Kot abisyński: rozbłyski słońca i migoczą gwiazdy

Kot abisyński odziedziczył słynne magiczne futro po kotu stepowym, zwanym czasem dzikim kotem afrykańskim. Jeśli porównamy zdjęcie współczesnego Abi i jego odległego dzikiego przodka, podobieństwo kolorystyczne, a mianowicie samo migotanie, które zachwyca miłośników rasy, staje się oczywiste. Jednak paski i pierścienie na futrze afrykańskiego przodka są nie mniej oczywiste. A abisyński starego typu został ozdobiony tymi samymi paskami i pierścieniami, ale hodowcy w toku prac hodowlanych pilnie się ich pozbyli, co doprowadziło rasę do jej obecnego wyglądu.

Przodek wszystkich współczesnych Abisyńczyków uważany jest za kota przez klikę Zulusów, która została przywieziona do Wielkiej Brytanii przez żonę kapitana Barretta z Etiopii (wówczas Abisynii). To ważne wydarzenie miało miejsce w 1868 roku. W Anglii, w ojczyźnie felinologii, nie sposób nie zauważyć tak niesamowitego stworzenia jak Zulus, którego niezwykła wełna zapewne skłoniła hodowców do podjęcia działań..

Abisyńczyki prezentowane były na pierwszej na świecie wystawie kotów w 1871 roku, a już w 1882 roku rasa kotów abisyńskich otrzymała status oficjalny. Dziś to jedna z najpiękniejszych ras, uznawana przez wszystkie organizacje felinologiczne i znana na całym świecie..

Pierwszą rzeczą, która przykuwa uwagę, patrząc na przedstawiciela tej rasy, jest oczywiście ich fantastycznie piękne futro. Kot wydaje się być pokryty najmniejszymi okruchami diamentu, krótki sąsiedni płaszcz dosłownie mieni się i mieni, zwłaszcza jeśli piękno wygrzewa się w słońcu. Kot wie o efekcie, jaki wywiera na widza i najwyraźniej celowo demonstruje każdemu swoją wspaniałość, plastycznie poruszając się lub słodko rozciągając. Połysk niesamowitej sierści jest wynikiem specjalnego koloru zwanego tykaniem (lub kolorem strefowym). Każdy włos jest zabarwiony pierścieniami w dwóch kontrastowych kolorach.

Istnieje wiele odmian kolorystycznych tykania, ale najpopularniejsze w tej rasie to dziki, szczawik i błękit. Wszystkie kolory mają coś wspólnego: podstawą każdego włosa jest jasny odcień, prążki są ciemniejsze i bogatsze. Najlepiej, jeśli czubek włosów jest ciemny. Poduszki łap są zawsze kolorowe, aby pasowały do ​​ciemnych końcówek.

Elegancki kot abisyński urzeka wdziękiem i wdziękiem. Są to zwierzęta lekkie, smukłe, ale nie chude. Ciało jest rozciągnięte, nogi długie, żylaste, mocne. Ogon jest długi, zwężający się od nasady do końca. Uszy i oczy Abi to kolejna atrakcja rasy. Uszy duże, szerokie u nasady, na zewnątrz tzw. Odcisk kciuka. Oczy są wyraziste, spojrzenie uduchowione i nieco figlarne: dwa migdały w kolorze ciepłego bursztynu lub bogatego szmaragdu. Powieki to ciemny eyeliner, tak często w porównaniu do makijażu egipskich faraonów.

Niestety, bądźmy szczerzy - te boginie z kociego plemienia nie są odpowiednie dla każdego. Kot będzie szczęśliwy w dużej, hałaśliwej rodzinie, świetnie czuje się w towarzystwie aktywnej młodzieży, cieszy się w towarzystwie emerytów. Ale osoby, które postrzegają kota tylko jako ozdobę sofy i osoby spędzające większość czasu poza domem, powinny spojrzeć na inne rasy.

Abisyńczycy są bardzo ruchliwymi i ciekawskimi zwierzętami. Uwielbiają chodzić (oczywiście w towarzystwie osoby), interesują się nowymi znajomymi, zawsze będą wolały bawić się z innym plemieniem lub innym zwierzakiem od spokojnego snu w wygodnym łóżku.

Kociaki abisyńskie już w dzieciństwie okazują miłość ludziom. Bez wątpienia są praktykami - rola obserwatora nie jest dla abi. Oprócz niekończących się zabaw, te koty chętnie wygrzewają się w ramionach ukochanej osoby, przytulają go łapami i mruczą mu do ucha ciche piosenki o odległej Etiopii.

Aby diamentowa sierść zwierzaka zachowała swój doskonały wygląd, wystarczy co jakiś czas „głaskać” futro kawałkiem jedwabiu. Gdy trzeba usunąć wypadające włosie wystarczy pogłaskać zwierzaka lekko wilgotnymi dłońmi lub chodzić po sierści gumową „rękawiczką” z dodatkiem środka antystatycznego dla kotów.

W utrzymaniu przedstawicieli tej rasy jest tylko jeden konkretny punkt: kocięta są niezwykle zręcznymi i bystrymi zwierzętami. Jeśli coś zainteresowało dzieciaka, na pewno dotrze do celu. Dlatego ważne jest, aby zapewnić Abi bezpieczne warunki do życia, zwracać uwagę na swoje poczynania i dawać ukochanemu możliwość wyrzucenia nieskończonej energii (np.poprzez montaż dużego placu zabaw pod sufit).

Abisyńczycy to zdrowa rasa. Częściej cierpią z powodu aktywnej traumy niż dolegliwości. Mają jednak słaby punkt - nerki. Choroba zwana nerkami amyloidoza, psy tej rasy są rzadkie, ale z godną pozazdroszczenia regularnością. Koty innych ras również cierpią na amyloidozę, jednak przy wyborze kociaka abi lepiej skontaktować się z profesjonalną hodowlą. Hodowcy przyglądają się zatwierdzonym zwierzętom hodowlanym, więc szanse na uzyskanie niezdrowego kociaka od kompetentnego hodowcy są niezwykle niskie.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: