Dlaczego nie ma pcheł, ale pies ciągle swędzi?

Jednym z problemów, z którymi borykają się właściciele psów, jest swędzenie. Bardzo często występuje z powodu pcheł, ale nie jest to jedyny powód, który powoduje podobny objaw..

W tym artykule dowiemy się, dlaczego pies ciągle swędzi, jeśli nie ma pcheł, jak postępować w podobnej sytuacji i jak leczyć zwierzę.

Dlaczego może swędzieć?

Możliwymi przyczynami zachowania, w którym pies ciągle swędzi, ale nie ma na nim pcheł, mogą być:

• porażka przez ektopasożyty;
• choroby skóry;
• patologia gruczołów łojowych;
• Reakcja alergiczna;
• stresujące warunki organizmu;
• choroby ogólnoustrojowe (np. choroby układu rozrodczego i hormonalnego, nowotwory złośliwe).

Uwaga! Samodzielne ustalenie przyczyny swędzenia jest często bardzo trudne. Dlatego, aby uzyskać pomoc, należy skontaktować się ze specjalistą, który po przeprowadzeniu badania i wymaganych badaniach zdiagnozuje przyczynę tego stanu..

Pasożyty zewnętrzne

Jeśli pies ciągle się drapie i gryzie pod nieobecność pcheł, w jego skórze mogą pojawić się takie pasożyty, jak:

• kleszcze;
• wszy;
• wszy

Kleszcze są najgroźniejszym z pasożytów zewnętrznych, ponieważ ich mikroskopijny rozmiar sprawia, że ​​są prawie niewidoczne. Istnieje wiele rodzajów kleszczy, ale u psów najczęściej spotyka się następujące:

• ixodic - prowadzi do zapalenia mózgu, boreliozy, piroplazmozy, erlichiozy i innych chorób. Ślina pasożyta wywołuje alergie, które objawiają się wysypką i silnym świądem. Zwierzę przeczesuje głowę, szyję, uszy i pojawia się tam stan zapalny;
• gamase - pasożytuje na małych gryzoniach i ptakach. Jeśli te osoby nie są w pobliżu, kleszcz może przenieść się na psa;
• podskórny - jest przyczyną choroby nużycy. Pasożyt długo utrzymuje się w naskórku, wykorzystując jako pokarm zrogowaciałe łuski skóry. Gdy układ odpornościowy jest osłabiony, wnika w głąb skóry, składa jaja w mieszku włosowym, co w stanie zapalnym powoduje czerwoną wysypkę w jamie ustnej, nosie, oczach i silnym swędzeniu. W rezultacie zwierzę gwałtownie się czesze, co prowadzi do całkowitej utraty włosów w zmianach;
• swędzenie - wywołuje świerzb. Roztocz wnika głęboko w skórę, powodując silne swędzenie, szczególnie w nocy. Zwierzę, próbując wyeliminować dyskomfort, drapie się w taki sposób, że prowadzi to do poważnego uszkodzenia skóry;
• ucho - pasożytuje w uszach zwierząt, żywiąc się siarką i wydzielinami gruczołów łojowych, a zwierzak z kolei nieustannie potrząsa uszami i je czesze. Jeśli kleszcz nie dostanie się od razu do przewodu słuchowego, przesuwa się we właściwe miejsce, przegryzając kanały w skórze, które w uszkodzonych miejscach zaczynają silnie swędzić.

Dla zwierząt w każdym wieku niebezpieczne są nie tylko kleszcze, ale także wszy z wszy, które żywią się włosami i łuskami naskórka. Główne miejsca ich rozmieszczenia to szyja, głowa, kręgosłup. Wszy i wszy można zobaczyć podczas badania psa. Jeśli w wełnie są przezroczyste bąbelki, to są to wszy, a jeśli wełna jest równomiernie przycięta miejscami, oznacza to, że zaczęła się wszy.

Ważny! Zakażenia pasożytami zewnętrznymi można uniknąć, leczyć psa specjalnym sprayem (na przykład Bars, Frontline, Defendog) lub kroplami (Barrier, Blohnet, Advocate) oraz zakładając obrożę, która odstraszy pasożyty swoim zapachem.

Choroby skórne

Kiedy pojawiają się różne choroby skóry, takie jak dermatofiza (liszaj), egzema, łojotok, dermatoza, zwierzę również swędzi, ponieważ jednym z objawów wszystkich tych chorób jest swędzenie.

Porosty są typowe dla niemowląt, młodych osobników i zwierząt o obniżonej odporności. W przypadku tej choroby pies rozwija swędzenie i wypadanie włosów. Ponadto występuje guzkowe uszkodzenie skóry, rozwarstwianie się pazurów, ich żółknięcie, a także łuszczą się i pękają poduszki łap..

Choroba, taka jak egzema, zaczyna się od tego, że pies szczotkuje swoje ciało i żuje włosy. Rezultatem jest naga, łuszcząca się skóra. Krwawiące rany pojawiają się u nasady ogona, po bokach i za uszami.

Łojotok jest jednym z objawów choroby lub jest nieodłączny u jednostki na poziomie genetycznym. Przy regularnym szczotkowaniu dotknięte obszary stają się łyse, a skóra tutaj staje się grubsza, ponieważ zostaje pokryta skórką, na której pojawią się łuski.

Zapalne zapalenie skóry jest charakterystyczne dla osób z dużymi fałdami skóry (mopsy, buldogi, chow-chow). Jeśli przedstawiciel takich ras swędzi i drapie twarz łapami, należy sprawdzić jego fałdy pod kątem zaczerwienienia skóry, nadmiernej wilgoci, obrzęku i zniszczenia naskórka.

Patologia gruczołów łojowych

W niektórych przypadkach zwierzęta wykazują taką patologię, jak nadczynność gruczołów łojowych, nazywana jest również „tłustym ogonem”. W wyniku wzmożonej pracy gruczołów łojowych zlokalizowanych blisko nasady ogona sierść psa skleja się, na powierzchni skóry pojawiają się czarne kropki, pojawia się tłusty łojotok i silne swędzenie. Ten ostatni sprawia, że ​​osobnik gryzie ogon, obraca się na jego dnie i liże dotknięte obszary. Wszystkie te działania mogą prowadzić do urazów ogona, wypadania włosów..

Alergia

Jeśli nie ma pcheł, a zwierzę nadal swędzi, przyczyną mogą być alergie. Ta diagnoza należy do najpoważniejszych przyczyn swędzenia, ponieważ bardzo trudno jest określić, co dokładnie spowodowało taką reakcję organizmu. Rzeczywiście, w środowisku występuje wiele różnych alergenów i nie każda klinika weterynaryjna ma możliwość przeprowadzenia testów identyfikujących alergen.

Można wyróżnić następujące rodzaje alergii:

• pasożytniczy - spowodowane ukąszeniami pcheł, kleszczy i innych pasożytów;
• atopowy (niespożywcze) - wyzwalane przez pierwiastki chemiczne z otoczenia, takie jak odzież, miska, pościel, kurz, pyłki, zarodniki, ptasie puch, szampon. Nawet kontakt z kołnierzem może powodować alergie. Dzieje się tak zwykle w przypadku szczeniąt, ponieważ ich delikatna skóra jest dość wrażliwa na ciągłą ekspozycję na środki owadobójcze. Szczeniak bardzo swędzi przy próbie zdjęcia obroży;
• jedzenie - występuje na poszczególnych składnikach żywności (np. barwniki, przyprawy, gluten, laktoza, białko roślinne) lub na zmianie paszy;
• na leki (różne leki, szczepionki).

Typowe objawy alergii:

• swędząca skóra, szczególnie w okolicy uszu, ogona, prowadzące do obrzęku i drapania;
• łzawienie, wydzielina z nosa, zwiększone wydzielanie śliny;
• kichanie z powodu swędzenia w jamie nosowej i wydzieliny z niej;
• inne reakcje - obrzęk oczy, usta, gardło, wypadanie włosów, zaczerwienienie pachwiny, zmiany temperatury ciała w górę lub w dół.

Wpływ stresu

Psy są nie mniej podatne na stres niż ludzie, co może wynikać z wielu przyczyn, np. Zmiana miejsca zamieszkania, utrata bliskiej osoby.

Czynniki krótkotrwałe (zastrzyki, ostry krzyk) powodują reakcję, która zostaje wyeliminowana, gdy znika czynnik drażniący.

Znalezienie zwierzaka w stresie przez długi czas może prowadzić do takich zewnętrznych objawów, jak częste drapanie i lizanie ciała, aż do łysienia, wypadanie włosów.

Co robić i jak leczyć?

Po stwierdzeniu, że pies cały czas swędzi i zaczyna łysieć, właścicielowi zaleca się skontaktowanie z wykwalifikowanym specjalistą, który może powiedzieć, co robić i jak leczyć zwierzaka, aby rozwiązać problem.

Aby wyeliminować swędzenie, po ustaleniu przyczyny, która go sprowokowała, mogą przepisać:

• leki przeciwhistaminowe - wyeliminować alergie, wyleczyć zapalenie skóry;
• przeciwzapalny leki do użytku zewnętrznego - eliminują proces zapalny, zmniejszają swędzenie, obrzęk;
• mówcy z szarym - niszczyć ektopasożyty, eliminować ogniska bakteryjne podrażnień skóry i grzybicy skóry;
• maść aloesowa - przyspieszyć gojenie się skóry;
• roztwory koloidalne - działają przeciwzapalnie, usuwają toksyny powodujące swędzenie i zaczerwienienie skóry;
• kortykosteroidy - zmniejszają ból z silnym świądem alergicznym, ale mają wiele skutków ubocznych, z powodu których nie powinny być stosowane przez długi czas;
• środki uspokajające - działają uspokajająco (przepisywane na chroniczny stres).

Wniosek

Mamy nadzieję, że informacje przedstawione w artykule przydadzą się właścicielom psów i pomogą im w szybkim podjęciu odpowiednich działań w przypadku ciągłego drapania swojego pupila, bo taki środek drażniący może być objawem poważnej choroby.