Kot birmański: opis rasy i cechy treści

Koty birmańskie należą do pięciu najpopularniejszych i najbardziej pożądanych ras na świecie.

Birmańska to bardzo piękna rasa. Jedną z najbardziej uderzających zalet jej przedstawicieli jest miękka, satynowa wełna, mieniąca się macicą perłową i zmieniająca się w zależności od oświetlenia. Z tego powodu wielkość ciała zwierzęcia wydaje się mniejsza niż rzeczywista. A ponieważ zwierzę jest znacznie cięższe, niż mogłoby się początkowo wydawać, rasa ma drugą (nieoficjalną) nazwę - „jedwabne cegły”.

Opis rasy i charakteru kota birmańskiego przedstawiono w poniższym artykule.

Historia rasy

Koty birmańskie pochodzą z Azji Wschodniej, a dokładniej rasa kotów w kolorze czekoladowym pojawiła się po raz pierwszy w Birmie. W starożytności zwierzęta te żyły w świątyniach i były bardzo czczone, ponieważ miały status równy boskości. Birmański został wprowadzony do krajów europejskich w XIX wieku jako syjamski ciemny.

Kot pojawił się na amerykańskiej ziemi w 1930 roku, gdzie rozpoczęto prace hodowlane, których głównym celem była selekcja kociąt o ciemnej sierści. W rezultacie pojawiła się rasa birmańska, która została oficjalnie zarejestrowana dopiero po 8 latach..

W Europie ten kot rozpowszechnił się w 1948 roku. Tutaj rozpoczęła się aktywna praca selekcyjna, w wyniku której kolor birmańczyków nabrał czerwonawego odcienia, a następnie kremowego i szylkretowego. Z biegiem lat wiele cech definiujących rasę zaczęło zanikać. Amerykańscy hodowcy nie rozpoznali tych zmian, dlatego europejscy felinolodzy opracowali własny birmański standard..

W rezultacie rasa została podzielona na dwie odmiany:

1. Birmański amerykański. Ma bardziej zaokrągloną głowę, małą, zaokrągloną na końcach uszu, daleko od siebie.
2. Europejski birmański. Kufa ma węższy, trójkątny kształt. Długie uszy są bliżej siebie. Kończyny są dłuższe i cieńsze.

Opis rasy

Rasa kotów birmańskich, niezależnie od tego do jakiego typu należy (kot europejski birmański czy kot birmański amerykański), charakteryzuje się następującymi cechami:

• małe, muskularne ciało z płaskim grzbietem i szerokim mostkiem;
• proste kończyny, długi cienki ogon - wąski na końcu i szeroki u podstawy;
• mała głowa, szerokie kości policzkowe, małe uszy, wystarczająco szeroko osadzone;
• kolor oczu waha się od żółtego i zielonego do pomarańczowego i miodowego;
• szata jest krótka, gładka, błyszcząca - zimą ciemnieje, latem rozjaśnia;
• pomimo pozornie niewielkich rozmiarów ciała, arystokratycznego, wdzięcznego wyglądu kot birmański może ważyć około 10 kg.

Zgodnie ze standardowymi wymaganiami amerykański kot birmański musi spełniać następujące cechy:

1. Zwarta, umięśniona sylwetka średniej wielkości z wyraźnymi mięśniami. Samce są większe niż samice. Mostek szeroki, zaokrąglony, plecy proste.
2. Kufa szeroka, zaokrąglona, ​​bez ostrych przejść i prostych odcinków.
3. Oczy są duże, okrągłe, szeroko rozstawione.
4. Przejście od nosa do czoła jest wyraźnie określone.
5. Podbródek nie wystaje, zgryz prawidłowy.
6. Mocna szyja z dobrze rozwiniętymi mięśniami.
7. Uszy szerokie u nasady i skierowane do przodu z zaokrąglonymi końcami, szeroko rozstawione.
8. Sierść jest krótka, gęsta, gładka w dotyku i nie ma podszerstka. Zdrowe włosy powinny lśnić i lśnić jak satyna.
9. Kolor jest przeważnie jednolity, bez ciemnych lub jasnych plam. Odmiana ta nie charakteryzuje się bogatym czekoladowym kolorem, dopuszczalne są jasne odcienie, takie jak platyna, niebieski czy żółtawy.
10. Na przednich łapach jest 5 palców, na tylnych - po 4.
11. Łapy zaokrąglone, mocne, nie zaburzają proporcji ciała.
12. Ogon jest wystarczająco długi, pokryty krótkim włosem, skierowany ku końcowi.

Oprócz standardowych wymagań istnieją również dopuszczalne wyjątki lub wady:

• lekko zauważalne paski na nogach;
• lekko wydłużony kształt głowy;
• zielone oczy;
• niezwykły ogon.

Niedopuszczalne cechy obejmują:

• wyraźne paski lub plamy;
• wada zgryzu;
• nieodpowiedni kolor ciała;
• zniekształcony ogon.

Zgodnie ze standardowymi wymaganiami europejskimi rasa birmańska musi posiadać następujące cechy:

1. Ciemna wełna uzyskała brązowy odcień w wyniku wieloletniej sztucznej selekcji..
2. Kufa trójkątna, wydłużona;
3. Dłuższe kończyny;
4. Uszy są bliżej siebie.

Do najbardziej znanych kolorów tej rasy należą m.in .:

• brązowy kolor (najczęstszy odcień szaty, równomiernie rozłożony na całym ciele, w tym na pysku i łapach - waha się od ciemniejszego do jasno mlecznego);
• czekolada (podobny do poprzedniego, ale tutaj uszy i kufa są zauważalnie ciemniejsze niż reszta ciała - nos i poduszki łap mogą mieć różne brązowe odcienie);
• niebieski (jedna z najrzadszych, dająca podobieństwo do ras rosyjskich niebieskich lub brytyjskich krótkowłosych, jednak Birmańczyk ma jaśniejszą szatę, nos i opuszki łap nie odstają w innym odcieniu)
• purpurowy (jeszcze rzadszy jest kolor, jaki posiadają poszczególni przedstawiciele rasy birmańskiej - kolor ten nadaje jego nosicielowi szczególnie wdzięczny, elegancki wygląd, co czyni ten kot w zasadzie jednym z najpiękniejszych).

Tak się składa, że ​​łączy się ze sobą kilka kolorów, uzyskując niepowtarzalny kolor szylkretowy.

Cechy charakteru i poziom inteligencji

Koty birmańskie wyróżniają się następującymi cechami inteligencji, zachowania i charakteru:

1. Są bardzo aktywne, zabawne, towarzyskie, łatwo i bez problemów kontaktują się z innymi zwierzętami, w tym psami.
2. Birmańczyk to bardzo miły, zrównoważony przedstawiciel rodziny kotów. Zachowuje się uprzejmie wobec dzieci i jest zawsze gotowa do zabawy z nimi..
3. Zwierzak jest ciekawy.
4. Birmański wyróżnia się psią lojalnością i wielką miłością do właścicieli.
5. Kot nawet w wieku dorosłym pozostaje aktywny, energiczny, żarliwy.
6. Zwierzę dobrze czuje nastrój ludzi, nie lubi narzucać.
7. Birmańczyków nie cechuje uraza, agresywne zachowanie, uraza..
8. Te koty są bardzo inteligentne i dość łatwe do wyszkolenia. W razie potrzeby można je trenować, uczyć różnych sztuczek i poleceń. Zwierzę szybko przyzwyczaja się do zasad i procedur ustalonych w domu, w tym dość łatwo przyzwyczaja się do toalety.
9. Birmański jest bardzo czysty.

Opieka i

Kot birmański czekoladowy, a zwłaszcza kocięta birmańskie, wymagają bardzo dobrej opieki. Biorąc pod uwagę fakt, że koty rodowodowe są delikatniejsze i słabsze niż koty domowe, konieczne jest przestrzeganie szeregu szczegółowych wymagań i zaleceń dotyczących opieki nad nimi i trzymania ich w domu..

Przed wprowadzeniem się do domu kociaka należy usunąć wszystkie kruche przedmioty i chemię gospodarczą. Zaleca się również naciągnięcie na okna gazy lub moskitiery, w przeciwnym razie kociak może łatwo wypaść..

Zalecane jest wcześniejsze zakupienie następujących pozycji:

• ławka kuchenna;
• naczynia;
• ubikacja;
• środki do mycia, czesania i innej pielęgnacji (szampony, grzebień, obcinacz do paznokci, krople do oczu itp.);
• drapak;
• torba do noszenia zwierzęcia (na wyjazdy na wieś, do lekarza itp.)

Zwierzę potrzebuje następujących rodzajów opieki:

1. Cotygodniowe szczotkowanie.
2. Cięcie paznokci raz w miesiącu o 1-2 mm.
3. Kąpiel nie częściej niż raz na trzy miesiące.
4. Czyszczenie zębów, uszu, oczu. Zęby kota należy czyścić co tydzień, oczy badać codziennie (w przypadku stwierdzenia obecności siarki należy usunąć ją zwilżonym wacikiem, w razie potrzeby można stosować krople do uszu i oczu).

Jeśli chodzi o żywienie, dorosłe zwierzęta domowe należy karmić dwa razy dziennie, a młode koty co najmniej trzy. Zaleca się zastępowanie profesjonalnej suchej karmy wysokiej jakości konserwami. Porcje obliczane są na podstawie wieku i wagi zwierzęcia, a także informacji podanych na opakowaniu.

Naturalna dieta powinna obejmować:

• gotowane mięso z minimalną ilością tłuszczu;
• owoce morza;
• żółtko jaja;
• gotowana wątroba.

Witaminy i minerały powinny być używane jako zdrowe suplementy.

Wśród produktów zabronionych do użytku przez zwierzę domowe są:

• słone jedzenie;
• słodycze;
• tłuste potrawy;
• przyprawy;
• smażone jedzenie.

W celu zapobiegania robaczycy zaleca się podawać zwierzęciu środki przeciwpasożytnicze dwa razy w roku..

Problemy zdrowotne

Kot birmański jest dość zdrowy. Zwierzę nie jest podatne na częste choroby, jednak nadal dają się odczuć pewne patologie genetyczne. W szczególności rasa jest podatna na choroby oczu i laryngologiczne..

Ponadto wśród dziedzicznych patologii są:

• gangliozydoza GM2 (wpływa na układ nerwowy);
• hipokaliemia (zwiększone zmęczenie);
• zespół płaskiej klatki piersiowej,

Aby uniknąć ewentualnych komplikacji, konieczne jest co sześć miesięcy okazywanie zwierzęcia weterynarzowi.

Wniosek

Kot birmański to bardzo piękne zwierzę. Ta rasa jest idealna do trzymania w domu. Zwierzę wyróżnia się życzliwością, wesołością, wysoką inteligencją, dobrym zdrowiem.

Birmański świetnie współgra z innymi zwierzętami, świetnie dogaduje się z dziećmi. Przy odpowiedniej pielęgnacji i przestrzeganiu zasad utrzymania zwierzak będzie żył długo i szczęśliwie..