Pająk lejkowy: opis, cechy strukturalne, trujący lub nie

Wszyscy inaczej traktujemy pająki. Dla niektórych przerażają, podczas gdy inni podziwiają te stworzenia, a badanie ich zachowania staje się sensem życia. Istnieją trujące i całkowicie nieszkodliwe odmiany. Ale do jakiego rodzaju pająka lejkowego należy, gdzie można go znaleźć w naturze, jak wygląda, co je - porozmawiamy o tym w tym artykule.

Jak to wygląda

Pająk lejkowaty (trawa, tunel, ćma lejkowata) to zwierzę z podrzędu Opisthothelae z rodziny agelenide, w którym znanych jest około 42 rodzajów, składających się z ponad pięciuset gatunków.

Przedstawiciele gatunku różnią się szczególnym sposobem poruszania się: zatrzymują się, zamrażają i ponownie ruszają w pogoń. Jednocześnie przedstawiciele innych rodzin wykonują płynne kreski. Nazywano je lejkami ze względu na kształt pajęczyny, a zielnych - ze względu na to, że wolą osiedlać się na łąkach, w trawie..Pająki lejkowe mają średnie parametry:

• rozpiętość nóg - 6–21 mm;
• owalny brzuch;
• gruszkowaty lub owalny niespłaszczony pancerz grzbietowy (pancerz);
• samice są nieco większe niż samce, ale samce mają większe muszle;
• kolor pająka lejkowego może być inny - od jasnobrązowego do czarnego;
• ciało pokryte jest pierzastymi włosami;
• niektóre gatunki mają wzór na brzuchu i na muszli;
• przednia para nóg jest zawsze dłuższa. Same nogi pokryte są potężnymi kolcami i sensillą, na końcach znajdują się trzy pazury, co potwierdza zdolność pająków do tkania sieci. Pazury są również pokryte kolcami, których liczba i położenie ma charakter taksonomiczny;
• zwykle łapy samców są nieco cieńsze.

Lejkowce mają 6 prostych i 2 skomplikowane narządy wzrokowe. Są w przybliżeniu tego samego rozmiaru i znajdują się parami w równej odległości od siebie. Pająki traw mają słaby wzrok, więc orientują się za pomocą czujników na przednich łapach. Chelicerae są potężne, skierowane w dół.Na brzuchu znajdują się 2 pary brodawek pajęczynówki, tylne są wydłużone i często wystają do tyłu, przypominając ogon, przednie są szeroko rozstawione. Jedna prosta przetchlinka otwiera się przed brodawkami. Pająki oddychają płucami i tchawicą.

Sydney (Australia)

Pająk lejkowaty z Sydney to trujący pająk, który wydziela najsilniejszą truciznę w ogromnych ilościach. Przedstawiciele tego gatunku mają długie chelicery, co czyni je bardzo niebezpiecznymi..

Głównym siedliskiem jest Australia i Nowa Południowa Walia. Pająk zamieszkuje lasy i obszary zamieszkane przez ludzi, gdzie buduje nory w wilgotnych, zacienionych miejscach. Często zakradają się na podwórka domów i wchodzą do basenów..

Przed atakiem drapieżnik przybiera przerażający wygląd, unosząc przednie łapy do góry i odsłaniając kły. Nie zna litości dla sprawcy, więc gryzie szybko, czasem kilka razy.

Wielkość tego gatunku jest niewielka - 1,5-3,5 (występuje do 7) cm, ale ich chelicerae są większe niż kły brązowego węża i są tak silne, że mogą przegryźć płytkę paznokcia.Jad pająka z Sydney zawiera substancję działającą na układ nerwowy i wpływającą na pracę wszystkich narządów człowieka. Ugryzienie przez mężczyznę może nawet zabić. Jednocześnie tylko jedno na sześć ugryzień wywołuje reakcję negatywną. Pod koniec XX wieku wynaleziono antidotum i od tego czasu nie odnotowano żadnych zgonów..

Brązowy pająk pustelnik

Coelotes terrestris to małe zwierzę o długości 7-14 mm. Cielę na czubku ma jasny, czerwono-brązowy kolor, na głowotułów i brzuchu występują ciemnoszare plamy. Brzuch jest ciemny, bez wzoru.

Główne siedlisko: Europa, Chiny, Turcja, Ameryka Środkowa i Południowa, Australia. Zamieszkuje korzenie drzew iglastych, w ściółce z mchu. Ulubiona zdobycz pustelnika - owady i ich larwy.

Samice pustelników to kochające matki, które opiekują się swoimi pająkami przez około miesiąc. Ponadto, jeśli ktoś naruszy ich spokój, samica bezlitośnie zabija sprawcę, a następnie zjada się i karmi dzieci ofiarą.Gatunek ten wyróżnia się własnym systemem komunikacji. Na przykład, jeśli dzieci chcą jeść, dotykają kończynami kobiety, która rozumie, że nadszedł czas, aby je nakarmić..

Duszek

Najbardziej znane gatunki lejkowców. Ten pająk jest mały - 10-15 mm. Samica jest większa niż samiec..

Drapieżniki są pomalowane na żółto i często osiedlają się w domach, szafach, szopach i innych pomieszczeniach. Na plecach często widoczny jest ciemnobrązowy nadruk lamparta. Jeśli z woli losu pająk domowy odpłynął daleko od człowieka, osiada w dziuplach, starych pniach, pod korą drzew.

Gatunek ten umieszcza pajęczyny w rogach posesji. Na pierwszy rzut oka wydaje się prosta, ale środek ostro opada w głąb narożnika. Samiec może w ogóle nie tkać sieci i polować jak włóczęga.

Najbardziej aktywny widok jest w nocy. Nie sumuje rezerw ofiar, zjada zdobycz natychmiast. Żywi się muchami, pluskwami, ćmami, larwami wszy i innymi małymi owadami.Jad tych pająków został mało zbadany, chociaż ciastko może przegryźć skórę po ukąszeniu. Jeśli drapieżnik czuje się zagrożony, może ugryźć, ale przypadki zatrucia nie zostały jeszcze opisane.

W poszukiwaniu samicy samiec może wejść do wanien i muszelek i często nie może samodzielnie stamtąd wydostać się. Po znalezieniu mieszkania samicy pająk ostrożnie dotyka sieci łapami i czeka od krawędzi: jeśli pająk pomyli ją z ofiarą, ma szansę uciec. Jeśli samica nie poszła na polowanie, sygnał został odebrany, a samiec powoli przesuwa się do żywej rury. Po kryciu pająk składa jaja w kilku małych kokonach i zawiesza je na sieci.

Labirynt

Agelena labyrinthica, pająk labiryntowy, jest typowym okazem robaka lejkowatego. Jego ciało wraz z nogami osiąga długość 1,3–2,1 cm. Karapaks jest szaro-żółty, czerwono-brązowy lub żółto-brązowy z dwoma wklęsłymi podłużnymi paskami o ciemniejszym odcieniu.

Na podłużnym brzuchu widoczne są brodawki podobne do pająków, podobne do ogonów. Włosy na brzuchu tworzą wzór w jodełkę. Nogi bez wzoru, ciemny brąz. Miej potężne ciernie i sensilla.Występuje w regionie paleearktycznym, preferuje miejsca suche, dobrze oświetlone: ​​krzewy, pola, polany, łąki, stoki. Często można go spotkać na drogach, w ogrodach warzywnych i na nieużytkach..

Pająk labiryntowy rozciąga w trawie i krzakach pajęczynę o średnicy około pół metra, wzmacniając ją pionowymi nitkami. Pod siatką ukryta część przechodzi do tuby, w której chowa się drapieżnik, czekając na zdobycz. Wciąga ofiarę do rury.

Żywa rura ma zakrzywiony kształt. Jest otwarty z obu stron (jedna strona patrzy na siatkę, druga to wyjście), a resztę maskuje suche liście.

Pająki labiryntowe łączą się w pary w środku lata. W tym przypadku samiec przychodzi do mieszkania kobiety i daje jej sygnał. Jeśli po kryciu samiec nie zdąży przejść na emeryturę, samica go zjada.Za miesiąc, bliżej jesieni, samica przerabia sieć myśliwską na kokon i wciąga ją do swojego mieszkania, tkając dla niej osobną rurkę. Tam młode będą zimować i mogą wyjść tylko na wiosnę..

Siedlisko i zachowanie

Pająki lejkowe żyją na wszystkich kontynentach:

• Eurazja;
• Afryka;
• Ameryka Północna i Południowa;
• Australia.

Te pająki żyją nie tylko tam, gdzie pokrywa śnieżna stale leży. Lejkowce osiadają na trawiastych suchych polach, w krzakach, pod korą drzew, w kamieniach, na skałach, w domach, budynkach niemieszkalnych, jaskiniach. Najczęściej pająki można znaleźć w pobliżu budynków mieszkalnych jesienią, gdy samiec szuka samicy.

Pomimo agresywnego zachowania większość gatunków ćmy lejkowatej jest nieszkodliwa. Pająki lejkowate prowadzą nocny tryb życia, ponieważ temperatura w ciągu dnia wpływa na nie negatywnie - odwadnia się. Szczyt aktywności po ulewnych deszczach.

Jak obraca sieć i co zjada

Pająki lejkowe splatają gęstą poziomą sieć, która zbiega się w dół w formie lejka. Siatka jest wsparta na pionowych nitkach nośnych. Nie jest lepki, ale luźny: wchodząc na niego, małe owady topią się i nie mogą się wydostać.Górna pozioma część sieci zamienia się w ukrytą dolną część, która zamienia się w ostoję drapieżnika - tubę, która otacza norkę. Tam pająk czeka na sygnał, po czym wybiega i gryzie ofiarę. Zabiera zdobycz do swojej dziury i zjada ją tam (a raczej wysysa).

Pająki łapią tylko rozbrykane zwierzęta. Jeśli ofiara zamarznie, drapieżnik najpierw ją sprowokuje, szarpiąc sieć i będzie cierpliwie czekać, ale nie dotknie jej od razu.

Ponieważ pajęczyna szybko się zapycha, pająki nie pozostają w jednym miejscu przez długi czas. Po 2-3 tygodniach opuszczają norek i szukają innego miejsca zamieszkania.

Większość pająków lejkowatych jest aktywna w nocy, a tylko Malthonica lehtineni może polować zarówno w dzień, jak iw nocy. Pająki lejkowate żywią się różnymi (czasem nawet niebezpiecznymi) stawonogami. Ich główną ofiarą są:

• chitynowane muchy;
• komary;
• cykady;
• małe pająki;
• pszczoły;
• Chrząszcze Orthoptera;
• mrówki.

Gdy ofiara dostanie się do sieci, drapieżnik ucieka z prędkością błyskawicy, wprowadza do organizmu chelicery i wstrzykuje truciznę i enzymy, które zamieniają wnętrze ofiary w papkę.

Pająki lejkowe nie gryzą ofiary, po prostu wysysają już przetworzone wnętrzności, czekając, aż enzymy zakończą swoją pracę.

Reprodukcja

Pająki lejkowate nie różnią się od tego procesu u wielu gatunków i występują w środku lata. Wszystko zaczyna się od zalotów, kiedy samiec, znajdując sieć kobiety, zaczyna w nią miarowo stukać. Więc wprowadza kobietę w stan transu..Po tym, jak pająk popada w zapomnienie, staje się obojętny na wszystko i nie opiera się, pająk ciągnie ją w dogodne dla siebie i partnerów miejsce. Po stosunku samiec i samica mieszkają razem przez kilka tygodni, po czym pająk próbuje zjeść samca. Pod koniec lata samica tka kokon, składa go w swojej norze lub nowym mieszkaniu obok swojego mieszkania i tam składa jaja..

Pożytek i szkoda

Wszystkie pająki splatają sieci, które są denerwujące i denerwujące w domu. Niezwykła zwinność i nieprzyjemny wygląd wywołują u nas przerażenie na samą wzmiankę o nich. Ale to wszystko to nic w porównaniu z niewątpliwymi zaletami.Przede wszystkim wszystkie pająki to drapieżniki. Zabijają dużą liczbę owadów, w tym muchy, komary, muszki. Niektóre są w stanie zabić około stu owadów dziennie. Taki drapieżnik (na przykład brownie) siedzi cicho w kącie i łapie owady w swoje sieci.

Z drugiej strony niektóre gatunki są niebezpieczne dla ludzi, a ich trucizna może prowadzić do martwicy skóry lub śmierci..

Jak widać, pająki nie są strasznymi potworami, które przybyły do ​​nas z innych planet. Oczywiście nie wszystkie z nich są bezpieczne, ale ich zachowanie zasługuje na uwagę, a instynkty łowieckie pozwalają pozbyć się wielu irytujących i czasem nieszkodliwych owadów.