Miód borsuk, łysy borsuk, miód borsuk. Kim jest to zwierzę?

Miodożer należy do rodziny łasicowatych. Te zwierzęta żyją w Azji i Afryce. Często można je spotkać w Indiach, Iraku, na Półwyspie Arabskim oraz w Turkmenistanie.. Włos na czubku łysego borsuka

od głowy do ogona, biało-szary. Pysk, boki i cała dolna część ciała zwierzęcia są czarne.

Jego dodatkowe nazwy:

• łysy borsuk,
• miód borsuk.

Opis zwierzęcia

W afrykańskich dżunglach można też spotkać całkowicie czarnego borsuka. Samce są na ogół cięższe niż samice. Ich waga waha się od siedmiu do trzynastu kilogramów. Zwierzęcy borsuk ma raczej krótkie nogi i ogon. Bestia ma ostre pazury na przednich łapach. Łysa głowa borsuka szerokie, z małymi oczami i ostrym noskiem. Z daleka wygląda jak łysy, dlatego nazywano go łysy borsuk. Borsuki miodowe osiągają ponad 70 centymetrów. Ogon sięga 25 centymetrów. Ogólnie przypominają rosomaka, który również należy do rodziny łasic..

Ulubionym przysmakiem miodożera jest miód. W poszukiwaniu miodu zwierzęta wspinają się na drzewa. Ale wolą zdobywać własne pożywienie, poruszając się po ziemi. Łyse borsuki nie śpią, jak zwykle w nocy. Jeśli jednak terytorium ich siedliska nie jest zatłoczone, mogą aktywnie zachowywać się w ciągu dnia. Borsuki miodowe śpią w dołach sięgających do trzech metrów. W dołach tworzą miękką ściółkę z suchych liści i mchu. Borsuki miodowe przemieszczają się w ciągu dnia na bardzo duże odległości. Dlatego często muszą nocować w różnych miejscach..

Pod grubą skórą miodożera są tam dość duże zapasy tłuszczu, które pomagają utrzymać ciepło w chłodne dni. A w Afryce są łyse borsuki, które wolą wyposażyć swoje gniazda w dziuplę. Mieszkają samotnie. Rzadko można spotkać grupę łysych borsuków w jednym miejscu.

Zachowanie łysego borsuka

Borsuki miodowe są nieustraszone i agresywne. Nie mają prawie żadnych naturalnych wrogów. Cała skóra miodożera, poza cienką warstwą skóry na brzuchu, jest tak gruba, że ​​nie da się jej gryźć zębami drapieżników. Łysy borsuk nie boi się zębów drapieżnych kotów i jadowitych węży, a także kolców jeżozwierza. Oprócz mocnych zębów i ostrych pazurów borsuki mają zdolność wydzielania cuchnącego zapachu przypominającego skunks. Łysie borsuki są tak nieustraszone, że mogą atakować zwierzę wielokrotnie większe, takie jak bawół. Zwykle robią to, gdy wyczuwają zagrożenie..

Łysy borsuk to drapieżnik. Żywią się zwykle gryzoniami, lisami i antylopami, ptakami, jajami, krokodylami, a nawet jadowitymi wężami. Nie gardzą też padliną, larwami wszelkiego rodzaju owadów i skorpionów. Z pokarmów roślinnych miodożery preferują jagody, owoce, bulwy i korzenie..

Ciąża samicy borsuka trwa nie dłużej niż pięć miesięcy. Następnie rodzi się od dwóch do czterech młodych. Pierwsze tygodnie miodożerców spędzają w norach z suchymi liśćmi, które zapewniają miękkość. Od ponad roku matka uczy swoje młode i nie puszcza jej. Dba o swoje potomstwo i zawsze bezinteresownie chroni ich życie. I chociaż to zwierzę ma bardzo niewielu wrogów, dzikie koty mogą być niebezpieczne. Samica nieustraszenie atakuje lwa, jeśli grozi jej niebezpieczeństwo. Długość życia łysych borsuków jest nadal nieznana.. Ale w niewoli osiągnęła 26 lat.

Interesujący fakt!

Po ukąszeniu przez jadowitą kobrę i wiele innych jadowitych węży, miodożer zaczyna drgać i następuje śmierć. Jednak po 20-40 minutach miodożer wraca do życia i nadal zachowuje się normalnie.

Relacje między zwierzętami a ludźmi

Ludzie traktują borsuki jak szkodniki, chociaż pomimo ich szerokiego rozmieszczenia geograficznego, są one niezwykle rzadkie dla ludzi. Zdarzają się jednak przypadki, gdy miodożery rozbijają ule w poszukiwaniu miodu i atakują kurniki.. Ludzie w takich miejscach pułapki są często używane do zatrzymania bestii. Jednak pomimo intensywnej walki z borsukami nadal nie są gatunkiem zagrożonym..

Niektóre źródła mają opis współpraca borsuka z małym ptaszkiem - "przewodnik po miodzie". Ten ptak bardzo lubi leczyć się larwami pszczół, ale nie może ich zdobyć samodzielnie. Dlatego lecąc z gałęzi na gałąź toruje miodonemu borsukowi drogę do gniazda pszczoły iw momencie znalezienia daje mu specjalny sygnał gwizdkiem. W ten sposób łysy borsuk rujnuje gniazdo pszczół, aby zdobyć ulubiony przysmak - miód i "przewodnik po miodzie" pojawiają się larwy pszczół. Bardzo dowcipny ze strony przebiegłego ptaka.

Borsuki to tak nieustraszone zwierzęta, że aby zdobyć swój ulubiony przysmak, bez problemu atakują nawet ule Afrykańczyków "zabójcze pszczoły". Ale sam borsuk jest bardzo spostrzegawczym zwierzęciem. Przed zachodem słońca udaje się na pagórek i zasłaniając łapą przed słońcem, podąża za lotem pszczół, zastanawiając się, dokąd latają i dokąd często wracają. A gdy stopniowo dociera do gniazda, zaczyna jeść miód mimo użądlenia przez pszczoły.

Borsuk to doskonały myśliwy. Jest obdarzony doskonałym słuchem, wzrokiem i dotykiem. Nawet będąc pod ziemią na głębokości półtora metra miodożer wącha zdobycz. Bardzo szybko rozdziera ziemię pazurami i dusi swoją ofiarę. Na ziemi w kilku skokach wyprzedza małe gryzonie i inne zwierzęta. Borsuki miodowe wyczuwając niebezpieczeństwo atakują nawet te drapieżniki, z którymi sobie nie radzą. Jednak nawet w tym przypadku wyrządzą wrogowi poważne obrażenia za pomocą ostrych zębów i pazurów..

Kiedy łysy borsuk idzie na polowanie, szakale i padlinożercy często podążają jego tropem w nadziei, że oni również dostaną trochę jedzenia. Często ich oczekiwania są spełniane. Borsuk chroni swoją działkę przed swoimi towarzyszami. Na swoim terenie może kopać kilka domów. Tam odpoczywa po jedzeniu. Na pobyt stały miodożer buduje norę w gęstych zaroślach lub w głębokich wąwozach.

Fakty z historii miodożera o imieniu Staffle

Borsuki to bardzo inteligentne zwierzęta. Jest na to historia. Stało się to ponad 20 lat temu w Afryce Południowej, kiedy uratowano małego łysego borsuka z pułapki. Nadano mu przydomek Staffle i przydzielono go do Parku Narodowego Krugera. Nie chciał jednak mieszkać w wolierze i ze wszystkich sił starał się uciec na wolność. Wszystko będzie dobrze, ale Staffle nie dał odpocząć pozostałym mieszkańcom parku. Udało mu się nawet zakraść do domu swojego kustosza, wybijając okno..

Staffle walczył, gryzł i przestraszył wszystkich. Następnie pracownicy parku postawili obok niego samicę, aby ją uspokoić. Ale to też nie pomogło. Teraz razem szukali wolności. Następnie zbudowano dla nich skrzynię z betonu, wewnątrz której znajdowały się drzewa. Sprytne zwierzę wspięło się na sam wierzchołek drzewa, które ugięło się pod jego ciężarem i borsuk wydostał się z więzienia. Personel wyciął wszystkie drzewa i odłożył zwierzę. Ale mądry miodożer się nie poddał. Zrobił górę kamieni i znowu wyszedł! Pracownicy parku zostali zmuszeni do zbudowania ogrodzenia elektrycznego dla borsuka.

W okresach suszy te inteligentne zwierzęta kopią doły w pobliżu suchych rzek, które są następnie stopniowo wypełniane wodą. W ten sposób używają tych dołów wodnych jako wodopoju..

Cechy struktury ciała

1. Główną cechą miodożerów jest ich gruba skóra. O dziwo, jest tak gruby, że nawet strzały i włócznie, wykonane tradycyjnie, nie wytrzymują. Nie wspominając o ukąszeniach owadów. Co więcej, skóra miodożera jest tak twarda, że ​​jest odporna na uderzenie ostrej maczety. Inną cechą skóry miodożera jest to, że jest dość luźna. Oznacza to, że zwierzę może bez problemu robić uniki w swojej skórze. Jest to szczególnie przydatne, gdy drapieżnik złapał borsuka w zęby. Dzięki tej premii miodożer może robić uniki w drugą stronę i reagować na wroga ostrymi pazurami i zębami..
2. Zaskoczenie wywołuje nie tylko skóra, ale także szczęka łysego borsuka. Dzięki ostrym zębom i potężnej szczęce miodożer jest w stanie przegryźć każdą kość ofiary, a nawet zjeść żółwia wraz ze skorupą.
3. A pazury miodożera są tak mocne, że jest w stanie całkowicie zakopać się w ziemi w ciągu zaledwie kilku minut..

Borsuk to niezwykle odważne, silne i inteligentne zwierzę. Pomimo tego, że lwy i lamparty mogą go zabić z silnym pragnieniem, wolą unikać borsuka. W końcu będziesz musiał odpowiednio przy nim majstrować. W naturze zdarzały się nawet przypadki, jak trzy borsuki wypędziły siedem lwów i zaczęły jeść swoją zdobycz, lub jak trzy lamparty goniły borsuka i nie mogły sobie z tym poradzić.

Miód borsuk, to także łysy borsuk, wpisany do Księgi Rekordów Guinnessa jako najbardziej nieustraszone zwierzę żyjące na lądzie.