Opis dużego rogatego jelenia irlandzkiego

Wielki rogaty lub irlandzki jeleń to wymarły gatunek należący do rodzaju jelenia olbrzymiego, rodziny jeleniowatych. Jego siedlisko rozciągało się od Irlandii po ziemie Azji Północnej i Afryki, a także znaleziono go w niektórych częściach Chin. Jeleń irlandzki żył w okresie plejstocenu i wczesnego holocenu.

Opis zwierzęcia

Jego wygląd przypominał wizerunek współczesnej łani. Było to jedno z największych zwierząt w rodzinie jeleniowatych. W kłębie wysokość olbrzyma sięgała 2,1 metra. Rozpiętość rogów wynosiła około 3,7 metra i ważyła do 40 kg. Górna część rogów miała znaczną ekspansję w postaci łopaty skierowanej w górę z szeregiem procesów. Średnia waga zwierzęcia wynosiła 540-600 kg. Wybitne osoby jeleń wielkorogi ważył 700 kg lub więcej.

Gatunki wielorogie zrzucają co roku swoje poroże iw krótkim czasie odrastają do imponujących rozmiarów, jak współczesne jelenie. Samice tych zwierząt nie miały rogów i mogły dobrze żyć w lesie..

W motywach malowideł jaskiniowych starożytnych ludzi często pojawiał się jeleń wielkorogi. Można przypuszczać, że polowanie na tę bestię było bardzo ważne dla przetrwania przodków ludzi w epoce lodowcowej.. Z tych samych zdjęć możesz się dowiedzieć i koloru zwierzęcia, miał ciemnobrązowy grzbiet i jasną sierść na piersi. Okazy znalezione podczas wykopalisk miały w obręczy barkowej trójkątną strukturę przypominającą garb. Taka struktura jest również typowa dla współczesnych łosi. Konstrukcja składa się z wydłużonych kręgów, które zapewniają dodatkowe wsparcie dla mięśni podtrzymujących ciężkie rogi. Struktura nagromadzenia jest indywidualna dla każdej osoby.

Były też mniejsze formy jelenia olbrzymiego:

• Megaloceros cazioti, który mieszkał na Sardynii i Korsyce. Jego wysokość nie przekraczała jednego metra, a rogi były znacznie mniejsze..
• Megaloceros cretensis, który żył na Krecie, nie przekraczał 60 cm wysokości, rogi zwierząt były krótkie i proste w kształcie, z jedną lub dwiema gałęziami, dorastające do 15 cm.

Siedlisko

Wielka bestia nie opanował terytorium Ameryki Północnej, mieszkał tam przodek jelenia, podobny wyglądem do mieszanki wapiti i łosia. Zwierzęta te były bliskimi krewnymi jelenia i przestały istnieć na długo przed pojawieniem się rodzaju ogromnych jeleni wielorogich.

Europejskie daniele stały się bliskimi potomkami na linii genetycznej jeleni gruborogich, a wcale nie jelenia szlachetnego, jak można by przypuszczać. Podobieństwo do łosia opiera się również tylko na podobnym kształcie rogów, ale nie ma potwierdzenia genetycznego.

W Europie ostatni przedstawiciele gigantów wielkorogich wymarli około 11,5 tysiąca lat temu. Pozostałości ludności znajdowano na terytorium Syberii przez kolejne 3 tysiące lat.

Usunięto masywne rogi bestia z możliwości życia w lesie, więc głównym siedliskiem irlandzkiego giganta były mokre łąki. Na terenie Syberii wydobyto szczątki sprzed 7700 lat, które stały się ostatnim znaleziskiem związanym z tym zwierzęciem. Większość szkieletów jelenia wielkorogiego znaleziono na bagnistych obszarach Irlandii, co nadało inną nazwę rogatemu olbrzymowi. Znacząca kolekcja zawierająca szkielety jelenia rogatego przekazana do Muzeum Historii Naturalnej w Dublinie.

Gigant z dużymi rogami nadal nie był największym jeleniem żyjącym na planecie. Niektórzy przedstawiciele współczesnych łosi, mieszka na Alasce, mają większą wagę niż starożytne jelenie. Wymarły gatunek łosia Cervalces latifrons, którego masa sięgała 1400 kg, również znacznie przewyższał go wagą..

Możliwe przyczyny wyginięcia

Biorąc pod uwagę oddalenie okresu pobytu jeleni wielkorogich, dość trudno jest z dużą dokładnością określić przyczynę ich wyginięcia, dlatego w tym numerze istnieje kilka możliwych scenariuszy rozwoju wydarzeń:

1. Według naukowców duże rogi powstały pod wpływem doboru naturalnego. Większe samce z masywnymi rogami częściej wygrywały walki o samice. Z każdym pokoleniem rozmiar rogów stopniowo wzrastał. W rezultacie organizm zwierząt nie wytrzymał zbyt ciężkich rogów i gatunek ten z czasem zaczął wymierać.
2. Inna teoria wyjaśnia zanik populacji irlandzkich gigantów, postęp lasów na równinach i stepach. Proces ten zmniejszył liczbę pastwisk dla zwierząt i pozbawił je źródła pożywienia. A także teoria obala brak równowagi ciała i rogów zwierzęcia. Zestaw jeleni był dość zgodny z wielkością poroża, co nie mogło wpłynąć na wyginięcie gatunku.
3. Za najbardziej prawdopodobną przyczynę zniknięcia tego gatunku zwierząt w końcowym okresie epoki lodowcowej można uznać zmiany ekologiczne, pojawienie się poważnych chorób, a także nadmierne polowanie na starożytnych ludzi. Być może wszystkie te czynniki działały łącznie i wpłynęły do ​​pewnego stopnia na wyginięcie. Z tych powodów zniknęło wiele gatunków dużych zwierząt, które zamieszkiwały planetę w tamtym okresie historycznym..

Wyspa Man, na Morzu Irlandzkim odkryto szczątki gigantów, którzy żyli na Ziemi 7700 lat temu. Rogi tych okazów były znacznie krótsze niż te znalezione w Irlandii. Potwierdza to pojawienie się allometrii w obrębie gatunku. Tak więc małe osobniki w populacji miały również mniejsze rogi, a formacje kostne nie ulegały ciągłemu wzrostowi..