Królik rasy baran - opis i cechy rasy

Królik baran to rasa ozdobna, która jest niezwykle istotna wśród miłośników niezwykłych ras królików. Nazywano je baranami ze względu na opadające uszy i garb na nosie, co daje im pewne podobieństwo do tych zwierząt. Króliki owcze są łatwe w utrzymaniu i rozmnażaniu oraz cieszą się zasłużoną popularnością.

Funkcje i pochodzenie

Te są największe z ozdobnych ras królików. Występują w różnych kolorach:

1. czarny;
2. szary;
3. brązowy;
4. cętkowany;
5. i inni.

Króliki owcze są bardzo popularne w Europie Zachodniej, przede wszystkim we Francji i Niemczech. Zwierzęta te są cenione za bezpretensjonalność, dobre przystosowanie do różnych siedlisk i ciekawy wygląd..

Rasa pochodzi od dzikich królików z Europy Zachodniej i basenu Morza Śródziemnego. Główna rasa została uzyskana w XIX wieku w Anglii. Początkowo główną cechą tej rasy - wiszące uszy, była mutacja, ale później hodowcy zdecydowali się zachować tę cechę, dzięki czemu wyhodowano odrębną rasę. A to dzięki niezwykłym uszom te króliki stały się popularne.

Główne cechy rasy:

1. Mostek szeroki.
2. Masywna głowa.
3. Średnia waga to około cztery kilogramy, ale króliki mogą osiągnąć nawet 10 kilogramów.
4. Długość ciała - 60-70 centymetrów.
5. Uszy mogą mieć do 70 centymetrów długości i 10-17 centymetrów szerokości.
6. U barana królika masa mięśniowa rośnie bardzo szybko.
7. Samice przynoszą 4-7 młodych królików w jednej rundzie - to niewiele w porównaniu z innymi rasami królików.

Charakter rasy owiec spokojnie i pokojowo. Ze względu na specyfikę budowy uszu i uszu zamkniętych króliki nie słyszą dobrze, przez co boją się rzadziej niż inne rasy. Dość łatwo nadają się do treningu, nawet pamiętają i odpowiadają na swój przydomek. Uwielbiam kontakt z właścicielem i głaskanie.

Typy ras

Istnieje kilka rodzajów królików owiec:

Baran francuski - królik Baran francuski to gatunek wyhodowany w Anglii w połowie XIX wieku, pochodzący ze skrzyżowania niemieckiego olbrzyma z uszami. Rezultatem są duże osobniki o masie 4–8 kilogramów, a ich uszy mają 60–70 centymetrów długości. Baran francuski charakteryzuje się bardzo intensywnym przyrostem żywej wagi. Francuska rasa barana jest szeroko rozpowszechniona w takich krajach jak Holandia, Niemcy, Belgia. To właśnie w tych regionach ustalono francuski standard rasy owiec..

Cechy rodzaju królika francuskiego barana:

1. Mają dość dużą głowę i szerokie czoło..
2. Bardzo wyraźne policzki.
3. Masywne nadwozie, które wymaga dużo miejsca.
4. Kolor francuskiego barana może być inny, ale zawsze pokrywa się z kolorem jego rodziców.

Baran sztruksowy - gatunek pojawił się w Kanadzie i Australii na początku XXI wieku. Został wyhodowany z królików rex ​​i miniaturowych baranów. Nie ma jeszcze standardu dla tego typu, ponieważ jest w trakcie jego uprawy. Ten gatunek waży około 2-3 kilogramów.

Angielski baran - jeden z pierwszych gatunków, który pojawił się w Anglii kilka wieków temu. Jego uszy dorastają do 70 centymetrów. Kończyny tylne nieco dłuższe niż przednie, kolorystyka zróżnicowana. Gatunek ten jest silnie przywiązany do właściciela i wymaga szczególnej troski i uwagi. Potrzebuje dużo miejsca, aby bestia nie nadepnęła na własne uszy. Ważą około 4,5-5 kilogramów.

Baran holenderski jest najmniejszym z gatunków rasy. Ważą około 1,3-1,8 kilograma. Rasa ta została wyhodowana w Holandii i stała się popularna na Zachodzie jako zwierzęta domowe żyjące w domu. Są to bardzo spokojne i przyjazne króliki..

Miśnia baran - pochodzi z selekcji baranów francuskich i angielskich w mieście Miśnia w Niemczech pod koniec XIX wieku. Ważą około 3-5 kilogramów. Gatunek ten jest bardzo rzadki i jest chroniony przez państwo niemieckie..

Baran karłowaty jest najbardziej uzależniającym i oswojonym z gatunku, pojawił się w Holandii w połowie XX wieku. Waży około 1,5-1,9 kilograma i osiąga 28 centymetrów długości. Uszy u gatunku karła osiągają 24-27 centymetrów długości.

Włochaty - pochodzi z gatunku holenderskiego. Różni się od innych gatunków puszystością i różnorodnością kolorów - istnieje ponad dwadzieścia opcji. Gatunek ten został niedawno opracowany w Ameryce, gdzie jest bardzo popularny. Te zwierzęta ważą 1,6-1,8 kg. Kufa wełnistego wyglądu jest krótka, tułów jest kulisty. Są to bardzo inteligentne i czułe zwierzęta, które wymagają szczególnej uwagi właściciela. Ze względu na długość sierści wymagają też szczególnej pielęgnacji..

Warunki zatrzymania

Trzymając ten gatunek w klatkach, należy wziąć pod uwagę cechy ich uszu. Aby nie nadepnąć na własne uszy, potrzebują dużo miejsca. Jeśli zwierzęta są hodowane na sprzedaż, młode zwierzęta należy trzymać oddzielnie od dorosłych, a samce i samice należy oddzielić. Jeśli króliki są hodowane na mięso, można je ubić od trzeciego miesiąca życia.

Karmienie powinno być dostosowane do wieku i podawany w tym samym czasie trzy razy dziennie. Musisz podawać zwierzętom zielone jedzenie: piołun, pokrzywę, babkę i inne rodzaje ziół. A także w diecie powinny być zboża. W poidle zawsze powinna być świeża woda. Zimą króliki żywią się sianem..

Klatka powinna mieć kratownicową obudowę z plastikową tacą o głębokości 15 cm. Dzięki tej głębokości zwierzę będzie mogło kopać doły. W klatce warto umieścić schronisko. Jako ściółkę stosuje się trociny. Umieść komórki w cieniu, bez narażania go na działanie źródeł ciepła.

Aby zapobiec zarażeniu królików infekcjami, należy je regularnie szczepić i unikać kontaktu z innymi zwierzętami.

Hodowla

W Rosji ta rasa nie jest jeszcze bardzo powszechna, rzadko jest hodowana do celów komercyjnych. Biorąc pod uwagę, że króliki barany są mniej płodne niż inne rasy, lepiej nadają się do trzymania jako zwierzęta domowe.. Z drugiej strony, Biorąc pod uwagę masę, jaką te króliki mogą osiągnąć, hodowla ich na mięso może być dość opłacalna.

Królik jest idealny jako ozdobne zwierzątko. Jest bardzo przywiązany do właściciela i będzie potrzebował czasu i uwagi ze swojej strony. Ale powrót od takiego zwierzęcia może być nie mniejszy niż od zwykłych zwierząt domowych, takich jak koty i psy..