Koń fryzyjski, cecha rasy

Koń fryzyjski jest chlubą mieszkańców północnej prowincji Holandii - Fryzji. Nazywana jest „Czarną Perłą” ze względu na swój efektowny wygląd i wyjątkowe właściwości. Ta rasa była na skraju wyginięcia, ale cudownie wskrzeszona. Dziś liczba jej wielbicieli rośnie, pomimo znacznych kosztów materialnych niezbędnych do jej hodowli i utrzymania..

Pochodzenie

Rasa koni fryzyjskich należy do holenderskiej rasy korzeniowej. Jej wygląd powstał 7 wieki temu. Ogólnie rzecz biorąc, w kronikach historycznych wzmianka o fryzach pojawia się tysiąc lat wcześniej, ale ich opis znacznie różni się od zewnętrznych danych współczesnej rasy. W tym czasie były to konie niskie, brzydkie, sprawne. Zaorali ich fryzyjscy chłopi, walczyli fryzyjscy jeźdźcy.

Trwający od wieków w Europie burzliwy proces podbojów spowodował istotne zmiany w życiu ludzi i zmienił kierunek selekcji koni, a zwłaszcza fryzów. Konie przyniosły wdzięk i szlachetność liniom podczas wypraw krzyżowych ze wschodu. Status królewski i ujeżdżenie koni pochodzących od przodków barbarzyńskich i andaluzyjskich.

W czasach powozów autokarowych i turniejach rycerskich koń musi być dostojny i potężny, a jednocześnie zwinny i łatwy do wyszkolenia. Konie rasy fryzyjskiej posiadały wszystkie te cechy, dlatego w XVII wieku rozprzestrzeniły się w wielu szkołach jeździeckich w Europie..

W tym samym czasie konie fryzyjskie zadebiutowały kłusem po lodzie holenderskiego jeziora, gloryfikując je jako przodków wielu ras kłusaków. Wśród fryzów najczęściej pojawiały się osobniki, które potrafiły długo biec szybkim kłusem. Pomimo tego, że postura i moc zwierzęcia nie pozwalały na nazwanie koni prawdziwymi kłusakami, to jednak dzięki pięknu i wigorowi koncepcja „rysia fryzyjskiego” była mocno zakorzeniona wśród hodowców koni..

Era rycerzy i królów to już przeszłość, zabierając ze sobą parafernalia, a majestatyczne fryzy szybko traciły popularność. Szlachta została zastąpiona przez burżuazję, a chłopi preferowali ciężkie ciężarówki, zdolne do przewożenia dużych ładunków i orania pola. Rasa, która w przeszłości była bardzo popularna, mogła bezpowrotnie zniknąć, ale byli troskliwi ludzie, którzy zdawali sobie sprawę z wartości dziedzictwa narodowego.

W 1879 roku pierwszy Księga Stadna Konia Fryzyjskiego. Zdecydowano się na osobne wpisanie do rejestrów nie tylko rasowych przewoźników, ale także mieszanych. Pod koniec XIX wieku powstało Towarzystwo Hodowlane Koni Fryzyjskich, którego celem była hodowla małych koni na potrzeby rolnicze. Nie powstrzymało to jednak gwałtownego spadku liczby osobników rasowych, które nie mogły konkurować z popularnymi wówczas odmianami. W rezultacie do 1913 roku na świecie były 3 ogiery czystej krwi. Holenderscy rolnicy krzyżujący zwierzęta czystorasowe z rasą Oldenburg byli w stanie uratować gatunek przed całkowitym wyginięciem.

W latach 60. XX wieku liczebność rasy koni fryzyjskich wynosiła 500 osobników. To był drugi kryzys. Ale rasa udało się ponownie odrodzić, a dziś konie fryzyjskie są jednymi z najpopularniejszych. Wykorzystywane są do uprawiania sportów jeździeckich i hodowli..

Wygląd

Rasa koni fryzyjskich należy do ciężkich zwierząt, osiągających wysokość 160x165 cm, które mają swoje własne cechy:

• wyłącznie czarny garnitur. Znaki są dozwolone tylko u klaczy w postaci gwiazdki o średnicy nie większej niż 30 mm,
• kościsty koń, niezbyt duży, nieco wysokonogi, elegancki, z wyraźną uprzężą;
• duża, dość wydłużona głowa o inteligentnych, bardzo wyrazistych oczach i schludnych krótkich uszach;
• tułów jest szeroki i głęboki, mocny, długi grzbiet, lekko miękki;
• wysoko osadzony dekolt z delikatnie piękną krzywizną;
• przechylony zad,
• gruby, długi, krzaczasty, nisko osadzony ogon;
• długie, mocne nogi z mocnymi kopytami.

Osobliwością konia fryzyjskiego są grube i długie szczotki (fryzy) zakrywające mocne nogi aż do nadgarstka, spadają na czarne, duże kopyta.

Fryzy charakteryzują się zamaszystą, wysoką jazdą, która najefektywniejsza staje się, gdy koń idzie w kłusie. Rasa uprawia „przejażdżkę bryczką”, wyrażającą się ruchem nóg konia w kłusie po kolistej dużej amplitudzie. Przy takim ruchu na gładkim podłożu prędkość spada, ale na miękkim (piasek, śnieg) koszty fizyczne zmniejszają się.

Właściciele fryzyjscy często na treningu używają „hełmu fryzyjskiego”. Jest to urządzenie linowe, które łączy się nieco z każdą nogą konia.

Charakter i usposobienie fryzu

Główną cechą charakterystyczną konia fryzowego jest opanowanie. Ci czarni mają łagodne i przyjazne usposobienie. Ale za zewnętrznym opanowaniem i spokojem kryje się energiczny temperament. To połączenie sprawia, że ​​rasa ta jest popularna zarówno wśród jeźdźców, jak i zawodowych jeźdźców..

Frieze to sprawny koń i ciekawy, ma doskonałą pamięć i jest łatwy do trenowania. Stosunkowo bezpretensjonalne zwierzęta z łatwością wytrzymują zmiany pogody. Jednak konie te wybiórczo podchodzą do składu jakości paszy..

Aktualny stan rasy

Do tej pory zakres użytkowania koni fryzyjskich jest szeroki i różnorodny: od sportu i cyrku po rozrywkę i zabawę. Coraz więcej ludzi bierze udział w zawodach powożących, bierze udział w triathlonie i ujeżdżeniu, dlatego praca selekcyjna skierowana jest do wyhodowania osobników o podwyższonych walorach sportowych. Ważne, aby fryz nie stracił na elegancji, szybkim dowcipie i lekkim charakterze.

Według Królewskiej Księgi Stadnej Fryzyjczyków (KFPS), obecnie na świecie żyje 60 000 fryzyjczyków, z czego ponad połowa mieszka w Holandii. Absolutnie wszystkie konie wpisywane są do jednego z działów księgi hodowlanej w mieście Drachten w biurze firmy. Każda sekcja ma swój własny kolor form, za pomocą których można określić status ogiera lub klaczy, nie znając nawet języka. W kolejnych 11 krajach świata istnieją oddziały, które mają prawo wydawać dokumenty, aby ocenić dobór młodych zwierząt. Dobór klaczy i ogierów do hodowli jest bardzo surowy. Oprócz wymagań dotyczących pochodzenia konie muszą wykazać się cechami użytkowymi., pomyślne zdanie testu na klucz. Walory naturalne są bardzo ważne:

• waga,
• wzrost,
• postać,
• pomiary.

Zgodnie z praktyką średnio nie więcej niż sto osób na tysiąc otrzymuje prawa producenta..

Również KFPS rejestruje każde krycie. Nowonarodzony źrebak pamiętaj, aby w ciągu roku wszczepić chip z kodem.

KFPS opracował jasne zasady rejestracji i zakupu koni fryzyjskich, biorąc pod uwagę znaczenie umiejętności czytania i pisania w hodowli. Zwierzęta, w oparciu o przeznaczenie, dobiera się według określonych cech. Kupując fryz należy upewnić się, że ma rodowód i paszport, a numery mikroprocesorów w obu dokumentach muszą być zgodne z chipem na szyi konia.

Kraje członkowskie KFPS mają ich stowarzyszenia krajowe. W Rosji jest to NP „Hodowcy i miłośnicy koni fryzyjskich”.

Użycie rasy

Szyszki fryzyjskie są uniwersalne. Są jednocześnie klasyfikowane jako ciężkie zaprzęgi i jeździectwo, zajmując miejsce pośrednie między końmi typu hiszpańskiego a gatunkiem ciężkim. Jednocześnie mają wyraźną specjalizację przewozową..

Konie fryzyjskie biorą udział w zawodach zaprzęgowych, pokazach cyrkowych, pokazach ujeżdżenia. Często są wykorzystywane przy kręceniu filmów historycznych..

Wszechstronność widoku wyrażone w specjalnych manierach i zwyczajach. Fryzy potrafią wykonać najbardziej złożone elementy, pozostając koniami pociągowymi.

Jak pokazuje praktyka, z koniem fryzowym radzi sobie nawet początkujący, z innymi odmianami tylko profesjonalni amatorzy..