Łyse koty sphynx: zdjęcia, opis rasy i treść

W artykule podsumowano podstawowe informacje o sfinksach. Pojęcie „bezwłosych kotów” łączy kilka blisko spokrewnionych bezwłosych ras, z których większość jest oficjalnie uznanych, a niektóre odmiany kotów bez włosów mają status półoficjalny.

Historia rasy

Nazwa rasy kotów łysych - Sfinksy - nawiązuje do mitologii starożytnego Egiptu. Dlatego czasami nazywane są egipskimi kotami Sphynx, chociaż nie mają one nic wspólnego z Egiptem, ale żyły pod Aztekami i wtedy nazywano je meksykańskimi bezwłosymi. Sfinksy łączą kilka rodzajów kotów, do których należą:

• Sfinks kanadyjski;
• don sfinks;
• Sfinks z Petersburga (Pitrebold).

Pierwszy opis bezwłosych kotów z Ameryki Południowej pochodzi z 1830 roku i został napisany przez niemieckiego przyrodnika J.R. Rangger. W 1903 roku parę bezwłosych kotów (chłopiec i dziewczynka) kupił od Indian meksykańskich niejaki pan Shinik, który według ich właścicieli był przedstawicielem tej bardzo rzadkiej rasy azteckiej. Ponieważ Nellie i Dick (tak na imię miały koty) byli siostrą i bratem, nowy właściciel nie próbował ich potomków..

Nowe informacje o sfinksach pojawiły się w 1930 roku w USA, Francji i Maroku. Warto zauważyć, że niestandardowe bezwłose kocięta rodziły się okresowo w najzwyklejszych kotach. Rok urodzenia współczesnej rasy (kanadyjskiej) to rok 1966, kiedy to zwykły kot w Ontario urodził nagiego kociaka (nadano mu przydomek Prun). Następnie to od niego wyszedł rodzaj kanadyjskich sfinksów.

W 1970 roku CFA (Cat Fanciers Association) uznało Sfinksa za nową rasę. W TICA (International Organisation of Cats) rasa została zatwierdzona dopiero w 1986 roku, po czym sfinksy otrzymały pozwolenie na udział w zawodach i czempionatach.

Krótki opis rasy

Kot Sfinks ma specyficzny wygląd, a kolory sfinksów mogą być bardzo zróżnicowane: od fioletowych, biało-czerwonych po szare, niebieskie i czarne sfinksy. Bezwłose koty mogą być dwukolorowe, pręgowane lub barwne..

To interesujące. Na pierwszy rzut oka wydaje się, że sfinksy w ogóle nie mają włosów. Jednak w rzeczywistości ich skóra pokryta jest bardzo krótkimi włosami, które przypominają aksamit..

Cechy wyglądu, a także inne cechy łysych zwierząt domowych różnią się w zależności od konkretnej rasy, czy to Sfinksa kanadyjskiego, donowego czy petersburskiego. Każda z tych odmian ma swój własny standard zatwierdzony przez CFA.

1. Sfinks kanadyjski. Rasa istnieje od około 60 lat. Skóra tych kotów jest mało pomarszczona, pokryta ledwie zauważalnym puchem. Samce są zwykle większe niż samice. Kufa kota kanadyjskiego jest wydłużona (szerokość głowy jest mniejsza niż jej długość). Pomiędzy prostym nosem a czołem znajduje się wgłębienie. Kości policzkowe wyraźnie zaznaczone, szyja mocna, muskularna, średniej długości. Uszy stojące i duże. Oczy są szerokie, skośne. Tylne nogi są nieco dłuższe niż przednie.
2. Don Sphynx. Rasa otrzymała swoją nazwę na cześć nazwy miasta, w którym została wyhodowana - Rostów nad Donem. Pod względem wielkości te koty są większe niż koty kanadyjskie. Charakterystyczną cechą rasy Don jest obecność dużej liczby fałd na ciele. Kości policzkowe i brwi są dobrze zaznaczone. Płaskie czoło ma pionowe fałdy (które są również obecne na głowie i szyi). Nos jest prosty. Duże, szerokie uszy mają zaokrąglone końcówki i są lekko nachylone do przodu. Kształt oczu ma kształt migdałów. Kończyny tylne są dłuższe niż przednie.
3. Peterbald. Stosunkowo młoda rasa, sztucznie wyhodowana około 20 lat temu w Petersburgu. W przeprawie wzięli udział Oriental i Don Sphynx. Doświadczeni hodowcy pracują obecnie nad udoskonaleniem tej rasy. Głowa ma kształt klina i płaskie czoło. Szyja jest długa i cienka. Profil jest wypukły. Uszy są duże, szerokie, rozstawione. Małe oczy w kształcie migdałów w kolorze niebieskim lub jasnozielonym (czasami występuje ciemnoniebieski odcień tęczówki). Łapy są długie, palce jak małpa. Na głowie jest dużo fałd, tułów ma cienki podszerstek.

Dobra kondycja fizyczna pozwala tym kotom skakać wysoko (do 1-1,3 metra).

Barwny wygląd, arystokracja i elegancja sprawiły, że sfinksy stały się ulubieńcami fotografów i filmowców.. 

Cechy charakteru i poziom inteligencji

Oczywiście wygląd bezwłosych kotów jest dość nietypowy. Jednak szereg zalet, w tym spokojny i przyjazny charakter kotów Sphynx, sprawia, że ​​zamykasz oczy na wszelkie wady. Ponadto jest wielu właścicieli zwierząt domowych, którzy naprawdę lubią egzotyczny wygląd sfinksów..

Większość przedstawicieli tej rasy wyróżnia się wysoką inteligencją, towarzyskością i życzliwością. Sfinksy wiedzą, jak być blisko, nie denerwując właścicieli swoją obecnością. Koty te spokojnie traktują nieznajomych, łatwo nawiązują kontakt z innymi zwierzętami (w ogóle nie boją się psów).

Łysie koty również szybko i łatwo znajdują wspólny język z dziećmi i są zawsze gotowe do wzięcia udziału w dziecięcych zabawach..

Sfinksy są czułymi i kochającymi stworzeniami. Bardzo lubią uwagę osoby. Sfinksy szczególnie lubią, gdy z nimi rozmawiają. Nie będą smucić się z powodu krótkiej nieobecności właściciela, jednak długa rozłąka z właścicielami jest bardzo trudna dla zwierząt domowych. Jeśli komunikacja nie wystarczy, kot dosłownie wpada w depresję, staje się ospały, przestaje się bawić.

Biorąc pod uwagę tak wrażliwy charakter zwierzęcia, właściciel przed wyjazdem musi wybrać odpowiednią firmę dla swojego pupila na cały czas wyjazdu.

Łysie koty wyróżniają się naiwnością i miłością. Ze względu na wysokie zdolności umysłowe (inteligencję i pamięć) są łatwe w treningu, dobrze wytrenowane.

Warto zauważyć, że sfinksy, podobnie jak psy, wiedzą, jak przynosić przedmioty właścicielowi, otwierać drzwi szafek itp. Łysie koty uwielbiają też jeść smakołyki przednimi łapami..

Przedstawiciele tej rasy są bardzo zabawni, więc właściciele często muszą sprzątać zabawki rozrzucone po domu..

Kolejną ważną zaletą nagich zwierząt domowych jest to, że nie mają zwyczaju bawić się w domu: szybko i łatwo przyzwyczajają się do kociej kuwety..

Tak więc charakter i zachowanie sfinksa (z bardzo rzadkimi wyjątkami) można nazwać idealnym.

Opieka i

Utrzymanie przedstawiciela egzotycznej rasy kotów Sphynx polega na odpowiedniej pielęgnacji i zbilansowanym żywieniu..

Pomimo wizualnego braku wełny i związanego z tym zwiększonego przenoszenia ciepła, zwierzęta nie muszą być stale utrzymywane w cieple i owijane w ciepłą odzież. Sfinksy trzeba hartować od najmłodszych lat. Aby to zrobić, wystarczy odbyć krótkie, ale regularne spacery latem, zapewniając zwierzęciu wystarczającą aktywność fizyczną..

Jednocześnie bardzo ważne jest, aby chronić kota przed przeciągami iw żadnym wypadku nie zapobiegać hipotermii. Podczas ekspozycji na słońce nie wystawiaj sfinksa na bezpośrednie działanie promieni słonecznych. Skóra przedstawicieli tej rasy łatwo się pali, dlatego opalanie należy zminimalizować.

W momentach aktywności i jedzenia sfinksy nie wymagają trzymania w specjalnych warunkach temperaturowych. Jednak zwierzęta powinny spać w ciepłym miejscu. Wiele kotów woli spać pod kocem lub blisko właściciela.

Ze względów higienicznych uszy sfinksów pozbawione włosów bardzo szybko się brudzą, dlatego należy je stale czyścić bawełnianym wacikiem..

Skóra Sfinksa również szybko się brudzi. Wynika to z wydzielania sebum, które u normalnych kotów jest wchłaniane przez sierść. Dlatego sfinksy należy myć przynajmniej raz na 2-6 tygodni, w zależności od stopnia zanieczyszczenia skóry. Znaki wskazujące, że czas umyć zwierzaka to:

• nieprzyjemny zapach wydobywający się ze zwierzęcia;
• lepkość skóry, złogi tłuszczu;
• gromadzenie się brudu w fałdach skóry.

Do kąpieli sfinksa najlepiej używać łagodnych, delikatnych produktów (specjalne szampony dla zwierząt bez linii włosów np.Doktor VIC). Pod koniec zabiegu kota wyciera się do sucha i umieszcza w ciepłym miejscu..

Opieka nad kotkiem Sphynx nie różni się od opieki nad dorosłym przedstawicielem rasy, biorąc pod uwagę specyfikę wiekową tkwiącą w każdym dziecku, bez względu na jego rasę i status.

Przedstawiciele tej rasy mają dobry apetyt, a jednocześnie są całkowicie skromni w wyborze menu. Dieta Sfinksa może obejmować zarówno żywność przemysłową, jak i ekologiczną. W tym przypadku standardowe menu wygląda następująco:

• mięso (wołowina, kurczak) - stanowi 60% dziennej diety;
• wysokiej jakości żywność sucha i płynna - 20% diety;
• produkty mleczne - 15%;
• jajko na twardo (dozwolone jest również surowe żółtko) - raz w tygodniu;
• warzywa i przydatne dodatki (jeśli zwierzę ich potrzebuje).

Nie przekarmiaj zwierzęcia, aby nie skończyć z kreskówkowo grubym sfinksem.

Problemy zdrowotne

Łysy kot rasy Sphynx wyróżnia się dobrym zdrowiem, ale nie jest całkowicie wolny od przejawów niektórych chorób dziedzicznych. Na infekcje podatne są głównie kocięta i bardzo młode zwierzęta. Dzięki silnej odporności szybko wracają do zdrowia..

Wśród chorób typowych dla tej rasy są:

• wrodzony skręt powiek;
• torbiel piersi;
• problemy skórne (trądzik, zapalenie skóry, zapalenie naczyń);
• zmniejszenie wielkości gałki ocznej;
• skrzywienie kręgosłupa (ogon);
• niedorozwój grasicy;
• przerost gruczołu mlekowego (lub sutka);
• skrócona dolna szczęka.

Ile żyje sfinksów?

Średnia długość życia bezwłosych kotów wynosi od 10 do 12 lat. Rekordzistą długowieczności jest kanadyjski sfinks o imieniu Bambi, który żył 19 lat..

Ile kosztuje kot sfinks?

Cena kota zależy od jego rasy, umaszczenia, regionu, w którym jest sprzedawany oraz hodowli, w której jest trzymany. Średnia cena kanadyjskiego sfinksa to 5-8 tysięcy rubli. Bezwłose koty rasy Don Sphynx są znacznie droższe: ich cena waha się od 9 do 30 tysięcy rubli. Przedstawiciel rasy petersburskiej będzie kosztował swojego przyszłego właściciela 5-15 tysięcy rubli.

Wniosek

Sfinksy to niesamowite stworzenia. Łączą w sobie niestandardowy wygląd i świetny charakter w połączeniu z wysoką inteligencją. Kupując kota tej rasy, właściciel musi być świadomy swojej odpowiedzialności za życie i zdrowie zwierzaka, tym bardziej, że koty łyse wymagają większej uwagi, szczególnej troski i szczególnych warunków przetrzymywania..