Myasthenia gravis u psów: informacje ogólne, diagnostyka i leczenie

Mięśnie są motorem naszego ciała. Jeśli coś jest z nimi nie tak, osoba lub zwierzę szybko stracą mobilność, a jakość życia zostanie znacznie obniżona. Ale w niektórych przypadkach same mięśnie mogą być w porządku ... Na przykład - myasthenia gravis u psów. Drugie imię to „Gravis”.

Ogólne informacje o chorobie

Jeśli zagłębisz się trochę w dżunglę neurofizjologii, to jest nazwa choroby, w której organizmowi brakuje acetylocholiny. Jest to neuroprzekaźnik, który może przenosić pobudzenie do mięśnia. Jeśli go nie ma, włókno pozostanie spokojne. Patologia jest wrodzona i nabyta.

W przypadku przypadków wrodzonych wszystko jest jasne - ta choroba jest dziedziczna, a predysponowane zwierzęta należy zawsze całkowicie wyrzucić z reprodukcji. Nabyta myasthenia gravis najczęściej rozwija się w wyniku chorób autoimmunologicznych, kiedy układ odpornościowy organizmu "własną ręką" niszczy niezbędną acetylocholinę.

Obraz kliniczny

Może być bardzo nieostry. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku chorób autoimmunologicznych, gdy dotyczy to prawie wszystkich narządów i układów organizmu. Zwykle objawy miastenii u psów są dość proste: silne osłabienie mięśni, które osiąga szczyt podczas każdej aktywności fizycznej, nawet nie najcięższej.

Pies nie może chodzić, biegać, nawet wspinanie się po drabinie na trzy stopnie może go mocno „wykończyć”. Jeśli dasz zwierzęciu odpoczynek, stosunkowo szybko wraca do normy. Chore psy mają poważne problemy z wypróżnianiem, oddawaniem moczu, jedzeniem i piciem, ponieważ mięśnie prążkowane narządów wewnętrznych ulegają degradacji szczególnie szybko.

Z reguły nabyta myasthenia gravis u psów rozwija się u zwierząt powyżej pierwszego roku życia. Lekarze weterynarii uważają, że istnieją dwa „szczytowe” okresy: od 2 do 4 lat i od 9 do 13 lat. W tym czasie obraz kliniczny objawia się szczególnie wyraźnie. Jeśli mówimy o wrodzonej patologii, to jej objawy rozwijają się stopniowo, pierwsze objawy często obserwuje się nawet u szczeniąt w wieku trzech miesięcy.

Ważny! W szczególnie ciężkich przypadkach zwierzęciu trudno oddychać i wydychać, rozwija się szybko rozedma, nie wyklucza się nagłego zgonu z powodu obrzęku płuc lub asfiksji.

Diagnostyka

Prawidłowa diagnoza tej choroby jest niezwykle ważna, ponieważ pozwala szybko podjąć działania w celu zatrzymania procesu. Istnieje kilka skutecznych technik, które są szeroko stosowane w klinikach..

Po pierwsze, badanie elektrodiagnostyczne. Czy możesz sobie wyobrazić, czym jest EKG? Tutaj wszystko jest praktycznie takie samo, z kilkoma wyjątkami: weterynarz nie dokonuje odczytów impulsów, tylko przykłada do mięśni niewielkie wyładowanie elektryczne, po czym skurcze mięśni są rejestrowane na taśmie w postaci wykresu. U zdrowych zwierząt linie tych ostatnich są jak płot, podczas gdy wykres skurczów mięśni u chorego psa to tłumiona sinusoida. Mięśnie są słabe i powoli podekscytowane.

Po drugie, testy immunologiczne sprawdziły się dobrze.. W takim przypadku określa się miano acetylocholiny w surowicy krwi. U chorych zwierząt jego wartość spada tak bardzo, że każdy specjalista to zauważy.

Techniki terapeutyczne

Niestety, nie ma specyficznego leczenia myasthenia gravis u psów. Dobra wiadomość jest taka, że ​​u około 87% chorych zwierząt następuje samoistna remisja po około czterech miesiącach ciężkich objawów klinicznych choroby. Im szybciej postawiona zostanie diagnoza, tym szybciej będzie można rozpocząć terapię substytucyjną, która daje dobre efekty..

Po pierwsze, we wszystkich przypadkach należy zapobiegać zachłystowemu zapaleniu płuc.. Jeśli zwierzę ma trudności z oddychaniem, a objawy postępują, przepisuje się nie tylko leki w celu utrzymania i stymulacji czynności oddechowej, ale także antybiotyki o szerokim spektrum działania, aby zapobiec rozwojowi wtórnej infekcji.

Po drugie, musisz zadbać o jedzenie i picie.. W przypadkach, gdy pies nie może normalnie jeść ani pić, podaje się dożylnie składniki odżywcze i płyny. W przypadku problemów z wypróżnianiem i oddawaniem moczu wskazany jest masaż i wprowadzenie cewnika do kanału cewki moczowej. Ale wszystko to są tymczasowe i niezbyt wygodne metody. Aby poprawić jakość życia zwierzęcia, lepiej podawać leki zwiększające napięcie mięśniowe.

Wreszcie, powołanie leków zawierających związki acetylocholiny można uznać za prekursor specyficznego leczenia. Ta technika została opracowana stosunkowo niedawno. W niektórych przypadkach ich zastosowanie pozwala na osiągnięcie stabilnej i długotrwałej remisji. Dawkowanie tego rodzaju środków jest ściśle indywidualne, w zależności od reakcji na leczenie każdego konkretnego zwierzęcia. Można zastosować bromek pirydostygminy lub bromek neostygminy. Dostępne w tabletkach, podawane z karmą.

Ponadto przyczyny patologii mają również wpływ na leczenie. Tak więc, jeśli weterynarz podejrzewa, że ​​myasthenia gravis rozwinęła się na tle choroby autoimmunologicznej, konieczne jest „zmiażdżenie” nadmiernie aktywnego układu odpornościowego.

Najczęściej podawanymi lekami są glukokortykoidy, które są najłatwiej dostępnymi lekami immunosupresyjnymi dla psów. W szczególności pokazano prosty prednizon. Inne leki immunosupresyjne (np. Imuran, cyklosporyna, mykofenolan mykofenolanu) mogą być zalecane dla tych zwierząt, którym nie należy podawać glikokortykoidów.