Japoński pies płodzi

Zainteresowanie japońskimi rasami psów wzrosło po premierze filmu „Hachiko” z Richardem Gere. Szczenięta Akita Inu znalazły się w czołówce najpopularniejszych i najbardziej pożądanych pupili. Jednak Akita nie są jedynymi przedstawicielami Azjatów. Rasy są podzielone na rasowe japońskie i hodowane na terenie kraju ze skrzyżowania lokalnych psów z rasami importowanymi z innych krajów.

Akita Inu (akita japońska)

Jeden z największych przedstawicieli. Niewiele osób wie, że ten pluszowy i zabawny miś jest tak naprawdę psem myśliwskim, z którym polowali na dziki. Zgodnie z normami wysokość w kłębie wynosi 70 cm, waga może osiągnąć 55 kg. Międzynarodowa Federacja Kynologiczna FCI dopuszcza trzy kolory:

• ruda z białą maską na pysku, białą plamą na klatce piersiowej i nogach;
• Królewna Śnieżka;
• pręgowane z białym.

Akita będzie chronić wszystkich członków rodziny, ale wyłącznie z własnej inicjatywy. To lojalny pies wierny jednemu właścicielowi. Pomimo dążenia do przywództwa, łatwo go trenować.

Cena szczenięcia - od 30000 rubli.

Shiba inu

Wyhodowany na wyspie Honsiu i uznany za narodowy skarb Japonii. Jeden z najmniejszych psów rasy azjatyckiej o doskonałych walorach myśliwskich. Ceniony za polowanie na dzikie ptactwo (bażanty, kaczki). Rozpoznawane są kolory czarny podpalany, czerwony, śnieżnobiały i tzw. „Sezamowy”.

Shiba potrzebuje wczesnej socjalizacji. Uważa się, że jeśli nie nauczysz szczeniaka ludzi, zanim osiągnie wiek trzech tygodni, to w przyszłości nigdy się do niego nie przyzwyczai. Nawet osoby dobrze uspołecznione, mimo oddania właścicielowi, od czasu do czasu pokazują, że bez niego sobie poradzą. Mądry, przebiegły, samowolny. Czujny i ciekawy. Są zabawni i zawsze starają się brać udział w zabawie z dziećmi. Wolą jednak oglądać gry innych psów z boku..

Można kupić szczeniaka „dla siebie” od 40 000 do 50 000 rubli, do hodowli i wystaw - od 75 000 rubli.

Kai (kai-inu, tora, ryuku)

Pierwotnie japońska, rzadka rasa. Należał do podgrupy szpiców azjatyckich. Wpisany do rejestru FCI w 1982 roku. Wyhodowany w północnej prowincji Yambaru do polowania na dziki. Wysokość w kłębie osiąga maksymalnie 55 cm dla psów i 52 cm dla suk.

Kai ma grubą, podwójną sierść z miękkim i gęstym podszerstkiem. Szczenięta rodzą się monochromatyczne, kolor pojawia się później. Nazwa oznacza „tygrys pies”, a zdjęcia pokazują, że pies naprawdę wygląda jak tygrys. Umaszczenie może być rudo-pręgowane lub czarne-pręgowane (genetycznie dominujące).

Tora to spokojny, czysty pies, doskonały towarzysz, przywiązany tylko do jednego członka rodziny. Posiada doskonałe właściwości ochronne i ochronne. Mają silną wolę, potrafią samodzielnie podejmować decyzje w sytuacjach awaryjnych. W razie zagrożenia będzie chronił „przywódcę” nawet kosztem życia.

„Pracujące” psy myśliwskie wymagają wczesnej socjalizacji i szkolenia. Aktywny, wymagający stałej aktywności fizycznej.

Shikoku (Kochi-inu lub Kochi-ken)

Rzadka rasa nawet w swojej historycznej ojczyźnie. Ten groźnie wyglądający, podobny do wilka pies został wyhodowany w średniowieczu do polowania na dziki i jelenie. Skaczący, szybki, doskonale porusza się w górach, znany z dobrych cech obronnych. W 1937 roku organizacja psów rasy Nippo uznała rasę za pomnik przyrody Japonii, aw 1982 roku FCI wpisało shikoku do międzynarodowego rejestru..

Krnąbrna postać, często ignoruje polecenia, dlatego kochi-inu potrzebuje doświadczonego właściciela z silnymi zdolnościami przywódczymi. Łatwy do nauczenia, uważny, skuteczny.

Ważny! Sikoku potrzebuje ogrodzonego obszaru, w przeciwnym razie mogą uciec. Nie mogę znieść wiązania.

Kisyu (kishu, kisyu-inu, kisyu-ken)

Prymitywny pies myśliwski, używany do polowania na dziki. Ma typowy "japoński" wygląd zewnętrzny: mocno zakręcony ogon pączka, klinowata głowa, stojące uszy.

Interesujące: miejscowi uważają, że kisyu-ken pochodzi od wilków. Pewnego razu myśliwy znalazł w lesie ranną wilczycę i zostawił ją, prosząc w zamian o jedno z jej młodych. Wilczyca dotrzymała obietnicy i dała mężczyźnie młode wilki. To właśnie to wilcze młode stało się przodkiem wszystkich kishu-inu..

Hokkaido (ainu-ken lub seta)

Rdzenni mieszkańcy Hokkaido hodowali je, aby polować na niedźwiedzie. Podczas drugiej wojny światowej Ainu Ken byli szkoleni i wykorzystywani jako psy zwiadowcze. Seth ustalił lokalizację obozu wroga, przekazał informacje do kwatery głównej.

Mają bardzo silny instynkt łowiecki, potrafią walczyć ze zwierzęciem kilkadziesiąt razy większym od ich wagi. Dzięki twardej, grubej sierści są doskonale przystosowane do śnieżnej zimy.

Szlachetne, inteligentne i wytrzymałe zwierzęta. Są podatne na destrukcyjne zachowania, dlatego potrzebują stałej aktywności fizycznej.

Uznany przez Japonię

Rasy te zostały wyhodowane na terytorium kraju i otrzymały międzynarodowe powołanie od FCI i lokalnych stowarzyszeń kynologicznych, ale nie są uważane za rodzimych Japończyków.

Hin

Pekińczycy są uważani za przodków, ale są rasy pochodzące od spanieli. Mały, zgrabny, z szeroką kufą. Pokryty długim, jedwabistym i prostym włosem ze słabo rozwiniętym podszerstkiem.

Hin jest idealnym towarzyszem, który łatwo dostosowuje się do każdego stylu życia użytkownika. Delikatny, przyjazny, ale nie toleruje zażyłości od nieznajomych. Łatwy do trenowania, jeśli jest stale zachęcany.

Wskazówka: podbródki są uważane za psy żywieniowe, tj. te, które uczą się z przysmakiem. Jednak to stwierdzenie jest błędne. W rzeczywistości ta rasa kategorycznie nie lubi uczyć się na jedzenie i często staje się to przyczyną nieporozumień między zwierzakiem a jego właścicielem..

Idealny do trzymania w mieszkaniu i bardzo rzadko szczeka. Dobrze dogaduj się ze zwierzętami i tolerancyjny wobec dzieci.

Możesz kupić szczeniaka Chin za 25000 rubli lub więcej.

Szpic japoński

Mały, elegancki piesek 30-38 cm w kłębie. Wyhodowany w latach 20. przez skrzyżowanie różnych ras szpiców. „Japończycy” mają grubą śnieżnobiałą sierść z grubym podszerstkiem.

Są to aktywne, dziarskie, mobilne zwierzaki, które wyróżniają się odwagą i oddaniem. Nadaje się do mieszkań, ponieważ są bezpretensjonalne w utrzymaniu, bardzo rzadko szczekają i nie mają charakterystycznego „psiego” zapachu. Kontakt, potrzeba pieszczot i uwagi. Kochają dzieci, bawią się z nimi z przyjemnością.

Cena szpica - od 30000 rubli.

Tosa Inu (Mastif Japoński)

Tosa Inu zostały wyhodowane poprzez skrzyżowanie lokalnych ras z mastifami europejskimi, dogami niemieckimi, bernardynami i buldogami. Celem było zdobycie zwierzaków do walk psów popularnych w krainie wschodzącego słońca - wytrwałych, silnych, cichych, potężnych, odpornych, okrutnych.

Mastify japońskie to poważna rasa bojowa. Nie znoszą innych zwierząt domowych, prawie nie rozpoznają przywództwa osoby, są uparci i dlatego nie nadają się dla początkujących hodowców psów. Tylko doświadczeni hodowcy o silnych zdolnościach przywódczych mogą poradzić sobie z Tosa Inu..

Terier Japoński (Mikado Terrier, Kobe Terrier)

Rzadka rasa nawet ze względu na swoją historyczną ojczyznę. Wrażliwy, miły towarzysz. Ten mały (od 30 do 38 cm w kłębie) pies jest bardzo ostrożny, szybki i energiczny. Nie lubi, gdy ludzie podnoszą do niego głos. Ma doskonały słuch, dlatego pomimo swoich rozmiarów uważany jest za dobrego psa stróżującego.

Jomon-shiba

Praktycznie nieznane za granicą. Jomon-shiba nie są uznawani przez Stowarzyszenie Nippo. Na zewnątrz wyglądają jak mały wilk i mają ten sam niezrównany instynkt łowcy. Niezależni, więc opiekunowie psów zalecają jak najwcześniejsze rozpoczęcie towarzyskich kontaktów ze zwierzęciem.