Jak wyglądają lemingi i co jedzą

W tym artykule rozważę warunki trzymania i opieki nad lemingami. Często nazywane są nornikami tundrowymi. Wymienię cechy odmian: syberyjska, leśna, norweska, amurska, kopytna i Vinogradov. Rozważę charakterystyczne nawyki i interakcje tych zwierząt z ludźmi. Powiem ci, czym karmić i jak prawidłowo trzymać je w domu.

Opis wyglądu lemingów

Wśród lemingów jest około 20 gatunków, w Rosji żyje 5-7 z nich.

Różnice międzygatunkowe są znikome, wszyscy członkowie grupy wyglądają podobnie: gęsta budowa, krótkie nogi i ogon, paciorkowate oczy i krótkie uszy ukryte w futrze. Różnice wyrażają się w budowie łap, różnych kolorach i sposobach budowania mieszkań..

Syberyjczyk to jeden z najpospolitszych gatunków gryzoni występujących w pasie tundry. Długość sięga 16 cm, waga od 50 do 120 g.

Zgodnie z opisem kolor czerwonawo-brązowy, wzdłuż kalenicy biegnie czarny pas. Wiele zwierząt ma ciemne paski wokół oczu. Futro zimowe jest lżejsze od futra letniego, w chłodne dni pasek na plecach znika.

Norweski rozmiar jest porównywalny do syberyjskiego, ale ma zróżnicowany kolor z obowiązkowym szerokim czarnym paskiem na grzbiecie i plamą tego samego koloru od nosa do łopatek. Zimą nie zmienia koloru.

Lesnoy jest najmniejszym przedstawicielem tej grupy gryzoni, ponieważ jego waga nie przekracza 30-45 g, a jego długość nie przekracza 12 cm, kolor jest czarny i monotonna, z dużą czerwono-rdzawą plamą na grzbiecie.

Kopytne mają najciekawszy wygląd ze wszystkich gatunków. Jego długość sięga 13-16 cm, a waga nie przekracza 75 g.

Zimą szata staje się prawie śnieżnobiała, a przez resztę czasu ma barwę od szaro-żółtej do czerwonawo-brązowej, z szarawym brzuchem. Łapy pokryte grubą wełną, mają kształt kopyta - deformacja palców na przednich łapach, co ułatwia poruszanie się w trudno dostępnych miejscach.

Długość amurskiego nie przekracza 12 cm Wełna latem jest jednolicie brązowa z czarnym paskiem, jak po norwesku. Jednak zimą zastępuje go dłuższa i bardziej różnorodna. Czasami lemingi amurskie mają białą plamkę w pobliżu ust. Palce na przednich kończynach silnie rosną zimą, nabierając rozwidlonego kształtu.

Leming Vinogradova wyróżnia się dużym rozmiarem - do 17 cm długości i wadze do 150 g. Kolor jest głównie popielaty, z pstrokatymi plamkami na głowie. Zimą sierść staje się biała, a pasek na plecach jest ledwo widoczny o każdej porze roku.

Siedlisko

Lemingi żyją głównie w strefie tundry, ich zasięg rozciąga się od Półwyspu Kolskiego po Czukotkę i Daleki Wschód.

Gruba szata i niewielki rozmiar pozwalają im wytrzymać silne mrozy i złą pogodę.

Norweska i leśna tundra zamieszkuje tundrę Skandynawii i Półwyspu Kolskiego po Kamczatkę. Kopytne zamieszkują arktyczne i subarktyczne strefy Eurazji, w tym archipelagi Novaya i Severnaya Zemlya.

Siedlisko lemingów Vinogradova ogranicza się do Wyspy Wrangla. Syberyjczyk żyje w całej strefie tundry w Rosji - można go znaleźć od brzegów Północnej Dźwiny po Kołymę.

Styl życia i odżywianie

W rzeczywistości lemingi jedzą podobnie jak norniki i chomiki, z kim są daleko spokrewnieni.

Ich pożywienie opiera się na mchu, trawach, turzycach i krzewach tundry. Jeśli pożywienia jest pod dostatkiem, zjada się również jagody, takie jak borówki, borówki i maliny moroszki. Zwierzęta te żyją samotnie, nie konkurując ze sobą o terytorium i pożywienie..

Gryzonie należące do tundry są bardzo żarłoczne i mobilne, jedząc dwa razy więcej dziennie. W czasach głodu migrują, pływając po zbiornikach i bagnach, stając się łatwym łupem dla drapieżników.

Przedstawiciele różnych gatunków inaczej urządzają swoje siedliska: niektórzy (Syberyjczycy, Winogradowa) kopią złożone nory pod ziemią lub śniegiem, podczas gdy inni (na przykład Norwegowie) układają gniazda z gałązek i mchu, nie zagłębiając się w glebę lub pokrywę śnieżną.

Charakter i nawyki

Pomimo niewielkich rozmiarów lemingi są bardzo wojownicze..

Ich bezpośrednimi wrogami są wszystkie drapieżniki sąsiadujące z nimi na terytorium. Nawet gęsi i jelenie nie gardzą ucztowaniem na lemingach! Co dziwne, nadrabiają brak białka w organizmie. Dlatego zmuszeni są uważać w poszukiwaniu pożywienia nawet w nocy (gdy poluje sowa śnieżna).

Gdy grożą potomstwu lub sobie, te gryzonie piszczą i machają przednimi nogami, próbując przestraszyć wroga. Nie różnią się instynktem stadnym i nie tworzą nawet pełnoprawnych rodzin..

W poszukiwaniu pożywienia potrafią przeczesywać duże odległości, niezależnie od ukształtowania terenu.

Hodowla i opieka nad młodymi

Jak wspomniano powyżej, lemingi nie tworzą rodzin - utrzymanie i opieka nad potomstwem należy do samic. Wynika to z relatywnie krótkiego czasu ich życia - nie więcej niż dwa lata. Samice mogą mieć potomstwo już od 2 miesięcy, a samce do 6 tygodni.

Ciąża trwa 20 dni, a dwa tygodnie po urodzeniu młode wychodzą z nor lub gniazd. Przez cały ten czas samica sama zdobywa pożywienie i chroni swoje terytorium - w tym okresie cechuje je terytorialność.

Samce natomiast poruszają się chaotycznie w poszukiwaniu pożywienia i maksymalnej możliwości zapłodnienia. Ta natura lęgowa pozwala lemingom mieć jedną z najliczniejszych populacji w swoim zasięgu..

W miocie jest od 2 do 13 szczeniąt (w zależności od gatunku), samica jest w stanie wychować do 5 miotów rocznie. Młode rodzą się niewidome, widzą po 10-12 dniach. Populacje wielu drapieżników zależą od liczby lemingów.

Interakcja między ludźmi

Lemingi są nieprzyjaznymi zwierzętami, a jeśli zdarzy im się spotkać jakąś osobę, przestraszą się i staną się agresywne. Syczenie i piski, „skacząc” na potencjalnego wroga to typowe zachowanie tych gryzoni.

Osoby podróżujące po strefie tundry muszą zachować ostrożność podczas ich spotkania - są nosicielami wielu strasznych chorób: tularemii, pseudotuberculosis, gorączki krwotocznej i innych. Zdecydowanie nie warto próbować ich podnosić.

Ciekawostki o lemingach

Krótki opis faktów:

• Zwierząt bardzo trudne do utrzymania w domu - lubią wilgotne i zimne miejsca z dużą ilością mchu i swobodą ruchów. Niebezpieczne są dla nich wysokie temperatury (od 20 stopni Celsjusza).
• Mit o masowych samobójstwach lemingów jest szeroko rozpowszechniony. Jakby populacja stała się zbyt duża i brakowało jedzenia, wtedy lemingi wybierają przywódcę i podążają za nim na klif. Pomysł ten zrodził się z powodu gwałtownych wahań liczby gryzoni - chodzi o zwykłą migrację, podczas której ginie wiele zwierząt..
• Pomimo niewielkich rozmiarów, może rzucić się na większego wroga z bezpośrednim zagrożeniem życia.
• Płyń dobrze nawet na długich dystansach.
• Są głównym pokarmem wszystkich bez wyjątku drapieżników tundry..

Podsumowując, można śmiało powiedzieć, że lemingi to bardzo niezwykłe zwierzęta. Pomimo zewnętrznego podobieństwa do zwykłych chomików, w zachowaniu bardzo różnią się od swoich odległych, nieśmiałych krewnych..

Jeśli chcesz mieć leminga jako zwierzaka, zastanów się, czy możesz zapewnić niezbędne warunki dla tego kapryśnego gryzonia..