Opis lamparta: miejsce, w którym żyją i żyją różne populacje

Lampart to rodzaj mięsożernych ssaków z grupy kotów. Lampart, zwany także panterą lub lampartem, jest podrodziną dużych kotów i jest uważany za jednego z członków rodziny panter. W XX wieku lampart został wpisany do prawie wszystkich dokumentów ochronnych krajów na planecie, w tym Czerwonej Księgi Federacji Rosyjskiej.

Wygląd

Leopard to duży kot pod względem wielkości ustępuje jedynie lwu i tygrysowi. Ciało lamparta jest muskularne i wydłużone, ale lekkie i giętkie. Długość ogona zwierzęcia jest o ponad połowę mniejsza od jego ciała. Nogi zwierzęcia są małe, ale jednocześnie bardzo mocne. Łapy są masywne i szerokie, a głowa ma zaokrąglony kształt i nie różni się dużym rozmiarem. Czubek głowy lamparta ozdobiony jest krótkimi, zaokrąglonymi uszami, które są szeroko między sobą..

To zwierzę ma małe oczy z zaokrąglonymi źrenicami. Grzywa jest nieobecna, wibrysy białe lub czarne osiągają rozmiar 120 mm. Jeśli chodzi o wagę lamparta, wskaźniki te różnią się, biorąc pod uwagę obszar geograficzny zamieszkania. Zwierzęta żyjące na terenach zalesionych mają mniejszą masę ciała i mniejszą wielkość niż ich odpowiedniki na terenach otwartych. Samce tych kotów są z reguły o jedną czwartą większe niż samice. Długość dorosłego lamparta waha się od 85-200 cm, ogon może osiągnąć 55-80 cm..

Cechy koloru lamparta:

• Futro dorosłego człowieka jest krótkie i krótkie (nawet zimą), równomiernie rozłożone na całym ciele. Żółte i czarne włosy mają różną grubość i długość. Ogólnie rzecz biorąc, żółte włosy są dłuższe i cieńsze niż czarne.
• Futro jest bardziej matowe zimą niż latem.
• Łapy i brzuch lamparta mają zwykle jednolite ciemne plamy. Po zewnętrznej stronie nóg w górnej części ciała są większe, a bliżej dna plamy stają się mniejsze - łapy i ręce lamparta zaznaczone są jedynie małymi ciemnymi plamkami.
• Ogon zwierzęcia pokryty jest dużymi, solidnymi i pierścieniowymi plamami - od góry i lekko od dołu.

Siedlisko i rozmieszczenie lampartów

Miejsc, w których żyją lamparty, jest więcej niż jakikolwiek inny gatunek kotów. Lamparty są powszechne na terenach leśno-stepowych i leśnych, a także na terenach górzystych i sawannowych kontynentu afrykańskiego. Również ten gatunek kotów zamieszkuje południowe terytorium Azji. Lamparty niegdyś zamieszkiwały Zakaukaz, większość Afryki, Indie i Pakistan. Również ich siedliska opanowały Sri Lankę, Zanzibar i wyspę Jawę.

Dziś w wielu historycznych siedliskach gatunek ten albo nie występuje bardzo rzadko, albo jest całkowicie wymarły. Wśród tych krajów są Zanzibar, Półwysep Synaj i Maroko. W innych miejscach zasięg lamparta ma strukturę podzieloną na odrębne populacje, położone w znacznej odległości od siebie. Jeśli weźmiemy pod uwagę terytorium Rosji, lamparty mogą tu mieszkać na terytorium Primorskim. Można też spotkać się ze zwierzęciem na Kaukazie.

Mówiąc o lampartach afrykańskich należy zaznaczyć, że najczęściej lubią one żyć w dżungli położonej w centralnej części kontynentu, a także na wyżynach. Również te drapieżniki występują na półpustynach i sawannach Maroka. Lamparty pilnie potrzebują wody, więc unikają życia w suchych miejscach, omijając obszary Namibii i Sahary.

W Azji zwierzęta mają to do siebie, żyją nad Amurem w lasach iglastych, a także w lasach subtropikalnych i tropikalnych, które znajdują się na równinach i na zboczach gór Indii i Azji Południowej. Siedlisko lampartów w Azji ciągnie się aż do Półwyspu Arabskiego. Zwierzęta te występują nie tylko na suchych pustyniach Azji, a także na Borneo i Sumatrze. Jednak znaleziska archeologiczne potwierdzają, że lamparty kiedyś zamieszkiwały Sumatrę. Dzisiejsze siedlisko lampartów obejmuje części Afganistanu, Kaszmiru i Kaukazu, w tym Himalaje.

Siedlisko lampartów na Kaukazie

Na Kaukazie populacja lampartów znacznie się zmniejszyła pod koniec XX wieku, stając się po prostu znikoma. Można śmiało powiedzieć, że na tym obszarze drapieżniki te są na skraju wyginięcia. Na Kaukazie zasięg lampartów występuje głównie na przedgórzu leśnym.

Zasięg zaczyna się na zachodnich stanowiskach, niedaleko Tuapse, i obejmuje tereny północne. Następnie dociera do części wschodniej aż do końca pasma Kaukazu. Jeśli chodzi o podgórze, w ich lasach zasiedlają lamparty i czasami spotykają się w ich górnych obszarach, rzadziej powyżej jego granicy. Zasięg zwierząt u podnóża kaukaskiego grzbietu schodzi do zboczy gór, a na Zakaukaziu siedliska zajmowały podgórską część Małego Kaukazu, w tym obszar między Kurą a Rionem.

Siedliska zwierząt w Azji Środkowej są reprezentowane w Azji Zachodniej - w Afganistanie i Iranie. Obszar ten jest warunkowo podzielony na kilka części.

• W Turkmenistanie główną część obszaru reprezentuje Kopetdag.
• W Azji Środkowej obszar położony jest na prawym brzegu rzek Pyandzha i Amu-Daria.
• Siedlisko Dalekiego Wschodu należy do Półwyspu Koreańskiego i północno-wschodnich Chin. Ta część pasma znajduje się w Transbaikalia, regionie Amur i regionie Ussuri..

Zachowania społeczne i terytorialne

Lamparty to samotne drapieżniki, które prowadzą głównie nocny tryb życia. Zwierzęta te łatwo dostosowują się do każdych warunków życia. Mogą żyć na pustyniach, w górach i lasach. Terytorium ich indywidualnego zamieszkania może wynosić od 10 do 450 km. kw. - zależy to od dostępności pożywienia i terenu. Niewielka budowa ciała lamparta nie przeszkadza mu w udanym polowaniu na duże zwierzęta - czasami ich zdobycz może osiągnąć nawet 800 kg.

Lamparty mają wyjątkową zdolność wspinania się na drzewa. Zwierzęta te mogą się na nie wspinać, zarówno w celach rekreacyjnych, jak i do polowań na małpy. Ale głównie lamparty nadal polują na ziemi. Zwykle drapieżnik cicho i ostrożnie podnosi zdobycz na odległość jednego skoku, a następnie rzuca się i dusi swoją ofiarę. Jeśli skok się nie powiódł, drapieżnik nie ściga zdobyczy. W niektórych przypadkach zwierzę może celowo głośno podejść do ofiary, a następnie się ukryć. W tym przypadku ofiara, nie wiedząc, od czego spodziewać się ataku, jest zdezorientowana. Często drapieżnik podnosi szczątki zdobyczy na drzewo, aby uchronić je przed hienami i szakalami.

Karma dla lamparta

Z reguły dieta lamparta składa się z kopytnych - sarny, jelenia i antylopy. Czasami może żerować na małpach i gryzoniach, a także na wężach i ptakach. Może polować na konie i owce. Lamparty często atakują psy, a także wilki i lisy. Z braku pożywienia zwierzę czasami kradnie zdobycz swoim krewnym. A więc jeśli chodzi o osobę drapieżniki rzadko atakują ludzi - w tym celu należy niepokoić lamparta. Ale na pewno zaatakuje, jeśli go zranisz - w tym przypadku konsekwencje będą bardzo smutne.

Lamparty hodowlane

Zazwyczaj lamparty rozmnażają się przez cały rok w południowych regionach ich zasięgu. Populacje położone na Dalekim Wschodzie rozmnażają się najczęściej późną jesienią. Rozmnażaniu się tych zwierząt z reguły towarzyszy ryk i walka ze strony samców, co oczywiście dotyczy kotów. Innym razem lampart milczy, czego nie można powiedzieć o tygrysie czy lwie..

Ciąża kobiety trwa zwykle 3 miesiące. Rezultatem jest narodziny 1-2 (w rzadkich przypadkach trzech) młodych. Zwierzęta najczęściej schroniły się w szczelinach skalnych lub jaskiniach. Również jako legowisko mogą być dziury, stworzone przez wyrwane z korzeniami drzewa. Drapieżniki wybierają do tego miejsce, które jest niepozorne i ciche. Młode lamparty wyprzedzają w rozwoju młode tygrysy - z reguły po 2 latach osiągają dojrzałość płciową.

Polowanie na lamparta śnieżnego

Ten drapieżnik zawsze był znaczącym trofeum dla myśliwych. Polowali na lamparty tylko w swoim zasięgu. Łowcy mają taki termin jak Wielka Piątka, który obejmuje takie zwierzęta jak:

• Lampart afrykański;
• nosorożec;
• słoń;
• Bawół afrykański;
• Lew.

Każde z wymienionych zwierząt liczy się dla myśliwego luksusowe trofeum i cenny łup.

Jeśli weźmiemy pod uwagę polowanie na lamparty w XIX i XX wieku, to możemy powiedzieć, że w rejonach Azji i Afryki tego typu polowania miały niekontrolowany i całkowicie nieuporządkowany charakter. To właśnie stało się główną przyczyną zniknięcia tego rzadkiego drapieżnika..

W niektórych regionach Azji nadal są kłusownicy, którzy polują na lamparty, ale tego typu polowanie jest prawnie zabronione w całym kraju. Niestety na czarnym rynku zapotrzebowanie na cenne i piękne skóry tych zwierząt jest nadal duże, a organy tych drapieżników są często wykorzystywane w recepturach medycyny ludowej. Wiele państw kontynentu afrykańskiego przyznaje określoną kwotę na polowanie na lamparty - wynika to z ich dużej liczby na tych terytoriach. Jeśli chcesz dowiedzieć się, ile kosztuje skóra lamparta, to cena za skórkę może wzrosnąć do 15 000 dolarów.

Klasyczny schemat polowania na to zwierzę polega na użyciu tusz jako przynęty, co jest interesujące dla lamparta (zwykle sarny lub małpy). W tym celu używa się tylko świeżych tusz, ponieważ żaden typ kotów nie rozpoznaje zgniłego zapachu..

Z reguły kłusownicy podrywają samotnego, do którego często przychodzi drapieżnik. Tusza przynęty jest przymocowana do spodu drzewa, tak aby była dobrze widoczna na niebie. Zwierzę podchodzi do zapachu ofiary już o zmroku, wydając rodzaj ryku. Ten ryk jest podobny do kaszlu lub odgłosu piły - myśliwy nie pomyli go z niczym. Po myśliwy musi działać szybko - strzał następuje z bliskiej odległości. Jeśli zwierzę zostanie zranione, jest bardzo agresywne i niebezpieczne dla myśliwego, próbując zaatakować zamiast uciekać. Często lampart tylko udaje, że został zabity - gdy tylko się zbliżysz, zwierzę pędzi na myśliwego.

Pod koniec XIX wieku moda na skóry lamparta osiągnęła swój szczyt, czyniąc z tego drapieżnika swoją zdobycz. Wiele gwiazd w tym czasie uwielbiało obnosić się w kurtkach ze skóry lamparta, a także w tej formie robiło zdjęcia na okładki magazynów. Wszystko to znacznie zmniejszyło populację lampartów na planecie. Ponad 300 000 skór lampartów zostało wprowadzonych na europejski rynek futer w latach pięćdziesiątych XX wieku.