Kot sika krwią po kastracji: przyczyny i leczenie

Jeśli kot sika krwią po kastracji, jest to alarmujący objaw. Przede wszystkim jednak konieczne jest ustalenie źródła krwawienia, być może rana pooperacyjna jeszcze się nie zagoiła. Ale w każdym przypadku konieczne jest zbadanie zwierzaka i ustalenie przyczyny krwawienia..

Krwawienie ze sznurka nasiennego

Dość częste powikłanie, które zwykle występuje z powodu podwiązanie lub szwy niskiej jakości:

• osłabienie węzła, w wyniku którego prostuje się i pojawia się krwawienie;
• uszkodzenie naczyń powyżej podwiązania;
• zbyt mocno zawiązany węzeł, który przecina naczynie nitkami;
• użycie niskiej jakości, uszkodzonej, uszkodzonej ligatury;
• nieprawidłowe lub rzadkie szycie;
• użycie niskiej jakości nie dezynfekowanej nici;
• uszkodzenie naczyń podczas szycia moszny.

Ponadto przyczyny mogą nie być związane z techniką kastracji. Obejmują one:

• wiotkość tkanek;
• hemofilia;
• phlebeurysm;
• stwardnienie ściany naczyń.

Najczęściej obserwowane krwawienie z naczyń moszny. W tym przypadku krew nie płynie dużo, spływa ciemnymi kroplami. Krew może mieszać się z moczem podczas oddawania moczu, a rana zwykle pojawia się po wyjściu kota z toalety. Gąbki hemostatyczne służą do zatrzymywania krwawienia.

Czasami krew płynie cienkim lub przeciwnie do silnego strumienia z tętnicy nasiennej. Jednocześnie występują ogólne oznaki utraty krwi: niedokrwistość, bladość błon śluzowych, osłabienie, częstoskurcz. Patologię leczy się chirurgicznie, ranę otwiera się, leczy środkami antyseptycznymi i ponownie zszywa. W celu szybkiego powrotu do zdrowia chlorek wapnia można podawać dożylnie, przy znacznej utracie krwi stosuje się substytuty krwi.

Posoka

To popularna nazwa limfy - płynu międzykomórkowego, który zapewnia dostarczanie tlenu i składników odżywczych. Może wypływać z rany z krwią lub zamiast niej, gdy uszkodzenie nie wpływa na naczynia włosowate. Limfy nie należy mylić z ropą.. Ichor jest przezroczysty lub lekko żółtawy i ma wodnistą konsystencję. Ropny wysięk ma zwykle wyraźny kolor (biały, żółty, zielony itp.) I gęstą konsystencję.

Po operacji i zszyciu rany nie powinno być krwawienia. Jednak limfa może przez pewien czas wypływać spod szwów. Zwykle posoka znika po 1-2 dniach i twardnieje w postaci strupu, co stanowi dodatkową ochronę rany. Jeśli przepływ limfy nie zniknie po kilku dniach, należy skontaktować się z weterynarzem, ponieważ taka patologia jest możliwa wraz ze wzrostem ciśnienia płynu śródmiąższowego. A to z kolei bezpośrednio wskazuje na limfostazę - naruszenie odpływu limfy.

Patologia nie jest groźna, ale może prowadzić do zwyrodnienia tkanek i ich zastąpienia komórkami tkanki łącznej. Limfostazę leczy się różnymi metodami, wszystko zależy od przyczyny zaburzenia:

• Ciasny bandaż zmniejszy obrzęk.
• Specjalny masaż poprawia drenaż limfy.
• Terapia lekowa zmniejszy ciśnienie płynu międzykomórkowego.
• Leczenie chirurgiczne może radykalnie rozwiązać problem.

Uraz cewki moczowej

Rzadkie zdarzenie, ponieważ cewka moczowa nie leży w mosznie, a same jądra znajdują się daleko za penisem (bliżej odbytu). Możliwe jest kilka rodzajów uszkodzeń:

• Z naruszeniem integralności ściany. W tym przypadku zostanie znaleziony krwiomocz, a mocz przedostaje się do otaczającej tkanki w miejscu urazu.
• Pęknięcie cewki moczowej. W takim przypadku czasami w ogóle nie obserwuje się normalnego oddawania moczu. Duże ilości moczu mogą dostać się do otaczających tkanek, powodując ciężki stan zapalny.

Objawy zależą od rozległości urazu i położenia końców uszkodzonej cewki moczowej:

• W moczu często znajduje się duża ilość krwi, dzięki czemu uzyskuje ceglasty odcień.
• Krew jest zwykle pobierana z penisa poza oddaniem moczu.
• Może wystąpić blokowanie oddawania moczu (jeśli końce cewki moczowej są przesunięte).
• Na mosznie lub kroczu występuje ciężki obrzęk lub krwiak.

Terapia lekowa jest możliwe tylko w przypadku częściowego naruszenia integralności ściany cewki moczowej i tylko wtedy, gdy patologia zostanie wykryta nie później niż 6-12 godzin po uszkodzeniu. W takim przypadku do cewki moczowej wprowadza się na 10 dni cienką rurkę, która ustala kanał moczowo-płciowy we właściwej pozycji, umożliwia jego samoistne zagojenie. Dodatkowo przepisywane są środki przeciwbakteryjne, przeciwzapalne i hemostatyczne.

Operacja można przeprowadzić nie od razu, ale dopiero po 3-8 tygodniach, gdy proces zapalny z mieszania krwi i moczu zostanie wyeliminowany. Początkowo umieszcza się cystostomię - rurkę, przez którą mocz spłynie do worka przymocowanego do żołądka. Po tym okresie wykonywana jest operacja plastyczna w celu przywrócenia cewki moczowej. Następnie do przewodu moczowo-płciowego wprowadza się rurkę na 10 dni, tak jak w przypadku terapii lekowej. Jest to konieczne do normalnego gojenia się szwów w cewce moczowej..