Strupy na szyi i ciele kota: przyczyny i leczenie

Zapalenie skóry dróg żółciowych to termin charakteryzujący występowanie zmian na skórze zwierząt w postaci małych „prosa” czerwonych guzków, a także strupów. Najczęściej można je wyczuć ręcznie, aw ciężkich, zaawansowanych przypadkach można je zobaczyć na szyi i plecach, tylnej części kończyn miednicy i ogonie. Przyczyny pojawienia się na ciele takich objawów są odpowiednio różne, nie ma ogólnego schematu leczenia. Wszystko zależy od tego, co posłużyło za punkt wyjścia do rozwoju choroby.

• Charakter alergiczny. Należą do nich reakcje na ukąszenia pcheł i kleszczy, pyłki kwiatów i roślin, kurz domowy, żywność, leki, chemię gospodarczą i inne czynniki drażniące..
• Charakter niealergiczny. Tutaj przyczyną są różne infekcje grzybicze i bakteryjne - na przykład gronkowiec złocisty, dermatofia, kandydoza itp. Mogą również wystąpić nieprawidłowości autoimmunologiczne, a także zaburzenia hormonalne, zwłaszcza w okresie dojrzewania lub odwrotnie, w starszym wieku..

Ważne: absolutnie wszystkie zwierzęta należą do strefy ryzyka, niezależnie od cech rasy, wieku, płci i warunków przetrzymywania.

Objawy kliniczne

Pierwszą rzeczą, na którą należy zwrócić uwagę, jest pojawienie się wielu czerwonych pęcherzy na niektórych obszarach skóry kota. W miejscu otwartych grudek powstają brązowe skorupy, które następnie zamieniają się w suche łuski. Z biegiem czasu złuszczają się ze skóry i zamieniają w strupy..

Zmiany mogą być zarówno nieznaczne, jak i bardzo rozległe. W przewlekłym zapaleniu skóry często obserwuje się plamy pigmentacyjne i wypadanie włosów. Wtórnymi znakami, które sygnalizują, że coś jest nie tak ze zwierzęciem, są:

• Drżenie skóry spowodowane ciągłym swędzeniem o różnym nasileniu.
• Pojawienie się łysiny w obszarach problematycznych, ponieważ kot często swędzi, liże i gryzie się. W tych obszarach można również zauważyć połamane włosy..
• Zmiana w zachowaniu zwierząt. Staje się niespokojny, agresywny, nie pozwala się głaskać i unika innych przejawów uczucia właściciela.
• Obecność nadmiaru sierści w kale i wymiotach ze względu na to, że kot intensywnie liże i gryzie swędzącą skórę.

Diagnostyka

Zadaniem lekarza weterynarii jest zidentyfikowanie przyczyny reakcji alergicznej. Bardzo ważne jest, aby przekazać mu pełną informację o warunkach utrzymania, nawykach, żywieniu, stresie i innych faktach z życia kota, które mogą bezpośrednio lub pośrednio wpłynąć na aktualny problem. Po zebraniu ogólnej historii można wykonać następujące czynności diagnostyczne:

• Test pcheł, ponieważ to one często wywołują rozwój prosówkowego zapalenia skóry. Za pomocą specjalnego grzebienia lekarz dokładnie i szczegółowo rozczesuje sierść zwierzęcia, po uprzednim ułożeniu go na białym prześcieradle. Oprócz samych pcheł można znaleźć odchody pcheł, które po dostaniu się do wody zmieniają kolor na czerwony..
• Sprawdzanie obecności pasożytów skóry odbywa się również poprzez zeskrobanie. Zabieg wykonywany jest skalpelem (tępą stroną), po czym próbka skóry jest badana pod mikroskopem. Alternatywnie, przezroczystą taśmę nakłada się na dotknięty obszar, a następnie ogląda na szkiełku..

• Aby wykluczyć / potwierdzić infekcję bakteryjną lub grzybiczą, wykonuje się wymaz z obszaru problemowego i badany w warunkach laboratoryjnych. Aby uzyskać wiarygodne informacje o wysiewie, potrzeba średnio 10-14 dni. W tym czasie rośnie wymagana liczba próbek roślin uprawnych, na podstawie których przeprowadzana jest identyfikacja na obecność określonego grzyba.
• Analiza stolca pomaga zidentyfikować pasożyty jelitowe.
• Wykonuje się pełną morfologię krwi w celu określenia poziomu bazofilów, eozynofili, a także innych wskaźników wskazujących na obecność zaburzeń autoimmunologicznych i zaburzeń hormonalnych.
• Jeśli podejrzewasz alergię pokarmową, sporządzany jest plan dietetyczny, zgodnie z którym wszystkie możliwe alergeny są wykluczone z codziennego użytku. W ciągu 2-3 miesięcy do karmy, która stanowiła podstawową dietę kota, dodaje się pokarm. W ten sposób identyfikuje się jeden (lub kilka) składników, które stały się źródłem reakcji alergicznej..

Jeśli wszystkie powyższe metody badania i analizy nie pomogły w ustaleniu przyczyny choroby, można przepisać dodatkowe testy - w szczególności w celu zidentyfikowania reakcji na niektóre leki przeciwbakteryjne, steroidowe i inne. Nie wyklucza się możliwości wykonania biopsji skóry zwierzęcia.

Leczenie

Po zidentyfikowaniu przyczyny zapalenia skóry zalecana jest odpowiednia terapia. Warto również wziąć pod uwagę informacje o przyjmowanych lekach, jeśli kot jest w trakcie równoległego leczenia innych chorób..

• Aby pozbyć się pcheł, kleszczy i wszy, stosuje się leki zawierające pyretin. Kwas siarkowy i Aversectin MAh, spada Advocate, Amit Forte. Zaatakowane obszary sierści są przycinane. Oprócz maści i aerozoli można również przepisać różne kąpiele, płyny i zastrzyki domięśniowe.

Ważne: jednym z elementów terapii terapeutycznej są środki odkażające terytorium zamieszkania zwierzęcia.

• W przypadku grzybicy leczenie przeprowadza się środkami zawierającymi fungicydy. Podobnie jak w przypadku pasożytów skórnych, szczególną uwagę należy zwrócić na dezynfekcję pomieszczenia, w którym przebywa zwierzę, a także chronić przed nim inne zwierzęta..
• Alergie pokarmowe są eliminowane poprzez wyeliminowanie potencjalnie niebezpiecznych pokarmów z codziennej diety. Dodatkowo zaleca się przyjmowanie leków przeciwhistaminowych oraz leków oczyszczających organizm z toksyn i pasożytów jelitowych. W szczególności możemy mówić o homeopatii i suplementach diety. Pokazana kąpiel ze specjalnymi szamponami.
• W przypadku wykrycia infekcji grzybiczej lub bakteryjnej przepisywane są antybiotyki, których schemat dawkowania musi być ściśle zgodny z zaleceniami lekarskimi. Benadryl pomaga złagodzić swędzenie.
• W przypadku chorób autoimmunologicznych stosuje się leki steroidowe - analogi prednizonu. Leczenie często składa się z kilku etapów, kiedy na początku organizm otrzymuje duże dawki leku, po czym jego ilość stopniowo się zmniejsza.

Profilaktycznie zaleca się monitorowanie czystości kocich naczyń i toalety, kontrolowanie jakości karmy oraz unikanie „przypadkowego” jedzenia. Aby uniknąć ryzyka robaków, unikaj surowej żywności (mięsa, ryb). I oczywiście regularnie przechodzą zaplanowane badania w klinice weterynaryjnej.