Nietrzymanie moczu u psa po wysterylizowaniu

W weterynarii zdarzają się tzw. „Zwykłe” operacje, które wykonywane są niemal codziennie i podczas których ryzyko wystąpienia przynajmniej niektórych powikłań jest niezwykle niskie. Obejmuje to na przykład sterylizację. Ale nadal są problemy. Nietrzymanie moczu u psów po wysterylizowaniu jest rzadkie, ale nie jest to przypadek wyjątkowy..

Co to jest nietrzymanie moczu

Tak nazywa się proces nieświadomego wydalania moczu z pęcherza do środowiska zewnętrznego. W większości przypadków ta patologia jest konsekwencją niewłaściwej pracy, osłabienia zwieracza pęcherza. W związku z tym, wraz z nagromadzeniem wystarczającej objętości płynu w jamie narządu, po prostu zaczyna przeciekać z powodu zwiększonego ciśnienia.

Powyższy rodzaj nietrzymania moczu nazywany jest „niewydolnością zwieracza” i jest najczęstszą postacią patologii (nie tylko w weterynarii, ale także w medycynie). Ogólnie rzecz biorąc, istnieje wiele możliwych przesłanek etiologicznych. niemożność utrzymania, ale w tym przypadku interesuje nas tylko jeden typ - nietrzymanie moczu, które powstało u zwierzęcia na tle sterylizacji.

Przyczyny patologii

Należy zauważyć, że w prawie 90% przypadków nietrzymanie moczu rozwija się u psów po całkowitym wyczerpaniu, po usunięciu jajników i macicy.. Termin rozwoju pierwszych objawów klinicznych trwa około 3 lat. Z tego powodu wielu lekarzy weterynarii uważa, że ​​za główną przyczynę nietrzymania moczu w tym przypadku należy uznać silny spadek poziomu hormonów płciowych we krwi zwierzęcia..

Z tego powodu eksperci nie zdecydowali jeszcze, jaką formę sterylizacji i jaki okres jej realizacji preferować (wcześnie czy późno). Badania w tej dziedzinie wciąż trwają.

Ważny! Ta sama forma nietrzymania moczu występuje czasami u wykastrowanych samców i niezwykle trudno jest jakoś ustabilizować stan zwierzęcia. Na szczęście w praktyce takie przypadki są niezwykle rzadkie..

Ale! Problem w tym, że wersja ze spadkiem poziomu hormonów płciowych nie zawsze jest wiarygodna. Niektóre psy w żaden sposób nie reagują na terapię hormonalną, co logicznie wskazuje na inne przyczyny patologii. W szczególności następujące czynniki (lub ich kombinacja, która jest bardziej prawdopodobna) mogą przyczynić się do jego rozwoju:

• W niektórych przypadkach wrażliwość receptorów cewki moczowej zmniejsza się, w wyniku czego przekazują one niedokładne informacje do mózgu.
• Czasami u wysterylizowanych kotów pęcherz jest silnie przemieszczony i rozciągnięty, co również ma negatywny wpływ na proces oddawania moczu..
• Do powyższego wyniku może doprowadzić otyłość, która jest również częstym problemem u „wykastrowanych” psów..
• Czasami wrodzone anomalie w rozwoju przedsionka i samej pochwy prowadzą do nietrzymania moczu.

Rasa predyspozycje

Do niedawna uważano, że nietrzymanie moczu może rozwijać się z równym powodzeniem u psa dowolnej rasy, ale statystyki gromadzone przez weterynarzy na całym świecie wskazują, że nie wszystko jest takie proste. Dziś eksperci uważają, że ryzyko nietrzymania moczu jest niezwykle wysokie u wysterylizowanych przedstawicieli następujących ras:

• Pinczer.
• Golden retrievery.
• Rottweilery i bokserki.
• Setery (szczególnie duży i gigantyczny).
• Sznaucery (także gigantyczny).
• Co ciekawe, wiele odmian psów pasterskich jest dotkniętych tą samą patologią..

Ponadto dane zebrane przez ekspertów w przekonujący sposób dowodzą, że nietrzymanie moczu u suk rasowych jest zwykle znacznie cięższe i znacznie trudniejsze do kontrolowania..

Leczenie nietrzymania moczu u psów

Terapia lekowa daje dobre wyniki. Tak więc fenylopropanoloamina jest bardzo dobra. W weterynarii zwykle stosuje się jej analog, propalinę. Działanie leku polega na stymulacji zwieracza cewki moczowej.

Ciekawy! Dzięki terminowemu wprowadzeniu skuteczność terapii może osiągnąć 75% -90%.

Jeśli z jakiegoś powodu efekt podania jest słaby, należy zastosować produkt leczniczy Ovestin. Ale! Ten lek powinien być stosowany wyłącznie pod stałym nadzorem lekarza weterynarii, ponieważ istnieje duże prawdopodobieństwo wystąpienia poważnych skutków ubocznych (aż do zahamowania czynności szpiku kostnego włącznie).

Bardziej radykalnym zabiegiem jest wstrzyknięcie kolagenu w okolice zwieracza pęcherza. Operacja jest niezwykle kosztowna, ponieważ używa się do tego specjalnego endoskopu. Zaletą zabiegu jest wysoka skuteczność: nawet w zaawansowanych przypadkach możliwa jest znaczna poprawa kondycji zwierzęcia. Niestety, oprócz wysokich kosztów, technika ta wymaga tak specyficznego sprzętu i tak wysoko wykwalifikowanego specjalisty, że jest wykonywana tylko w pojedynczych klinikach..