Ragdoll: spokój i tylko spokój

Delikatna chmura, przez którą wyglądają dwa kawałki nieba ... Jasne, przytulne, oszałamiająco piękne i wzruszające stworzenia. Łagodny charakter, życzliwość i bezgraniczne zaufanie do całego świata, które te koty niewątpliwie zdobią swoją obecnością. Taka właśnie jest ragdoll - wyjątkowy zwierzak, bohater wielu bajek, na których mu nie zależy. W końcu obok niego jest ukochana osoba!

Podaregdoll jest nosicielem dominującego genu odpowiedzialnego za osłabienie napięcia mięśniowego. No dalej, te koty są wynikiem niesamowitej mutacji. Nie, nie, są potomkami piękności, która po ciężkim wypadku stała się bardzo odprężona i niewrażliwa na ból, a poza tym „nauczyła się” przekazywać tę cechę swojemu potomstwu. Takie bajki są kompletne, przepraszam, bzdury. Ta kotka jest piękna sama w sobie, nie potrzebuje pięknych legend i wynalazków. Są naprawdę spokojne, ufne i odprężone, a jakość tę ugruntowuje się w rasie od lat poprzez kompetentny dobór par. To żmudna praca hodowców, dzięki której rasa uznawana jest za jedną z najbardziej nadających się do mieszkania w towarzystwie sympatycznej kochającej rodziny. A przy napięciu mięśni wszystko jest normalne..

Ta niesamowita historia zaczęła się w Stanach Zjednoczonych pod koniec lat pięćdziesiątych. Amerykanka Ann Baker zabrała rannego kota z podwórka do weterynarza, gdzie na opiekuńczą kobietę czekała niespodzianka: biedak, wyraźnie zbolały, zachowywał się zupełnie nietypowo, wytrwale znosił wszystkie zabiegi i nie próbował uciec. Ann była hodowczynią kotów perskich i od razu zdała sobie sprawę, że przed nią jest zrównoważone zwierzę o psychice ze zbrojonego betonu. Kilku kumpli z kotami o łagodnym usposobieniu i gotowe - nowa rasa kotów rozpoczęła swoją podróż dookoła świata.

Dziś ragdolle są rozpoznawane przez wszystkie wiodące organizacje zajmujące się kotami, pomimo ducha przedsiębiorczości Ann. „Matka” rasy nie była zainteresowana światowym uznaniem jej pomysłu. Stworzyła własną organizację, w której członkami mieli być wszyscy hodowcy chcący się rozmnażać. Pobierała od odwiedzających opłatę za wejście do hodowli, otrzymywała procent od zysku od każdego kociaka sprzedanego przez innych hodowców i zakazała „swoim” hodowcom promowania rasy w ogólnie przyjętych systemach. Ale ragdoll podbijał coraz więcej serc i pomimo opatentowanej nazwy w 1975 roku miłośnicy rasy stworzyli alternatywną społeczność. Grupa hodowców ciężko pracowała nad rasą, w końcu na wystawach zaczęły pojawiać się „szmaciane lalki”.

Kot jest dużym, muskularnym ciężkim, masa dorosłego zwierzęcia sięga dziesięciu kilogramów. Ciało jest lekko rozciągnięte, kończyny i ogon średniej długości, grzbiet prosty. Głowa ze względu na obfite włosy wydaje się zaokrąglona, ​​przejście od czoła do zgrabnej kufy gładkie, z lekkim zagłębieniem. Uszy średniej wielkości, szerokie, lekko nachylone do przodu. Wyraziste owalne oczy koloru letniego nieba osadzone lekko skośnie, szeroko rozstawione. Kot tej rasy ma pulchne policzki i rozwinięte „męskie” piersi.

Cudowne futro to największe marzenie każdej fashionistki. Wełna jest bardzo „wzruszająca” w tym sensie, że nie można się od niej oderwać, chce się bez końca zanurzyć dłonie w puszystej chmurze. Szczególnie zwiększa się „puszystość” na kołnierzu, policzkach i ogonie. Pożądane są „spódnica” na brzuchu i „spodnie” na biodrach. Kolory ragdolli: „syjamski”, dwukolorowy i z rękawiczkami. Opcje kolorów wyróżnia wielkość przyciemnionych obszarów i ich lokalizacja. Umaszczenie może być ciemnobrązowe, czekoladowe, liliowe lub niebieskie. Kocięta rodzą się śnieżnobiałe, dlatego dla hodowcy ostateczny kolor maluchów jest zaskoczeniem.

Kontaktowe, urocze i przyjazne dla innych zwierząt i ludzi, optymistyczne osoby, spokojnie reagujące na bodźce zewnętrzne. Te koty wcale nie są skrępowane, po prostu filozofują na temat otaczającego ich świata i nie widzą sensu w zamieszaniu. Rasa zyskała popularność dzięki zdolności do odprężania się, będąc w rękach człowieka. I rzeczywiście, spokojnie znoszą manipulacje troski i niezłomnie znoszą figle dzieci. Jednak są to zdrowe koty z normalną reakcją na ból! Opowieści o tym, jak ragdoll może nadepnąć na ogon, ale nawet tego nie zauważy, tylko opowieści.

Dorastające kocięta są mobilne i zabawne, jak wszystkie dzieci. Kochają osobę, dążą do komunikacji i tęsknią za samotnością. Dorastając, kot zachowuje czułe uczucie dla rodziny, ceni sobie uwagę i cieszy się uczuciem, ale staje się bardziej niezależny. To nie są koty, które krzyczą godzinami bez uwagi. Ale też nie te, które chodzą samodzielnie.

Luksusowy płaszcz z bogatym podszerstkiem wymaga cotygodniowego czesania. Kąpiel - w razie potrzeby. Kocięta stopniowo „zmieniają” płaszcz dziecka na płaszcz trwały. W tym okresie należy codziennie czesać zwierzaka miękką szczoteczką: a maluszek przyzwyczai się do zabiegu od dzieciństwa, a „dorosła” sierść urośnie zdrowo i szykownie.

W przeciwnym razie trzymanie tych kotów nie wymaga specjalnych umiejętności. Są umiarkowanie aktywne, nie hałasują, są zadbane i czyste. Para satynowych poduszek, dom, drapak i morze miłości - wszystko, czego potrzebuje ragdoll, aby być szczęśliwym.

Silne, wytrzymałe zwierzaki zachwycają dwunożnych wielbicieli doskonałym zdrowiem przez długie lata. Może wszystkie choroby tak naprawdę pochodzą z nerwów? A te wspaniałe piękności są niezwykle rzadko nerwowe..

Udostępnij w sieciach społecznościowych: