Cane corsa: opis rasy, utrzymanie, edukacja szczeniąt

Cane Corso

potomkowie Molosów ze starożytnego Rzymu, bojowników psów. Przodkami tej niesamowitej rasy stały się psy gladiatorów, które zwyciężyły na arenie lwów i niedźwiedzi. W Europie Cane Corso - Elite Dogs, posiadanie jednego jest wyznacznikiem prestiżu. Cechy bojowe i wartownicze w połączeniu z zrównoważony charakter a delikatny stosunek do dzieci sprawia, że ​​rasa jest atrakcyjna do utrzymania.

Opis rasy Cane Corso

Dosłowne tłumaczenie słów „laska” i „corso” brzmi odpowiednio jak „pies” i „podwórko, strażnik, koń bojowy”. Drzewo genealogiczne Cane Corso obejmuje walczące psy Persów, Kartagińczyków, Etrusków, podobne do mastifów, z których wywodzą się molosy starożytnego Rzymu. Wyróżniały się dużym rozmiarem, brakiem strachu, lojalnością wobec właściciela, obecnością uniwersalnych cech wartowniczych i wojskowych..

Włosi wyróżnili rasę między innymi ze względu na jej wszechstronność: ochrona mienia, ochrona właściciela i jego rodziny, opiekunka dla dzieci, pasterz, doskonały pomocnik w polowaniu. Dzieła sztuki przedstawiające Cane Corso: statuetki, rysunki, opisy w książkach, wierszach, wzmianki w folklorze świadczą o szacunku dla rasy i jej bliskim związku z ludźmi.

Starożytni Rzymianie posiadali budy dla psów, w których, choć na prymitywnym poziomie, nadal prowadzono prace hodowlane. Po upadku imperium jednorodna rasa zaczęła rozpadać się na odmiany w wyniku chaotycznego krzyżowania się z innymi psami. Znalazło to odzwierciedlenie w wyglądzie zwierzęcia i charakterze, ponieważ każdy właściciel wychowywał psa zgodnie ze swoimi celami. Czasami specjalnie hodowano psy o podwyższonym poziomie agresywności, co jest nietypowe dla rasy..

Ponadto chwała chłopa została ustalona dla psa. Nowa arystokracja Włoch nie chciała kultywować zwykłego ludu, co doprowadziło do jej jeszcze większej degeneracji. Zapotrzebowanie na rasę praktycznie zniknęło wraz ze wzrostem populacji miast, ponieważ Cane Corso był przeznaczony do życia na wsi..

Przywrócenie najstarszej rasy Włoch rozpoczęła się w 1976 roku. Badacz Breber, który badał wiejskie życie Włochów, zwrócił mi uwagę na Cane Corso. Zwrócił uwagę, że przedstawiciele rasy są naturalną częścią życia na wsi..

Pasjonaci założyli Towarzystwo Miłośników Cane Corso. Musieli podróżować po Włoszech w poszukiwaniu przedstawicieli o typowych cechach, stopniowo odtwarzając standard starożytnej rasy. Po poważnej pracy z hodowcami, psimi ekspertami i przezwyciężeniu wewnętrznych konfliktów między członkami społeczeństwa, miłośnicy Cane Corso uzyskali oficjalne uznanie rasy w 1994 roku..

Rosnąca popularność rasy niosła ze sobą nowe zagrożenie. Chęć posiadania jak największej liczby szczeniąt pchnęła pozbawionych skrupułów hodowców, aby umożliwić reprodukcję osobnikom odchylającym się od opracowanego standardu. Zagroziło to rasie utratą najlepszych cech..

Kiedy Cane Corso został uznany przez FCI w 1996 roku, nowo utworzony włoski Cane Corso dołożył wszelkich starań, aby utrzymać jeden standard, nie pozwalając na przyjęcie nowych charakterystyk. Norma została poprawiona, a nowe wydanie zostało przyjęte 1 stycznia 2003 r. Obecnie jest to punkt odniesienia dla Międzynarodowej Federacji Cane Corso.

Standard rasy

• Mieszkaniowy . Długość tułowia przeważa nad wysokością w kłębie. Samiec w kłębie 64 - 68 cm, waga 45 - 50 kg. Suka w kłębie 60 - 64 cm, waga 40 - 45 kg. Ostro zarysowana muskulatura. Doskonale rozwinięta klatka piersiowa.
• Głowa. Czaszka duża, wydłużona, wypukła na czole, spłaszczona w potylicy. Długość szyi jest równa długości głowy.
• Pysk. Kufa raczej krótka. Usta zwisają, aby zakryć dolną szczękę. Szczęka lekko przodozgryzowa.
• Oczy. Wypukły, ciemny, owalny. Dozwolony jest jaśniejszy kolor oczu pasujący do koloru. Oczy muszą mieć kreskę, spojrzenie musi wyrażać uwagę.
• Nos. Nos charakteryzuje się czarnym kolorem i dużymi nozdrzami.
• Uszy. Wiszące, trójkątne uszy osadzone wysoko. Często wykonuje się trójkątne przycinanie uszu.
• Odnóża . Długi, z dobrze rozwiniętymi mięśniami. Mocne łopatki, duże śródręcza. Ruchy są szerokie, zamaszyste. Tylne łapy z długimi udami. Stawy skokowe dobrze rozwinięte.
• Ogon. U podstawy ogon jest gruby, jest zadokowany w okolicy czwartego kręgu. Nawet w stanie podniecenia ogon nie powinien być wyprostowany i zawinięty..
• Skóra i wełna. Sierść błyszcząca, krótka, praktycznie bez podszerstka. Skóra jest gruba i jędrna.
• Kolor. Dopuszczalne czarne, szare, rude, pręgowane. Dopuszczalne są białe znaczenia na nogach i klatce piersiowej. W przypadku umaszczenia pręgowanego i rudego na pysku powinna znajdować się maska ​​w tym samym odcieniu. Maska musi przyciągać wzrok.

Rasa jest obecnie na etapie formacji. W związku z tym istnieje kilka odmian nadwozia Cane Corso. Czarne wyglądają jak dogi niemieckie, szare jak mastino, żółte jak bokserki i staffiki.

Postać

Rasa Cane Corso zaskakująco łączy imponujący, wręcz nieco przerażający wygląd i zrównoważony charakter, szczególnie warto podkreślić życzliwe, gdzieś pełne szacunku podejście do dzieci..

Cane Corso rozwija bardzo jasny podział środowiska (zarówno ludzi, jak i zwierząt) na przyjaciół i wrogów.

Chociaż pies jest pozbawiony zwiększonej agresywności, w przypadku naruszenia jego granic może przejąć inicjatywę, samoczynnie zatrzymując sprawcę bez komendy właściciela.

Potężne mięśnie, płynne, szlachetne ruchy, inteligencja, inteligencja są zaskakująco harmonijnie splecione w najstarszej włoskiej rasie psów Cane Corso. Pies uważa się za członka rodziny swojego właściciela i jest mu bezinteresownie oddany. Uczucie pojawia się w okresie szczenięcia i trwa przez całe życie. Tę cechę należy wziąć pod uwagę przy zakupie psa, ponieważ zmiana właściciela przyniesie jej poważny uraz psychiczny..

Cane Corse jest dobrze chronione i strzeżone. Nie sposób ich odciągnąć od tej czynności, próbując przekupić przysmaki. Pies jest bardzo wrażliwy na niebezpieczeństwo, ale jednocześnie zawsze odróżnia zagrożenie realne od wyimaginowanego.

Cane Corse to cudowne nianie, dzieci mogą się z nimi bawić bez nadzoru osoby dorosłej. Zwierzę jest świadome swojej siły fizycznej, dlatego nigdy nie rani dziecka, przewracając go lub straszy.

Konserwacja i pielęgnacja

Zapewnienie odpowiednich warunków pielęgnacyjnych i warunków mieszkaniowych ma zasadnicze znaczenie dla dobrej kondycji fizycznej psa i pomyślnej hodowli. Szczeniak może być nosicielem najlepszych cech rasy, ale niewłaściwa pielęgnacja i wychowanie doprowadzi do tego, że pies nie będzie mógł uczestniczyć w wystawach i selekcji.

Pielęgnacja i konserwacja Cane Corso nie powoduje szczególnych trudności, ale istnieje szereg warunków, które należy spełnić.

• Wybór miejsca. Cane Corse postrzega każdą barierę jako granicę swojego terytorium. Przecież to potomkowie wiejskich psów mieszkających na ogrodzonych wiejskich podwórkach. Jeśli zwierzę jest trzymane w mieszkaniu i od dzieciństwa może swobodnie poruszać się po całym obszarze mieszkania, wówczas będzie traktował cały obszar mieszkania jako obszar kontrolowany. Ostre zimy są niebezpieczne dla Cane Corso, ponieważ prawie nie mają podszerstka. Pies trzymany na podwórku potrzebuje solidnej ciepłej budki. Zaleca się umieszczanie szczeniąt w pomieszczeniu z ogrzewaniem w niskich temperaturach.
• Aktywność fizyczna. Obecnie duże psy są mieszkańcami nie tylko prywatnych domów, ale także mieszkań. Cane Corse nie jest wyjątkiem. Właściciel psa powinien pamiętać, że bez odpowiedniej aktywności fizycznej zwierzę będzie gryźć meble i buty. Jeśli pies jest systematycznie pozostawiony sam w mieszkaniu przez długi czas, znajdzie dla siebie rozrywkę, ale właścicielowi raczej się to nie spodoba. Trzymając Cane Corso w mieszkaniu, właściciel zwierzęcia musi być przygotowany na spacery z grami, aktywnymi ruchami.
• Pielęgnacja włosów. Dbanie o sierść nie jest trudne, trzeba ją regularnie czesać szczoteczką ze sztywnym włosiem. Ważne jest, aby wiosną i latem traktować sierść psa produktami przeciw pchłom i kleszczom. Podszerstek Cane Corse jest słaby, więc pasożyty powodują cierpienie psa, ponieważ prawie natychmiast dostają się na skórę zwierzęcia.
• Higiena. Czyszczenie uszu to podstawowa procedura higieniczna, zwłaszcza jeśli są przycięte. Brud szybko się gromadzi, dlatego czyszczenie przeprowadza się raz w tygodniu za pomocą gazika zamoczonego w specjalnym płynie.
• Karmienie . Najbardziej ulubionym produktem jest mięso Cane Corso. Jest to zrozumiałe, tak duży pies potrzebuje białka na energię. Nie należy jednak ograniczać diety psa tylko do mięsa i produktów ubocznych. Produkty mleczne, warzywa, owoce, zboża są niezbędne dla zwierzęcia. Warto zapewnić duże kości, które pies z przyjemnością przeżuje. Przy karmieniu surowym mięsem zaleca się systematyczne prowadzenie działań profilaktycznych przeciwko pasożytom. Surowo zabronione: surowe ryby z ościami, wędzonki, słodycze. Bardzo ważne jest, aby natychmiast określić rodzaj karmienia: karma naturalna lub sucha. Psy mają trudności z przejściem z jednego rodzaju pokarmu na inny. Ponadto nagłe zmiany diety negatywnie wpływają na przewód pokarmowy..

Wychowywanie i szkolenie szczeniąt

Zasady wychowania szczeniąt Cane Corso.

• Szkolenie szczeniąt w młodym wieku. Nie warto w nieskończoność odkładać tresury szczeniąt. Możesz tracić czas, wtedy pies jest trudniejszy do wyszkolenia. Taki masywny pies musi być wyszkolony i bez pytania słuchać poleceń właściciela..
• Socjalizacja. Ważnym punktem wychowywania dziecka jest socjalizacja. Nawet jeśli nie planuje się zabierania szczeniaka na wystawy i spacery po mieście, to pies powinien mieć pojęcie o tym, co dzieje się poza mieszkaniem, domem prywatnym.

Wybór szczeniaka Cane Corso

Udany zakup szczenięcia gwarantujemy w dobrej hodowli. Nawet jeśli przyszły właściciel nie jest zainteresowany pracami wystawienniczymi i selekcyjnymi, do wyboru żłobka należy podchodzić z dużą ostrożnością. Rzeczywiście, zgodnie ze standardem, Cane Corso ma wspaniały, zrównoważony charakter. Ludzie ufają, że pies będzie chronił ich domy, dzieci. W przypadku naruszenia normy z winy pozbawionego skrupułów hodowcy, zakupiony szczeniak może uczynić zwierzęta niestabilne psychicznie.

Przed zakupem warto zebrać jak najwięcej informacji: poznać historię hodowli i zapoznać się z jej recenzjami, zbadać rodowód szczenięcia i upewnić się, czy przestrzegane były zasady krycia. Zaleca się zakup szczeniaka od zaufanego hodowcy i utrzymywanie z nim kontaktu..

Cena za szczenięta bez rodowodu to 12-15 tysięcy rubli. Szczenięta z rodowodem, ale nie biorące udziału w wystawach, kosztują od 25 tysięcy rubli. Szczenięta rodowodowe nadające się do prac wystawowych i hodowlanych będą kosztować 50 tysięcy rubli i więcej.

Cane Corso to wspaniała rasa. Inteligentne, szlachetne psy, znakomici strażnicy i obrońcy, lojalni i oddani przyjaciele. Najstarsza rasa, narodowa duma Włoch, łączy w sobie arystokrację i prostotę.