Chilijska wiewiórka koszatniczki. Opieka domowa i konserwacja

Chilijskie koszatniczki z pewnością ucieszą niejednego miłośnika niezwykłych zwierzaków. Jest to mały gryzoń i jednocześnie wygląda jak szynszyla, skoczek i wiewiórka. Po uważnym przeczytaniu tego artykułu lepiej poznasz to przyjazne zwierzę i zrozumiesz, dlaczego jest tak atrakcyjne do trzymania w domu. Mianowicie, co je, ile żyje i jak rozmnaża się ten żartobliwy zwierzak.

informacje ogólne

Degu należy do szczurów krzewiastych i jest ssakiem z rzędu gryzoni. Pod względem wielkości są to małe zwierzęta o średnicy 95–125 mm i wadze do 300 gramów. Długość ogona (65–105 mm) należy dodać do pełnego rozmiaru, z małym chwostem na końcu pokrytym gęstym włosiem. Z boku grzbietu koszatniczka ma szaro-brązowy kolor, a na brzuchu jest jasnożółta, chociaż są zwierzęta z pomarańczowym odcieniem w głównym kolorze.

Na pustyni koszatniczki żyją w stadach liczących do trzydziestu osobników. Grupy te są zdominowane przez kilka liderek, którym wszystkie inne są posłuszne. Zwierzęta żyją w rozgałęzionych norach, gdzie wyposażają gniazda do rozrodu i wygodnego umieszczania.

Degu to bardzo aktywne i mobilne zwierzę, swobodnie poruszające się po ziemi, drzewach i krzakach. Żywi się wyłącznie pokarmami roślinnymi.

Surowo zabrania się trzymania lub podnoszenia tego zwierzęcia za ogon w bezpośrednim kontakcie. W tym przypadku koszatniczka zrzuca skórę, aby się uwolnić, a następnie gryzie ją w bezpiecznym miejscu..

Ile osób zaleca się trzymać razem

Chociaż degu woli towarzystwo, z należytą uwagą właściciela dla swojego zwierzaka, opcja jego odosobnienia jest całkiem do przyjęcia. Jednocześnie płeć zwierzęcia tak naprawdę nie ma znaczenia, ale samce wyróżniają się towarzyskością i łatwiej je oswoić..

Określenie płci zwierzęcia nie jest szczególnie trudne. Wystarczy spojrzeć na odległość między cewką moczową a odbytem. U mężczyzn jest to znacznie więcej niż u kobiet..

Trzymanie w parach jest dozwolone, ale pożądane jest, aby były w tym samym wieku i tej samej płci. Zwierzęta w tym przypadku na pewno nie będą się nudzić..

Do hodowli tworzona jest niewielka grupa tych zwierząt, składająca się z kilku samic i jednego samca. Należy jednak pamiętać, że utworzenie grupy jest dopuszczalne z ograniczeniem wiekowym. Ponieważ po osiągnięciu czterech miesięcy zwierzęta będą niechętnie przyjmować nowe, w wyniku czego mogą wybuchnąć poważne konflikty.

Relacje nie są zalecane podczas krycia. W przeciwnym razie może prowadzić do osłabienia odporności przyszłego pokolenia, a ostatecznie do degeneracji rasy..

Średnia długość życia w domu iw warunkach naturalnych

W swoim naturalnym środowisku koszatniczki mają dość niebezpiecznych wrogów, dla których pożywieniem są nieszkodliwe zwierzęta. W efekcie ich średnia długość życia na łonie przyrody jest krótka - maksymalnie cztery lata. I tylko jeden procent wszystkich noworodków dożywa tego wieku.

W domu wskaźnik oczekiwanej długości życia zwierząt zależy od szeregu następujących czynników:

• Jakość paszy.
• Odpowiednie odżywianie.
• Naturalne zdrowie.
• Troskliwa opieka.
• Wygodne i bezpieczne środowisko życia.

Z zastrzeżeniem tych warunków, koszatniczka może się dobrze rozwijać i zadowolić swoich domowników przez dziewięć lat. I pamiętajcie, to dużo, ponieważ dla tego zwierzęcia ten wiek jest równoważny 120-letniemu życiu ludzkiemu.

Jak prawidłowo wybrać i wyposażyć dom

Jeden lub więcej gryzoni powinno być trzymane w metalowej klatce z małymi komórkami. Wymagane minimalne parametry klatki powinny mieć następujące wymiary: 60 * 45 * 40 cm (odpowiednio długość, szerokość i wysokość). Pomimo niewielkich rozmiarów zwierząt muszą czuć się swobodnie, a do tego będą potrzebować dużej i najlepiej wielopoziomowej przestrzeni.

Niektórzy właściciele wolą trzymać koszatniczki w szklanych terrariach tej samej wielkości, ale z kratą u góry. Wewnętrzny układ klatki dla tych zwierząt zwykle wygląda następująco:

• Jako pościel użyj wiórów drzewnych, sprasowanych kolb kukurydzy lub czystego papieru.
• Mały domek w rogu, gdzie zwierzęta będą żyć i tworzyć gniazdo.
• Pojemnik z piaskiem, który jest przeznaczony do kąpieli koszatniczki może być umieszczony po przeciwnej stronie.
• W pozostałej części wolnego miejsca można ułożyć kamienie, duże gałęzie lub gliniane garnki.
• Na ścianach kilka półek jest wykonanych na różnych wysokościach.
• Do wyjścia skumulowana energia zwierząt jest bardzo dobra, aby mieć obracające się koło wiewiórki.
• Miska do picia i kilka misek dla różnych pasz są również konieczne.
• Korzenie drzew a duże gałęzie powinny być obowiązkowe, ponieważ gryzonie muszą stale ostrzyć zęby.
• Różne poprzeczki a koszatniczki potrzebują przeszkód, aby prowadzić interesujący i aktywny tryb życia.

Klatka jest instalowana tylko w miejscu, które jest niezawodnie chronione przed przeciągami i bezpośrednim działaniem promieni słonecznych.

Jak karmić wiewiórki koszatniczki

Zwykle nie ma problemów z karmieniem tego zwierzęcia w domu. Chociaż przygotowując menu dla swojego zwierzaka, musisz wziąć pod uwagę następujące główne punkty:

• Dlatego, że koszatniczki są wyłącznie roślinożercami, ich dieta powinna opierać się wyłącznie na pokarmach roślinnych.
• Aby uniknąć choroby cukrzyca nie musi karmić zwierząt owocami i warzywami, które zawierają dużo cukru.
• Do prawidłowego odżywiania można stosować gotowe pasze, takie jak Vitakraft, Versele - laga lub Beaphar. Te pokarmy zawierają wszystkie składniki odżywcze, witaminy i pierwiastki śladowe, których potrzebują zwierzęta.
• Wyżywienie obowiązkowe i całoroczne powinno być wysokiej jakości siano, a latem świeżo skoszona trawa lub inna soczysta pasza, do której przejście należy przeprowadzać stopniowo małymi porcjami. Degu lubi raczyć się sałatką, koniczyną lub lucerną.
• Te gryzonie dobrze jedzą mieszanki zbożowe jęczmienia, owsa, prosa i pszenicy. Problematyczny pokarm stały to gałęzie i kora gruszki, jabłka, lipy, wierzby.
• Suszone owoce niesłodzone odmiany gruszek i jabłek, a także drobno posiekana marchewka w niewielkich ilościach, całkiem akceptowalne danie dla chilijskich wiewiórek.
• Czasami w małych dawkach odpowiednie są owoce dzikiej róży i głogu, aronia, ziarna kukurydzy, nasiona słonecznika lub dynia. Chociaż takie pokarmy są zwykle używane do udomowienia zwierzęcia.

Pielęgnacja i oswajanie

Opieka nad chilijską wiewiórką jest dość prosta. Aby to zrobić, musisz codziennie myć karmniki, czyścić ściółkę i usuwać resztki paszy. Czyść klatkę co tydzień i dezynfekuj co miesiąc.

Samo zwierzę nie wymaga kąpieli, wiewiórka sama czyści wełnę w specjalnym piasku podczas zabiegów „kąpieli”. A podczas gryzienia gałęzi lub korzeni, a także podczas aktywnego ruchu wokół komórki, odpowiednio zęby i pazury są naturalnie szlifowane.

To zwierzę jest bardzo przyjazne, uwielbia uwagę i nie ma nic przeciwko siadaniu na rękach i mruczeniu podczas głaskania.

Oswajanie degu, nauka wykonywania prostych poleceń i odpowiadanie na pseudonim jest całkiem łatwe. Najpierw trzeba „przekonać” zwierzę o absolutnym bezpieczeństwie jego obecności przy osobie, bez wykonywania gwałtownych ruchów i głośnych okrzyków. Następnie możesz przejść do bezpośredniego kontaktu, kładąc na dłoni „smakołyk”, który zwierzę powinno przyjąć, gdy się pojawi. A przy odpowiednim podejściu szybko znajdziesz wspólny język, ponieważ koszatniczki mają bardzo wysoki poziom inteligencji wśród gryzoni i natychmiast zrozumieją, czego od niego chcą. Dlatego przy delikatnym i ostrożnym obchodzeniu się to zwierzę chętnie komunikuje się z osobą, nawet z jej niespokojnym charakterem.

To interesujące! Jeśli przestudiujesz dźwięki, które te zwierzęta wydają w określonych sytuacjach i naśladujesz je poprawnie, zwierzęta cię zrozumieją. Może to być przydatne do ostrzeżenia, na przykład, aby odjechać od cennych mebli lub kabla elektrycznego, jeśli zwierzę chce je wypróbować na zębie podczas spaceru po mieszkaniu..

Spaceruj z koszatniczkami

Główną zaletą degu jest jego towarzyskość. Znanych jest wiele przypadków silnego przywiązania do ludzi różnych gryzoni, takich jak chomiki, szczury czy świnki morskie, ale są one dalekie od wiewiórki koszatniczki. To kochające pokój i dociekliwe zwierzę bardzo łatwo i szybko przyzwyczaja się do towarzystwa właściciela, a dzięki regularnym ćwiczeniom z nim staje się absolutnie oswojonym i posłusznym zwierzęciem..

Aby miło spędzić wspólnie czas, który jeszcze bardziej zbliży Was do swojego pupila, musicie z nim regularnie spacerować. Należy jednak zwrócić uwagę na następujące subtelności:

Przed wykonaniem wspólnych spacerów musisz nawiązać pełen ufny kontakt ze swoim ukochanym zwierzakiem, w przeciwnym razie może to spowodować dodatkowy stres u zwierzęcia i zacznie uciekać i chować się.

Jeśli wielkość klatki pozwala zwierzęciu na prowadzenie aktywnego trybu życia, wystarczy kilka razy w ciągu tygodnia chodzić po niej. W przeciwnym razie - codziennie, aby uniknąć różnych chorób z powodu małej mobilności, które w niektórych przypadkach prowadzą nawet do śmierci zwierzęcia.

Konieczne jest uważne monitorowanie wszystkich ruchów zwierzaka w mieszkaniu, co może skrywać dla niego wiele niebezpieczeństw. Na przykład „kuszący” kabel elektryczny, który koszatniczka może przegryźć i doznać poważnych obrażeń..

Wskazane jest również, aby sprzęt fotograficzny, telefony i inny sprzęt chować przed ciekawskim spojrzeniem zwierzęcia, które wykazuje szczególne zainteresowanie takimi urządzeniami..

To samo dotyczy półek z domową biblioteczką, bo zaciekawione zwierzaki na pewno będą próbowały wetknąć tam swój ciekawy nos, co nie wróży dobrze.

Jeśli wiewiórka wyczuje ulubiony zapach właściciela na ubraniach lub pościeli, to na pewno zostaną w nich dziury.

Powinieneś także wziąć pod uwagę elastyczność, zwinność i szybkość poruszania się tych fidgetów, więc musisz uważać, aby przypadkowo nie nadepnąć lub nie uszczypnąć drzwi psotnej osoby.

Pomimo wytrwałości i rozwiniętych instynktów, bystre zwierzę może spaść z wysokich przedmiotów, a nawet rozbić się, więc musisz wyraźnie kontrolować te chwile.

Hodowla potomstwa

Aby wyhodować chilijskie wiewiórki, wystarczy mieć kilka samic i jednego samca. Aby uniknąć konfliktów między dorosłymi, zwierzęta przed kryciem powinny dobrze się do siebie przyzwyczaić, będąc w tym samym społeczeństwie.

Uważa się, że dojrzałą płciowo wiewiórkę koszatniczki ma 1,5 roku, chociaż starają się kojarzyć już po sześciu miesiącach. W ciągu roku samica może dwukrotnie rodzić potomstwo. Ale dla całkowitego wyzdrowienia lepiej jest kontrolować ten proces i nie dopuszczać do więcej niż jednej ciąży rocznie. Średnio jedna samica przynosi nie więcej niż sześć młodych, czasami nawet dwanaście.

Przez pierwsze dwa tygodnie niemowlęta żywią się wyłącznie mlekiem matki, a następnie stopniowo przyzwyczajają się do pokarmu dla dorosłych, aby w ciągu kilku tygodni całkowicie się na nie przestawić. Młode koszatniczki stają się całkiem niezależne po 4-6 tygodniach i można je odstawić od matki, ponieważ potrafią o siebie zadbać.

Choroba Degu

Najczęstsze choroby koszatniczki to:

• Łysina.
• Zimno.
• Zaburzenia jelit.
• Grzyby skórne wywoływane przez pasożyty.
• Alergia.
• Zatrucie.
• Cukrzyca.
• Urazy i złamania kończyn.
• Nierówne zgrzytanie zębami.
• Guzy.
• Brak witamin i wapnia.

Podsumowując, chciałbym zwrócić uwagę na niezwykłą przeżywalność koszatniczki „chilijskiej wiewiórki” w domu, przy odpowiedniej i odpowiedniej opiece nad nim. Nie sprawi Ci wiele kłopotów i nie będzie wymagał dużego wysiłku i czasu na jego zawartość. A w końcu na długi czas zdobędziesz wspaniałego, wesołego i lojalnego przyjaciela, który stanie się niezastąpionym członkiem Twojej rodziny..