Wirusowe zapalenie otrzewnej u kotów: jak się przenosi, czy można je wyleczyć

Choroba zwierzęcia znokautuje nie tylko zwierzę, ale także jego właścicieli. Przykro jest widzieć, jak aktywne i zaciekawione mruczenie słabnie na naszych oczach. Istnieje bezpośrednia droga do weterynarza, który dowie się, co doprowadziło do takiego naruszenia i jak je leczyć. Spójrzmy na przykład z niebezpiecznym zakaźne zapalenie otrzewnej

Co to jest wirusowe zapalenie otrzewnej u kotów

Chorobę wywołuje koronawirus FIPY, który zawiera elementy RNA. Mikroskopijny (tylko do 120 nm średnicy) wirion, znajdujący się w organizmie, zaczyna namnażać się w komórkach krwi - makrofagach. Te z kolei przenoszą go do wszystkich organów. W ten sposób zaczyna się uogólniona infekcja, a jelita i migdałki, węzły chłonne i ściany naczyń są atakowane jako pierwsze..Przy słabej odporności wirus namnaża się, pomimo nawet ochronnych przeciwciał. Ich reakcja jest decydującym czynnikiem, od którego zależy forma choroby, jej dynamika i czas trwania. Przerażającą cechą zapalenia otrzewnej jest wysoka śmiertelność.

Grupa ryzyka obejmuje osoby młode (do 2 lat) lub starsze osoby w wieku 10 lub więcej lat. Zwierzęta złapane w tym przedziale wiekowym chorują znacznie rzadziej. Właściciele kotów rasowych powinni być szczególnie czujni - w przeciwieństwie do nich koty, bardzo wrażliwy na działanie patogenu.

Przyczyny i drogi infekcji

Jak już się dowiedzieliśmy, głównym powodem rozpoczęcia infekcji jest działanie wirusa. Przypomina o sobie na różne sposoby: przez aktywne pocenie się bogatego w białko płynu wewnątrz ciała lub przez tworzenie specyficznych guzków w narządach.

Taki rozwój wydarzeń poprzedza infekcja iw tym przypadku ważne jest, aby wiedzieć, w jaki sposób przenosi się podstępne wirusowe zapalenie otrzewnej i jak zaczyna się jego rozwój u kotów.

Wirus przedostaje się do organizmu głównie drogą pokarmową: podczas spożywania pokarmu pozostawionego przez już zakażoną osobę lub w wyniku przypadkowego połknięcia cząstek jego kału na błonie śluzowej jamy ustnej.Opcja nie jest wykluczona w przypadku infekcji drogą powietrzną.

Kluczowym czynnikiem jest tutaj stan sanitarny domu - jeśli dom jest brudny, ryzyko infekcji znacznie wzrasta. Chociaż zwierzę może dostać dawkę wirionów po prostu wychodząc na zewnątrz. Nie zawsze jest możliwe śledzenie aktywnych zwierząt, dlatego często podejrzenia o wirusowe zapalenie otrzewnej pojawiają się, gdy koty dobiegły już końca okresu inkubacji.

Okres inkubacji, formy i objawy

Od momentu dostania się wirusa do organizmu do pojawienia się pierwszych oznak choroby może to zająć od 2-3 tygodni do sześciu miesięcy.

Wszystko zależy od dynamiki, a także od konkretnej postaci zapalenia otrzewnej. Do komplikacji dodaje fakt, że w 75% przypadków objawy w ogóle się nie pojawiają, co komplikuje dalsze leczenie.

Formy wysiękowe i proliferacyjne są uważane za bardziej wyraziste, nad którymi warto się bardziej szczegółowo zastanowić..

Scenariusz wysięku („mokry”) wiąże się z produkcją i uwalnianiem znacznej ilości płynu dostającego się do jamy brzusznej lub klatki piersiowej. Łatwo zauważyć ten proces:

• zaczyna się duszność (jeśli substancja dostanie się do jamy klatki piersiowej, powodując w ten sposób zapalenie opłucnej);
• powiększać się może też żołądek - w ciężkich przypadkach może dostać się do 1 litra wysięku;
• wszystko to towarzyszy lub zaczyna się od utraty apetytu, letargu lub utraty wagi.

Bardziej mierzony przewlekły przebieg w czasie jest nieodłącznym elementem postaci proliferacyjnej (suchej). W takich przypadkach dotyczy to mniejszej liczby naczyń. Chociaż nie ułatwia to zwierzakowi - przy takim rozwoju wydarzeń można zaobserwować:

• zmiany chorobowe oczu, w szczególności siatkówki i tęczówki - zdarza się, że pod powiekami wyraźnie widać suchą płytkę nazębną;
• powiększone węzły chłonne;
• zwiększona wrażliwość skóry;
• nieuzasadnione i częste wahania nastroju;
• „Awarie” układu nerwowego - zaburzenia koordynacji ruchów, przejawy niedowładów kończyn tylnych;
• gorączka;
• problemy z oddychaniem, czynnością wątroby i nerek;
• chore kocięta zauważalnie opóźniają się w rozwoju.

Te objawy, występujące u kotów i wskazujące, że infekcyjne zapalenie otrzewnej występuje w postaci proliferacyjnej, są uważane za najbardziej niebezpieczne. Wynika to z nieodwracalnych zmian w organizmie.

Zmiany patologiczne

Częstym powikłaniem jest nagromadzenie lepkiego, klarownego płynu, czasem z widocznymi płatkami i włóknami fibryny, w okolicy brzucha lub klatki piersiowej.

Ta właśnie fibryna tworzy film, który pokrywa tkanki i błony narządów wewnętrznych. Jednocześnie stają się matowe, aw różnych obszarach obserwuje się mini-zrosty..Ponadto często występują tam białawe ogniska próchnicy, otoczone zagęszczonym wysiękiem (który przybrał postać małych węzłów lub blaszek o średnicy do 10 mm). Ma to wpływ na wątrobę, trzustkę, ściany jelit i inne błony, przez które przenika martwica.

W płucach jest mniej takich formacji, a same ścieżki nabierają bogatego szkarłatnego koloru, często stają się gęstsze.

Obraz kliniczny zapewnia również wzrost nerek na tle pojawienia się pojedynczych białych węzłów, wchłoniętych do kompozycji korowej.

Przy dynamice proliferacyjnej pojawiają się ogniska zapalne obejmujące oczy i zakończenia nerwowe, drogi sercowo-naczyniowe i dolną część brzucha.

Ustalenie diagnozy

Po pokazaniu zwierzęcia weterynarzowi wielu jest zszokowanych, słysząc, że absolutnie poprawną diagnozę można postawić tylko podczas sekcji zwłok. Nie jest to czarny humor Eskulapa, ale fakt, który po raz kolejny dowodzi skrajnego zagrożenia chorobą..Ale nie wszystko jest tak ponure - bardziej znane metody mogą również wyjaśnić obraz:

• Analiza serologiczna krwi i uzyskanej z niej surowicy.
• PCR (reakcja łańcuchowa polimerazy) - technicy laboratoryjni badają zbiór krwi lub śliny, „rozbijając” materiał na oddzielne łańcuchy DNA i RNA. To samo można zrobić z rozmazami lub kałem..
• Ćwiczy się również nakłucie brzucha, a następnie analizę pobranego płynu.

Dekodowanie próbek pozwala wykluczyć obecność wielu chorób: bakteryjne zapalenie otrzewnej, toksoplazmoza, gruźlica i niewydolność serca lub płuc.Po upewnieniu się, że takie dolegliwości nie występują (a także guzy czy następstwa urazów), lekarze diagnozują i decydują, co zrobić z leczeniem.

Czy można wyleczyć chorego kota?

Po pierwsze, po prostu nie ma klasycznego schematu leczenia. Ponadto rozległe uszkodzenia wewnętrzne mogą być „nieaktualne”, co grozi zminimalizowaniem szansy na wyleczenie..

Ze względu na szybki rozwój wirusowego zapalenia otrzewnej leczy się je kompleksowo:

• Wszystko zaczyna się od usunięcia wysięku za pomocą nakłucia. W niektórych przypadkach równolegle wykonuje się transfuzję krwi..
• Jeśli stan zwierzęcia pozwala się bez nich obejść, zalecany jest przebieg terapii. Zwykle stosuje się wstrzyknięcia „penicyliny”, „cefalosporyny” lub związków sulfonamidowych. Używany przez wielu lekarzy „Enterostat” wraz z jego analogiem „Fosprenil” nie dają specjalnego efektu.

• Aby wyeliminować objawy, kompleksy witaminowe są przepisywane z obowiązkową obecnością związków z grup B i C..
• Neutralizacja patogennego wirusa jest zadaniem dla cyklofosfamidu, prednizolonu lub podobnych leków.
• Wynik jest utrwalany za pomocą immunostymulantów, takich jak „Interferon” lub „Immunoglobulina”.

Dawki, normy i częstotliwość przyjęć ustala tylko lekarz weterynarii. Właściciel jest zobowiązany do szczególnej opieki nad zwierzęciem. Sprowadza się do używania karmić, bogaty w witaminy (ale jednocześnie „płuca” żołądka).Wiele osób interesuje się tym, jak wirusowe zapalenie otrzewnej występujące u kotów wpływa na długość życia po zdiagnozowaniu.

Niestety rokowanie jest stabilne (90%) niekorzystne - przy wariancie wysiękowym specjaliści zabierają kota od kilku dni do miesiąca. W przypadku postaci proliferacyjnej sytuacja jest nieco inna: tutaj liczenie zaczyna się od 3 tygodni do sześciu miesięcy (i to jest maksimum).

Czas może być jeszcze krótszy, jeśli w przeszłości występowała białaczka (co najmniej 20% zakażeń występuje u tych zwierząt).

Nic dziwnego, że w tej sytuacji profilaktyka odgrywa ogromną rolę..

Szczepienia i profilaktyka

Oczywiście najłatwiej jest wykonać wszystkie szczepienia przeciwko chorobom zakaźnym przewidziane w kalendarzu od najmłodszych lat. Ale działają na rzecz wzmocnienia ogólnej odporności. W tej chwili tylko jedna szczepionka może wywołać określoną ochronę. Jest produkowany w Stanach Zjednoczonych i nosi nazwę „Primucell FIP”.Chociaż jest tu niuans: krajowi weterynarze często odmawiają stosowania tego środka, powołując się na niedostatecznie zbadane przeciwwskazania i ryzyko skutków ubocznych (ponownie, nie do końca zrozumiałe). Z drugiej strony wielu ich kolegów zaleca donosowe podawanie leku..

Każda szczepionka będzie skuteczna, jeśli właściciele zwrócą uwagę na środki zapobiegawcze, a mianowicie:

• Zapewnij pełne pożywienie bogate w witaminy.
• Utrzymuj mieszkanie w czystości. Gdy w domu mieszka jednocześnie kilka kotów, lepiej okresowo przecierać powierzchnie takie jak nogi stołu czy „ściany” mebli amoniakiem lub roztworem wybielacza z wodą (w proporcji 1/32).
• Znajdź czas na kwartalne badania kontrolne w klinice weterynaryjnej. W przypadku kociąt najlepszy czas na sprawdzenie koronawirusa to 3-4 miesiące..
• Wszelkie choroby są szybko leczone.
• Nie zapomnij o walce z pasożytami.
• Jeśli to możliwe, kontroluj zachowanie zwierzęcia, wyłączając kontakt z bezpańskimi braćmi.

Te proste środki wystarczą, aby zminimalizować ryzyko choroby..

Czy osoba może zarazić się od kota

Dowiedziawszy się, jakie niebezpieczeństwa czekają na koty, które zapoczątkowały wirusowe zapalenie otrzewnej, wielu zaczyna się zastanawiać, czy jest przenoszone na ludzi.

Spieszymy się, żeby się uspokoić - nie, to niemożliwe.

Uważa się, że jest tak niebezpieczny jak AIDS, więc musisz mieć się na baczności. To tylko częściowo prawda: mutujący patogen, gdy staje się silniejszy, wpływa na układ odpornościowy zwierzęcia.Ale na tym kończy się podobieństwo do HIV - właściciel nie ma się czego obawiać, nawet przy bliskim kontakcie z chorym zwierzakiem.

Teraz możesz sobie wyobrazić, jaka to choroba i jak poważne jest to zagrożenie. Mamy nadzieję, że nasi czytelnicy nie będą musieli borykać się z podobnymi problemami ze swoimi pupilami, a czworonożni członkowie rodziny będą zachwycać swoim wesołym wyglądem i zabawnymi wybrykami. Zdrowie dla wszystkich!