Sheltie: wygląd, charakter, pielęgnacja i konserwacja (+ zdjęcie)

Tak się złożyło, że Sheltie jest uważana za miniaturową kopię Rough collie. Pomimo uderzającego podobieństwa, czym Sheltie różni się od collie można powiedzieć „punkt po punkcie”, ale zrozumiemy to nieco później. Niewiele osób wie, że początkowo pies przewodnik, odpisany z rachunków „jako niepotrzebny”, był na skraju wyginięcia. Dziś Sheltie jest popularna, rozpoznawalna i ceniona w społeczeństwie jako opiekunka i pies do towarzystwa..

Odniesienie do historii

Historia rasy zaczyna się na Wyspach Szetlandzkich, które znajdują się w północno-wschodniej Szkocji i trwa przez tyle tysięcy lat, ile istnieją te wyspy. Tak zaczyna się historia Sheltie. W rzeczywistości nie możemy mówić o tak czcigodnym wieku rasy, przynajmniej dopóki nie zostanie znalezione mocne potwierdzenie tego..

Rasa psów rasy Sheltie została „stworzona” w Anglii, a dokładniej w Szkocji. Nie jest to zaskakujące, ponieważ Wielka Brytania stała się dziś domem wielu wąsko skupionych i szeroko znanych psów pracujących. Brytyjczycy „posiadają” koncepcję organizacji wystaw i prób pracy, chociaż te tradycje nie zawsze były budowane w humanitarny sposób.

Wracając do rzeczy, Historia Collie i Sheltie jest ściśle powiązana i to jest logiczne, te psy są zbyt podobne. Początki sięgają czasów Wikingów i eksploracji terytorium Ameryki. Jak wiecie, rdzenną populacją Ameryki są Indianie i najprawdopodobniej byli oni „właścicielami” rdzennych Collie i Sheltie.

W zapiskach badaczy znajdują się opisy psów indyjskich: wysokich i średnich, ze spiczastymi uszami i pyskami, puszystymi ogonami, o różnej maści, prawdopodobnie zmieszane z lisami polarnymi lub wilkami! Jest bardzo podobny do Collie i Sheltie, ale dalej następuje charakterystyka - okrutny, zdesperowany, zdolny do pokonania jednego, a nawet kilku dogów niemieckich!

Pies rasy Sheltie, pochodzący z wysp, w rzeczywistości nie jest wymieniony w żadnym źródle historycznym. Wydawać by się mogło, że na terytorium popularne były tylko psy zaprzęgowe, na których pasły się również zwierzęta gospodarskie. Na mapie wyspy te prawie przylegają do lądu, ale w rzeczywistości jest dla nich ponad 80 km wody, która była trudna do pokonania w tamtym czasie. Klimat wysp jest łagodniejszy (w porównaniu z lądem) i wilgotny, a wody przybrzeżne są bogate w ryby. Jak takie obiecujące terytorium mogło być puste??

Wiadomo, że Sheltie to pasterze, ale są podejrzanie krótkie, jak psy wykonały tę pracę? Wszystko się ułoży, jeśli zwrócisz uwagę na to, że współczesne owce są produktem selekcji. W Szkocji i na Szetlandach małe owce hodowano przez długi czas, nazywano je Soay sheep. Wiadomo, że na wyspach praktycznie nie było drapieżników, co oznacza, że ​​stada nie potrzebowały ochrony. Wszystkie przesłanki wskazują, że małe, ale szybkie Sheltie poradziłyby sobie całkiem nieźle ze służbą pasterza..

To interesujące! Do obowiązków psów należało nie tylko prowadzenie stada, ale także ochrona pól przed tym stadem!

Nieoczekiwanym zwrotem akcji jest to, że szelfy jako takie nie istniały aż do XIX wieku. Wcześni przedstawiciele rasy byli podobni do Sheltie, ale nie na tyle, aby można je było uznać za głównych przodków rasy. W XIX wieku pojawiły się duże gatunki owiec, a rdzenne psy Szetlandów przestały wypełniać swoje obowiązki. Ponieważ czworonogi posiadały doskonałe umiejętności, ale nie pasowały do ​​wielkości, zostały „ulepszone” przy pomocy collie importowanych z Wielkiej Brytanii.

To interesujące! Cavalier King Charles Spaniel, a raczej jego wczesny gatunek, został wyhodowany na Szetlandach w tym samym okresie co Sheltie.

Stworzony już do pracy i na pokazy, Rough Collie pomógł ustabilizować wygląd zewnętrzny Sheltie. Psy stały się tym samym typem, chociaż przez bardzo długi czas obserwowano zamieszanie kolorów. Pierwszy wzorzec rasy powstał w 1914 roku, w tym samym czasie rasa otrzymała własną nazwę - Owczarek Szetlandzki.

To interesujące! Krótkowłosy, brodaty, długowłosy Collie i Sheltie są spokrewnieni. Wszystkie rasy hodowano do wypasu, ale przystosowano do różnych terytoriów. Odmiana krótkowłosa uważana jest za najmłodszą.

Uderzające podobieństwo do Collie zostało odnotowane w standardzie ... w rzeczywistości w opisie porównano obie rasy. W rzeczywistości, Collie i Sheltie to zupełnie różni przodkowie, ale „rzemieślnicy”, którzy zdecydowali się „udoskonalić” rasę, dali z siebie wszystko. Wczesne Shelty zaczęły się z nią łączyć Border collie, King Charles Spaniele... ze Spitzem, a nawet Papillons. Chaos trwał do początku XX wieku. Hodowcy, którzy kibicują rasowej duszy, byli w stanie uratować swoje podopieczne. Walka trwała do 1948 roku, do czasu, gdy porównania z Collie zniknęły z opisu rasy..

Wygląd

Sheltie to pełnoprawny pies pracujący, aktywny, silny, zwinny, o harmonijnej budowie. Mężczyźni i kobiety są rozróżnialni, znaczące odchylenia od typu płciowego są uznawane za wady. Budowa ciała jest mocna, nie ciężka, można by powiedzieć, sucha. Skóra jest dopasowana, elastyczna, szata mocna, obficie okrywająca ciało. Otyłość lub bycie zbyt chudym są uważane za wadę.

Waga psów nie jest ustalona normą i wynosi od 6,4 do 12 kg. Wysokość w kłębie może wykazywać odchylenia na plus lub minus 2,5 cm, idealne wskaźniki:

• Dla mężczyzny: 37 cm
• Suki: 35,5 cm.

Czas to rozgryźć jaka jest różnica między Sheltie a Collie. Miłośnikom ras trudno jest zaakceptować podobieństwa lub różnice psów z powodu szalejących emocji, ale oprzemy się na faktach. Sheltie nie jest Mini Collie, ponieważ psy mają różne standardy FCI (# 88 i # 156). Drugą oczywistą różnicą jest rozmiar, wysokość Collie waha się od 51 do 61 cm.

Zewnętrznie psy są bardzo podobne i nie można tego kwestionować, rasy łączą kolory i znaczenia. Czasami Collie i Sheltie naprawdę wyglądają jak „klony”. Obie rasy mogą być dumne ze swojej ostro rozwiniętej inteligencji - też fakt. Różnice leżą po drugiej stronie medalu:

• Czynność - Collie są znacznie bardziej aktywne, rozmowne, żądne przygód i ciekawskie niż Sheltie.
• - Collie bywają aktywne, więc lepiej mieć dom, podwórko i spacer! Sheltie dobrze się dogadują w mieszkaniu i nawet nie mają nic przeciwko lenistwu.
• Zdrowie - tutaj Sheltie są gorsze od swoich wielkich „braci”.

W przeciwnym razie granice skał zostaną zatarte wysiłkiem „koneserów piękna”. Sheltie są wszechstronne, a ich temperament zależy bardziej od wychowania i stylu życia właściciela. Nawiasem mówiąc, wady Sheltie wynikają z jej towarzyskości i zależności od właściciela., psy bardzo źle radzą sobie z samotnością i rozłąką.

Standard rasy

• Głowa - Wyrafinowany, klinowaty i zgrabnie tępy, niezbyt lekki. Potylica niewidoczna, czoło płaskie, umiarkowanie szerokie. Przejście od czoła do kufy nie jest gwałtowne, ale dobrze wyczuwalne. Linie czoła i kufy ściśle równoległe, grzbiet nosa równy. Łuki brwiowe nie są widoczne. Kości policzkowe i mięśnie żucia są dobrze rozwinięte i gładko dopasowują się do sylwetki kufy. Podbródek w kształcie litery U, usta przylegające, „suche”.
• Zęby - zgryz całkowity i prawidłowy oraz zgodny ze wzorem zębowym. Siekacze są równej wielkości, pionowe i równoległe. Szczęki w pełni rozwinięte, głębokie, mocne.
• Nos - proporcjonalny, mały, czarny.
• Oczy - w kształcie migdałów, wyraziste, osadzone pod lekkim kątem. Powieki dobrze przylegające, pigmentowane. Kolor oczu jest bogaty, brązowy, chociaż dopuszczalne są niebieskie oczy i czarne plamy na tęczówce przy kolorze niebiesko-marmurkowym. Przy ocenie istotną rolę odgrywa wygląd, którego wyraz determinuje kombinacja trzech czynników: osadzenia uszu, koloru tęczówek i kształtu oczu. Podczas oglądania pies powinien wyglądać przyjaźnie lub czujnie, bez śladu strachu czy niezdecydowania..
• Uszy - mały, trójkątny, bardzo mobilny. Końcówki są zagięte o 1/3 długości ucha, skierowane do przodu. W spoczynku uszy są ułożone na grzywie, gdy pies jest skupiony, pochylony do przodu i lekko pochylony.
• Ciało - harmonijnie złożone, tułów nie jest zbyt przysadzisty. Szyja wysoko osadzona, z wyraźnym łukiem i muskularna. Kłąb jest słabo wyrażony, łopatki skośne, podkreślające szerokość klatki piersiowej. Klatka piersiowa obszerna, głęboka i szeroka, zwężona ku dołowi. Linia grzbietu prosta, lędźwie lekko uniesione i dobrze umięśnione, zad niezbyt długi, opadający. Linia pachwiny jest umiarkowanie podciągnięta.
• Odnóża - równe, dość mocne, łopatki i łopatki ustawione pod kątem prostym. Kończyny przednie prawie pionowe, łokcie mocne, skierowane do tyłu. Tylne nogi są bardziej umięśnione. Kąty stawów udowych są proste, nogi wydłużone, staw skokowy suchy, ale mocny, śródstopie pionowe. Pędzle są zaokrąglone, a palce mocno przylegające. Opuszki bardzo mocne, trochę szorstkie, pazury mocne, niezbyt długie, wysklepione.
• Ogon - obficie owłosione, standardowej długości, swobodnie noszone w dół lub na wysokości grzbietu. Dopuszczalny jest kształt półksiężyca. Ogon nie powinien opadać na grzbiet.

Rodzaj i kolor szaty

Strzeż włosów Sheltie jest raczej szorstka i całkowicie prosta, co nadaje mu tak obszerny wygląd.. Podkład bardzo gruba, raczej gruba, podtrzymująca sierść psa w pozycji prawie pionowej. Na pysku i łapach markiza krótka i bardzo gęsta, na tułowiu długa i gruba, na grzywie, w okolicy bryczesów i na ogonie - bardzo długa i maksymalnie podniesiona.

Uwaga! U świeżo wylinionych, rodzących i karmiących suk dopuszczalna jest słaba sierść i grzywa, ale sierść powinna być zdrowa i równa.

Standard dozwolony tylko cztery rodzaje kolorów, ale ich odcienie, nasycenie i podział na strefy są nieograniczone. W rzeczywistości „fundamenty” zostały zatwierdzone, które mogą się znacznie różnić i zostaną uzupełnione:

• Czarny z białym (nie na plecach i tułowiu) w plamkach lub opaleniznie.
• Sobole - wzór łączący kolor biały i czerwony. Rozpoznawane są wszystkie odmiany koloru czerwonego, od głębokiej czerwieni po złoty.
• Tricolor, który łączy w sobie kolory czarny i sobolowy.
• Niebieski marmur lub niebieski merle - główny kolor to biały lub niebieski, drugorzędny jest ciemniejszy, nasycony, do czarnego. Ślady są małe, kropki, plamy lub paski. Białe plamy są dozwolone. Osobliwością koloru jest niepełne zabarwienie włosów, to znaczy podstawa włosów jest jasna, a końcówka jest ciemna.

We wszystkich odmianach dopuszczalne są białe znaczenia (dla czarnych psów są wymagane) na czole, kołnierzu, klatce piersiowej, czubkach łap i ogonie. Bardziej rygorystycznie oceniany jest błękit marmurkowy, za wady uważa się raczej kolor szary niż niebieski, osłabienie barwy lub całkowity brak czarnych plam. Nie mile widziane są również zbyt duże czarne plamy, a także osłabiona, „zardzewiała” opalenizna.

Wskazówki dotyczące wyboru szczeniaka

Szczenięta Sheltie stały się w ostatnich latach bardzo popularnym towarem, ale wzrosło również ryzyko oszustwa. Mowa o psach nie czystej krwi, które ze względu na zysk są przedstawiane jako rasowe. Jeśli jesteś bezstronny w stosunku do rasy, w schroniskach czekają na Ciebie tysiące psów, ale jeśli już zdecydowałeś się wydać pieniądze, powinieneś uzyskać „jakość”.

Zalecamy wybranie szczeniaka Sheltie z hodowli, którego działania są kontrolowane przez duże organizacje zajmujące się psami. Możesz być zdezorientowany ceną, ale szczenięta klasy zwierząt domowych są również sprzedawane w budach (nie na wystawy). Kupując zwierzaka od hodowcy, możesz liczyć na stabilną psychikę i dobre zdrowie podopiecznego… kupując szczeniaka z rąk, dostajesz „prosiaka w worku”.

Szczenięta rasowe posiadają pakiet dokumentów, tzw. Szczenię oraz paszport weterynaryjny. Oprócz, Sheltie podatny na wiele chorób dziedzicznych, dla których ankietowani są producenci. Na przykład gen karłowatości lub nieprawidłowości w oku collie jest dziedziczony wyłącznie..

Zachowaj czujność i traktuj nabycie szczeniaka z całym spokojem, na jaki jesteś w stanie. Jeśli nie masz doświadczenia - poproś o pomoc! Prawie każdy klub kynologiczny ma ekspertów rasy, którzy (za opłatą) mogą pomóc Ci wyeliminować wątpliwe opcje.

Uwaga! Wychowywanie i wychowywanie szczeniaka dowolnej rasy wymaga określonej wiedzy i doświadczenia, a przyzwoici hodowcy są zawsze gotowi pomóc nowicjuszowi.

Charakter i szkolenie

Nawiązując do oryginalnego opisu rasy, który został przypisany przodkom Sheltie, można się poważnie przestraszyć. Czworonożni byli zaciekli, zwłaszcza jeśli chodzi o dzielenie jedzenia. Współczesna charakterystyka rasy bardzo kontrastuje z historią, Sheltie jest odważną, aktywną, lojalną, wyrozumiałą, czujną, sumienną i odpowiedzialną, nieufną wobec obcych.. Agresja, szczególnie ludziom, jest uznawany za poważną wadę!

Lojalny i kochliwy charakter Sheltie powoduje również główne wady rasy - czworonożny nie może długo pozostawać sam. Pobyt czasowy u krewnych (podczas wakacji) będzie torturą dla czworonożnych. Jeśli zdecydujesz się na zakup szczeniaka Sheltie, zastanów się z wyprzedzeniem nad wszystkimi niuansami związanymi z wyjazdami, podróżami służbowymi itp..

Ważny! Sheltie mają tendencję do paniki, wyć i szczekać same. Zwróć szczególną uwagę na poprawę poczucia własnej wartości i samodzielności szczeniaka.

Cechy rasy potwierdzają jej zalety. Shelty są bardzo lojalni i odpowiedzialni, dosłownie. Już w środku 3-4 miesiące, szczenięta bardzo rzadko wykazują nieoczekiwaną towarzyskość gryźć rzeczy i szybko się przyzwyczaić Iść do toalety na dworze.

Sheltie jest odpowiednia dla pojedynczych właścicieli i dużych rodzin. Dorosły pies zamienia się w najbardziej odpowiedzialną i delikatną nianię, jeśli w domu mieszkają dzieci. Koty, ptaki, chomiki i inni sąsiedzi są postrzegani jako przyjaciele i współpracownicy. Swoją drogą wielu właścicieli kupuje od razu 2-3 szczenięta Sheltie i takie „stado” koegzystuje w spokoju i harmonii, nawet jeśli są w nim psy tej samej płci.

Uwaga! Sheltie to odbicie właściciela! Ten sam pies może być bardzo aktywny lub melancholijny, w zależności od „atmosfery” panującej w domu.

Trening Sheltie to przyjemność dla doświadczonych właścicieli psów i realne wyzwanie dla początkujących. Nastolatek może również zajmować się wychowywaniem psa, ponieważ czworonogi dosłownie czytają myśli właściciela. Czworonogi wykonują świetną robotę podczas ogólnego treningu, wydziwianie i wszelkiego rodzaju psie sporty.

Konserwacja i pielęgnacja

Czy trudno jest opiekować się Sheltie? Istnieją pewne trudności, ale generalnie odejście nie jest uciążliwe. Przedstawiciele rasy dobrze się dogadują w budynku mieszkalnym i prywatnym domu, potrzebują spacerów i kontrolowanej aktywności fizycznej. Komunikacja w środowisku czworonożnym jest niezwykle ważna, zwłaszcza jeśli w domu nie ma innych zwierząt..

W razie potrzeby pielęgnacja sierści sprowadza się do czesania. Latem, w okresie kwitnienia traw, na futrze mogą tworzyć się sploty, które należy wyeliminować. Właściciel Sheltie powinien mieć pod ręką obcinacz kołnierzyka, ostre nożyczki, furminator i kilka metalowych grzebieni.

Uwaga! Jeśli Twój pupil nie bierze udziału w wystawach, higieniczna pielęgnacja pomoże utrzymać go w czystości - skrócenie sierści w okolicy pachwiny, jamy ucha wewnętrznego i między palcami.

Kąpielowy przeprowadzane, gdy tylko ulegnie zabrudzeniu, optymalnie, po linienie i całkowite wyczesanie. Ponieważ psy są podatne na zapalenie skóry, kontrola stanu skóry powinna być całkowita. Dziwny zapach psa, oczywisty swędzący, wypadanie włosów i innych podejrzanych objawów nie można zignorować. Nie zapomnij o zapobieganiu pchły, kleszcze, wszy i robaki.

Ważny! Sheltie potrzebuje szczepienia zarówno obowiązkowe, jak i profilaktyczne, na przykład przed piroplazmozą.

Stan oczu monitorowany jest codziennie, a raz na pół roku zwierzę powinno być zbadane przez lekarza weterynarii. Uszy są oczyszczone jak się brudzi, ale przynajmniej raz na 3 tygodnie. Zęby wymagają profilaktycznego szczotkowania (nawet jeśli pies dobrze się odżywia). Kamień nazębny, próchnica, choroba dziąseł nie jest obca wszystkim rasom, zwłaszcza w starszym wieku. Pazury również wymagają opieki w razie potrzeby. Poduszki łap są codziennie sprawdzane pęknięcia i rany.

Kompletny jedzenie psy są kluczem do zdrowia i długowieczności. Jeśli nie jesteś fanem aktywnego stylu życia, musisz odpowiednio nakarmić Sheltie. Rasa nie jest podatna alergie pokarmowe, ale z niektórymi produktami należy obchodzić się ostrożnie. Na przykład duża liczba owoc „Dobre” dla grzybów skórnych, jaja mogą prowadzić do łuszczenia się skóry, a nadmiar zbóż prowadzi do tego otyłość.

Ponieważ Sheltie nie zjada dużo jedzenia, wielu właścicieli natychmiast stawia na wysoką jakość sucha śpiączka. Taki wybór nie niesie za sobą żadnych szczególnych negatywnych konsekwencji, tylko jedno - obserwuj stan zębów psa i stałą dostępność świeżej wody.

Zdrowie

Średnia długość życia Sheltie to 13-15 lat, co można nazwać doskonałym wskaźnikiem. Według atlasów kynologicznych zdrowie rasy jako całości nie powoduje zaburzeń, ale (!) Choroby typowe dla Sheltie podają w wątpliwość powyższe stwierdzenie:

• Dolegliwości układu mięśniowo-szkieletowego: dysplazja stawy, wrodzone zwichnięcie łokcia, rzadziej staw kolanowy, artretyzm i zapalenie wielostawowe.
• Dystrofia mięśniowa - rzadko.
• Choroby oczu: Anomalia oka collie (CEA), zanik i zwyrodnienie siatkówki, zaćma (prowadząca do jaskry), skręt powieki (entropion), nieprawidłowy wzrost lub dodatkowe rzęsy (dystychoza).
• Problemy skórne: zapalenie skóry, najczęściej drożdże - histiocytoma, pęcherzyca podobne do liści (choroba autoimmunologiczna, rzadko).
• Niedoczynność tarczycy, nadczynność tarczycy i inne choroby Tarczyca.
• Choroba von von Willebranda - czasami porównywana z hemofilią, obfituje w nagłe krwawienie z błon śluzowych. Hemofilia, zakrzepica i inne choroby hematopoezy są typowe dla Sheltie, ale rzadko są diagnozowane..
• Guz jądra u mężczyzn, w tym złośliwych.
• Wnętrostwo.
• Wrodzony głuchota.
• Rzadko, ale zdiagnozowano: padaczka, karłowatość, toczeń, wrodzone lub nabyte patologia nerek i wątroba, zapalenie trzustki.

Zdjęcie