienia są mrówki i termity, na których poszukiwaniu spędzamy większość naszego życia.. Po znalezieniu mrowiska zwierzę zaczyna je wykopywać, liżąc mrówki lepkim językiem. Długa kufa upraszcza proces, a także pomaga w kopaniu w ziemi.

Ssak miesza ze sobą dużo piasku, kurzu, trawy i suchego drewna.

Mocne łapy i duże pazury umożliwiają zrywanie kory z drzew lub niszczenie kopców termitów. Zwierzę jest w stanie przesuwać duże kamienie, które przekraczają jego własny ciężar. W rzadkich przypadkach zwierzę kopie zarośla darniowe lub mchowe, pod którymi mogą znajdować się larwy lub owady.

Podczas karmienia połykają dużą ilość ziemi i małych kamieni. Pomaga lepiej trawić pokarm. Zwierzę w ogóle nie pije wody.

Reprodukcja

Wiarygodne dane dotyczące rozrodu tych zwierząt uzyskano dopiero w 2003 roku po 12 latach ciągłych badań. Okres godowy tych jajorodnych zwierząt rozpoczyna się w maju, a kończy we wrześniu. Na półkuli południowej panuje zima. W okresie godowym zwierzęta łączą się w grupy po 4–5 osobników, w tym jedną samicę i pozostałe samce. Aby przyciągnąć samców, samica wykorzystuje specjalny sekret wydzielany z kloaki, którym pociera ziemię.

W okresie lęgowym zwierzęta chodzą w grupach, zawsze na czele z samicą. Zawsze razem polują i odpoczywają. Inne osoby nie są dozwolone w grupie.

Samce nieustannie starają się opiekować samicą, wkładając do niej nos, a po 3-4 tygodniach pozwala ona podejść do niej jednemu lub kilku samcom. Kobieta leży na plecach, pokazując swoją gotowość. Samce z kolei zaczynają ją okrążać, kopiąc ziemię na głębokość do 30 cm.

Po przygotowaniu rowu samce próbują się wypchnąć. W rezultacie najsilniejsza wygrywa i zapładnia samicę. Krycie odbywa się na boku w pozycji leżącej i trwa do 1 godziny.

Czas trwania ciąży zależy od temperatury powietrza. W gorącym sezonie ciąża trwa krócej i trwa 3-4 tygodnie. Pod koniec semestru samica składa jajo i umieszcza je w woreczku na brzuchu. To rodzaj fałdy, zaprojektowanej specjalnie do noszenia jaj..

Tylko pięć ogrodów zoologicznych na świecie urodziło potomstwo

Po 9–10 dniach z jaja wykluwa się młode o masie około 0,5 gi nie większej niż 15 mm. Noworodek nie jest jeszcze w pełni rozwinięty i nie jest przystosowany do życia, dlatego za pomocą łap mocuje się go w górnej części torby matki, w której znajdują się gruczoły sutkowe. Obszar ten nazywany jest „polem mlecznym”. Młode liże mleko matki językiem, który, nawiasem mówiąc, jest różowy.

Mama niesie w torbie puggle (tzw. Młode) do 2 miesięcy. W tym czasie przybiera na wadze nawet do 400 g, co jest absolutnym rekordem wśród wszystkich ssaków pod względem tempa wzrostu. Matka sama wypycha nowonarodzoną kolczatkę, gdy kolce zaczynają rosnąć, powodując niedogodności.

Do tej pory naukowcy nie wiedzą, w jaki sposób samica umieszcza jajko w torbie. Jej nogi są za krótkie, żeby to zrobić. Być może zwierzę jest zwinięte w specjalny sposób, a jajko spada bezpośrednio z kloaki do torby.

Jednak matka nadal nie opuszcza swojego młodego i kopie dla niego dołek gdzieś pod korzeniami drzewa. Odwiedza go dwa razy w tygodniu, aby nakarmić go mlekiem. Proces trwa do sześciu miesięcy, aż młode usamodzielnią się..

Największą śmiertelność obserwuje się w okresie karmienia młodych. Puggles wciąż są słabi i nie mogą się bronić. Jako ochronę używają specjalnych wydzielin o ostrym i nieprzyjemnym zapachu. Ponadto nastoletnie zwierzęta są niezwykle ciche, nie zwracając na siebie uwagi..

Ciekawe fakty dotyczące ssaka

W przypadku mrówek zwierzę otrzymuje 70% wilgoci

Podkreślmy kilka interesujących faktów:

• Australijska echidna została po raz pierwszy opisana w 1792 roku przez brytyjskiego zoologa George`a Shawa. Błędnie sklasyfikował go jako mrówkojada. 10 lat później inny brytyjski naukowiec Edward Home odkrył tę cechę w postaci jednego przejścia i stworzył nowy skład Monotremes. Nawiasem mówiąc, obejmuje to również dziobaka..
• Tego ssaka można pomylić z najbliższym krewnym dziobaka. Różni się od dziobaka obecnością igieł i brakiem dzioba. Styl życia i środowisko również są różne. Dziobaki są bliżej gadów w swoich cechach, chociaż są ssakami.
• To zwierzę ma specjalne receptory na nosie, które pomagają wychwycić elektromagnetyczne wibracje ofiary lub jej towarzyszy..
• Składaj jaja w taki sam sposób, jak ptaki, czyli przez kloakę.
• Średnia długość życia w warunkach naturalnych to 15 lat. W niewoli zwierzęta stają się długimi wątróbami, osiągając wiek 40-50 lat.
• Samica ma różowe mleko. Wynika to z dużej zawartości żelaza.
• Męski penis ma aż 4 głowy.
• Potrafi polizać język do 100 razy na minutę.
• Pchły na zwierzęciu osiągają wielkość 4 mm.
• Przy gwałtownym spadku temperatury hibernują, które mogą trwać nawet kilka miesięcy. W tym czasie jako pokarm używany jest tłuszcz podskórny..
• Igły są tak ostre, że nawet najmniejszy dotyk może przebić lub skaleczyć skórę.
• Samce mają ostrogi na tylnych łapach, które zawierają trujący sekret. Przez cały okres obserwacji nie zauważono, że samce w jakiś sposób z niej korzystały..
• Zawarte w ogrodach zoologicznych na całym świecie, ale zwierzęta w niewoli nie rozmnażają się.
• Mózg jest prymitywny. Jednak zwierzę jest niezwykle zaciekawione..
• Kolczatka albinos występuje raz na dziesięć tysięcy.

Kolczatka to niezwykłe i interesujące zwierzę. Można go spotkać tylko w Australii i na okolicznych wyspach. Dla ludzi zwierzę nie jest niebezpieczne i po spotkaniu zwija się w kłębek lub stara się uciec w zarośla. Nie warto go podnosić, ponieważ jest to obarczone uszkodzeniem skóry z powodu ostrych igieł.