Objawy zarazy nosówki lub mięsożernych psów i czy można je leczyć w domu

W tym artykule opowiem o nosówce u psów. Wymienię przyczyny rozwoju choroby, wskażę, które zwierzęta są zagrożone i jak się objawia. Opowiem ci o formach dżumy i ich objawach, co robić. Wymienię metody diagnostyczne i jak leczyć oraz jakim lekiem podam zasady opieki i profilaktyki. Czy choroba jest zaraźliwa dla ludzi.

Przyczyny dżumy u psów i grupy ryzyka

Inne nazwy nosówki to plaga drapieżników i choroba Carré (na cześć francuskiego naukowca, który był w stanie udowodnić wirusowy charakter choroby). Po raz pierwszy tę chorobę napotkano w Rosji w 1762 roku.

Czynnikiem sprawczym jest wirus z rodzaju pseudomyksowirusów. Jest podobny do mikroorganizmu wywołującego odrę u ludzi. W zimnie wirus utrzymuje się do 275 dni, ale po podgrzaniu do 60 stopni ulega zniszczeniu po 30 minutach, a przy 100 stopniach natychmiast umiera. Jest również wrażliwy na światło ultrafioletowe, roztwory wodorotlenku sodu, formalinę czy fenol..

Wirus przenoszony jest przez biologiczne wydzieliny psów: mocz, kał, ślinę, wydzieliny z nosa i oczu.

Zakażenie może nastąpić zarówno przy bezpośrednim kontakcie z chorym zwierzęciem, jak i przez zwykłe przedmioty: miski, legowiska, grzebienie, pojazdy. Osoba może również przenosić wirusa.

W grupie ryzyka znajdują się przede wszystkim zwierzęta o osłabionej odporności. Może do tego prowadzić niezrównoważone żywienie, złe warunki życia, różne choroby itp. Zagrożone są również psy, a zwłaszcza szczenięta, którym nie podano szczepionki przeciwko zarazie. Młode zwierzęta (do 8-12 miesięcy) są bardziej podatne na wirusa.

Formy choroby: objawy i oznaki

W zależności od objawów klinicznych wyróżnia się kilka postaci dżumy: nerwową (występuje najczęściej), jelitową, płucną, skórną lub mieszaną. Choroba jest również podzielona ze względu na rodzaj przebiegu..

Ostra forma

Nurt jest szybki. Temperatura zwierzęcia gwałtownie wzrasta do 41-42 stopni. Gorączce towarzyszy utrata apetytu, depresja. Pies umiera 2-3 dni po wystąpieniu pierwszych objawów.

Forma podostra

Temperatura ciała może wzrosnąć do 41 stopni lub pozostać w normalnych granicach. Pies jest przygnębiony, odmawia jedzenia. Obserwuje się objawy, takie jak drżenie mięśni, lęk. Nos staje się suchy i gorący. Po 2-3 dniach najpierw z nozdrzy i oczu pojawiają się błony śluzowe, a następnie biała ropna wydzielina.

Każda forma dżumy ma inne objawy:

• W postaci płucnej podczas oddychania słychać świszczący oddech.
• W przypadku jelit obserwuje się krwawą biegunkę lub wymioty, spowodowane stanem zapalnym przewodu pokarmowego. Cechą charakterystyczną jest ostry i cuchnący zapach odchodów i samego zwierzęcia.
• W postaci skórnej na skórze wokół uszu, ud, kufy i brzucha pojawiają się małe krosty lub pęcherze. Po chwili pękają, a na ich miejscu tworzą się brązowe skórki..
• W postaci nerwowej obserwuje się zaburzenia w funkcjonowaniu układu nerwowego. Pogarsza się koordynacja psa, można zaobserwować skurcze mięśni. Charakteryzuje się również napadami podobnymi do napadów padaczkowych, kończącymi się paraliżem kończyn.

Formy przewlekłe i nieudane

Przewlekły przebieg jest charakterystyczny dla nerwowej postaci dżumy. Pies ma drżenie mięśni, chwilową głuchotę, utratę wzroku, atrofię gałki ocznej. Te objawy mogą ustąpić po wyzdrowieniu lub utrzymywać się przez całe życie..

W przypadku nieudanej postaci objawy są prawie niewidoczne, a pies źle się czuje tylko przez 1-2 dni, po czym następuje powrót do zdrowia.

Diagnoza i manifestacja choroby

Podczas badania lekarz weterynarii zwraca uwagę na następujące kryteria:

• stan błon śluzowych oczu i nosa (obecność i charakter wydzieliny);
• obecność świszczącego oddechu (charakterystyczna dla płucnej postaci dżumy);
• praca przewodu pokarmowego (krwawa biegunka, wymioty);
• naruszenie układu nerwowego (paraliż, drgawki, upośledzona koordynacja);
• czas trwania choroby.

Jeśli pies ma co najmniej trzy objawy, diagnoza zostaje potwierdzona.

Jednocześnie należy wykluczyć choroby takie jak leptospiroza, wścieklizna, zapalenie wątroby o charakterze zakaźnym, salmonelloza.

Leczenie wirusa w domu

Aby wyleczyć chorobę, podejmuje się szereg środków zgodnie z następującym schematem:

1. We wczesnym stadium choroby psu wstrzykuje się surowicę dżumy mięsożernych (Giskan, Globcan) i zastrzyki gamma globuliny.
2. Dożylnie podaje się następujące leki: difenhydramina 1%, urotropina 40%, glukoza 40%, NaCl, glukonian wapnia 10%, kwas askorbinowy 5%.
3. W celu zapobiegania paraliżom i niedowładom proseryna 0,05% wstrzykuje się podskórnie.
4. Midocalm zmniejsza napięcie mięśniowe.
5. Aby znormalizować i zmniejszyć ciśnienie wewnątrzczaszkowe, przepisuje się furosemid (wewnątrz) i siarczan magnezu w postaci 25% roztworu (domięśniowo).
6. W przypadku poważnych zaburzeń układu nerwowego stosuje się 2,5% roztwór barbitalu sodu lub chloropromazyny.
7. Pagluferal lub Finlipsin jest wskazany dla psów z napadami padaczkowymi.
8. Aby wzmocnić i utrzymać układ odpornościowy, przepisuje się immunomodulatory (fosprenil, roncoleukin, rybotan itp.).
9. Sulfokamfokaina lub kokarboksylaza służy do wspomagania pracy mięśnia sercowego.

Przez pierwsze kilka dni lepiej zostawić psa w szpitalu, gdzie będzie on monitorowany przez lekarzy przez całą dobę.

Jak dbać o chore zwierzę

Chore zwierzę należy odizolować od innych zwierząt. Pies jest umieszczony w ciepłym i suchym otoczeniu. Pierwszego dnia zwierzę otrzymuje tylko wodę, a po 24 godzinach można mu podać miękkie puree.

Na okres kuracji i rekonwalescencji lepiej przenieść psa na dietę Royal Canin, Hills lub Purina Medicated Diet, przeznaczoną dla zwierząt osłabionych z wrażliwym przewodem pokarmowym. Zamiast gotowych racji można użyć płynnego ryżu lub płatków owsianych, niskotłuszczowego mięsa mielonego (indyk, królik, cielęcina).

Leczenie dżumy może trwać do kilku tygodni.

Śmiertelność szczeniąt poniżej 3 miesiąca życia wynosi 30-100%, psów od 3 do 12 miesięcy do 50%, starszych zwierząt do 30%. Po wyzdrowieniu zwierzę rozwija odporność na całe życie.

Zapobieganie nosówce psów

Głównym środkiem zapobiegawczym jest regularne szczepienie zwierzęcia.

Pierwsze szczepienie szczenięcia podaje się po 1,5-2 miesiącach, następnie ponowne szczepienie przeprowadza się po 4 tygodniach. Po kolejnych 2-3 tygodniach zwierzę uzyskuje odporność na zarazę. Kolejne szczepienia są podawane corocznie.

Chory pies nie może zarazić człowieka, ponieważ ludzie nie chorują. Ale właściciel może łatwo zainfekować swojego zwierzaka, wprowadzając wirusa do domu na butach lub ubraniach..

Dżuma drapieżników to niebezpieczna choroba wirusowa, która może doprowadzić do śmierci zwierzęcia. Regularne szczepienia uchronią Twojego zwierzaka przed chorobami. Jednak zaszczepione zwierzę może zachorować na dżumę również po bezpośrednim kontakcie z chorym, dlatego przy pierwszych oznakach złego samopoczucia należy jak najszybciej skontaktować się z kliniką.