Szpic wilczy (wolfspitz) - rasa psów

Szpic Wilczy (ang. Keeshond) lub Wolfspitz - największy przedstawiciel grupy ras szpiców niemieckich. Te zręczne, inteligentne i lojalne psy były używane do pilnowania mieszkań, bydła, a w rzadkich przypadkach jako pies myśliwski. Rasa była bardzo popularna wśród żeglarzy i żeglarzy. Modern Keeshond - pies do towarzystwa.

Aż do XVIII wieku w swojej historycznej ojczyźnie znane były jako „holenderskie psy barowe”, gdyż częściej przywożone były przez żeglarzy i żeglarzy. Prawdopodobnie od tamtych czasów Keeshondas nabrał zabawnego zwyczaju ukrywania się w odosobnionym miejscu (na przykład w pudełku), aby nie wchodzić pod nogi, dopóki nie zostaną wezwani. Ponadto trzymano ich do pilnowania podwórka, budynków gospodarczych, bydła.

Zamieszanie z nazwami

Niektóre źródła podają, że szpic szpic szpic szpic (szpic holenderski) i szpic wilczy to dwie różne rasy, ale to stwierdzenie nie jest całkowicie poprawne. Psy barkowe, które pojawiły się w Holandii wiele wieków temu, w XVIII wieku zaczęto nazywać „keeshond”, od słów „hond” - „pies” i „kees” - zdrobnienie od „Cornelius”..

Cornelius de Guiselard przewodził Holenderskiej Partii Patriotów, w towarzystwie energicznego zwierzaka, który wkrótce stał się maskotką imprezy i gloryfikował rasę w całym kraju. Po rewolucji, upadku Giselarda i jego partii, rasa była na skraju wyginięcia, ale nie została zapomniana. Nadal była hodowana w Anglii, USA i Niemczech..

W 1933 roku holenderscy miłośnicy keeshond stworzyli klub i opracowali standard, ale nie byli przeznaczeni, aby zostać oficjalnymi założycielami. W 1899 roku Niemcy opracowali standardy dla kilku szpiców różnych rozmiarów i kolorów, na początku stowarzyszenia German Spitz, a niemiecka linia Keeshond (holenderskich psów barkowych) została nazwana Wolfspitz. Międzynarodowa Federacja Kynologów wspierała Niemcy, ale w wielu innych krajach europejskich, w szczególności w Anglii, do tego czasu rasa była już znana jako Keeshond i nadal ją tak nazywają..

Według klasyfikacji FCI rasa należy do grupy szpiców niemieckich zwanych Wolfspitz / Keeshond, czyli jest to jedna oficjalnie uznana rasa, którą w różnych krajach używa się inaczej, a poza tym linie niemieckie i angielskie mają drobne różnice w wyglądzie.

Wygląd i standardy

Wolshpitz to kwadratowy pies o suchej, silnej budowie. Typ seksualny jest dobrze wyrażony. U samców szata dekoracyjna jest grubsza i dłuższa, a budowa ciała jest nieco cięższa niż u suk. Wysokość w kłębie 45 do 55 cm, waga do 30 kg. Sierść jest prosta, długa, z bardzo grubym, długim i miękkim podszerstkiem. Zdobienie włosów tworzy grzywę i runo na nogach i ogonie. Kolor: strefowo-szary.

Głowa ma kształt klina, proporcjonalnie do ciała. Stop jest umiarkowanie wyrażony. Kufa jest cienka, zwężająca się ku czubkowi nosa. Nos, usta, powieki i pazury są czarne. Uszy są małe, trójkątne, stojące, osadzone wysoko i blisko siebie, lekko nachylone do przodu. Mocne zęby w komplecie, zgryz nożycowy. Szyja średniej długości, mocna.

Plecy są proste. Lędźwie lekko wysklepione, umiarkowanie szerokie. Zad lekko opadający. Ogon jest wysoko osadzony i noszony nad grzbietem. Klatka piersiowa jest głęboka. Brzuch jest podciągnięty. Kończyny przednie i tylne są proste, równoległe. Ruchy są swobodne, lekkie, trochę sprężyste.

Edukacja i trening

Keeshondy wyróżniają się wysokim poziomem inteligencji, chęcią nawiązywania kontaktu i oddawania się swojemu ukochanemu właścicielowi we wszystkim, dzięki czemu są łatwe do wyszkolenia. Pewne trudności w wychowaniu mogą wynikać tylko z ich nieumiarkowanej aktywności i ciekawości w okresie szczenięcym. Po sześciu miesiącach, gdy dorosną, staną się spokojniejsze i poważniejsze. W procesie wychowania lepiej nie krzyczeć na Wolfspitza, nie mówiąc już o karaniu fizycznym, są wystarczająco sprytni, aby zrozumieć, co oznacza groźny wygląd i zmiana tonu właściciela.

Szkolenie często ogranicza się do standardowego zestawu poleceń. Jeśli pies weźmie udział w pokazie, obejmuje to trening prawidłowej postawy, skalanie na oczach publiczności oraz umiejętność pokazywania zębów. W większości przypadków właściciele tej rasy zajmują się samokształceniem, ale jeśli potrzebna jest choćby najmniejsza korekta zachowania, lepiej natychmiast zwrócić się o pomoc do specjalistów, ponieważ znacznie trudniej będzie poprawić nawyki dorosłego psa..

Wolfspitz są energiczne i żartobliwe, dlatego aby zachować swoją formę, potrzebują aktywnego spaceru z zabawami na świeżym powietrzu. Nie zaleca się przede wszystkim spuszczania tych psów ze smyczy w warunkach miejskich, ponieważ nieustraszoność i entuzjazm często popychają je do wątpliwych przygód. Życie z Wolfspitzem można urozmaicić, uczestnicząc w agility.

Charakter i portret psychologiczny

Zrównoważony, posłuszny, towarzyski, przyjazny, nieagresywny i nieinwazyjny - wszystkie te cechy są nieodłączne od jednej rasy. Wolfspitz to prawdziwi towarzysze, uważni, zwinni i bardzo przywiązani do swojej rodziny. Starają się zrobić wszystko, aby zadowolić właściciela, poczuć nastrój osoby i wczuć się w nią.

Nieznajomi są traktowani z nieufnością i zawsze będą ostrzegać przed intruzami głośnym szczekaniem. Przysłowie: „głośno szczeka, ale nie gryzie” do pewnego stopnia charakteryzuje tę rasę, z tą różnicą, że jeśli któryś z członków rodziny jest w niebezpieczeństwie, to bezzwłocznie ugryzie go. Dobrze dogadują się z innymi zwierzętami. Są bardzo przywiązani do dzieci i tolerują ich figle. Wszystkie te cechy sprawiają, że Keeshonda jest prawdziwym psem rodzinnym..

Konserwacja i pielęgnacja

Rasa ta jest trzymana zarówno w mieszkaniu, jak iw prywatnym domu. Rasa wyróżnia się wytrzymałością i łatwo dostosowuje się do otaczających warunków, nie oznacza to oczywiście, że psa trzeba wypędzić na podwórko w przypadku silnych mrozów lub pozostawić na palącym słońcu.

Opieka nad Wolfspitzem jest dość pracochłonna. Czesz psa przynajmniej kilka razy w tygodniu. Możesz kąpać się raz w miesiącu. Po zabiegach wodnych wełnę należy wysuszyć suszarką do włosów, jeśli podszycie pozostanie mokre, istnieje ryzyko rozwoju grzyba na skórze. W opiece nad psem stosuje się grzebienie o różnej długości zębów do określonych okolic ciała, szampony i odżywki ze środkami antystatycznymi, a także specjalny spray zapobiegający splątaniu sierści w okolicach za uszami, w pachwinie i między palcami. W razie potrzeby uszy psa czyści się specjalnymi płynami, a pazury obcina się.

Rasa nie wymaga strzyżenia, tylko przygotowanie do pokazu czasami obejmuje wyrównanie piór i lekkie przerzedzenie, aby nadać schludny wygląd.

Dieta i zdrowie

Spośród współczesnej obfitości gotowych pasz, szpicowi nie będzie trudno wybrać odpowiednią, biorąc pod uwagę wiek i stan fizjologiczny. W razie potrzeby zwierzę można karmić naturalnym pokarmem. Oczywiście nie ze stołu mistrza, ale specjalnie przygotowany dla psa. Racje można otrzymać od hodowców lub przygotować z weterynarzem.

Wolshpitz to silne, wytrzymałe rasy. Praktycznie pozbawione są chorób rasowych, można jedynie zauważyć pewną skłonność do dolegliwości sercowych w starszym wieku i dysfunkcji tarczycy czy nadnerczy. Padaczka występuje bardzo rzadko. Średnia długość życia 14-15 lat, ale są też prawdziwi stulatkowie.

Wybór szczeniąt i cena szpica niemieckiego

Przede wszystkim należy przyjąć odpowiedzialną postawę przy wyborze hodowcy i upewnić się, że pies tej konkretnej rasy nie wystarczy w domu. Powinien to być osoba, do której możesz się zwrócić w przyszłości w celu uzyskania porady. Spotykają się, odwiedzają wystawy, odwiedzają przedszkola i fora. Decydując się na hodowlę, dowiedzą się o planowanych miotach i rodzicach, nie zapominając, że potomstwo będzie do nich podobne zarówno pod względem wyglądu, jak i charakteru.

Wszystkie szczenięta z miotu są tradycyjnie podzielone przez hodowców na klasy, koncentrując się na perspektywach. Pewne szczenięta być może staną się gwiazdami wystaw, inne rodzą się do hodowli, a jeszcze inne są dla osób, które po prostu potrzebują towarzysza. Cena w dużej mierze zależy od klasy, ale warto też zrozumieć, że żaden hodowca nie może zagwarantować perspektywy 2-3 miesięcznego szczeniaka. Wybór dziewczynki lub chłopca zależy wyłącznie od osobistych preferencji. W każdym razie szczeniak powinien być zdrowy, zabawny i nie nieśmiały z dużym apetytem. Niemowlęta są zabierane do nowego domu w wieku 2-2,5 miesiąca.

Cena szczenięcia szpica niemieckiego waha się od 500-1500 $.

Zdjęcia