Ślimak stawowy: utrzymanie, żywienie, hodowla

Początkujący akwaryści po założeniu nowego akwarium często borykają się z problemem zanieczyszczeń, powstawania niechcianych glonów. Istnieje wiele sposobów czyszczenia akwarium, z których najlepszy być może jest biologiczny, to znaczy dołączanie naturalnych środków czyszczących do ryb. Często właściciele ryb uciekają się do pomocy ślimaków stawowych. Nie tylko pomagają w walce z zanieczyszczeniami, ale są również interesujące pod względem obserwacji ich zachowania..

Opis, rodzaje

Ślimak stawowy (łac. Lymnaeidae) to ślimak należący do rodzaju mięczaków płucnych. Jak sama nazwa wskazuje, żyje w zbiornikach słodkowodnych ze stojącą wodą lub wodą o bardzo wolnym przepływie..

Ciało mięczaka dzieli się na trzy części: głowę, tułów i nogę. Ślimak stawowy ma cienką spiralną muszlę, na której znajduje się od pięciu do sześciu loków, głównie skręconych w prawo. Leworęczni występują u mieszkańców Nowej Zelandii i wysp Sandwich. Otwór muszli jest duży, zaokrąglony z przodu. Kształt muszli zależy od tego, jaki prąd jest charakterystyczny dla zbiornika, w którym żyje ślimak. Jego wymiary wahają się od 1 do 6 cm wysokości i od 0,3 do 3,5 cm szerokości. Korpus jest mocno przymocowany do skorupy.Głowa tego mięczaka jest duża. Ma płaskie trójkątne macki z oczami na wewnętrznej krawędzi. Otwór, przez który oddycha ślimak stawowy, jest chroniony przez wystające ostrze. Kolor ślimaka zależy od warunków życia. Muszla jest zwykle brązowa. Głowa i tułów mogą mieć kolor od czarnego z niebieskim odcieniem do żółtego z brązowawym.W naturze ślimak stawowy jest reprezentowany przez wiele gatunków żyjących na półkuli północnej, w Eurazji, Afryce Północnej i Ameryce Północnej. Część jej przedstawicieli można spotkać w gejzerach, wodach siarkowych, lekko słonych i słonych. Można je spotkać nawet na wysokości 5,5 tys. Metrów w Tybecie i na głębokości 250 m.Każdy gatunek wyróżnia się charakterystycznym ubarwieniem muszli, pnia, nóg, a także kształtem i grubością ścianek muszli, kształtem loków i pyska..

Oferujemy zapoznanie się z najbardziej znanymi gatunkami:

1. Zwykły ślimak stawowy, jest duży. Największy w naszej okolicy i najsłynniejszy przedstawiciel rodu. Muszla jest wydłużona, stożkowata, o długości 4,5-6 cm i szerokości 2-3,5 cm. Jest skręcony w spiralę z 4-5 zwojami, które szybko się rozszerzają, tworząc duży otwór. Jego kolor jest brązowy, ściany cienkie i półprzezroczyste - korpus mięczaka jest zielonkawoszary. Gatunek jest szeroko rozpowszechniony, występuje na całej półkuli północnej w różnych zbiornikach słodkowodnych.
2. Mały lub ścięty ślimak stawowy. Gatunek ten ma wydłużoną, spiczastą górę i mocną muszlę. Loki zwijają się w prawo, mają od sześciu do siedmiu zwojów. Skorupa jest cienka, prawie przezroczysta, bladożółta. Jego wymiary są małe: długość - 1-1,2 cm, szerokość - 0,3-0,5 cm Ciało i płaszcz tego ślimaka stawowego mają jasnoszare odcienie. Na płaszczu są ciemne plamy. Gatunek jest szeroko rozpowszechniony na terytorium Rosji, żyje w stawach, bagnach, kałużach. Może żyć wzdłuż brzegów suchych zbiorników wodnych.
3. Ucho. Została tak nazwana, ponieważ usta muszli bardzo przypominają ludzkie ucho. Jego skorupa jest niewielka - ma 2,5-3,5 cm wysokości i 2,5 cm szerokości. Ma cienkie ściany. Malowany na szaro-żółty odcień. Ma do czterech tur. Ostatnia rewolucja jest bardzo duża. Ciało jest zielono-szare lub żółto-zielone z licznymi plamami. Płaszcz może być monochromatyczny - jasnoszary lub w cętki. Ślimak błotny żyje w różnych zbiornikach, żyje na roślinach, zaczepach, kamieniach.
4. Jajowate lub owalne. Podobnie jak u ślimaka ucha, w jajowatym zwinięciu muszli znajduje się jedna trzecia jamy ustnej. Skorupa ma cienkie ścianki i dlatego jest bardzo delikatna. U osoby dorosłej ma 2-2,7 cm wysokości i 1,4-1,5 cm szerokości. Usta są jajowate. Muszla jest jasnoróżowa, błyszcząca i prawie przezroczysta. Ciało jest w kolorze jasnoszarym lub jasno oliwkowym. Płaszcz jest również jasnoszary. Naturalnym siedliskiem jajowatego stawu są jeziora, spokojne rzeki. Może żyć zarówno w strefie przybrzeżnej, jak i na głębokości.
   Sprawdzić 10 najlepszych roślin do akwarium.
5. Bagno. U ślimaka błotnego wysokość muszli sięga 3,2 cm, szerokość 1 cm. Z wyglądu gatunek ten jest podobny do zwykłego ślimaka stawowego, ale różni się od niego tym, że jego skorupa ma kształt ostro zakończonego stożka z małym otworem. Jest koloru ciemnobrązowego. Ponadto bagno jest mniejsze niż zwykle: muszla ma 2-3 cm wysokości i 1 cm szerokości, a muszla ma sześć do siedmiu zwojów. Jego ściany są grube. Ciało jest zielono-szare. Płaszcz jest lekki. Zamieszkuje płytkie zbiorniki wodne - bagna, kałuże, strumienie, stawy.
6. Z falbanką lub falbanką. Swoją nazwę zawdzięcza temu, że jego skorupa jest całkowicie lub częściowo pokryta płaszczem. Powłoka płaszcza jest błyszcząca i gładka. Może być bezbarwny, żółtawy lub żółtawo-zrogowaciały. Jest niewielkich rozmiarów, wysokość 1,9 cm, szerokość 1,2 cm, loki 2,5-4,5. Ten ostatni jest bardzo duży. Powłoka przypomina kształtem kulę. Usta owalne, duże. Ciało jest koloru oliwkowo-szarego z licznymi plamami. Płaszcz jest żółto-brązowy lub żółto-zielony z dużymi jasnymi plamkami. Mieszka w jeziorach, spokojnych rzekach, na płytkich wodach.

Życie w przyrodzie

W naturze ślimaki stawowe jedzą głównie rośliny. Jednak ich dieta może również obejmować pokarm dla zwierząt (muchy, ikrę ryb itp.) I bakterie. Oddychają, czołgając się z wody na powierzchnię. Muszą wykonywać od sześciu do dziewięciu takich wyciągów dziennie. Ślimaki żyjące na dużych głębokościach są w stanie przetrwać dzięki powietrzu rozpuszczonemu w wodzie. Zbierają wodę do jamy płuc. Ślimaki stawowe potrafią pływać - odwracają podeszwą do góry nogami i nadają jej lekko wklęsły kształt.

W warunkach naturalnych ślimaki te rzadko bywają bezczynne, zwykle gdzieś „spieszą się”, czymś zajętym - na przykład skrobaniem glonów z kamieni. Maksymalna prędkość, jaką mogą rozwinąć, wynosi 20 cm na minutę.Co ciekawe, mięczaki te są w stanie przetrwać, gdy zbiornik wysycha, uszczelniając muszlę grubą warstwą, a także gdy staw jest pokryty lodem - po rozmrożeniu ożywają i kontynuują swoją życiową aktywność. Średnia długość życia ślimaka w stawie akwariowym wynosi dwa lata, na wolności - dziewięć miesięcy.

Ślimaki stawowe nie nadają się zbyt dobrze do trzymania w akwarium ze względu na ich obżarstwo. Są kategorycznie przeciwwskazane do osiedlania się u zielarzy. Jeśli jednak początkujący akwarysta nadal chce je kupić, powinien zdawać sobie sprawę ze specyfiki ich pielęgnacji i karmienia..

Trzymanie w terrarium i akwarium

Ślimak stawowy jest bezpretensjonalnym mieszkańcem akwarium. Główne warunki jego utrzymania to temperatura wody nie niższa niż 22 ° С, jej umiarkowana twardość i słabe światło - lepsza luminescencja przy minimalnej mocy.Przy cieplejszej wodzie ślimaki będą rozmnażać się częściej i aktywnie, co nie jest pożądane w domowych akwariach. Wielkość akwarium nie jest krytyczna. Odpowiednia jest gleba kamienista. Może to być kamyki lub gruby piasek.

Nie jest wymagane żadne specjalne czyszczenie mięczaków. Wystarczy standardowe procedury, których powinien przestrzegać każdy akwarysta:

• tygodniowa podmiana wody o 30%;
• napowietrzanie;
• filtrowanie.

Odżywianie, suplementy mineralne

Każdy właściciel akwarium, który umieści w nim ślimaka stawowego, będzie zainteresowany pytaniem, co je i gdzie kupić dla niego pożywienie. Nie będzie z tym problemów, ponieważ może jeść zarówno to, czego nie zjadły ryby, jak i ich odchody, zgniłe rośliny. Osoba może przygotować dla niego sałatkę z drobno posiekanych warzyw, kapusty, cukinii, dyni, pomidorów, innych warzyw i owoców.Dodając ślimaki stawowe do akwarium należy zachować ostrożność, ponieważ po osiągnięciu dorosłości mogą być bardzo żarłoczne i pożerać większość podwodnej roślinności. Czasami ślimaki będą musiały być karmione suplementami mineralnymi. Najważniejsze dla nich jest wapń, więc można na nie wylać pokruszone skorupki jaj, kredę, sepię.

Kompatybilny z innymi mieszkańcami akwarium

Ślimaki stawowe szybko niszczą rośliny, stanowią zagrożenie dla ryb jako nosiciel chorób i pasożytów. Co więcej, niektóre ryby wcale nie mają nic przeciwko jedzeniu skorupiaków. Należą do nich tetraodony, gourami, bitwy, kily. Dlatego przed zasiedleniem ślimaka stawowego w już zaniedbanym zbiorniku należy zbadać informacje o tym, czy wśród jego mieszkańców są drapieżniki, które żywią się ślimakami stawowymi. Mięczaków należących do tej rodziny nie należy trzymać razem z innymi ślimakami. Nie musisz też mieszać różnych typów w jednym zbiorniku..

Choroby

Ślimaki rzadko chorują. Ale one same służą jako źródło dolegliwości zakaźnych dla innych mieszkańców akwarium. Ponadto niebezpieczeństwo polega na tym, że zwykle obecność infekcji w ciele mięczaka w żaden sposób nie wpływa na jego wygląd, dlatego nie zawsze można od razu określić, czy jest ona niebezpieczna dla ryb, czy nie. U małego ślimaka stawowego najczęstszą chorobą jest infekcja grzybicza - jego skorupa pokryta jest białym nalotem.Zabieg będzie polegał na kąpieli z dodatkiem roztworów soli lub nadmanganianu potasu. Ponadto, jeśli mięczak nie spożyje wymaganej ilości witamin i minerałów, ściany jego skorupy mogą stać się cienkie i ulec uszkodzeniu. Obserwując ten problem, warto karmić ślimaka substancjami zawierającymi wapń. Małe pęknięcia znikną samoistnie po chwili od rozpoczęcia kuracji. Ale głębokie trzeba będzie „skleić” specjalnym preparatem sprzedawanym w sklepach zoologicznych.

Hodowla

Ślimaki stawowe osiągają dojrzałość płciową w wieku od sześciu do ośmiu miesięcy. Ponieważ nie mają różnic płciowych, przedstawiciele rodziny ślimaków stawowych rozmnażają się składając jaja, zwykle od 20 do 130 na lęg. Proces ten może zachodzić u nich kilka razy w roku, a przez całe życie jedna osoba jest w stanie wydać potomstwo około pięciuset razy. Mięczaki składają jaja na liściach roślin. Inkubacja odbywa się w ciągu 14-20 dni. Z jaj wyłaniają się niemowlęta z cienką skorupką.Tak więc ślimaki stawowe, oprócz tego, że są bardzo żarłoczne, są również płodne. Dlatego kwestia ich hodowli dla akwarystów nie jest tego warta. Częściej pojawia się inny problem - jak zapobiec ich częstemu rozmnażaniu się i przeludnieniu akwarium. Jeśli zadaniem jest wyhodowanie tych mięczaków, możesz stymulować proces rozmnażania, podnosząc temperaturę wody o kilka stopni.

Nie musisz samodzielnie dodawać ślimaków. Mogą pojawić się nieoczekiwanie - ich jaja są sprowadzane razem z podwodnymi roślinami. W takim przypadku właściciel musi zorganizować ich prawidłową konserwację i upewnić się, że liczba osobników nie przekracza pojemności zbiornika akwarium..Jeśli uda Ci się zapanować nad ich rozmnażaniem, to obecność ślimaków stawowych z pewnością przyniesie korzyści siedliskom ryb - mogą one pomóc w pozbyciu się nieprzyjaznych glonów, które osiadają na wystroju, ścianach i roślinach, a także utrzymują miejsce zamieszkania w czystości. Mięczaki są niezastąpionymi środkami czyszczącymi do akwariów tarlowych. Przeludnienie ślimaków grozi niedoborem tlenu, który w pierwszej kolejności dotknie ryby.W związku z tym możliwe jest, ale nie jest pożądane, trzymanie ślimaków stawowych w akwarium. Z jednej strony potrafią oczyścić zbiornik, dostać się w miejsca, do których nie może sięgnąć ludzka ręka, pozbyć się zbędnych glonów. Ponadto nie wymagają specjalnej pielęgnacji i odżywiania. Z drugiej strony ślimaki te mogą poważnie zaszkodzić roślinom podwodnym, a co za tym idzie, pięknu akwarium. Często są dodawane do akwarium bez żywych alg przez początkujących. Doświadczeni akwaryści wolą zajmować się innymi rodzajami ślimaków..