Starożytne koty na całym świecie

Większość zwierząt udomowionych przez człowieka była mu potrzebna jako źródło pożywienia, ochrona, pomoc w polowaniu. W tym sensie kot znalazł się w paradoksalnej sytuacji: wydaje się, że osoba okazała się kotu użyteczna, więc połączyła z nim swój los. Każdy kraj ma własną historię kota ...

Naukowcy nie są zgodni co do czasu udomowienia kota, możemy tylko powiedzieć, że najprawdopodobniej stało się to co najmniej 5000 lat temu. W różnych częściach świata działo się to na swój sposób, ale rezultat tego procesu jest wszędzie taki sam: kot, żyjąc obok człowieka tysiąclecia, zachował swoją czarującą dzikość, niezależność i urok małej pantery..

Na tym obrazie najwyższe bóstwo starożytnego Egiptu - bóg słońca Ra - pokonał węża ciemności. Bogini radości i zabawy Bast była przedstawiana jako kotka lub kobieta z kocią głową.

Zabicie kota uważano za przestępstwo: umyślne zabicie kota było karane śmiercią. Wszyscy członkowie rodziny, w której zginął kot, zgolili brwi na znak żałoby..

Egipcjanie już w tym czasie zajmowali się selekcją kotów, wybierając pary, które miały odpowiedni charakter. Koty szkolono do zbierania zabitych ptaków podczas polowania na bagnach w delcie Nilu.

Mieszkańcy Egiptu próbowali uniemożliwić eksport kotów poza granice kraju, jednak wraz z zapożyczeniem niektórych wierzeń i tradycji wojownicy Imperium Rzymskiego zaczęli eksportować koty z Egiptu jako zwierzęta kultowe. W Rzymie wkrótce dostrzeżono niewątpliwe zalety kotów, które łapały myszy, a także węże..

Europa

Historia kota w Europie nie była tak bezchmurna jak w starożytnym Egipcie. Po upadku Cesarstwa Rzymskiego i umocnieniu się chrześcijaństwa w Europie los kotów zmienił się dramatycznie. Z kultowych zwierząt zmienili się w diabła i wcielenie szatana. Papież Innocenty VII nakazał Inkwizycji ściganie wyznawców kotów, heretyków oskarżano o odprawianie rytuałów religijnych z udziałem kotów.

Kobiety, które miały koty, zwłaszcza czarne, były uznawane za czarownice i czarodziejki, za co często chodziły do ​​ognia. Mania pogoni za kotami i ich właścicielami rozprzestrzeniła się do Ameryki Purytańskiej, gdzie w XVII wieku miały miejsce głośne procesy o czarownice..

Równocześnie z manią prześladowań w katolickiej Europie istniała wiara w magiczne koty - matagoty, przynoszące domowi szczęście i dobrobyt. Pamiętaj Kota w butach - to typowy matagot, który do baśni Charlesa Perraulta przyszedł z folkloru. Koty to ulubiona postać literacka w literaturze anglojęzycznej, pisali o nich R. Kipling, Mark Twain, Edgar Poe.

Tajlandia

Jak głosi historia, koty cieszą się w Tajlandii niezwykłą wolnością i honorem. A tutaj kota można zobaczyć dosłownie wszędzie: w witrynach sklepowych, na stole w jadalni, w świątyniach i domach..

Do najpopularniejszych ras na świecie należą rasy syjamskie, które wywodzą się z Tajlandii, bo to tutaj znajdowało się królestwo Syjamu.

Przypuszczalnie Siameses pojawiły się tutaj około 600 lat temu, były bardzo rzadkie i czczone. Uważano, że wdzięczne koty o długich twarzach koloru syjamskiego są przewodnikami dusz zmarłych do zaświatów, dlatego większość kotów takik mieszkała w świątyniach.

Według legendy koty syjamskie otrzymały od samego Buddy niebieskie oczy na znak lojalności wobec ochrony klasztorów..

Koty syjamskie były obecne na uroczystościach religijnych i państwowych, w szczególności podczas koronacji monarchów. Wybudowano dla nich oddzielne mieszkania i przygotowywano specjalne posiłki..

W kraju nadal istnieje tradycja karmienia ulicznych kotów, które właściciele sklepów, restauracji i kawiarni noszą jedzenie na ulicę. Przyzwyczajone do tego zabiegu koty w Tajlandii nie boją się ludzi.

Obecnie Siameses nazywane są kotami nie tylko w tradycyjnym kolorze punktowym, ale także w innych kolorach: monofonicznym, pręgowanym, szylkretowym. Koty te wyróżniają się wdzięcznym ciałem na wysokich nogach, wydłużonym pysku, dużymi uszami, wszystkie zjednoczone są pod ogólną nazwą „orientalne”. Oczy Orientu niekoniecznie są niebieskie. To najbardziej „rozmowne” koty o donośnym, wymagającym głosie, a ich zachowanie przypomina nieco psy: wiadomo, że mogą, jak psy, przynosić właścicielowi kapcie lub zabawki.

Oprócz kota syjamskiego w Tajlandii istnieje jeszcze jedna rasa aborygeńska - Korat. To niebiesko-szary kot krótkowłosy z głową w kształcie serca, nazwany na cześć miasta, w którym został odkryty.

Rosja

W Rosji od wieków kot mieszkał obok człowieka i był częścią jego znanego mu świata. Pierwsze koty sprowadzono do Rosji w XI wieku, a szczątki kotów z V-VII wieku znaleziono na terenie współczesnej Ukrainy. Koty w starożytnej Rosji były uważane za przedmiot luksusowy, drogie i wysoko cenione.

„W przeciwieństwie do Europy, gdzie koty były zakazane, w Rosji koty mogły nawet wchodzić do świątyń, ponieważ uważano je za„ czyste ”zwierzęta. Tradycyjnie pies w Rosji ma miejsce na podwórku, a kot w domu. Kupcy nawet rywalizowali, których kot jest bardziej pulchny. "

A na obrazach Kustoideva, obok pań o wspaniałych formach, można zobaczyć koty pasujące do nich.

Oprócz importowanych kotów w Rosji istniała również oryginalna rasa. To oczywiście kot syberyjski: jedyna rasa, nad którą pracowała tylko natura. Dlatego syberyjczycy są wyjątkowo odpornymi, zdrowymi kotami, poza tym są jedną z największych ras kotów. Natura stworzyła różnorodne kolory kotów syberyjskich, nagrodziła je luksusowymi grzywami i wspaniałą sierścią, która prawie nie wymaga konserwacji. Mieszkając w domu, ten kot będzie słodko spał przez większość dnia, rozkładając swoje potężne łapy z kępkami włosów między palcami. A syberyjczyk, prowadzący bardziej swobodny tryb życia, mieszkający na wsi, będzie aktywnie polował nie tylko na myszy i szczury, ale także na grubszą zwierzynę, aż po fretki.

Koty syberyjskie zostały ostatnio uznane za niezależną rasę, ale już zyskały zainteresowanie hodowców i miłośników tych wspaniałych kotów z charakterem na całym świecie.