Marfloxin dla psów: instrukcje dotyczące stosowania zastrzyków i tabletek

Każdy właściciel czworonożnego zwierzaka powinien mieć w swojej domowej apteczce antybiotyk. Ta grupa leków obejmuje Marfloxin dla psów. Jest środkiem przeciwbakteryjnym o szerokim spektrum działania. Instrukcje stosowania leku zawierają informacje o składzie, formach uwalniania, właściwościach, celu i dawkowaniu.

Formy wydania i skład

Marfloksyna należy do grupy środków przeciwbakteryjnych, do pochodnych fluorochinolonów. Producent - KRKA, Słowenia.

Dla psów dostępne są następujące postacie dawkowania:

• iniekcja;
• pigułki.

Rozwiązanie

Z wyglądu jest przejrzystą, zielonkawożółtą lub brązowo-żółtą cieczą.. 1 ml zawiera 20 mg substancji czynnej - marbofloksacyny.

Elementy pomocnicze:

• wersenian disodowy;
• mannitol;
• glukonolakton;
• woda;
• monotioglicerol;
• metakrezol.

Marfloxin dla psów pakowany jest w ciemne butelki o pojemności 20, 50, 100 ml. Przechowywać przez 3 lata w temperaturze 5-25 ° C. Nie można zamrozić. Po otwarciu zużyć w ciągu 28 dni.

Pigułki

Tabletki marfloksyny są obustronnie wypukłe, okrągłe. Z jednej strony istnieje ryzyko, które pozwala podzielić go na pół. Kolor - można znaleźć żółto-brązowe, blade, białe i ciemne plamy. Substancją czynną leku jest marbofloksacyna. W zależności od jego zawartości produkowane są odmiany leku: 5, 20, 80 mg.

Elementy drugorzędne:

• dwutlenek krzemu;
• monohydrat laktozy;
• przyprawa;
• powidon;
• stearynian magnezu;
• olej rycynowy;
• proszek drożdżowy;
• krospowidon.

Tabletki są w blistrach, zapakowane w pudełka. Czas przechowywania - 3 lata w temperaturze 0-25 ° C.

Nieruchomości

Działanie bakteriobójcze leku wynika z aktywności głównego składnika aktywnego - marbofloksacyny. Składnik jest skuteczny przeciwko enzymom bakteryjnym. Podany zastrzyk jest dobrze wchłaniany i przenika do narządów i tkanek organizmu psa.

Marfloksyna należy do 4 klasy pod względem poziomu narażenia (substancja o niskim ryzyku).

Spotkanie

Wskazania do przepisywania Marfloxinu psom zależą od postaci leku.

Roztwór do wstrzykiwań jest wskazany w leczeniu:

• ropnie i zakażone rany;
• infekcje dróg moczowych.

Służy również do zapobiegania infekcjom ran podczas operacji.

Tabletki Marfloxin są przepisywane w leczeniu zakażeń bakteryjnych i mykoplazm u psów:

• skóra;
• narządy oddechowe;
• rany;
• układ moczowo-płciowy;
• delikatna chusteczka.

Przeciwwskazania

Istnieją ogólne i indywidualne ograniczenia dotyczące każdej postaci leku..

Ogólne przeciwwskazania:

• nietolerancja składników;
• odporność patogenu na inne substancje z grupy fluorochinolonów;
• jednoczesne stosowanie marfloksyny z chloramfenikolem i antybiotykami z grupy tetracyklin i makrolidów.

Lek nie jest stosowany do półtorarocznych szczeniąt dużych ras, reszta - do roku.

Iniekcja:

• Zgodnie z oficjalnymi instrukcjami dotyczącymi leku, zastrzyki z marfloksyny nie są zalecane dla psów z zaburzeniami czynności ośrodkowego układu nerwowego..
• O stosowaniu zastrzyków w czasie ciąży i laktacji u zwierząt decyduje lekarz weterynarii, biorąc pod uwagę możliwe ryzyko.

Przeciwwskazania do tabletek:

• oczywiste naruszenia rozwoju tkanki chrzęstnej;
• choroby ośrodkowego układu nerwowego z objawami konwulsyjnymi;
• Ciąża i laktacja.

Nie zaleca się jednoczesnego stosowania tabletek Marfloxin z lekami zawierającymi magnez, żelazo, glin, wapń.

Środki bezpieczeństwa

Podczas pracy z lekami w obu postaciach należy przestrzegać zasad bezpieczeństwa stosowania leków weterynaryjnych oraz przestrzegać higieny osobistej.

Jeśli lek dostanie się na błony śluzowe lub skórę, należy natychmiast zmyć go wodą z mydłem.

W przypadku objawów alergicznych natychmiast skonsultuj się z lekarzem. Zaleca się mieć przy sobie instrukcję przygotowania lub etykietę..

Osoby wrażliwe na fluorochinolony powinny unikać kontaktu z lekiem.

Zużyte opakowanie leku należy wyrzucić razem z odpadami domowymi.

Instrukcja użycia

Sposób stosowania leków w postaci roztworu do wstrzykiwań i tabletek jest inny.

Rozwiązanie

Wstrzyknięcie marfloksyny w leczeniu ran zakaźnych i ropni u psów, zgodnie z oficjalnymi instrukcjami producenta, wykonuje się jednorazowo we wstrzyknięciu podskórnym. Norma to 2 mg / kg lub 1 ml / 10 kg wagi zwierzęcia. Dalszą kurację przeprowadza się za pomocą tabletek marfloksyny.

Dawka terapeutyczna przy infekcjach dróg moczowych u psów wynosi 2 ml / 10 kg lub 4 mg / kg masy ciała. Wstrzyknięcie wykonuje się podskórnie raz dziennie. Kurs wymaga 3 wstrzyknięć z 4-dniową przerwą między nimi.

Zapobieganie zakażeniu ran i ropni podczas operacji wymaga jednorazowego wstrzyknięcia dożylnego roztworu do wstrzykiwań bezpośrednio po zabiegu. Dawka - 2 mg / kg.

Pigułki

Tabletki Marfloxin stosuje się raz dziennie w postaci zmiażdżonej. Lek dodaje się do karmy lub na siłę wstrzykuje psu - wylewa się na nasadę języka. Dawkowanie: na 1 kg masy zwierzęcia - 2 mg marbofloksacyny. Czas trwania leczenia zależy od choroby i wynosi:

• choroby układu oddechowego - 7–21 dni;
• infekcje skóry - 5–40 dni;
• zaburzenia układu moczowo-płciowego - 10-28 dni.

informacje ogólne

Nie odnotowano niezwykłych objawów podczas pierwszego użycia zastrzyku lub tabletek lub ich anulowania.

Aby uniknąć osłabienia działania, niepożądane jest pomijanie stosowania marfloksyny. Jeśli pominięto jedną dawkę, dalsze stosowanie leku przebiega według tego samego schematu iw tej samej dawce..

Skutki uboczne

Stosowanie Marfloxinu zgodnie z instrukcją stosowania nie powoduje powikłań i skutków ubocznych.

Przedawkowanie roztworu do wstrzykiwań może prowadzić do:

• na dysfunkcje układu nerwowego;
• objawy bradykardii (wolne bicie serca).

Po wstrzyknięciu może wystąpić stan zapalny.

Stosowanie tabletek może powodować:

• zwiększona częstotliwość wypróżnień (chęć do toalety);
• wymioty;
• luźne stolce.

Takie objawy mijają i nie wymagają odstawienia leku..

Pod warunkiem, że produkt jest stosowany zgodnie z zasadami określonymi w instrukcji stosowania, zastrzyki z marfloksyny będą miały pozytywny wpływ na leczenie różnych schorzeń u psa. Stosowanie marfloksyny wymaga uwzględnienia przeciwwskazań i możliwych skutków ubocznych. Wymagana konsultacja z weterynarzem.