Kot birmański: magia wschodu w głębi migoczących oczu

Według badań współczesny kot birmański jest potomkiem wąsatych towarzyszy orientalnych mnichów. Birmańscy przodkowie mieszkali w klasztorach, byli czczeni przez królów Birmy, a nawet zabierano ich na improwizowane pokazy. Pełen szacunku stosunek do niesamowitych kotów jest całkiem zrozumiały: złote oczy, złoty charakter i pozłacane futro, podobnie jak metal o tej samej nazwie, mają nieodpartą siłę przyciągania.

Kot o imieniu Wong Mau, przywieziony przez Josepha Thompsona z Birmy do Ameryki, uważany jest za przodka znanej i bardzo popularnej rasy w Europie i USA. Wąsate piękno uderzyło Józefa kuszącymi złotymi oczami i niezwykłym kolorem - ciemny kasztan z ciepłymi punktami. To ważne wydarzenie dla miłośników rasy miało miejsce w 1930 roku, a zaledwie cztery lata później potomkowie Wong Mau stanęli przed komisją CFA. Rasa otrzymała swój oficjalny status w 1936 roku..

Birmańczycy przybyli do Europy dopiero w 1949 roku. Wąsate „czekoladki” zachwyciły angielskich felinologów, którzy poświęcili rasie dużo uwagi i poprawili jej smak. Tak więc w obrębie rasy nastąpił podział na dwa typy: europejski i amerykański. Na przykład dla CFA amerykańska i europejska birmańska są dwiema odrębnymi rasami, TICA i WCF nie dzielą rasy na dwa typy, a standard FIFE opisuje tylko europejską birmańską. Warto to wziąć pod uwagę przy wyborze kociaka, jeśli właściciel planuje wystawiać zwierzaka i brać udział w hodowli.

Kot birmański to niesamowite zwierzę, pełne niespodzianek. Oceniając sylwetkę, Birmańczyk może wydawać się niegrzeczny, nieco kanciasty, a nawet niezręczny. Jednak te muskularne koty o dobrej kości są ruchliwe, eleganckie i wdzięczne w ruchu. Kolejną niespodzianką jest rozbieżność między rozmiarem a wagą: birmańskie to koty średniej wielkości, ale ważą całkiem sporo w porównaniu z szacowaną wagą.

Krótki płaszcz Birmy lśni i lśni, jakby kot bawił się w piaskownicy wypełnionej złotym pyłem. Szczególnie zauważalny jest połysk sierści sobolowej - ciemnobrązowy kolor, bardziej przypominający drogie futro z norek niż sobol. Oprócz soboli występuje kolor czekoladowy (kawa ze śmietanką), liliowy (niebieski z różowawym odcieniem) i srebrny (niebieski). Kot typu europejskiego ma szerszy wybór strojów. Oprócz wymienionych kolorów rozpoznawane są odmiany kremowe i czerwone oraz skorupy żółwia. Wszyscy Birmańczycy mają punkty - przyciemnione obszary włosów na twarzy, uszach, nogach i ogonie.

Amerykański birmański jest większy, cięższy, wszystkie linie są gładkie, a zaokrąglenie jest mile widziane. Kończyny są nieco krótsze, głowa zaokrąglona, ​​kufa skrócona, przejście od czoła do nosa wyraźniejsze. Oczy są prawie okrągłe, duże, nadające kotu zaskoczony lub dziecinny wygląd. Uszy małe, wysoko osadzone, czubek ucha mocno zaokrąglony.

Europejski Birmańczyk w żaden sposób nie przypomina jasnego syjamczyka, ale wciąż jest szczuplejszy niż „amerykański”. Kończyny są nieco dłuższe, ciało jest lżejsze. Głowa nie jest tak okrągła, kości policzkowe są mniej masywne. Kufa dłuższa, przejście od czoła do kufy płynne. Uszy są szerzej osadzone, końcówki mniej zaokrąglone. Oczy są przepiękne i stanowią najbardziej zauważalną różnicę między "europejską" a "amerykańską": dolna powieka jest w kształcie łuku, zaokrąglona, ​​a górna prawie prosta, ustawiona pod kątem do ucha. Wygląd „Europejczyka” jest surowy, może nawet przerażający, ponury. I tu kolejna niespodzianka: charakter Birmy nie odpowiada jej poważnemu, ciężkiemu wyglądowi..

Tych kotów nie można nazwać spokojnymi, ale nie hałasują. Jeśli w tej chwili właściciel będzie zajęty, kot birmański osiedli się w pobliżu i będzie obserwował proces, próbując od niechcenia zasugerować jego obecność. Na przykład, podczas czytania można nagle znaleźć Birmańczyka, siadającego do „snu” bezpośrednio na gazecie. Ale tych kotów nie można nazwać natrętnymi: zwierzę posłusznie odejdzie, jeśli właściciel grzecznie ją o to zapyta.

Kocięta są przywiązane do rodziny i bardzo kochają. Dorastając, zwierzę nie traci prawie telepatycznego połączenia z człowiekiem. Chętnie się bawią, łaskoczą i spędzają razem czas. Te koty są kategorycznie nieodpowiednie dla osób, które nie są gotowe do bliskiej komunikacji z wąsatym pięknem..

W przypadku psów i innych zwierząt domowych kot jest w koniecznym i spokojnym nastroju. Przedstawiciele tej rasy rzadko są inicjatorami konfliktu, chociaż mogą się bronić.

Pielęgnacja jedwabnej sierści bez podszerstka jest niezwykle prosta: dwa lub trzy razy w miesiącu trzeba czesać futro gumową „rękawiczką”. Kąpią Birmańczyka tylko przed wystawą lub gdy kot jest bardzo brudny.

Kocięta birmańskie nie wymagają kompleksowej opieki i specjalnych warunków. Potrzebują tylko czułości, mnóstwa ciekawych zabawek i niekończącej się uwagi wszystkich członków rodziny. Dorastając, Birmańczycy stają się trochę mniej aktywni, ale zachowują swoją żartobliwość i mobilność do późnej starości. Aby zwierzak się nie nudził, zaleca się zainstalowanie w domu kompleksu do zabawy.

Skrajny amerykański Birmańczyk (wielkie okrągłe oczy, bardzo krótki pysk) jest podatny na choroby oczu i układu oddechowego. Standardowe „Amerykanie” i koty w typie europejskim to zdrowe, mocne zwierzaki, które przez długie lata zachwycają właścicieli doskonałym zdrowiem.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: