Ogar estoński: opis, cena, opieka

Pies estoński - wynik krzyżowania pies gończy z lisami i psami. Łączy w sobie wszystkie cechy niezbędne do polowania: niski wzrost, dobry głos, mocne łapy, wytrwałość i wytrwałość. To jedna z najpopularniejszych ras. Jednak kupując ogara estońskiego zwróć uwagę na opis rasy, a zwłaszcza jej utrzymanie i pielęgnację. Może to nie być towarzysz, którego szukasz..

Opis

Kraj pochodzenia: Estonia.

Kolor sierści psa: czarny i srokaty z plamkami lub bez - srokaty brąz.

Wymiary: samce dorastają do 52 cm w kłębie i ważą do 20 kg - samice - do 49 cm i 15 kg.

Cel, powód: polowanie na zające, lisy, jelenie, dziki i rysie.

Typ sylwetki: suche mocne.

Pysk: długi z szerokim nosem.

Uszy: z zaokrąglonymi końcami, blisko głowy.

Wełna: błyszcząca, gęsta z słabym podszerstkiem.

Gryźć: nożycowy.

średnia długość życia: 12 lat.

Główną cechą charakterystyczną rasy gońca estońskiego jest wytrwałość. Mając dobry węch, szybko odnajdują bestię i długo ją ścigają, pomimo całej jej przebiegłości. Estończycy mogą śledzić do 3 dni.

Głos zwierzęcia jest dźwięczny. Podczas polowania właściciel zawsze wie, gdzie jest jego pies.

Mściwy na polowaniu, ale w domu zrównoważony i spokojny pies - idealny dla rodzin z dziećmi. Jest delikatna i czuła, łatwa do nauczenia i wyszkolony.

Przychodzi do właściciela na pierwsze wezwanie. Estończycy są bardzo lojalni, posłuszni i mili. Ich energia i odwaga przejawia się głównie na spacerze i polowaniu. Chodzenie jest istotną częścią opieki nad zwierzęciem..

Psy estońskie są w większości nadpobudliwe. Bez ruchu bardzo się nudzą. Przedstawiciele tej rasy to jedni z najbardziej inteligentnych myśliwych. Z natury pies estoński jest bardzo lekkomyślny.

Historia rasy

Inicjatywa ustawodawcza lat 30. ubiegłego wieku - zakaz polowania psy ponad 45 cm w kłębie - stał się impulsem do prac selekcyjnych nad nowymi rasami. Beagle zaczęły krzyżować się z Foxfoundami, szwajcarskimi i małymi psami rosyjskimi. Tak pojawił się pies estoński w 1959 roku.

Rasa miała dobry węch i instynkty łowieckie, była wytrzymała i energiczna. Służył do polowania na lisy i zające. Normy rasowe były ustalane od dawna (1988), ale nie otrzymała pełnego uznania FCI.

Wybór szczeniaka

Lepiej kupić szczeniaka w specjalistycznym żłobku. Musi mieć co najmniej 1 miesiąc. Dziecko powinno być zdrowe i ruchliwe, z błyszczącą sierścią. Sprawdź wszystkie dokumenty: rodowód, formularze szczepień itp..

Jeśli pies pasuje pod każdym względem, możesz zabrać go do domu. Cena za tę rasę waha się od 100 do 200 dolarów. Kupowanie z wystawy będzie droższe: około 250 USD. Po zakupie hodowca na pewno doradzi w kwestii pielęgnacji i szczepień. Pamiętaj, aby przestrzegać wszystkich udzielonych im zaleceń.

Zakwaterowanie

Pies estoński jest przeznaczony do chowu domowego. Ze względu na krótki płaszcz są bardzo zimne na zewnątrz w chłodne dni. Dom na wsi jest do tego idealny psy.

W takich warunkach będą mogły spędzać dużo czasu na świeżym powietrzu, rozwijać zmysł węchu. Zabierz psa do lasu, stopniowo ucz go polowania.

Jeśli Twoi sąsiedzi mają dużo zwierząt (kurczaki, gęsi itp.), Naucz swojego zwierzaka, aby nie reagował na zwierzęta. Idąc w pobliżu jezdni, nie pozwól psu zejść. Może podążać śladem bez odpowiadania na Twoje polecenia..

Możliwe jest trzymanie psa estońskiego w mieszkaniu pod warunkiem, że regularnie spacerujesz. Jeśli zimą nie ma silnych mrozów, woliera nadaje się również do ich utrzymania psy. Kabina musi być zaizolowana.

Opieka

Psy estońskie absolutnie nie są kapryśne pod ich opieką. Czesanie, kąpiel, chodzenie - to wszystkie procedury.

Wełna

Sami Estończycy są czyści. Ze względu na to, że prawie nie mają podszerstka, psy bardzo rzadko wylinka. Do szczotkowania użyj specjalnej rękawicy z włosia lub sztywnego pędzla. Wystarczy raz w tygodniu..

Wiosną i jesienią lepiej czesać zwierzaka częściej. Wmasuj szczoteczką, aby usunąć martwy włos i skórę.

Uszy, oczy, zęby, pazury

Czyszczenie uszu powinno stać się nawykiem od momentu pojawienia się psa w domu. Sprawdź oczy, okresowo myj zęby, aby usunąć kamień nazębny. Ale przycinanie pazurów nie jest konieczne dla tak aktywnego zwierzaka. Miażdżą się podczas chodzenia.

Kąpielowy

Kąpią rasę estońską, gdy się brudzi. Wystarczy raz w miesiącu, jeśli sierść jest bardzo brudna. Po spacerze po prostu umyj łapy.

Pieszy

Chodzące psy powinny być ściśle związane z aktywnością fizyczną. Mieszkaniowi Estończycy muszą codziennie chodzić przez długi czas. Brak świeżego powietrza i aktywności fizycznej psuje charakter i zaburza rozwój psa.

jedzenie

Psy estońskie nie przejadają się i nie wymagają specjalnego jedzenia. Jeśli chodzi o jedzenie dla swoich ulubionych, właściciele na pewno nie zbankrutują. Dieta musi być zbilansowana i sprzyjać prawidłowemu rozwojowi zwierzęcia.

Szkielet i mięśnie potrzebują białka i wapnia. Oznacza to, że karm swoje zwierzę domowe produkty mleczne, mięso, błonnik, tłuszcze i witaminy rozpuszczalne w tłuszczach. Albo tylko pokarm do polowania psy.

Lepiej karmić swojego zwierzaka dwa razy dziennie lekko podgrzaną karmą.. Okresowo podawaj myśliwemu surowe mięso lub ryby.

Nie jest zabronione podawanie ziemniaków, marchwi i zieleni psom tej rasy. W przypadku kości unikaj kości kurczaka i dużych kości, ponieważ mogą one negatywnie wpływać na żołądek.

Nie karmić kiełbas zwierzęcych, tłustych mięs, potraw z przyprawami. Ze zbóż lepiej wybrać płatki owsiane, jęczmień lub jęczmień. Raz w tygodniu można podawać poczęstunek, na przykład kostkę rafinowanego cukru.

Jeśli jednak wybrałeś karmić, przestrzegać dawkowania wskazanego na opakowaniu. Ponadto przez cały czas utrzymuj czystą wodę w misce..

Nie możesz nakarmić estońskiego psa przed polowaniem. Podawaj tylko czystą wodę przez cały dzień.

Edukacja i trening

Psy estońskie są łatwe do wyszkolenia i dyscypliny. Uspołecznij swojego psa, unikając surowych kar. Od najmłodszych lat nie pozwól szczeniakowi spać w jego łóżku, żebrać o jedzenie czy żuć mebli. Zmiana złego nawyku jako osoba dorosła jest prawie niemożliwa..

Przedstawiciele tej rasy są łatwi do trenowania, łapią wszystko w locie. Użyj sygnalizacyjnego rogu myśliwskiego, aby wyszkolić psa. Gdy tylko pies do Ciebie podbiegnie, nagrodz go smakołykiem. Wzmocnij swoje umiejętności, przydadzą się do polowania.

Możesz to zrobić zarówno ze specjalistą, jak i samodzielnie. Musisz rozpocząć trening od 8-9 miesiąca życia. Wczesnym wrześniowym porankiem zamiatają świeże ślady królików. Estońka musi znaleźć zwierzę i szczekać za nim.

Pomóż psu, jeśli zgubił zwierzę. Zacznij stukać w krzaki kijem. Z czasem potrzeba pomocy zostanie zminimalizowana.

Zdrowie i choroby charakterystyczne

Psy Rasa gończy estoński wyróżnia się dobrym zdrowiem. Jeśli zabierzesz ją ze sobą na polowanie, chroń swojego zwierzaka kleszcze (nosiciele piroplazmozy). Regularnie stosuj produkty przeciwkleszczowe i pchły, uzyskać wszystkie niezbędne szczepienia.

Pierwsze szczepienie odbywa się w wieku 6-8 tygodni, drugie w wieku jednego roku. Następnie raz w roku podaje się szczepienia, które chronią przed określonym zespołem chorób (w tym wścieklizny). Na dwa tygodnie przed szczepieniem psa należy połknąć.

Monitoruj także stan układu mięśniowo-szkieletowego. Takie aktywne psy są podatne na choroby stawów (artretyzm i inne).

Różnice w stosunku do rasy beagle

Pies estoński i Beagle mają kilka różnic:

1. Wzrost. Beagle są krótsze, mają krótkie nogi. Dla Estończyków połowa wysokości to długość kończyn..
2. Pysk. Pies estoński ma węższą i smukłą kufę, podczas gdy beagle ma wyraźnie szeroką.
3. Typ sylwetki. Pies estoński ma eleganckie i smukłe ciało, które odróżnia go od przodka rasy beagle..
4. Czynność. Bigleyowie uwielbiają być w centrum uwagi, podczas gdy Estończycy wolą spokojne wakacje. Na ulicy obie rasy są bardzo aktywne - jednak psy gończe nie wykopią tunelu pod płotem.
5. Trening. Rasa estońska jest bardzo posłuszna i łatwa do wyszkolenia. Beagle jest pod tym względem bardzo ciężki..
6. Polowanie. Beagle są używane do polowania na zające, rzadko na dziki. Dobrze podążają szlakiem i prowadzą pościg grupowy. Psy estońskie polują nie tylko na zające, ale także jelenie, dziki itp. Głośnym szczekaniem pędzą zdobycz, aby myśliwy zawsze wiedział, gdzie jest jego pies..
7. Nieznajomi. Beagle szybko uzależnia się od zabawy z nieznajomym i może zniknąć z pola widzenia właściciela. Estończyk będzie traktował osobę postronną z podejrzliwością i będzie nadal słuchać poleceń właściciela..
8. Ochrona terytorialna. Beagle wita wszystkich gości (z wyjątkiem koty), podczas gdy pies estoński jest dość obojętny.
9. Stężenie. Beagle, podobnie jak Estończyk, jest bardzo aktywny, ale trudno mu skoncentrować się na jednej rzeczy. Pies estoński potrafi bardzo długo skupić uwagę na jednym temacie.
10. Agresja. Beagle wykazuje agresję tylko wobec koty, i estoński - na polowaniu.
11. Beagle nie lubi być sam, w wyniku tego jego charakter się zmienia i przywrócenie zwierzaka do normalności zajmuje dużo czasu. Pies estoński jest zrównoważony i może być sam przez długi czas na zamówienie.

Dlatego zadbaliśmy o to, by ogary estońskie mogły stać się wspaniałymi przyjaciółmi i towarzyszami. Są lojalni i posłuszni, kochają swoich właścicieli (zwłaszcza dzieci).

Te psy są łatwe w pielęgnacji. Koszt szczeniąt jest dość rozsądny, biorąc pod uwagę ich zdolności łowieckie. Jednak zwierzęta kupuj tylko w wyspecjalizowanych żłobkach, a następnie zapewnij im styl życia, do jakiego się urodziły.