Toksoplazmoza u kotów: przyczyny, objawy, leczenie, zapobieganie

Toksoplazmoza jest szeroko rozpowszechnioną chorobą wywoływaną przez pasożyta toksoplazmę gondii (toksoplazmę). Głównymi nosicielami mogą być tylko przedstawiciele rodziny kotów, a mianowicie koty domowe i koty. Toksoplazmy rozmnażają się płciowo w jelicie cienkim zwierzęcia. Ssaki, ptaki, a nawet ludzie mogą być żywicielami pośrednimi. Według statystyk ponad połowa światowej populacji jest zakażona toksoplazmozą.

1 Cechy choroby

Toksoplazmy mogą rozmnażać się płciowo (w jelicie cienkim kota) i bezpłciowo (w organizmach żywicieli pośrednich). Proces zachodzi w komórkach, które w wyniku tego umierają. Powstałe cysty przedostają się do środowiska zewnętrznego z kałem, stając się źródłem infekcji dla ptaków, innych zwierząt, ludzi.

Toksoplazmoza rozwija się, gdy odporność zwierzęcia jest osłabiona. W takiej sytuacji pasożyty przez ściany jelit dostają się do krwi i innych narządów, niszcząc je. Jeśli zwierzę ma dobrą odporność, toksoplazma może pozostać zamknięta w klatce przez długi czas..

Zagrożone są:

• kocięta do 1 roku życia;
• zwierzęta powyżej 7 lat ze względu na obniżoną odporność;
• zwierzęta domowe, które często jedzą surowe mięso;
• koty na ulicy;
• osłabione koty.

Zwierzęta zarażają się toksoplazmozą na kilka sposobów:

• jedzenie chorych zwierząt (gryzoni) lub źle przygotowanego mięsa zwierzęcego;
• picie skażonej wody;
• metoda fekalno-oralna jest rzadkim przypadkiem, ponieważ koty są czystymi zwierzętami;
• od matki do płodu;
• przez mleko matki;
• podczas transfuzji krwi.

Najczęstszymi nosicielami choroby są koty mieszkające w domach prywatnych i żywiące się ptakami lub gryzoniami. Wraz ze wzrostem wzrostu zwierzęcia zwiększa się prawdopodobieństwo patologii.

2 Objawy

Toksoplazmoza u kotów przebiega bezobjawowo lub może powodować niewielkie pogorszenie stanu zdrowia. Objawy są podobne do wielu innych chorób, więc można je łatwo pomylić z przeziębieniem. Ważne jest, aby nie przegapić pierwszych objawów choroby, ponieważ szkodliwe mikroorganizmy szybko się rozmnażają, niszczą tkanki i komórki, co wywołuje poważne komplikacje.

Toksoplazmoza może być ostra, utajona i podostra. Ostra pojawia się w wyniku obniżonej odporności zwierzęcia i charakteryzuje się wyraźnymi objawami, w których należy natychmiast skonsultować się ze specjalistą:

• temperatura ciała +40 ... + 41 stopni;
• żółtaczka;
• apatia, letarg;
• obfite wydzielanie śliny;
• świszczący oddech, duszność, kichanie, kaszel;
• obrzęk węzłów chłonnych;
• odmowa jedzenia;
• biegunka lub zaparcie, wymioty;
• objawy neuralgiczne - drżenie mięśni, otępienie, drgawki, ataksja, gorączka, paraliż;
• choroby oczu - częściowa lub całkowita ślepota, ropna wydzielina, zapalenie przedniego błony naczyniowej oka.

Ostra postać patologii jest bardzo niebezpieczna, ponieważ infekcja występuje nie tylko w kale, ale także w wydzielinach z nosa i ust. W przypadku podostrego obserwuje się wydzielinę z jamy nosowej, lekką niestrawność i powiększone węzły chłonne. Postać utajona charakteryzuje się wzrostem temperatury ciała, uszkodzeniem układu oddechowego i ropnym zapaleniem spojówek.

Kocięta cierpią również na toksoplazmozę. Wśród głównych objawów patologii są:

• naruszenia koordynacji ruchów;
• anoreksja;
• przeczulica;
• ciągły sen;
• nagła śmierć.

3 Zagrożenie dla ludzi

Osoba stale wchodzi w interakcję ze zwierzęciem, które przenosi chorobę, aby mógł się od niego zarazić. Dzieje się to również w następujący sposób:

• jedzenie mięsa zakażonego zwierzęcia, które nie zostało wystarczająco przetworzone termicznie;
• przenikanie pasożyta przez uszkodzoną skórę;
• zakażenie macicy przez łożysko;
• brak higieny osobistej;
• czyszczenie toalety dla zwierzaka bez rękawiczek;
• przeszczep narządów wewnętrznych.

Po wyczyszczeniu kuwety należy dokładnie umyć ręce, nie dotykając oczu ani ust. Nie próbuj też surowego mięsa, zwłaszcza wieprzowiny..

Niebezpieczna choroba podczas ciąży. Jeśli kobieta nie miała toksoplazmozy przed poczęciem, ale została zarażona w czasie ciąży, mogą wystąpić poważne konsekwencje - na przykład niedorozwój rdzenia kręgowego lub mózgu płodu, ślepota.

4 Diagnostics

Podczas oględzin zwierzaka trudno jest określić chorobę, ponieważ może nie pojawić się przez długi czas i ma podobne objawy z innymi chorobami.

Toksoplazmozę rozpoznaje się w następujący sposób:

• Badanie kału - pobiera się kał w celu oznaczenia cyst toksoplazmatycznych. Pozytywny wynik pojawi się dopiero 2 tygodnie po infekcji, więc ta metoda jest uważana za nieskuteczną.
• Test biologiczny. Krew pobiera się z żyły, którą wstrzykuje się szczurom, na podstawie uzyskanych danych określa się wynik.
• Badanie krwi - obecność eozynofili i limfocytów wskazuje na obecność patogenu.

Czasami pobiera się wymaz z nosa lub gardła zwierzęcia w celu określenia choroby. Jeśli diagnoza wykazała wynik negatywny, po 2 tygodniach warto sprawdzić stan zwierzaka.

5 Leczenie

Całkowite wyleczenie toksoplazmozy jest niemożliwe, ponieważ oocyty znajdują się w komórkach organizmu, co powoduje, że leki są nieskuteczne. Dlatego terapia choroby ma na celu wyeliminowanie objawów i powstrzymanie namnażania się pasożytów..

Leczenie opiera się na zastosowaniu antybiotyków o szerokim spektrum działania - Dalatsin, Khimkoktsid. Leki należy podawać doustnie lub domięśniowo co 12 godzin. Po zażyciu antybiotyków należy przywrócić mikroflorę za pomocą Lactobifadolu.

Przez cały cykl leczenia konieczne jest monitorowanie stanu zwierzaka, regularne wykonywanie badań. Chorego kota należy odizolować od innych zwierząt, aż do ustąpienia objawów..

Ciało kota nie może rozwinąć odporności na toksoplazmozę, w każdej chwili może dojść do nawrotu choroby, dlatego konieczne jest zapobieganie.

Ze względu na obniżoną odporność lub ciągły stres choroba może przejść z postaci utajonej do ostrej, dlatego należy stworzyć sprzyjające środowisko w domu. Wyzdrowione zwierzę musi być okresowo badane, przeprowadzając analizę OPC na toksoplazmozę i badania serologiczne co najmniej raz w roku.

6 Zapobieganie

Aby uniknąć toksoplazmozy, musisz przestrzegać prostych wskazówek:

• chronić zwierzę przed kontaktami z bezpańskimi psami i kotami;
• przeprowadzać regularne czyszczenie na mokro;
• taca na smakołyki, miski na wodę i żywność środkami dezynfekującymi;
• wykluczyć z diety surowe ryby i mięso;
• myć buty po wyjściu z ulicy;
• nie podawaj zwierzęciu surowej wody;
• szczepić w odpowiednim czasie (w wieku trzech miesięcy);
• po wizycie na ulicy, raz na 3 miesiące umyj łapy zwierzaka, całkowicie wykąp je specjalnymi środkami.