Opis koszyczka słonia z krótkimi uszami

Skoczek z uszami krótkimi uszami (Macroscelides proboscideus) jest również znany pod inną nazwą - ryjówka słoń

. Wszystko dzięki długiemu, cienkiemu i ruchomemu nosowi, który sprawia, że ​​małe stworzenie wygląda jak miniaturowy słonik.

Jak można się domyślić, zwierzę należy do rodziny skoczków, samodzielnie zajmujących niszę z rodzaju skoczków z krótkimi uszami. Początkowo podzielono je na dwa podgatunki: proboscideus i flavicaudatus, z których ten ostatni jest obecnie niezależny.

Wygląd

Patrząc na to małe zwierzę, można mimowolnie zastanawiać się, jakie niesamowite stworzenia tworzy natura. Pomimo przedrostka „duży” w nazwie, skoczek z krótkimi uszami jest najmniejszym przedstawicielem rodziny skoczków. Jego wielkość ciała nie przekracza 12-13 centymetrów, nie licząc ogona. Który, przeciwnie, ma imponującą długość, często równą samej łydce: od 9 do 14 centymetrów.

Sam wygląd nie różni się zbytnio od innych skoczków, z wyjątkiem głównej cechy wyróżniającej - nosa. To dzięki ich niesamowicie wydłużonemu pyskowi, który kończy się długim noskiem przypominającym trąbkę, zyskały miano skoczków słoni. Nie bez powodu mają krótkie uszy: ich uszy są małe i, w przeciwieństwie do przedstawicieli ich rodziny, mocno zaokrąglone.

Plamy wokół oczu, które często występują u różnych skoczków, są nieobecne u tego gatunku. Gruba i miękka sierść ma dwukolorowy. A jeśli brzuch jest najczęściej biały lub szary, to górna połowa ciała może mieć kilka kolorów, w zależności od konkretnego środowiska:

• żółtawy lub żółto-pomarańczowy,
• szary,
• jasnobrązowy,
• Brudny żółty,
• piasek,
• ciemnoszary, zbliżony do czerni.

Siedlisko i populacja słonia

Naturalnym siedliskiem skoczków jest sucha Afryka. Przeważnie południowa część kontynentu, terytorium Namibii i częściowo Botswany. Ich łączna powierzchnia sięga pół miliona kilometrów kwadratowych. Ponadto najczęściej spotyka się je właśnie na tych obszarach, na które praktycznie nie miały wpływu czynniki antropogeniczne, preferując obszar pustynny z rzadkimi zaroślami zielnymi i krzewiastymi..

Co ciekawe, ze względu na silne rozproszenie populacji na dużym obszarze w 1996 roku skoczkowie zostali omyłkowo wpisani do Czerwonej Księgi jako jeden z gatunków wrażliwych. Ale po 7 latach naukowcy zrewidowali swoją decyzję, zastępując status zwierzęcia zwykłym: „z niebezpieczeństwa”. Obecnie jedynym niebezpieczeństwem, które ma negatywny wpływ na zasiedlanie tych zwierząt, jest naturalne pustynnienie okupowanego obszaru..

Zachowanie, styl życia i odżywianie

Swoim zachowaniem skoczków można bezpiecznie nazwać prawdziwymi samotnikami - jedno takie zwierzę, pomimo bardzo małych rozmiarów, zajmuje powierzchnię około jednego kilometra kwadratowego i przez większość swojego życia stara się nie krzyżować ze swoimi kongenerami. Tylko w okresie godowym skoczkowie z krótkimi uszami mogą wyruszyć na poszukiwanie „bratniej duszy”.

Większość skoczków z krótkimi uszami preferuje tryb życia w ciągu dnia od zmierzchu, a tym bardziej nocnego. Co więcej, gorące afrykańskie słońce w żaden sposób temu nie przeszkadza: wręcz przeciwnie, zwierzęta te lubią wychodzić ze swoich kryjówek w szczególnie upalne popołudnie, aby chłonąć promienie słoneczne lub tarzać się w gorącym piasku podczas kąpieli w kurzu. Tylko naturalni wrogowie, wśród których wyróżniają się ptaki drapieżne, mogą zmusić je do zmiany przyzwyczajeń i rozpoczęcia aktywności wieczorem lub w nocy..

Podstawą diety samych skoczków są:

• różnorodne owady,
• małe bezkręgowce.

Przede wszystkim zwierzęta, takie jak mrówki i termity, ale w czasach głodu nie będą miały nic przeciwko próbowaniu pokarmów roślinnych: korzeni, jagód lub pędów bardzo młodych roślin.

Jeśli mówimy o mieszkaniu lub schronieniu, wtedy skoczkowie słoni są wyjątkowo bezpretensjonalni i trochę leniwi, ponieważ wolą tłoczyć się w pustych „domach” innych gryzoni. Ale nawet jeśli takiego nie znaleziono, to nie ma znaczenia! Słoń ryjówka potrafi bez większych trudności wykopać własny dom, zwłaszcza gdy pod jego stopami znajduje się miękka piaszczysta gleba..

Bluzy hodowlane i dziecięce

Gody rozpoczyna się późnym latem lub wczesną jesienią, przypada na sierpień-wrzesień. Ciąża trwa od 50 do 60 dni, po czym samica rodzi dwa lub rzadziej jedno młode. Jednocześnie nie nadają się do specjalnych miejsc ani gniazd na narodziny ich przyszłego potomstwa..

Małe skoczki z krótkimi uszami rodzą się rozwinięte i po kilku godzinach są w stanie poruszać się i badać kosmos. Ale nie można ich nazwać całkowicie niezależnymi, ponieważ, podobnie jak wszystkie ssaki, najpierw muszą karmić się mlekiem matki. Pierwsze karmienie odbywa się natychmiast po urodzeniu młodych. Wszystkie kolejne - głównie w nocy.

Warto w tym miejscu zwrócić uwagę, że samica przez większość czasu zachowuje się tak, jakby nie miała potomstwa. Samiec całkowicie zapomina o swoim istnieniu, a same dzieci siedzą spokojnie w znalezionym schronisku, od czasu do czasu wychodząc na zwiedzanie okolicy. Dopiero pod koniec dnia niedbała matka pamięta o swoich obowiązkach rodzicielskich. Może karmić swoje dzieci 3-5 razy w ciągu nocy. Ale w miarę dojrzewania potomstwa ich liczba szybko spada do jednego dziennie. A już 16-20 dnia dorośli skoczkowie opuszczają rodzimą norę i rozpoczynają samodzielne życie.

Trzymanie w niewoli

Swetry z krótkimi uszami nie są popularnymi zwierzętami domowymi. I ogólnie do domu, w zasadzie. Nie można ich oswoić i trudno je znaleźć w sklepie zoologicznym. Najprawdopodobniej osoba, która chce zdobyć tak małe zwierzę, będzie musiała skontaktować się z jednym z ogrodów zoologicznych, które je hodują. Jest ich też kilka. Nie wspominając o tym, że specjalista, który jest zaznajomiony z nawykami zwierzęcia, zacznie zniechęcać do takiego przejęcia.

Mimo zewnętrznego podobieństwa do gryzoni, utrzymanie takiego „cudu” w domu jest dość trudne, a jeszcze trudniej rozpocząć ich hodowlę. Trudności te związane są przede wszystkim z ascetycznym trybem życia zwierzęcia, odżywianiem się owadami oraz specyfiką samej treści.