Czarny owczarek niemiecki: jak to wygląda, ile kosztuje, jak go karmić, jak dbać

Owczarek niemiecki to nie tylko pies o imponującym wyglądzie i wielkości. Zdobędziesz w nim lojalnego przyjaciela i niezawodnego strażnika o wysokich zdolnościach intelektualnych. Nie bez powodu ta konkretna rasa od ponad wieku pozostaje niezastąpiona jako pasterz, straż graniczna, tropiciel i łowca przestępców. Dziś, pomimo pojawienia się wielu odmian hodowlanych psów, „Niemcy” zajmują czołowe miejsce w rankingu popularności na wszystkich kontynentach. Jak wybrać szczeniaka dla siebie, na co zwrócić uwagę w opiece nad nim iw jakich warunkach go zatrzymać - o tym wszystkim porozmawiamy w dalszej części artykułu.

Opis i różnice w kolorze

W XIX wieku, zanim twórca rasy, Marks von Stefanitz, określił standardy rasowe, wszystkie psy pasterskie nazywano pasterzami. W tym przypadku nie brano pod uwagę długości szaty, umaszczenia, osadzenia uszu, wielkości i kształtu ciała. Głównymi kryteriami łączącymi były: siła, czujność, wytrzymałość, posłuszeństwo, potężna sylwetka i ekstremalna inteligencja. Hodowcy psów zaczęli mówić o wyrafinowanych standardach tej rasy dopiero w latach 90-tych, po tym, jak owczarek rasowy został zaprezentowany na dużej wystawie w Niemczech..

Rasa jest łatwa do rozpoznania po wyglądzie. Zgodnie ze standardem psy rasowe różnią się:

• potężna i muskularna sylwetka;
• średniej wielkości ciała (pies waży 30–42 kg, suka do 32 kg; wysokość w kłębie odpowiednio 60–65 cm i 55–60 cm);
• większa długość ciała powyżej wysokości w kłębie (ta liczba nie powinna przekraczać 17%);
• szeroka głowa w kształcie klina;
• małe wybrzuszenie na czole z niewielkim rowkiem;
• miękkie przejście czaszki od uszu do czubka nosa (patrząc z góry);
• mocne i wysoko rozwinięte szczęki, które składają się z 42 głęboko osadzonych zębów;
• zgryz nożycowy (gdy siekacze przechodzą przez siebie);
• prosty nos (bez wyraźnego garbu) z czarnym płatkiem;
• czarne i mocno zamknięte usta;
• z brązowymi oczami w kształcie migdałów, osadzonymi lekko skośnie;
• pionowe uszy, skierowane muszlami do przodu (gdy pies się porusza, są odchylone);
• mocna, muskularna szyja bez skórnego podgardla na szyi;
• proste plecy z lekkim nachyleniem, ale bez garbu i wklęsłości na grzbiecie;
• długi opadanie zadu przechodzącego w podstawę ogona;
• wiszący ogon z gładkim zgięciem (może wznosić się nie wyżej niż poziomo);
• potężne zaokrąglone łapy z twardymi poduszkami i ciemnymi mocnymi pazurami (są równoległe do siebie);
• muskularne przedramię;
• długowłosy lub krótkowłosy (standard dopuszcza odmiany długowłosy i krótkowłosy).

Kolor rasowych owczarków niemieckich może być inny. Wzorzec rasy nie przewiduje określonego umaszczenia, ale jednocześnie wyklucza jego falistość i czysto białą maść.

Dziś czarno-brązowe odcienie są szczególnie popularne wśród hodowców psów. Ale jednocześnie są osoby, które wolą dźwięki dźwięków lub psy z jasną opalenizną. Najczęściej są to psy czarne z brązowymi, jasnobrązowymi, żółtymi i jasnoszarymi znaczeniami. Dozwolone są białe plamy na mostku i palcach. Około 3 procent ogólnej liczby przedstawicieli rasy ma wyłącznie czarne włosy. Takie zwierzęta wyglądają bardzo wdzięcznie i mistycznie. Ostatnio wzrosło zapotrzebowanie.

Czym różni się czarny owczarek niemiecki od czarnego grzbietu

Idealnie, czarny i tylny kolor owczarka niemieckiego to czarna łatka w kształcie litery V na plecach, która rozciąga się od grzbietu do brzucha, całkowicie zakrywając boki. Czasami opada do łokci przednich i tylnych kończyn zwierzęcia. Wszystkie pozostałe części - klatka piersiowa, dolne łapy, brzuch i część kufy - różnią się wszystkimi odcieniami brązu z wyjątkiem czerwieni. Wzorzec rasy nie rozpoznaje tego koloru. Nawet szczenięta czarno-grzbietowe mają małe, jasne znaczenia na sierści, które z czasem rosną..Czarny grzbiet owczarka niemieckiego

Czarni „Niemcy” charakteryzują się jednolitym kolorem i nie mają żadnych plam. Ich szata, niezależnie od długości, charakteryzuje się jednolitym czarnym kolorem, także na piersi i nogach. Ten kolor jest uważany za ekskluzywny wśród hodowców psów. Nie należy go mylić z kolorem czarnym podpalanym, który wyróżnia się brązowymi kropkami na czarnym tle (jak u Dobermana).

Szczenięta czarnego owczarka niemieckiego mają również czysty kolor sierści.

Czy rodzice czarnoskórych mogą mieć czarne szczenięta??

Hodowcy psów już dawno odkryli „fenomen” pochodzenia czarnego umaszczenia. Rzeczywiście, wśród starożytnych potomków szczeniaka z linii psa i suki były podobne kolory. Dlatego przy pewnym kodowaniu genów taki płaszcz uzyskuje się w nowej generacji. A to nie wymaga od rodziców starannego doboru umaszczenia..

Ekskluzywny szczeniak może urodzić się ze standardowych kolorów. Charakterystyczne jest, że z jednego krycia mogą powstać potomkowie czysto czarni i czarnoskórzy. Hodowcy zauważają, że u psów pasterskich nie dominuje ciemny, ale jasny odcień. Ale jak okaże się nowe potomstwo, można będzie ocenić dopiero po zdobyciu przez szczenięta „dorosłej” sierści.

Dlaczego jest tak mało czarnych psów pasterskich??

Dziś popularni są czarni przedstawiciele rasy. Nie ukrywajmy, że takie zainteresowanie wiąże się właśnie z niedoborem koloru. Były czasy, kiedy psy czarnoskóre uważano za standard urody. Tylko oni zostali wybrani do dalszej selekcji. W rezultacie czarno-brązowe zwierzęta stanowiły 97% ogółu „Niemców”. W międzyczasie prace nad poprawą czystości koloru czarnego zostały zawieszone na czas nieokreślony. Kiedy ten kolor wrócił do mody, stał się bardziej doceniony..

Postać

Kynolodzy nazywają główne cechy owczarków niemieckich:

• wysoka inteligencja (pod względem zdolności umysłowych rasa ta zajmuje 3 miejsce na świecie);
• lojalność i lojalność wobec właściciela;
• cierpliwość;
• odwaga;
• nieprzekupność;
• ciężka praca (gotowość do zrobienia wszystkiego, aby zdobyć pochwałę właściciela);
• ciekawość (objawia się to szczególnie w młodym wieku i jeśli nie skierujesz go we właściwym kierunku, szczeniak eksploruje wszystko, co będzie w zasięgu jego nosa i łap);
• równowaga;
• szlachta.

Nie można znaleźć złych cech w charakterze tego psa. Według wielu hodowców po prostu nie istnieją. A jeśli planujesz zdobyć „Niemca”, bądź przygotowany na to, że znajdziesz sobie lojalnego przyjaciela i stróża. Możesz łatwo zostawić na nim dowolną własność lub kochaną osobę. Pies nawet po zabawie z dzieckiem na ulicy będzie pilnował jego bezpieczeństwa. Śmiało, bez wahania, rzuci się do zagrażającego podmiotu. A z nierównością sił, zdając sobie sprawę z możliwej porażki, będzie bezinteresownie walczył.

Te zwierzęta są bardzo posłuszne i łatwe do wyszkolenia. W sytuacjach ekstremalnych potrafią samodzielnie podejmować odpowiednie decyzje. Nigdy nie zaczną szczekać bez powodu, dobrze dogadują się z innymi włochatymi i upierzonymi domownikami twojego domu, uwielbiają dzieci.

Hodowcy psów zauważają, że owczarki niemieckie są bardzo przywiązane do właściciela.. Podczas długiej rozłąki są bardzo smutni, a nawet mogą zachorować. Należy to wziąć pod uwagę przed zakupem szczeniaka. W końcu życie psa mierzy się w ciągu zaledwie dziesięciu lat.

Inteligencja i cechy stróża

Pomimo tego, że przedstawiciele tej rasy zaliczani są do trzech najmądrzejszych psów świata, nie zademonstrują cudu swojego umysłu, jeśli właściciel nie dołoży odpowiedniego wysiłku..

Praktyka pokazuje, że wielu nabywając tak poważne rasy, nie chce trenować i wychowywać swojego zwierzaka. Niektórzy uważają nawet takie szkolenie za puste, mówią, nikt nie zajmuje się kundlami, a mój rasowy pies jest już inteligentny. Ale w niezwykłym momencie taki właściciel jest bardzo zdziwiony, dlaczego jego „komisarz Rex” nie atakuje napastnika, tylko ucieka lub będąc spuszczonym ze smyczy udaje, że idzie o własnych siłach.

Ważne jest, aby nie przegapić okresu, w którym szczeniak jest gotowy do edukacji.. Ponadto nie zapominaj, że te zwierzęta są bardzo energiczne. Jeśli ich energia nie jest skierowana we właściwym kierunku, owoce wysokiej inteligencji i zaradności podopiecznego raczej nie zadowolą cię. Pies poradzi sobie w każdej sytuacji.Kynolodzy radzą stale pracować nad rozwojem zdolności intelektualnych zwierzaka. Jeśli samodzielnie nie opanujesz dotychczasowego systemu wychowywania szczeniąt, możesz skorzystać ze specjalnych szkoleń. Obecnie w ośrodkach kynologicznych popularne są „kontrolowany pies miejski”, „pies do towarzystwa”, „pies obrońca”. Tylko w ten sposób możesz doskonale wyszkolić swojego czworonożnego przyjaciela..

Niewątpliwą zaletą rasy jest to, że same zwierzęta chcą się rozwijać. I w tym są promowani swoją ciężką pracą. Ze względu na pochwałę właściciela „Niemiec” jest gotów powtarzać polecenia w nieskończoność, ale wystarczy mu 4-5 razy, aby zapamiętać.

Istnieją rzadkie zwierzęta, które w ogóle nie wymagają szkolenia. Mają wystarczająco dobrego wychowania i socjalizacji, ale wszystko to jest możliwe tylko pod warunkiem bliskiej relacji z właścicielem. I można to przywrócić tylko poprzez komunikację.

Eksperci radzą rozpocząć edukację od momentu pojawienia się szczeniaka w Twoim domu.. Idealny okres na to to trzy miesiące. Na tym etapie już ważne jest uzyskanie natychmiastowej odpowiedzi na polecenie. Im wcześniej rozpocznie się proces uczenia się, tym jaśniejsza będzie odpowiedź pasterza..Osoby rasowe charakteryzują się pewnością siebie, hartem ducha, uważnością, a także cechami bojowymi i obronnymi. Dlatego już podczas selekcji szczeniaka zdecyduj, co dokładnie chcesz dostać od tego psa. Jego charakter objawia się od najmłodszych lat i praktycznie nie zmienia się wraz z wiekiem..

Ile kosztuje szczeniak

Jeśli chodzi o zakup owczarka niemieckiego, to w tych sprawach oszczędności nie są odpowiednie. Ważne jest, aby zrozumieć, że szczenię rasowe o doskonałym zdrowiu i rodowodzie nie może kosztować mniej niż 300 euro. I tutaj jego wiek nie jest ważny. W końcu ta rasa jest równie przywiązana do swojego właściciela zarówno w wieku 3 miesięcy, jak i 3 lat. Oczywiście dorosły zwierzak będzie Cię kosztował dwa razy więcej..

Ale nie można jednoznacznie odpowiedzieć, ile kosztuje taki pies. W końcu na jego cenę wpływa wiele czynników. Na przykład, jeśli polubiłeś szczeniaka, którego rodzice są mistrzami Europy, jego koszt może zacząć się od 1000 euro. Również jakość eksterieru psa (mówimy o jego zgodności z wymaganiami normy FCI 166) oraz wiek wpływają na politykę cenową..

Warunki przechowywania

Kochanie pasterzy, podziwianie ich wdzięku i bohaterstwa nie jest powodem do myślenia, że ​​można zapewnić im wszystko, czego potrzebują. To zwierzę potrzebuje przestrzeni do wygodnego rozwoju. Dotyczy to nie tylko chodzenia, ale także mieszkania. Nie myśl, że taki zwierzak będzie zadowolony z ciasnego jednopokojowego mieszkania i spaceru po placu zabaw, gdzie wszystko jest „niedozwolone”. Na ulicy potrzebuje miejsca, w którym będzie mógł w pełni odpocząć, a w domu - gdzie będzie mógł w pełni odpocząć.

W wolierze

Osobniki krótkowłose najlepiej nadają się do trzymania na zewnątrz, ponieważ są bardziej tolerancyjne na niskie temperatury niż ich futrzane odpowiedniki..

Właściciel prywatnego dziedzińca musi wcześniej zadbać o wykonanie ogrodzenia z drewnianą podłogą i dachem. Idealnie, jego wymiary powinny odpowiadać powierzchni 5-7 metrów kwadratowych. Zwykle 3 solidne ściany są wykonane z drewna, a czwarta jest odgrodzona żelazną kratą. Najlepiej spawać go samodzielnie ze zbrojenia, gdyż piesek zerwie nawet najtrwalszą siatkę. Aby to zrobić, wystarczy kilka razy oprzeć się o płot..

Wybieg dla psa

Pomimo tego, że w wolierze znajduje się narożnik chroniony przed wiatrem, ważne jest, aby zbudować w nim małą budkę. Zwierzę należy umieścić w nim wyciągniętymi łapami. Ściany tej konstrukcji mogą być cienkie, ale bez szczelin..

Pamiętaj, aby pokryć podłogę w wolierze trocinami. Co 2-3 dni usuń odchody zwierzęcia i wymień ściółkę. W ten sposób będzie żył czysty i suchy..

Nie zakładaj, że pasterz na świeżym powietrzu nie wymaga spaceru. Aby podopieczny prawidłowo rozwijał psychikę, ważne jest, aby komunikował się z ludźmi, a także z grami. Jeśli szczeniak zobaczy cię tylko wtedy, gdy przyniesiesz mu jedzenie, wyrośnie na wadę. Dorosły pies, tęskniąc za właścicielem, z lenistwa zacznie krążyć wokół woliery, gryźć go, marnieć.

Dlatego pamiętaj, aby zapewnić swoim uszkom energetyzującym możliwość swobodnego biegania. Pamiętaj, że sztuczny wysiłek fizyczny jest szkodliwy dla małych osób, które jeszcze nie utworzyły szkieletu..

W apartamencie

Jeśli zdecydujesz się dzielić dom z czworonożnym przyjacielem, przygotuj się na trudności. Zaczną się od pierwszych dni pobytu Twojego małego pasterza. W końcu jest bardzo mobilna i nie może oprzeć się pokusie spróbowania wszystkiego na zębie. A szczególnie uwielbia skórzane buty, które teraz trzeba schować wyżej. Wychowywanie „Niemca” w mieszkaniu bez uszkodzenia mebli i innego mienia jest nierealne.

Zwierzę będzie potrzebowało własnego kąta. Z niego będziesz musiał usunąć wszystko, co jest cenne i co można połknąć. Rzeczywiście, niedrożność jelit często występuje u zwierząt z powodu takich pozostałości. Określ natychmiast, gdzie pies będzie spał. Wszakże wkrótce zacznie ustalać swoją hierarchię w „stadzie”. Dlatego ważne jest, aby domownik znał swoje miejsce. W przeciwnym razie, przyzwyczaiwszy się do krzesła mistrza, nie ustąpi ci.

Szczenięta mieszkalne wymagają codziennych długich spacerów. Ale jednocześnie nie należy ich fizycznie przeciążać długimi spacerami i krzyżami. Lepiej jest pozwolić psu biegać samodzielnie w świetle ultrafioletowym. Zwierzaka można wyprowadzić na zewnątrz dopiero po szczepieniu (zwykle psy pasterskie są szczepione przeciwko dżumie, leptospirozie i zapalenie jelit).

2- i 3-miesięczne zwierzęta w warunkach mieszkalnych nie sprawiają większych kłopotów. Potrzebują wysokiej jakości jedzenia, dużo zabaw na świeżym powietrzu i komunikacji z właścicielem, ważne jest, aby od razu przyzwyczaić podopiecznego do własnej higieny. Eksperci zalecają zabranie go na spacer przed opróżnieniem (po karmieniu). W wieku 4 miesięcy szczeniak wytrzyma już przed wyjściem. Ale czasami dzieje się odwrotnie: pies przyzwyczaja się do toalety w mieszkaniu do tego stopnia, że ​​idzie do domu tylko wtedy, gdy jest potrzebny. Aby poprawić sytuację, pomoże gazeta zamoczona w odchodach zwierzaka, który z natury będzie odgrywał rolę „antydepresanta”. Sześciomiesięczni pasterze mogą tolerować do 12 godzin.

Porady dotyczące pielęgnacji

Owczarek niemiecki w każdym wieku wymaga uwagi. Aby uniknąć niektórych psich dolegliwości, należy poświęcić trochę czasu na higienę swojego zwierzaka przynajmniej raz w tygodniu..

Kąpiel i pielęgnacja

Częstotliwość tych zabiegów zależy od warunków, w jakich zwierzę jest trzymane. Na przykład owczarki uliczne linieją dwa razy w roku, aw ich mieszkaniach, mniej podatnych na zmiany godzin dziennych, proces ten trwa 12 miesięcy i nasila się tylko w okresie międzysezonowym. Dlatego właściciel będzie musiał codziennie czesać martwą wełnę w okresie linienia.. Częste kąpiele "Niemców" nie są potrzebne. To nie jest zabawka na kanapie. Weterynarze zwracają uwagę hodowców psów na to, że gruczoły podskórne psa wydzielają tłustą tajemnicę, która rozprzestrzenia się po całej powierzchni ciała, chroniąc go przed zimnem i wilgocią. Aby zapobiec zmywaniu się tej substancji, psa mieszkającego nie należy w ogóle kąpać - regularne czesanie zapewni mu w pełni gładką i błyszczącą sierść..

Ale zwierzęta wolierowe można kąpać raz na 2 miesiące. Ponadto zaleca się to robić tylko w przypadkach, gdy pasterz jest silnie zanieczyszczony. Zdarza się, że psom przez zaniedbanie udaje się wypaść ze smoły lub innej źle umytej substancji. W takich przypadkach eksperci kategorycznie zabraniają stosowania toksycznych produktów do destylacji oleju. Plamę należy zwilżyć zwykłym olejem słonecznikowym, a po 10-15 minutach wykąpać zwierzę szamponem.

Pazury

Kiedy pazury zwierzęcia są słabo zmielone w naturalny sposób i zaczynają pukać podczas chodzenia, należy je przyciąć. Należy pamiętać, że należy usuwać tylko niewrażliwe obszary. Nie dotykaj naczyń krwionośnych. Można je rozpoznać po różowym trójkącie, który wyraźnie wyróżnia się na jasnym tle u nasady pazura. Jeśli ze względu na ciemny kolor nie można go zobaczyć, spójrz na dolną powierzchnię. Jeśli wystąpi krwawienie, zdezynfekuj ranę nadtlenkiem wodoru i załóż krótkotrwały bandaż.Nie zapomnij wykonać podobnej procedury na nasadzie piątego palca, który często jest ukryty w futrze, dlatego pozostaje niezauważony. Należy pamiętać, że tego rodzaju pazury mogą wrastać w ciało, wywołując ropnie i ból..

Zęby

Jej bronią są usta pasterza. Dlatego zawsze musi być w doskonałej formie. Badaj pysk swojego psa kilka razy w tygodniu. Upewnij się, że płytka nazębna i kamienie nie gromadzą się na zębach, a dziąsła nie są zaczerwienione.

Przygotuj się na to, że zwierzęta tej rasy bardzo niechętnie zgadzają się na jakiekolwiek zabiegi stomatologiczne, w tym na podstawowe badanie. Dlatego przyzwyczajajcie ich do takich smalu imprez.

Zęby psa można czyścić w tradycyjny sposób za pomocą specjalnej pasty i szczoteczki. Jeśli ten pomysł nie zadziała, użyj zakupionych tabletek, które miażdżąc w ustach oczyszczają szkliwo zębów. Alternatywnie zadziała skóra lub chrząstka. Ale często nie powinieneś uciekać się do ostatniej metody, ponieważ jest nieskuteczna..

Jeśli sytuacja osiągnęła już poziom stanu zapalnego i bolesnych odczuć spowodowanych kamieniem nazębnym, należy natychmiast zwrócić się o pomoc do weterynarza. W takim przypadku po pewnym oczyszczeniu zwierzęciu zostanie przepisana antybiotykoterapia..

Oczy i uszy

Błyszczące, wilgotne oczy z różową muszlą i czystymi wewnętrznymi kącikami świadczą o stanie zdrowia podopiecznego. Aby utrzymać ten stan, należy je regularnie zaszczepiać specjalnym roztworem przepisanym przez lekarza weterynarii. Aby to zrobić, na podniesionej głowie psa należy otworzyć górną powiekę i wcisnąć kilka kropli do oka, a następnie namoczyć nadmiar wacikiem.

Niepotrzebnie „Niemiec” nie powinien wchodzić do uszu. Ale regularna inspekcja nie zaszkodzi. Idealnie, przewód słuchowy powinien być czysty i bezwłosy. Jeśli zauważysz wydzielinę z ucha, konieczne jest czyszczenie. Możesz to zrobić samodzielnie, zaszczepiając kanał alkoholową nalewką z nagietka. Po zabiegu odczekaj kilka sekund, masując ucho. Następnie usuń siarkę wacikiem. Zwróć uwagę, że psy mają kanał słuchowy w kształcie litery L. W przypadku obecności stosu, co często ma miejsce w przypadku odmian długowłosych, należy go usunąć, ponieważ jest to znacząca przeszkoda w naturalnym uwalnianiu siarki..

Nos i usta

Nie przejmuj się, te części ciała psa nie wymagają specjalnych zabiegów. Właściciel musi tylko upewnić się, że płatek ucha jest zawsze mokry. Podczas snu może wyschnąć, ale po przebudzeniu powinien ponownie zmoczyć się. U zdrowego zwierzęcia wargi są czyste i stosunkowo ciasno złożone. Jeśli zauważysz pęknięcia, obfite upławy, zaczerwienienie nosa i ust pacjenta, nie odkładaj wizyty u weterynarza.

Aktywność fizyczna i chodzenie

Tylko Twój pupil może odpocząć na spacerze, ale dla właściciela jest to praca edukacyjna. Codziennie chodź ze swoim uszatym zwierzęciem, niezależnie od warunków jego przetrzymywania. Wskazane jest, aby pasterz spędzał 2-3 godziny na świeżym powietrzu. Ale jeśli istnieje możliwość wielokrotnego wyjścia, jest to mile widziane.

Nie pozwól swojemu psu myśleć, że cię wyprowadza. Nigdy za nią nie biegnij. Wszystko powinno być na odwrót. Noś smycz na szyi psa za każdym razem, gdy wychodzisz z domu. Pamiętaj: dla psa pasterskiego jest to oznaka posłuszeństwa, które uzależnia go od Ciebie i dyscypliny. A kiedy uwolnisz się na wolność, nie zapomnij wydać komendy: „Idź na spacer”.

Ze szczeniętami nie należy biegać w terenie i wyczerpać ich nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Twój krok powinien rosnąć wraz ze zwierzęciem. Wiele osób błędnie myśli, że tak właśnie przygotowują swojego czworonożnego przyjaciela do „kariery” mistrza. Ale w rzeczywistości przeszkadzają w prawidłowym tworzeniu się jego ciała. Z reguły takie zwierzęta można zobaczyć z daleka dzięki ich budowie, która przypomina szakala..

Dorosłe psy chętnie biegną z Tobą. Spodoba im się również Twoje hobby, jakim jest jazda na rowerze, pływanie. W końcu zwierzę potrzebuje gdzieś zrzucić zgromadzoną energię. Ale musisz zacząć trenować stopniowo..

Eksperci radzą poważnie wyszkolić „Niemca”, gdy osiągnie wiek 10 miesięcy. Całe szkolenie składa się z następujących etapów:

1. Badanie weterynaryjne.
2. Codzienne dwukrotne spacery na dystansie 1-3 kilometrów (trwają 2 tygodnie).
3. Piesze wędrówki w odległości 5-10 kilometrów.
4. Szkolenie rowerowe dla 9-miesięcznych szczeniąt (należy poruszać się z prędkością 4,5 km / hi pupilem podążać za tobą w kłusie). Po przejechaniu w ten sposób 1-2 kilometrów zwolnij tempo, aby pies spokojnie przeszedł około pół tysiąca metrów, aby przywrócić oddech.
5. Powtarzanie cykli. W idealnym przypadku trening powinien odbywać się naprzemiennie z obciążeniem jednolitym i udarowym..

Nie żądaj zbyt wiele od podopiecznego. Stopniowo zwiększaj jego aktywność fizyczną. Ćwicz systematycznie. I nie zapominaj, że w systemie treningowym mięśnie każdej żywej istoty po trzydniowej przerwie wymagają nowego obciążenia..

Co karmić

Jeśli zdobyłeś owczarka niemieckiego, musisz jasno zrozumieć zasady jego żywienia. W końcu to podstawa utrzymania zwierzęcia. Niedożywienie jest złe, podobnie jak przejadanie się. Dlatego ściśle kontroluj ilość spożywanego jedzenia, szczególnie przed treningiem fizycznym. Faktem jest, że anatomiczna struktura przewodu pokarmowego psów przyczynia się do zginania i ruchu żołądka podczas ruchu. W przypadku przejadania się może to prowadzić do skrętu..

Szczeniak

Wybierając zwierzaka, preferuj te, które zostały już odsadzone od matki. Ułatwi ci to wprowadzanie do diety nowych pokarmów.. Jeśli masz w rękach bardzo małego psa pasterskiego, weź pod uwagę zasady jego karmienia:

1. Przez pierwsze 2 tygodnie po urodzeniu szczenięta powinny pić wyłącznie mleko matki. Jeśli z jakiegoś powodu matki nie ma, naturalny proces będzie musiał zostać przeprowadzony za pomocą smoczka i butelki. Ciecz należy podgrzać do 28 ° C. Zaplanuj karmienie w tym samym czasie w regularnych odstępach czasu. Szczeniak powinien spożywać 2/3 szklanki mleka dziennie.
2. Od drugiego tygodnia życia dzienną porcję karmy stopniowo zwiększa się do 2 szklanek, przy jednoczesnym zmniejszeniu liczby karmień (idealnie powinno być ich 6).
3. Kiedy pies ma 1 miesiąc, możesz podać pierwsze uzupełniające pokarmy w małych porcjach. Są to zboża, mięso, twarożek, zupy, przeciery warzywne.
4. W okresie od 2 do 4 miesięcy szczenię karmi się 5 razy dziennie przy dziennej dawce pokarmowej 3–3, 5 filiżanek.
5. Od 4 miesięcy ilość posiłków zmniejsza się do 4, a całkowita dzienna porcja wzrasta do 1 litra.
6. Kiedy pies ma sześć miesięcy, karmi się go trzy razy dziennie, karmiąc około półtora litra pokarmu..
7. Zwierzęta jednoroczne są przenoszone na dwa posiłki dziennie.

Po zakupie psa przestrzegaj diety wskazanej przez hodowcę przez około 2 tygodnie. Jest to ważne w zapobieganiu zaburzeniom jelitowym i chorobom przewodu pokarmowego. Należy pamiętać, że do 16 miesiąca życia pasterz wymaga zwiększonego doboru diety. Rzeczywiście, w tym okresie następuje tworzenie się jego szkieletu i mięśni. Dlatego musisz mieć zbilansowaną dietę zawierającą białka, tłuszcze i węglowodany..W przypadku szczeniąt hodowcy zalecają następujące pokarmy:

• mięso (lepiej podawać je na surowo, ale nie można przenieść zwierzęcia tylko na ten produkt);
• podroby (można podawać od 4-6 miesięcy);
• surowe kości wołowe (przydatne od półtora miesiąca, ale po zmianie zębów mlecznych nie są zalecane);
• surowe lub gotowane ryby morskie bez ości (podawane od 4 miesięcy zamiast mięsa, ale niezbyt często);
• surowe żółtko zmieszane z owsianką lub kefirem i gotowanym białkiem;
• twarożek, ser Adyghe, ser feta, ser twardy;
• produkty mleczne (muszą być obecne w codziennej diecie);
• czarny chleb (podawany w wieku półtora miesiąca, mocząc go w bulionie kostnym);
• grzanki z białego chleba (dozwolone od 2 miesięcy);
• kasza gryczana, ryż, płatki owsiane, kukurydza i kasza pszenna;
• warzywa (kapusta, buraki, marchew, ziemniaki, kapusta, dynia, brukwi);
• zielenie (szczypiorek, posiekane pióra cebuli, koperek, pietruszka);
• surowe jagody, owoce i suszone owoce (wszystkie jagody bez pestek, a także odrapane jabłka, gruszki, truskawki, rodzynki).

Dorosły pasterz

Pies jest uważany za dorosłego, gdy ma 16 miesięcy. Od tego momentu zmniejsza się jej potrzeba starannego doboru diety..

Tak jak poprzednio, podstawą jej pożywienia powinny być pokarmy białkowe. Ale jednocześnie surowo zabrania się przenoszenia psa tylko na mięso. Ponadto jagnięcina i wieprzowina są zdecydowanie niewskazane dla „Niemców”. To tabu zostało narzucone w związku z szeroko rozpowszechnionym wirusem nosówki (Pestis canum), sprzyjającym środowiskiem dla surowego mięsa tych gatunków. A w żołądku psa bardzo trudno go strawić..

Dorosłe zwierzę jest karmione 2 razy dziennie, w tym samym czasie, dostosowując je do własnego reżimu (na przykład o 7:00 i 22:00). Zwierzę musi mieć 2 miski: na wodę pitną i na pokarm. Ważne jest, aby zmywać naczynia na czas i regularnie zmieniać wodę.Zakazane pokarmy dla owczarków niemieckich to:

• mleko (przestają go podawać psom od 4 miesiąca życia);
• rośliny strączkowe;
• zboża suszone (z wyjątkiem płatków owsianych);
• ciasta, ciastka, kostki cukru i inne słodycze (powodują ropienie oczu u psa, a także powodują uszkodzenie wątroby i zębów);
• przyprawy, przyprawy (zakaz dotyczy nawet ciastek cynamonowych, ponieważ silny zapach prowadzi do utraty zapachu);
• sól (dozwolone tylko w minimalnych porcjach).

Zalety i wady treści

Jeśli zaczniemy od popularności rasy, która w swojej ponad stuletniej historii była przedmiotem szczególnego zainteresowania hodowców psów, to możemy jedynie wyciągnąć wnioski o pozytywnych cechach „Niemców”. Bezspornym faktem jest, że jest ich więcej w charakterze tych psów niż wad. Ale czy tak jest, jeśli mówimy o zawartości takiego oddziału?.

Zdaniem hodowców warto kupić rasowego szczeniaka, ponieważ:

1. Owczarek niemiecki jest wszechstronny. Potrafi dogadać się z dziećmi, innymi zwierzętami i swoimi towarzyszami.
2. Pies jest łatwy do wyszkolenia. Jeśli zbudujesz właściwą taktykę w stosunku do swojego czworonożnego przyjaciela i nie pozwolisz mu przewodzić hierarchii swojego „stada”, to przy dobrym wychowaniu i treningu będziesz miał doskonałego partnera, opiekuna i strażnika.
3. Jedną z głównych cech rasy jest jej bezpretensjonalność wobec warunków życia..
4. Zwierzę nie wymaga specjalnej opieki, dodatkowych zabiegów, pielęgnacji. Przeszedł selekcję naturalną i wyróżnia się wytrzymałością i wysoką odpornością. Do normalnego rozwoju potrzebuje naturalnego pożywienia, ciepłego, suchego kąta, miłości właściciela i ścisłego wychowania..
5. Bardzo łatwo jest skomponować dietę takiego podopiecznego. Przecież je też to, co jego właściciel.
6. Oddział będzie wiernie chronił Twoją własność.
7. Kupując szczeniaka, staniesz się lojalnym przyjacielem na następną dekadę..

Utrzymywanie tych psów ma również wady, ale w większym stopniu dotyczą one tylko kwestii mieszkaniowej:

1. Nieprzyjemny zapach w pomieszczeniu (nie ma dokąd pójść - duch psa jest przywiązany do szczeniaka).
2. Dużo luźnej wełny. Będzie wszędzie, więc należy od razu przygotować się do codziennego poważnego sprzątania..
3. Energia zwierzaka. Wymaga dbałości o siebie i nie będzie mógł, będąc w pracy, po prostu tarzać się w kącie, jako dodatkowa dekoracja Twojego wnętrza. To członek twojej rodziny, który również chce komunikacji, aktywności. Jeśli mu tego nie dasz, skieruje swoją energię na zniszczenie klasztoru.
4. Wiele zniszczonych, pogryzionych, połamanych i połamanych rzeczy (bez tego nie da się wychować pasterza w domu).
5. Głośne szczekanie, które będzie musiało przyzwyczaić się nie tylko do ciebie, ale do wszystkich sąsiadów.
6. Ekstremalna miłość do właściciela. Nie dziw się, bo ta szlachetna cecha psa przejawia się czasem także jako wada. Faktem jest, że podopieczny chroni swojego „przywódcę”, aby nawet nie pozwolił mu podnieść głosu do siebie.

Można śmiało powiedzieć, że jeśli nabycie owczarka niemieckiego było celowe, a nie spontaniczne, to ten zwierzak nigdy Cię nie zawiedzie. Pomyśl sam: czy każdy pies bez wahania rzuci się bezinteresownie po swojego pana na nierówną walkę. I ten właśnie to zrobi, ale zanim to zrobi, dokładnie sprawdzi cię na każdy możliwy sposób, czy naprawdę nadajesz się do roli jego pana, czy możesz coś przyznać.