Pies warczy na właściciela: powody, fakty, statystyki

Doświadczony właściciel potwierdzi, że każda sytuacja, w której pies warczy na właściciela, nie jest normalna. Być może wyjątkiem jest silny ból, który zaburza równowagę zwierzęcia. A jeśli twoja osoba zacznie warczeć na ciebie lub członków twojej rodziny? Czy trzeba walczyć ze złymi nawykami psa i do czego mogą one doprowadzić? Rozważmy to bardziej szczegółowo.

Fakty i statystyki

Psy od wieków żyły obok ludzi. Czworonożni i dwunożni przystosowali się do życia obok siebie, nie w konflikcie, ale we współpracy. Przez setki lat, podczas których kynologia istniała jako nauka, psy były stale obserwowane i badane. Doświadczenie właścicieli, trenerów oraz statystyki pozwoliły nam wyciągnąć dość konkretne wnioski dotyczące zachowania naszych podopiecznych:

• Ponad 80% psów, które warczą lub okazują agresję wobec ludzi, przynajmniej raz ugryzło właściciela lub członka rodziny. Fakt ten nie oznacza jedynie celowych działań, to znaczy statystyki są zestawiane na podstawie faktów - ukąszeń.
• Wśród osób zranionych przez psy domowe ponad 60% rannych to właściciele lub członkowie rodziny właściciela.
• Z tych 60% pogryzionych członków rodziny ponad 70% to małe dzieci i osoby starsze..
• Kiedy dzieci są atakowane ze względu na ich niski wzrost, ponad 40% ukąszeń i otarć występuje na miękkich tkankach twarzy.
• Jeśli weźmiemy pod uwagę statystyki ukąszeń, to ponad 60% ugryzień było zadawanych przez psy domowe lub „byłe” psy domowe, czyli zwierzęta hodowane przez ludzi.

Ciekawe, prawda? Ta „przerażająca” statystyka przeraża wielu, ale pies nie zaczyna nagle gryźć! Zawsze, absolutnie zawsze, istnieją jasne przesłanki dla agresji psa, które obejmują warczenie w stosunku do ludzi. Przyczyny agresja bardzo wszechstronny i może wahać się od niepokoju po przekonanie, że psy rządzą światem. Rozwój złości następuje bardzo stopniowo i na szczęście na każdym etapie zachowanie i motywacja psa można dostosować..

Nikt nie ma prawa potępiać właściciela, który przegapił sygnały ostrzegawcze, ponieważ żadna rozsądna osoba nie chce zostać ugryziona. Niedoświadczeni właściciele składają hołd utrzymaniu porządku w domu. Doświadczeni hodowcy psów zajmują się edukacją osobowości zwierzaka. W obu przypadkach można przeoczyć ważne sygnały (jeśli właściciel wcześniej ich nie spotkał)..

Ważny! Pies, który warczy na właściciela, prędzej czy później ugryzie, pytanie, kto i kiedy.

Warczenie na właściciela można przypisać trzem globalnym powodom:

• Słaba jakość, nieprzemyślany hodowla.
• Naruszenie norm trzymanie psa, szczególnie w młodym wieku - nieświadome zachęcanie do agresji, brak socjalizacji, obsesyjna uwaga dzieci lub gości.
• Zła edukacja - częste kary, przemoc.

Agresja w każdym z jej przejawów, jak przywiązanie, jest emocją. Oczywiście uczucia również mają swoje przyczyny, ponieważ mózg wysyła tylko te sygnały, które są naprawdę istotne. Jednak zrozumienie, jak działa układ nerwowy, nie ułatwia zrozumienia emocji i uczuć. Poprawiając zachowanie psa, możesz polegać tylko na intuicji. Istnieją również schematy testowane statystycznie, ale każdy z nich dostosowywany jest w zależności od temperamentu psa..

Uwaga! Praktycznie nie ma czystych rodzajów agresji, to znaczy pies ma powody do warczenia i spustu do gryzienia.

Tło i typy agresywnych zachowań psów

Gdyby pies zaczął warczeć na właściciela bez wyraźnego powodu - to jest środkowy etap przejawiania się agresji, to znaczy, że początki rozwoju nieprawidłowego zachowania zostały już pominięte. Ponownie, można dostosować agresję na dowolnym etapie i stopniu. Sukces i wyniki zależą od chęci właściciela do zainwestowania czasu, cierpliwości i (czasami) pieniędzy.

Jeśli planujesz zakup szczeniaka i chcesz wcześniej rozpoznać znaki ostrzegawcze, powinieneś zwrócić uwagę na kilka punktów. Zanim zwierzak zacznie gryźć, będzie uporczywie groził, objawi się to zachowaniem, gestami, manierami, postawą, łańcuchami powiązanych działań. Poniżej znajduje się kilka przykładów wskazujących na wyraźne ostrzeżenie przed rozwojem agresji..

Agresja dominująca (hierarchiczna) - pies wskakuje w Twoje ramiona i próbuje usiąść na górze (dotyka właściciela i wszystkich członków rodziny) - ten gest wskazuje na prymat zwierzaka. W stadzie psów tylko starszy rangą może "zmiażdżyć" młodszego. Co więcej, jeśli pies próbuje się na ciebie wspiąć, nie tylko czuje się przywódcą, ale także nie wierzy, że możesz zostać przywódcą, nawet hipotetycznie..

Ignorowanie takiego zachowania jest zawsze godne ubolewania, trochę przekonany o jego poprawności, pies gryzie, a nawet rzuca się na właściciela przy najmniejszej dezaprobacie. Poniżej znajduje się kilka bardziej godnych uwagi przykładów dominacji:

• Pies kładzie się spać w Twoim łóżku i nie wychodzi na komendę - wybór najlepszego miejsca do spania to prawo prowadzącego. Nawet młode i ładnie wyglądające psy często warczą, chowają głowy i uśmiechają się, gdy właściciel próbuje zająć jego łóżko - to bardzo niepokojący sygnał..
• Nieprzestrzeganie poleceń, których pies już się nauczył. Nie mówimy o szczeniętach, które mają tendencję do flirtu i nie słyszą właściciela. Ekstrawaganckie lekceważenie rozkazu to demonstracja przywództwa. Mówiąc najprościej, zwierzak pokazuje, że jesteś złym przywódcą i nie zasługujesz na posłuszeństwo. Przy takim zachowaniu najbardziej śmiertelnymi błędami są krzyki i irytacja. Pies prowadzący wzmocni świadomość swojej prawości tylko wtedy, gdy zareagujesz brakiem równowagi..
• Wytresowany pies kategorycznie nie wykonuje polecenia "Położyć się". W psim świecie leżenie przed kimś oznacza wyrażanie pokory i uległości. Ignorując rozkaz, to żywy pokaz braku kontroli, pies jest przekonany, że nie musisz słuchać i nie będzie zmuszony do posłuszeństwa.

Agresja wewnątrzgatunkowa - po prostu pies nie lubi psów. Dla właściciela zagrożeniem nie jest kontrola nad zwierzakiem i ryzyko odwróconej agresji. Na przykład zwierzak jest zły na krewnego, ciągniesz za smycz, a przepływ złości zmienia się w twoim kierunku (najbliższy czynnik drażniący).

Agresja seksualna (w tym agresja psa wobec innych samców) - prawie każdy właściciel psa boryka się z tym problemem. Nawet w okresie szczenięcym zwierzę konkuruje o uwagę, zabawkę, terytorium z krewnymi tej samej płci. Zagrożenie jest takie samo, pies może w każdej chwili przekierować swoją złość. Jest to szczególnie niebezpieczne, jeśli pies warczy na ciebie w odpowiedzi na kłótnię niewłaściwego zachowania. Rozwiązaniem jest żmudna edukacja i kastracja, jeśli pies nie reprezentuje wartości hodowlanej.

Matczyna agresja (w tym agresja suki na inne suki) - warczenie na psy tej samej płci iw efekcie walki między dwiema sukami zdarzają się znacznie rzadziej niż w przypadku samców. Agresja suki po porodzie jest bardziej namacalna i niebezpieczna. Instynkt ochrony potomstwa jest więcej niż naturalny, ale kategorycznie niemożliwe jest zachęcenie zwierzaka, a tym bardziej współczucie jej „mieszanych uczuć”!

Jeśli pies warczy i warczy, gdy zbliżasz się do policzków, odsuń się lub izoluj psa w innym pomieszczeniu (jeśli naprawdę musisz iść do gniazda). Zwykle w ciągu 3-5 dni znika silna matczyna agresja wobec właścicielki, pod warunkiem, że nie zachęcasz do niewłaściwego zachowania.

Agresja terytorialna - anomalny instynkt w rozsądnych granicach. Niebezpieczeństwo tego typu w kombinacjach, na przykład, jeśli pies nie uważa cię za lidera (zachowanie dominujące), to bez wyrzutów sumienia będzie strzegł przed tobą domu.

Agresja pokarmowa - szczeniak gryzie w dłonie, gdy dajesz mu smakołyk (pod warunkiem, że podasz go prawidłowo). Pies warczy, gdy go głaszczesz podczas jedzenia. Dorosłe lub dorosłe zwierzę warczy, uśmiecha się lub zastyga podczas jedzenia, gdy przechodzisz obok lub przyciągasz rękę do miski.

Agresja między psami mieszkającymi w tym samym domu (połączenie agresji wewnątrzgatunkowej i terytorialnej) to problem behawioralny, który może prowadzić do walk i przerzucić agresję na właściciela. Nawiasem mówiąc, jeśli zwierzak rywalizuje o uwagę z dzieckiem lub odpycha je, aby się do ciebie zbliżyć, jest to bezpośredni sygnał, że czworonożny uważa członków rodziny za niższej rangi. Oznacza to, że jesteś liderem, pies jest prawą ręką, dziecko i reszta to współlokatorzy. Takie zachowanie powinno być jak najszybciej powstrzymane..

Agresja hazardowa (hazardowa) - wcale nie jest nieszkodliwym zachowaniem. Wszystko zaczyna się od tego, że szczeniak warczy na właściciela podczas zabawy i dowiaduje się, że takie zachowanie jest normą. Trochę dorastałem, dziecko zaczyna gryźć ręce właściciela, jest to nadal postrzegane pozytywnie. Czy łatwo zgadnąć, co będzie dalej? Już dorosły pies nabierze nawyku warczenia na właściciela i chwytania go za ręce. Inny rodzaj zabawy wiąże się z tym, że zwierzak lubi zabawę i przypadkowo agresywnie w stosunku do właściciela. Jest to kwestia powściągliwości i samokontroli, które są rozwijane w taki sam sposób, jak inne umiejętności..

Agresja na polowanie (zdobycz) - rodzaj podobny do zwierzyny, ale kojarzony z umiejętnościami łowieckimi. Kiedy pies uwielbia tropić zdobycz i gonić (w tym koty), a właściciel próbuje temu zapobiec, ostrzega ryk. Takie zachowanie jest z gruntu błędne, ponieważ w większości ras myśliwskich od wieków zachowywano dobroduszność wobec ludzi.

Agresja obronna (samoobrona) - jest zasada: gdy karcisz psa, rób jego interesy. Wielu właścicieli popełnia wiele błędów, nie zdając sobie sprawy, że tresura, tresura i socjalizacja psa odbywa się dla jego własnego komfortu i bezpieczeństwa. Wykonywanie poleceń nie ma nic wspólnego z wygodą właściciela, choć jest z tym związane. Zwierzę, które jest posłuszne właścicielowi, nie ucieka, nie wpada pod samochód, nie walczy z innym psem - to najważniejsze.!

Przesłanki agresji wyraża strach i chęć ukrycia się. W obliczu nieśmiałości i tchórzostwa oznacza to, że zwierzę straciło do ciebie zaufanie, co jest bardzo złe. Pies, który nie może ufać właścicielowi, jest w ciągłym stresie. Dążenie do bezpieczeństwa jest podstawowym instynktem, którego nie można uniknąć, jeśli zostanie zignorowany. Problem można naprawić, ale na zaufanie trzeba zapracować, a to wymaga czasu, a najczęściej bardzo dużo.

Agresja obronna - ma wszelkie powody, dla których pies jest naprawdę w niebezpieczeństwie, w tym ze strony właściciela. Możesz nie zdawać sobie sprawy, że grozisz psu głosem, gestami, nadmierną aktywnością itp. Podstawowy przykład: pochodzisz z korporacyjnego domu w stanie lekkie zatrucie. Z punktu widzenia psa inaczej pachniesz, inaczej się zachowujesz, mówisz inną barwą głosu… czy zastąpiłeś siebie? Czy zrobisz krzywdę? Ten typ jest najtrudniejszy do zdefiniowania, ponieważ światopogląd każdego psa jest inny, a także jego obawy..

Nabyta agresja To skumulowany i najczęstszy powód, dla którego pies warczy na swojego właściciela. Podstawą jest zawsze dominująca agresja, poparta jednym lub kilkoma błędami edukacyjnymi.

Agresja gniewu - gdy dorosły pies warczy na swojego właściciela lub członka rodziny, tak właśnie jest może wskazywać na nadmierną uwagę. Jak wszystkie żywe stworzenia, nasze zwierzęta potrzebują spokoju i relaksu. Jeśli oddział jest stały naprężenie, na przykład dziecko stale za nią podąża, pies zaczyna się irytować na poziomie instynktownym. W takiej sytuacji rzadko dochodzi do ukąszeń, ale pies może warczeć i uśmiechać się.

Niespodziewana agresja - typowe dla psów stróżujących. Prosty przykład: pies śpi, właściciel cicho do niego podchodzi i hałasuje. Zwierzak budzi się, nie do końca przytomny, nie rozpoznaje właściciela, warczy, szczeka, a nawet atakuje. Aby uniknąć takich ekscesów, trzeba pamiętać, że będąc w stanie głębokiego snu zwierzę nie widzi ani nie słyszy, ale w każdej chwili podskoczy na nogi i będzie się bronić. Drzemiący zwierzak słyszy kroki i zapachy, więc nieoczekiwana agresja jest mało prawdopodobna.

Jest logicznie zrozumiałe, że całkiem możliwe jest odzwyczajenie psa od warczenia na właściciela, ale w tym celu musisz znać przyczynę niewłaściwego zachowania. Jeśli jesteś w stanie samodzielnie poprawić swoje błędy i wyeliminować czynniki drażniące - podejmij działania! W przypadku zaostrzenia sytuacji, niezrozumienia niektórych punktów wychowania, nadmiernej agresji lub innych trudnych problemów - skontaktuj się z opiekunem psa w celu uzyskania porady.