Panleukopenia u kotów: objawy i leczenie choroby

Koty są narażone na infekcje wirusowe, tak jak wszystkie inne zwierzęta. Nauka nie stoi w miejscu. Biolodzy nieustannie opracowują metody profilaktyczne i trzeba je stosować. Zajmując się pochodzeniem choroby i metodami walki, łatwo jest zrozumieć, czym jest panleukopenia u kotów i jak ważne jest zapobieganie tej chorobie..

Infekcje wirusowe u kotów i ich niebezpieczeństwo

Jeśli czynnikiem wywołującym chorobę jest wirus, może być chorobotwórczy dla wielu ssaków, w tym ludzi i ptaków. Wszystko zależy od odporności organizmu zwierzęcia i zjadliwości patogenu. Niektóre choroby, które powodują choroby u kotów, na przykład wścieklizna, antropozoonozy (wspólne dla zwierząt i ludzi).

Niebezpieczeństwo infekcji polega na tym, że diagnoza jest trudna. Nie zawsze jest możliwe skorzystanie z usług laboratorium wirusologicznego, a testy serologiczne nie determinują przewozu wirusów. Zakaźny początek choroby należy podejrzewać do czasu zaprzeczenia. Dlatego przy pierwszych oznakach choroby zwierzę należy odizolować i natychmiast skonsultować się z lekarzem..

Obraz kliniczny panleukopenii jest bardzo podobny do:

• nieżyt żołądka i jelit;
• koronawirusowe zapalenie jelit;
• zatrucie;
• toksoplazmoza;
• mięsak limfatyczny (białaczka).

Czym jest panleukopenia i jej czynnik sprawczy

Payleukopenia można nazwać:

• plaga kotów (plaga);
• zakażenie parwowirusem;
• agranulocytoza kotów;
• gorączka kotów;
• zakaźne zapalenie jelit kotów.

Wysoce zaraźliwa choroba kotów domowych, która jest ciężka odwodnienie organizmu, wymiociny, gorączka i znaczący spadek poziomu leukocytów we krwi. Śmiertelność, szczególnie u młodych zwierząt do 6 miesiąca życia sięga 90%.

Choroba jest powszechna na wszystkich kontynentach i w krajach. Zasadniczo wirus infekuje młody organizm. Ponowna infekcja dotyka wszystkie grupy wiekowe.

Wrażliwe koty (koty, lwy, tygrysy, szopy, zdziczałe koty).

Wirion parwowirusa bez lipidowego sześciennego DNA zawierającego kapsyd. W obecności innych wirusów (herpeswirus, adenowirus) rozmnaża się aktywniej. Patogen jest odporny na ogrzewanie w temperaturze 60 ᵒC przez godzinę. Środowisko chroni wirusa i pozostaje zjadliwy w zainfekowanych obiektach przez cały rok. Bardzo odporny na środki dezynfekujące (2. grupa).

W przypadku infekcji eksperymentalnej kocięta i szczenięta mają te same objawy. Szczyt zachorowań obserwuje się latem i jesienią. Bardzo często wynika to z dynamiki wskaźnika urodzeń kociąt, która przyczynia się do przeszczepów patogenu.

Formy panleukopenii

Choroba może się rozwinąć:

• superstroke;
• przenikliwie;
• podostry;
• chronicznie.

Etapy choroby

U młodych zwierząt w wieku od 1 do 3 miesięcy częściej obserwuje się przebieg nadostry. Wynika to z faktu, że odporność na clostral (przenoszona z mlekiem matki) została już wyczerpana.

Po wniknięciu do organizmu patogen osadza się na błonie śluzowej żołądka i nabłonku rzęskowym przewodu pokarmowego. Następnie dostaje się do tkanki limfatycznej, szpiku kostnego. Wirus jest mitotyczny dla tkanek z intensywnymi podziałami, dlatego ma tendencję do uszkadzania limfocytów, komórek leukocetarnych i powoduje szybką panleukopenię. Miejsce, w którym wirus osiedli się po raz pierwszy, określa przebieg choroby. Wraz z szybką klęską leukocytów pojawia się ostra payleukopenia, a ostry etap choroby kończy się śmiercią zwierzęcia.

Przebieg podostry ma podobne objawy jak ostry, ale są one mniej wyraźne. Niektóre z nich mogą się nie pojawić lub mogą nie zostać zauważone. Rozwój choroby trwa od 7 do 14 dni.

Przewlekła panleukopenia

Ten etap charakteryzuje się niedokrwistością, wychudzeniem i okresowym nieżytowym zapaleniem jelit. Jeśli zwierzę nie umrze i nie wyzdrowieje, powstaje stabilna odporność trwająca do 4 lat, czasem przez całe życie.

Nietypowa panleukopenia

Mówią o tej formie w przypadku, gdy diagnoza nie zostanie potwierdzona laboratoryjnie. Każde laboratorium wydało pozytywne wnioski, ale objawy są bardzo słabe.

Trasy przesyłu

Najbardziej typowe trasy przesyłu:

• fekalno-ustne;
• ustno-nosal.

W łańcuchu infekcji ważną rolę odgrywają utajeni nosiciele wirusów, a także owady wysysające krew.

Jeśli kot chodzi „sam”, to może swobodnie zarazić się w miejscach, w których skupione są bezpańskie zwierzęta. Bliski kontakt z kongenerami podwaja ryzyko infekcji. Błona śluzowa jamy ustnej i jamy nosowej jest miejscem bardzo niechronionym. Wystarczy wdychać setną część patogenu zawierającego patogen i kot domowy jest gotowy do wniesienia go do domu..

Zarażona może być również osoba, która komunikuje się ze zwierzętami (ubrania, buty, akcesoria). Dzieje się to poprzez infekcję kropelkową podczas kichania, kaszlu, pocierania zwierzęcia o ubranie. Po przybyciu do zdrowego zwierzęcia, zwłaszcza kociaka, wirus zostanie natychmiast „złapany”.

Objawy i oznaki panleukopenii u kotów

W przypadku przebiegu hiperostrego małe kocięta, które są w trakcie ssania, przestają brać sutek matki, często piszczą, martwią się i umierają w ciągu 24 godzin.

Ostremu przebiegowi towarzyszy ostra depresja, wzrost temperatury do 41 ᵒC- odmowa karmienia, wymioty. Po 2-3 dniach obfite biegunka. Masy kałowe są płynne, wodniste, zmieszane z krwią i fibryną, często obraźliwe. Brzuch jest bolesny przy badaniu palpacyjnym. Jama brzuszna jest powiększona, spuchnięty brzuszek. Jeśli choroba zniknie u dorosłego kota, objawy stopniowo ustępują, a po 5-7 dniach obserwuje się stopniową normalizację stanu.

Ciężkiemu odwodnieniu towarzyszy gwałtowny spadek liczby leukocytów we krwi (500-800 na 1 mm3). Temperatura ciała w tym momencie spada do 37 ᵒС. Takie objawy wskazują na złe rokowanie. Przy osłuchiwaniu serca odnotowuje się bradykardię, arytmię. W tym okresie druga (wtórna) infekcja jest szczególnie niebezpieczna, to ona przyspiesza śmierć.

Okres wylęgania

Okres inkubacji może trwać od 2 do 12 dni. Zależy to od wieku i stanu układu odpornościowego, sposobu w jaki patogen dostaje się do organizmu..
Jeśli choroba występuje w wyniku kontaktu z chorym zwierzęciem, okres inkubacji nie przekracza 6 dni. W przypadku zakażenia przez artykuły pielęgnacyjne lub paszę skażoną wirionami moment wystąpienia objawów jest odkładany.

Analizy i metody diagnostyczne

Do diagnozy zbiera się wywiad (historia przebiegu choroby), przeprowadza się badania kliniczne i laboratoryjne.

Podczas pobierania krwi do ogólnej analizy klinicznej określa się agranulocytozę. To budzi podejrzenie panleukopenii. Katastrofalnie niski poziom leukocytów (poniżej 1x109 / l) przez kilka dni prowadzi do szybkiego wzrostu wtórnej mikroflory.

Testy surowicy wymagają surowicy krwi, popłuczyn z jamy nosowo-gardłowej, moczu i kału. Jako diagnostykę stosuje się „Zestaw do diagnostyki parwowirusowego zapalenia jelit u psów, norek i panleukopenii kotów” w RTG (reakcja zahamowania hemaglutynacji), a także zestaw do oznaczania miana parwowirusowego zapalenia jelit u psów.

Cechy przebiegu choroby u kociąt, kotek dorosłych i kotek w ciąży

Kocięta mają dobrą gorączkę. Wzrost temperatury jest wychwytywany dwukrotnie. Pierwszy skok utrzymuje się przez jeden dzień, potem temperatura spada i po 48 godzinach ponownie wzrasta do 41 ᵒC. W tym okresie odnotowuje się depresję, biegunkę i wymioty. Agranulocytoza jest dobrze wyrażona. Jeśli kocięta nie umrą w ciągu pierwszych 2-3 dni, prawdopodobieństwo wyzdrowienia wzrasta do 60%.

Dorosłe zwierzęta mogą przebiegać bezobjawowo. Jednocześnie ich układ odpornościowy tworzy stabilną odporność z wysokim mianem wskaźnika neutralizującego wirusa. Odporność utrzymuje się do 4 lat.

Ponieważ nosiciel wirusów, izolacja i lokalizacja wirusa nie zostały jeszcze dostatecznie zbadane, a nauka w większości przypadków opiera się na danych eksperymentalnych, trudno jest wymienić konkretne liczby. Odzyskane dorosłe zwierzęta przez pewien czas wydzielają wirusa, a następnie stopniowo przekazują odporność swojemu potomstwu.

Wirus infekuje młode, dzielące się komórki. To naturalne, że zwierzę w czasie ciąży przenosi wirusa na powstałe płody. Jeśli zwierzę jest zarażone w pierwszej trzeciej ciąża, wtedy zarodki mogą zostać wchłonięte. Ostatnia trzecia ciąża jest bardziej niebezpieczna, ale kocięta rodzą się bez oznak choroby.

Pierwsze objawy pojawiają się w wieku 14-15 dni. Ciekawostką jest fakt, że nie wszystkie kocięta z miotu pokazują klinikę. Choroba nie charakteryzuje się aborcją i urodzeniem martwego dziecka. Wszystkie dane eksperymentalne i statystyczne nie zostały jeszcze udowodnione. Choroba jest badana, a fakty wymagają ponownego sprawdzenia.

Postępowanie kliniczne w panleukopenii u kotów

Nie opracowano żadnych specjalnych metod leczenia.

Jako środki terapeutyczne w leczeniu panleukopenii mają zastosowanie:

• leki etiotropowe (globuliny Vitafel, Globfel, surowice hiperimmunizacyjne);
• immunomodulatory (Ronko, Betaleukin, Gala-vet, interferon kotów Virbagen Omega);
• leki regulujące aktywność układu sercowo-naczyniowego (sulfokamfokaina 0,3-0,5 ml na głowę dorosłego kota, 2 razy dziennie);
• przeciwwymiotne (Cerucal, Metoclopromide, Raglan);
• aby stłumić wtórną infekcję, użyj antybiotyki (Amoksycylina, cefalosporyny);
• aby przywrócić równowagę elektrolitów, przeprowadza się ponowne nawodnienie (roztwór Ringera, Trisol, Quadrosol);
• spazmolityki.

Leczenie środkami ludowymi

Środki ludowe nie mogą być skuteczne w przypadku infekcji wirusowych. Jednak w literaturze istnieje wiele danych, że wino z czerwonych winogron pomaga zwiększyć odporność zwierząt, w tym.

Powikłania panleukopenii

Wirus powodujący gwałtowny spadek liczby leukocytów w naturalny sposób wywołuje spadek stanu odporności organizmu. Przyczynia się to do szybkiego rozmnażania patogennej mikroflory i warunkowo patogennej.

Szczególnie często panleukopenia wywołuje komplikacje w postaci zapalenie płuc, jadeit, zapalenie mięśnia sercowego. Choroby często stają się przewlekłe nawet po ustaniu nosiciela wirusa. W takim przypadku kot pozostaje pod opieką lekarza przez długi czas..

Konsekwencje i patologiczne zmiany w organizmie

Autopsja martwych zwierząt nie wykazuje charakterystycznych zmian. Błony śluzowe żołądka i jelit mają liczne prążkowane i punktowe krwotoki, czasami nabierając połączonego charakteru. Szczególna zmiana występuje na błonie śluzowej jelita krętego. Węzły chłonne krezki są powiększone, soczyste, opuchnięte. Śledziona jest powiększona. Podczas badania miąższu nerek, objawów zapalenia nerek i odmiedniczkowe zapalenie nerek.

Przy doborze materiału do badań preferuje się śledzionę, nerki oraz odcinek jelita grubego z krezkowymi węzłami chłonnymi.

Zapobieganie i szczepienie kotów

Wyzdrowione koty nabywają trwałą odporność. Kocięta mają odporność na clostral, która z czasem staje się coraz niższa. W celu uodpornienia czynnego przeprowadzić szczepionka żywa lub inaktywowana szczepionka.

Monowalentne szczepionki są stosowane w celu zapobiegania panleukopenii, a także te, które zapobiegają wielu chorobom..

Następujące produkty biologiczne sprawdziły się dobrze:

• Narvak Multifel, Quadricat, Felovax-4. Pierwsze szczepienie po 8 tygodniach, następnie po 21 dniach i co roku po 12 miesiącach;
• Leukorifelin, Eurifel mają zastosowanie od 7 tygodnia życia;
• Purevax, Biovete Biofel, Nobivak triquettes, Szczepione od 3 miesiąca życia.

Niezależnie od wybranej szczepionki, musisz przeczytać instrukcje.
Szczególną uwagę należy zwrócić na nowe zwierzęta wchodzące do żłobków i podchowalni. Kwarantanna jest obowiązkowa przy wypełnianiu żłobków i schronisk.

Jeśli w domu było już zwierzę z klinicznym obrazem panleukopenii, to następną kotkę należy zaszczepić, zanim dostanie się do środowiska z ewentualnymi pozostałościami wirionów.

Niebezpieczeństwo chorego kota dla ludzi i psów

Pankleukopenia u kotów nie jest szkodliwa dla organizmu ludzkiego. W środowisku są miliony wirusów, ale ta odmiana nie może wyrządzić szkody.

Z psami jest inaczej. Parwowirusy wywołujące parwowirusowe zapalenie jelit u psów dzielą się na dwie gałęzie: PVA-1, PVA-2. Drugi jest najbardziej agresywny i najbliższy pod względem struktury czynnikowi wywołującemu panleukopenię kotów. Jeśli to on spowodował patologię u kota, pies może zostać zarażony.

Wielu ekspertów uważa, że ​​podział jest tylko warunkowy. Doświadczalnie możliwe jest zakażenie kociąt i szczeniąt jednym materiałem biologicznym. Sugeruje to, że infekcja jest możliwa..

Karmienie i opieka nad chorym kotem

Dużą rolę przypisuje się dietoterapii w okresie choroby i podczas rekonwalescencji. Błona śluzowa jelita podlegała głębokiemu procesowi zapalnemu. Aby przywrócić mikroflorę i nabłonek, zaleca się naturalną, lekkostrawną paszę..

W żywieniu główną rolę powinny odgrywać świeże produkty z kwaśnego mleka (sery fermentowane, jogurt, serwatka mleczna). Surowe jaja kurze mają bardzo pozytywny wpływ na jelita (zwłaszcza żółtko). Gotowanie nie ma sensu, najbardziej przydatna jest witamina U, która znajduje się w surowym żółtku. Posiada wyjątkową właściwość granulowania błony śluzowej żołądka i jelit. Po obróbce cieplnej natychmiast się zapada. Jajko na twardo nie jest produktem dietetycznym..

Dieta obejmuje mięso mielone i ryby. Gotowane mięso lub ryba jest skręcane i rozcieńczane do stanu papkowatego bulionem. Karmienie powinno odbywać się w małych dawkach w odstępie 1,5-2 godzin.

Dezynfekcja i pielęgnacja mieszkania

Wirus jest wyjątkowo stabilny w środowisku zewnętrznym. Badając środki dezynfekujące pod kątem panleukopenii, biologowie stwierdzili, że jest odporny nie tylko na te substancje, które można stosować w życiu codziennym, ale także na środki specjalne. Nawet związki takie jak etery, chloroform, kwasy nie wpływają na wirion. Można go aktywować po podgrzaniu do 60 ᵒС, ale tylko w ciągu godziny.

Biorąc pod uwagę wszystkie cechy patogenu, nie jest możliwa dezynfekcja i leczenie mieszkania przeciwko wirusowi panleukopenii kotów. W związku z tym miłośnicy kotów powinni mieć świadomość, że nie mogą sobie pozwolić na zakup kota, a tym bardziej kociaka przez rok po zachorowaniu ich pupila..

Idealnie byłoby, gdyby następne zwierzę wchodziło do domu z już rozwiniętym układem odpornościowym.. Aby to zrobić, zaszczep się i poczekaj na uformowanie się statusu.
Czystość to klucz do zdrowia.

W takim przypadku gwarancją będzie wysoka odporność i zapobieganie infekcjom. Czyste miejsce do odpoczynku i miska zwiększają odporność zwierzęcia. Spożywanie wysoce odżywczej, zbilansowanej diety również pomoże w utrzymaniu wysokiego poziomu odporności..