Canine loyalty: fiction czy fiction?

Według zoopsychologów mit psiej lojalności to czysty antropomorfizm. Mówią, że właściciele przypisują swoim czworonożnym przyjaciołom cechy, które ich zdaniem powinni mieć. Dla tresera psów najbardziej lojalnymi rasami psów są książki serwisowe, wyszkolone i zaliczone „ogień i woda”. Z punktu widzenia hodowcy, z lojalności psa jest tylko jeden ból głowy: do nowego domu trudno się przyzwyczaić, nie pójdzie za opiekunem, nie zostawisz go na krycie w czyjejś budzie. Czy istnieje oddanie psa człowiekowi? Albo widzimy tylko to, czego chcemy?

Jak wie każdy miłośnik psów, nasi ogoniasty przyjaciele są stworzeniami towarzyskimi. I to nie tylko towarzyskie, ale rozwinięte społecznie, „marzące” o zajęciu swojego miejsca w grupie podobnych. Lider stada pełni wiele funkcji, ale najważniejsze jest to, że zbiera i chroni „swoje”. Jeśli nie wybierasz ras dominujących (chęć do przywództwa rozwija się tu sztucznie, poprzez selekcję), bardzo niewielki procent psów chce zająć czołowe miejsce. Najbardziej lojalne psy to posłuszne „trybiki” rodziny, nie chcą być liderami, świadomie pozostając na uboczu. Czemu? To proste - w ten sposób jest łatwiej, mniej odpowiedzialności. Kiedy właściciele nieświadomie umieszczają zwierzaka na miejscu lidera, zaczynają się nieprzyjemne problemy - agresja wobec rodziny.

Może się to wydawać brzydkie (z naszego ludzkiego punktu widzenia), ale w tym sensie stwierdzenie, że pies nigdy nie zdradzi, działa tak długo, jak właściciel jest liderem. Zwierzę robi wszystko, aby pozostać w stadzie: wykonuje polecenia, chroni przed obcymi, chroni rzeczy. Pozbawienie miejsca w stadzie jest równoznaczne ze śmiercią, aby nie zostać wyrzuconym - bądź pożyteczny, a tym samym najbardziej oddane psy ... curry przysługę, walcząc o własne życie. Ten moment jest często wspominany przez miłośników kotów, którzy mówią, że psy są tylko niewolnikami, a nie przyjaciółmi..

Chart wściekle walił łapami w klatkę piersiową właściciela, leżąc nieprzytomny na chodniku. Serce mężczyzny stanęło. Kiedy przyjechała karetka, pies nadal kontynuował masaż, co uratowało życie właścicielowi. Spaniel spacerujący po podwórku, znaleziony w śmieciach ... nowonarodzona dziewczynka. Właściciel ciągnął smycz, próbując zabrać psa do domu. Ale pies chwycił spodnie właściciela i nie odsunął się od dziecka, dopóki właściciel nie zrozumiał, co dokładnie próbują pokazać. Dziewczyna przeżyła. Co to jest, jeśli nie oddanie człowieka dla psa? Spośród „swoich” psów wkrótce wypędzą słabych, a nawet zabiją. Szczenięta innych ludzi również nie są faworyzowane. Jest to absolutnie nietypowe zachowanie, którego nie można wytłumaczyć inaczej niż lojalnością..

W etologii istnieje coś takiego jak imprinting lub „imprinting” (nie mylić z chowu wsobnego). Udowodniono, że dzieci otwierając oczy, biorą za najbliższe stworzenia te, które widzą jako pierwsze. Dlatego kurczaki posłusznie podążają za matką, dlatego lekarze natychmiast przykładają noworodka do piersi matki. Przeprowadzono eksperymenty, aby uchwycić ... buty! Wyklute kaczuszki, nie widząc nikogo w pobliżu, uważały but za swojego rodzica - pobiegły za nim (przesuwały but zawiązując go sznurkiem), skulone bliżej. Tygodniowe niemowlęta, poza butem, nie rozpoznawały nikogo innego jako „swojego” - ani mężczyzny, ani prawdziwej matki. To połączenie jest warunkowo nierozłączne. Hodowcy uważają, że najbardziej lojalnym psem na świecie jest ten, którego wychowujesz od urodzenia, czyli z okresu mlecznego. Co ciekawe, psy rozpoznają swoją „pierwszą” osobę nawet po kilku latach rozłąki.!

Ale nie mniej interesująca jest reakcja byłych „uczniów” na dwunożnych „rodziców”. Wyróżnijmy trzy grupy: A, B i C. „A” - większość: grzecznie „pozdrawiam” i idziemy pod opiekę właściciela. „B” - szczęśliwy do tego stopnia, że ​​jest ponury (zwykle tak bardzo, że na tym kończy się relacja między właścicielem a kupującym - zazdrość) i stara się wyjechać z hodowcą (więcej o tym poniżej). „S” są spokojni do momentu wyjazdu hodowcy, a kiedy były „rodzic” wstaje i idzie do drzwi, okazują agresję. Uważa się, że ze strachu: „Co jeśli mi oddadzą?” W tym przypadku rzeczywiście, jak w dziecięcej piosence, nie ma stworzenia bardziej oddanego psu. Ale dlaczego są tak różne reakcje? Okazuje się, że pies sam wybiera komu być wiernym? I nawet sytuacje, kiedy „tam nie kochali, ale tu uwielbiają” się nie liczą, bo psy odchodzą zarówno dla twardziela, jak i dla tych, którzy ze zwierzaka otwarcie kpią. Wszyscy wybaczają i opuszczają miejsce, w którym kochają, karmią, bawią się, gdzie słowa czułości po raz kolejny nie wypowiedzą.

Takie jest zdanie wielu, którzy nie są zbyt blisko związani z najlepszymi przyjaciółmi człowieka. Rzeczywiście, przywołaj psa kawałkiem pysznej kiełbasy, a nie wiadomo, kogo woli - nieznajomego czy jego przywódcę. Próbując dowiedzieć się, która rasa psa jest najbardziej lojalna, naukowcy przeprowadzili eksperyment. A więc nieznany pokój, nieznajomy i właściciel z przyjaznym, przystosowanym społecznie psem. Właściciel siada na krześle i przestaje zwracać uwagę na zwierzaka. W pierwszych minutach wszystkie psy były bliżej lidera i zapomniały o nieznajomym. Po pół godzinie pies zaczyna się nudzić.

Nieznajomy traktuje psa smakołykiem, mówi do niego czule, oferuje zabawki, głaski. Tymczasem właściciel pozostaje niewzruszony. Godzinę później nawet najbardziej lojalne psy z punktu widzenia właścicieli (pamiętajmy, że początkowo wybierano przyjazne osobniki) „przechodzą” na nieznajomego: błagają o jedzenie, baw się, ciesz się pieszczotami. Po kolejnej godzinie właściciel wychodzi, zostawiając zwierzaka w pokoju. Pierwszą reakcją jest powąchanie krzesła, na którym siedział lider: „I tak już jest! Zapach prowadzi do drzwi - musisz wyjść! ” Pies drapie drzwi łapami, przyciągając uwagę nieznajomego: „Otwórz!”..

Ale celem „prowokatora” jest odkrycie, czy pies jest naprawdę oddanym przyjacielem, więc piesek nie powinien liczyć na pomoc. Zamiast otwierać drzwi, nieznajomy nadal karmi psa smakołykiem, próbując uspokoić „zapomnianego” idiotę. Z biegiem czasu pies się uspokaja, ale nadal patrzy na drzwi. Kiedy nieznajomy wstaje i wychodzi, wzywając psa, pies podąża za nim bezwarunkowo. Ale na zewnątrz znowu widać podekscytowanie: „Gdzie jest mój pan? Myślałem, że jest za drzwiami! ”.

Podobny eksperyment mający na celu klasyfikację „najbardziej lojalnych psów” dał takie same wyniki. Najważniejsze jest to: właściciel i pies są na chodniku, pies się nudzi. Podjeżdża samochód, do którego zwabia psa smakołykiem. Nie trzeba dodawać, że wybrano psy zaciekawione, ufne i uwielbiające prowadzić samochód? Tak więc wszystkie psy śmiało wskoczyły do ​​salonu, wzięły poczęstunek i dały się zabrać! Ale odchodząc od właściciela, zaczęli się martwić: drapanie drzwi, szczekanie i wycie.

Te i inne podobne eksperymenty nie ujawniły, która rasa psów jest najbardziej lojalna. Udowodnili jednak, że lojalności psa nie da się kupić ani uczuciami, ani smakołykami. To jak z psami myśliwskimi: będzie ścigał każdego z bronią na plecach, ale wróci! Dlaczego w ogóle to pójdzie? Jeśli wierzyć wszystkim tym samym eksperymentom, okazuje się, że pies po prostu nie jest w stanie zrozumieć, gdzie i dlaczego jest zabrany. Siedząc w samochodzie lub bawiąc się z nieznajomym, zwierzak nie „sprzedaje swojej duszy za kiełbasę”, ale po prostu okazuje życzliwość. Nie rozumie, że właściciel może odejść, że sam może zostać zabrany.

Z punktu widzenia instruktora jest to bardzo podobne do prawdy. Sędzia dla siebie: książka serwisowa, która ukończyła szkolenie, ochroni rodzinę przed złodziejem, rzuci się na nóż, szczeka na widok pijaka (ostrzeż), nie pozwoli obcemu dotknąć rzeczy właściciela (a jednocześnie dla siebie, tutaj żadne sztuczki z kiełbasą nie przejdą - pies jest silny dowiedziałem się, że nie możesz brać datków z cudzych rąk). Okazuje się, że najbardziej lojalne rasy psów to nie tylko psy służbowe, ale właśnie te, które są szkolone do ochrony i stróżowania? Oczywiście owczarek, który ukończył kurs ZKS, sprawniej będzie pracował w warunkach bezpośredniego zagrożenia..

Ale nie błagając w żaden sposób o zasługi żołnierzy (ludzkość jest im na zawsze wdzięczna), przypomnijmy sobie liczne historie o lojalności psów - nie do pomyślenia i niewytłumaczalnych, wzruszających i płonących. Wyniósł dziecko z płonącego domu, obudził właścicieli wyczuwając wyciek gazu, ściągnął nieprzytomnego właściciela z szyn, zmarł z melancholii na grobie właściciela - jest ich tak wiele, lojalnych i kochających psów, znanych na całym świecie! Ale ile z nich to książki serwisowe przeszkolone przez doświadczonego instruktora? Ani trochę. Z reguły mówimy o „prostych” zwierzakach, czasem nawet nie czystej krwi, ale zawsze wiernych człowiekowi, pomimo niebezpieczeństw i „zdrowego rozsądku”.

A w jakich jednostkach można zmierzyć ciepło uczucia matki, urok uśmiechu dziecka, podekscytowanie pierwszym pocałunkiem i ból utraty ukochanej osoby? Przez całe życie człowiek ma do czynienia ze zjawiskami, których nie można zmierzyć, zobaczyć ani dotknąć. Ale to tylko sprawia, że ​​przyjaźń, lojalność i miłość są bardziej wartościowe. Nie jest jasne, dlaczego psy są tak lojalne. Ale jest jasne, że oddania nie można kupić, nie można go nauczyć przez trening, nie można go selekcjonować, podobnie jak długość płaszcza i rozmiar uszu, nie można go oceniać jako stopień inteligencji. To sakrament, magiczne, ale rzeczywiste połączenie między psem a człowiekiem..

Udostępnij w sieciach społecznościowych: