Choroby uszu u kotów: objawy i leczenie

Choroby uszu u kotów mogą mieć różne objawy i odpowiednio metodę leczenia. Konwencjonalnie wszystkie są podzielone na zakaźne i niezakaźne. Pierwsza grupa obejmuje choroby powstałe na skutek urazów i uszkodzeń mechanicznych, druga - wywołana działaniem różnych bakterii, grzybów i innych infekcji.

W większości przypadków na wewnętrznej powierzchni ucha tworzy się krwiak. Uszkodzony obszar puchnie, powiększa się, staje się gorący w dotyku. Wizualnie ucho może lekko zwisać. W przypadku braku terminowej terapii odczucia bólu nasilają się, a z powodu zakażenia jamy ucha patogenną mikroflorą krwiak może przekształcić się w martwicę chrząstki ucha.

Zachowanie kota, które powinno Cię ostrzec:

• Drapie ucho łapami, aż pojawią się głębokie rysy;
• Kręci głową z boku na bok;
• Opieraj się pieszczotom, agresywnie reagując na dotyk dłoni;
• Wykazuje zaniepokojenie.

Jeśli od pojawienia się krwiaka minęły nie więcej niż 2 dni, łatwo będzie go wyeliminować. Zimno należy nakładać na bolące miejsce, mocując uszy zwierzęcia z tyłu głowy bandażem z gazy. Ponadto zabieg ogranicza się do rozgrzewki i stosowania maści przeciwzapalnych..

W zaawansowanych przypadkach, gdy nie można poradzić sobie z problemem w domu, lepiej skontaktować się z weterynarzem. W klinice krwiak zostanie otwarty, skrzepy zostaną usunięte, wnęka zostanie wyleczona środkami antyseptycznymi i podane zostaną zalecenia dotyczące dalszej pielęgnacji małżowiny usznej.

Lymphoextravasate

Przyczyny tego zjawiska są podobne do opisanych powyżej - silne ciosy, kontuzje, „bójki” kotów podczas marcowego szaleństwa itp. Limfa poruszająca się przez naczynia limfatyczne przenika do sąsiednich tkanek, powodując powstanie pęcherzyka. Niekiedy oprócz limfy w „kieszonce” gromadzi się również krew, zabarwiając zawartość na brązowo.

Główną różnicą między chorobami limfonaczyniowymi a chorobami zapalnymi jest brak gorączki. Obrzęk przy palpacji będzie chłodny lub lekko letni. Trudno będzie pomóc kotu w domu; konieczna jest interwencja chirurgiczna.

Na początek podaje się zwierzęciu środki uspokajające w celu maksymalnego rozluźnienia i złagodzenia napięcia nerwowego. Następnie specjalną igłą przebija się bańkę i usuwa nagromadzony płyn. Skórę leczy się środkiem alkoholowym (zwykle jodem) i nakłada się sterylny bandaż.

Jeśli dotknięty obszar jest zbyt duży, operację przeprowadza się w znieczuleniu ogólnym. Jeśli są złuszczone tkanki, są wycinane, po czym zakładane są szwy. Jeśli lekarz podejrzewa możliwe ropienie rany, w jamie umieszcza się drenaż ze środkiem antyseptycznym.

Martwica małżowiny usznej

Śmierć tkanek jest najbardziej niekorzystnym scenariuszem w przypadku braku odpowiedniego leczenia lub z powodu błędnej diagnozy. Na ogniskach zapalnych powstają wrzody, przez które chrząstka ucha zaczyna bezpośrednio zerkać. Naruszenie krążenia krwi prowadzi do martwicy tkanek chrzęstnych - czernieją i wydzielają zgniły zapach. W procesie próchnicy ucho ulega deformacji, co widać gołym okiem.

Oprócz straconego czasu na leczenie urazów i krwiaków, przyczyną rozwoju martwicy mogą być następujące czynniki:

• Zakażenie małżowiny usznej z powodu wniknięcia tam patogennej mikroflory z ropniami i naczyniakami limfatycznymi;
• „Przejście” ropnych procesów z pobliskich tkanek;
• Długotrwałe ściskanie ucha w nienaturalnej pozycji.

Nie da się wyleczyć martwicy metodami nieoperacyjnymi. Wykonywana jest tylko całkowita lub częściowa amputacja małżowiny usznej.

Ciało obce

Spożycie ciała obcego jest częstym zjawiskiem w życiu zwierząt domowych. Mogą to być owady lub części roślin (łodygi, ciernie, pąki) przywiezione z ulicy, a także przypadkowo „wyrzucony” piasek / kamyki. Często w uszach tworzą się zatyczki siarki, powodując nie tylko dyskomfort fizyczny, ale także osłabiając słuch u zwierzęcia.

Obecność ciała obcego w jamie ucha może nie dawać żadnych objawów, a kot będzie zachowywał się spokojnie. Ale najczęściej uwięzione „śmieci” nadal wywołują proces zapalny, dlatego konieczne jest okresowe badanie uszu zwierzęcia i usuwanie ciał obcych, gdy zostaną znalezione..

Do leczenia przewodu słuchowego użyj 3% roztworu nadtlenku wodoru lub sody. Olejek kamforowy pomaga złagodzić ból, który jest wpuszczany do środka w ilości 2-3 kropli na raz.

Nowotwory

Ta kategoria obejmuje takie formy formacji, jak brodawczaki, włókniaki, mięsaki, które mają tendencję do wzrostu w różnym tempie, a następnie prowadzą do częściowej lub całkowitej głuchoty..

Kot może „zasygnalizować” problem z następującymi zachowaniami:

• Nerwowość, niepokój;
• Utrata koordynacji ruchów;
• Potrząsanie głową i odchylanie jej na bok z krawędzią w kierunku obolałego ucha;
• Czesanie obszaru problemowego.

Leczenie wszelkiego rodzaju nowotworów jest niezwykle szybkie.

Zapalenie ucha

Podobnie jak ludzkie ucho, ucho kota ma ucho zewnętrzne, środkowe i wewnętrzne. Najprostszym wariantem zapalenia ucha środkowego jest stan zapalny tylko widocznej (zewnętrznej) części ucha. W przypadku zapalenia ucha środkowego istnieje wysokie ryzyko, że choroba stanie się przewlekła, ale ogólnie rokowanie dotyczące całkowitego wyleczenia jest pozytywne. W przypadku zapalenia ucha wewnętrznego zwierzę narażone jest nie tylko na całkowitą utratę słuchu, ale także „zarobienie” szeregu poważnych powikłań, aż do zapalenia opon mózgowych..

Możliwe przyczyny zapalenia ucha środkowego:

• Pasożyty. Najczęściej są to pchły, kleszcze uszne i kleszcze joksodoidalne. Gryząc skórę nie tylko mechanicznie deformują skórę właściwą, ale także tworzą doskonałe środowisko do namnażania się różnych bakterii chorobotwórczych.
• Alergia. Kot pod wpływem bodźców zewnętrznych zaczyna aktywnie czesać uszy, w wyniku czego na skórze pojawiają się zadrapania i otarcia. W miejscach podrażnień gromadzą się szkodliwe mikroorganizmy, co prowadzi do rozwoju bakteryjnego zapalenia ucha środkowego.
• Grzyby. Grzybicze zapalenie ucha środkowego może występować zarówno jako niezależne zjawisko w przypadku obniżonej odporności u kota, jak i w postaci powikłań - na przykład z trichofitozą.
• Hipotermia. Zwierzę może zachorować na zapalenie ucha środkowego przez zamoczenie w deszczu, siedzenie w przeciągu lub w wyniku nieudanej kąpieli, z wodą dostającą się do uszu.
• Kontuzje. Typowe dla kotów zbyt „aktywnie” chodzących po ulicy - wspinanie się po drzewach, walka z towarzyszami, bieganie po dachach itp. Zwykle choroba objawia się miejscowym zapaleniem, które ostatecznie przechodzi do ucha środkowego i wewnętrznego..

U kotów łatwo zauważyć oznaki zapalenia ucha środkowego. Zwierzę zaczyna zachowywać się niespokojnie, dotyka łapami bolącego ucha, przyciska je do głowy, nie daje się dotknąć. Kiedy ból zmienia się z bólu w strzelający, kot nagle krzyczy, miauczy żałośnie, odwraca głowę ze strachu, pociera bolesne miejsce na posłaniu.

Leczenie powinno być przepisywane wyłącznie przez lekarza, w zależności od rodzaju zapalenia ucha środkowego i stopnia jego zaniedbania. W przyszłości zabiegi można przeprowadzać zarówno w przychodni weterynaryjnej, jak iw domu..

Otodektoza

Prowokatorami choroby są świerzbowce uszne, których wylęgarnią jest siarka. Największe nagromadzenia pasożytów obserwuje się w zewnętrznej części małżowiny usznej, a także w przewodzie słuchowym i przegrodzie bębenkowej. Nosicielami otodektozy mogą być zarówno same zwierzęta, jak i ludzie, przynosząc larwy roztoczy na ubraniach lub butach z ulicy.

Kleszcze można rozpoznać po ich odpadach - ciemno zabarwionym „miękiszu” zboża pokrywającym małżowinę uszną. W przypadku braku odpowiedniego leczenia otodektoza może powodować powikłania, takie jak pęknięcie przegrody bębenkowej, martwica tkanek zewnętrznych, a nawet zapalenie opon mózgowych..

Oprócz obecności brązowej płytki nazębnej w uszach i nieprzyjemnego zapachu kot może przyciągnąć uwagę właściciela, zmieniając swoje zachowanie:

• Kręci głową, próbując pozbyć się pasożytów;
• Łapy drapią uszy, próbując dostać kleszcze od wewnątrz;
• Ociera głowę o framugi drzwi, oparcia sof i inne twarde meble;
• Odporny na głaskanie i inne formy uczucia.

Leczenie otodektozy polega na leczeniu zajętych małżowin usznych środkami na bazie środków owadobójczych. Preparaty w postaci maści, sprayów, kropli są przepisywane przez lekarza weterynarii i stosowane zgodnie z załączonymi instrukcjami lub indywidualnymi zaleceniami lekarskimi.