Kamica moczowa u psów: przyczyny powstawania kamieni moczowych, diagnostyka i leczenie

Psy, w przeciwieństwie do kotów, rzadko używają kuwety do naturalnych potrzeb: z reguły robią to wyłącznie na ulicy. Dlatego zdarzają się sytuacje, gdy choroby układu moczowo-płciowego u tych zwierząt przez długi czas pozostają niezauważone przez właścicieli zwierząt. I to jest złe. Pomińmy „proste” zapalenie pęcherza

, chociaż nawet one mogą prowadzić do poważnych problemów. Duzo gorszy kamica moczowa u psów. Ta patologia w zaawansowanych przypadkach zaczyna powodować nieznośne cierpienie psa. Niestety, w tym okresie zwierzęta zazwyczaj są umówione na wizytę u weterynarza, kiedy tylko natychmiastowa operacja może złagodzić stan zwierzęcia. Jednak o wszystkim w porządku.

Informacje ogólne

Jeśli zbierzesz mocz dowolnego zwierzęcia w pojemniku i pozostawisz go na dwa lub trzy dni, na dnie pojemnika zobaczysz osad. To normalne: w ten sposób osiadają początkowo sole rozpuszczone w moczu, komórkach nabłonka i innych „odpadach”. Podczas gdy mocz znajduje się w pęcherzu, nie dzieje się to w normalnych warunkach..

Gdyby osad zaczyna tworzyć się już w jamie narządu, nie zawsze jest to warte rozważenia jako patologii. Niewielka jego ilość nie będzie w stanie zaszkodzić ciału zwierzęcia. Problemy zaczynają się, gdy do moczu dostają się substancje przyspieszające wytrącanie się kryształów soli. Kiedy ten proces jest dostatecznie aktywowany, zaczyna się tworzenie nie tylko osadu, ale także kryształów. Te ostatnie nazywane są urolitami. Dosłownie ich nazwę można przetłumaczyć jako „kamienie moczowe”. To właśnie ta patologia nazywa się kamicą moczową..

Uważa się, że od 2 do 10% każdego kamienia moczowego to macierz organiczna (pozostałości nabłonka i innej materii organicznej). Pozostałe 90-98% to udział składników mineralnych, których chemiczny charakter w dużej mierze determinuje przebieg choroby, a nawet jej zagrożenie dla zdrowia i życia zwierzęcia.. Urolity mogą pojawić się w nerkach, moczowodach, pęcherzu lub cewce moczowej. Szybkość ich powstawania i wielkość ponownie zależą od składu chemicznego kamienia nazębnego..

Określenie charakteru kamienia nazębnego

Uważa się, że u zwierząt występują kamienie utworzone z kilkunastu rodzajów związków mineralnych. Identyfikacja ich pochodzenia metodą wizualną jest praktycznie bezużyteczna. Znacznie bardziej wiarygodna jest krystalografia optyczna, spektroskopia w podczerwieni i / lub metoda oparta na dyfrakcji rentgenowskiej. Ale problem polega również na tym, że psy rzadko mają „czystorasowe” urolity: w zależności od cech żywieniowych, zawartości i innych czynników mogą składać się z kilku rodzajów związków chemicznych. W takich przypadkach do analizy należy użyć kamiennego rdzenia..

Po co to jest? Od znajomości warunków, pod wpływem których miało miejsce pierwotne tworzenie się kamieni, zależy późniejsze przepisane leczenie. Ponadto, na podstawie tych samych danych, weterynarze dietetycy przepisują zwierzęciu dietę, aby nie doszło do nawrotu patologii..

„Mechanika” tworzenia się kamieni

Do tej pory mechanizmy powstawania urolitów u psów nie zostały w pełni poznane. Obecnie eksperci wyznają trzy główne teorie ich pochodzenia:

• Matryca organiczna. Zwolennicy tej hipotezy uważają, że urolity, niezależnie od innych cech, mogą rozwijać się tylko pod warunkiem powstania organicznej matrycy, „szkieletu” o charakterze białkowym, na którym następnie odkładają się związki mineralne..
• Przyspieszacze krystalizacji. Jest to teoria bardziej rozpowszechniona, której „adepci” są zdania o konieczności określonej kombinacji substancji, których połączenie uruchamia i przyspiesza krystalizację związków moczowych.
• Krystaliczne czynniki depozycji. Prawie taki sam jak w poprzednim przypadku. Jakie są różnice? Zwolennicy tej teorii zakładają, że do rozpoczęcia procesu krystalizacji nie są potrzebne żadne „specjalne” substancje. Uważają, że pewna kombinacja substancji rzadko występujących w moczu każdego (nawet doskonale zdrowego) zwierzęcia może doprowadzić do takiego wyniku. Może się to zdarzyć w szczególności w przypadku gwałtownej zmiany charakterystyki codziennej diety. Jeśli jednak stale karmisz swojego psa suchą karmą, to samo może się zdarzyć..

Niezależnie od konkretnych powodów tworzenie się kamieni zachodzi tylko przy określonych stężeniach substancji zdolnych do tworzenia krystalicznego osadu. Jeśli są niższe niż próg krystalizacji, tworzenie się kamieni nie nastąpi, patologia nie będzie mogła się rozwinąć. Do powstania niektórych rodzajów kamieni (na przykład struwit, cystyny, moczany) konieczne jest zbieganie się z innymi, dodatkowymi warunkami. Może to obejmować zbyt niski lub wysoki (w stosunku do normalnego) poziom pH. Choroby te mogą być spowodowane infekcją dróg moczowych, dietą, wchłanianiem jelitowym, spadkiem dziennej objętości moczu, zmianami częstości oddawania moczu, lekami stosowanymi przez kota i predyspozycjami genetycznymi. W szczególności u kotów perskich bardzo często stwierdza się genetycznie uwarunkowane patologie nerek, które w znacznym stopniu przyczyniają się do tworzenia się kamieni w narządach układu moczowo-płciowego..

Obraz kliniczny

Na początku, gdy w nerkach, moczowodach lub pęcherzu znajdują się niewielkie ilości mikroskopijnych kryształów, mogą nie występować żadne objawy kliniczne. Ale czasami, nawet w początkowych stadiach choroby, zwierzę już zaczyna źle się czuć. Dzieje się tak, gdy kryształy docierają do błony śluzowej moczowodów lub gromadzą się w znacznych ilościach bezpośrednio w miedniczce nerkowej. Kończy się dysurią, krwiomocz i stranguria. Z reguły kamienie nerkowe nie ujawniają się przez długi czas..

Ale wszystko kończy się, gdy tylko urolit wyrwie się ze swojego miejsca i wejdzie do światła moczowodu. Ponieważ średnica narządu jest niewielka, kamień (z reguły) całkowicie go przykrywa. Niedrożność dróg moczowych jest utrudniona dla organizmu zwierzęcia ze względu na rozwijające się zatrucie. Można zaobserwować wymioty, apatia, silne napady bólu. Zespół bólowy może być szczególnie krytyczny w przypadkach, gdy patologii towarzyszy rozciągnięcie zewnętrznej torebki narządu (nerki). Problem w tym, że ból w tych przypadkach jest zmienny. Może nagle pojawić się i zniknąć równie szybko, przez co właściciele mogą nie wiedzieć, że coś jest nie tak ze zdrowiem ich pupila..

Z tego powodu choroba nadal postępuje, pozostając niezauważona. Może się to skończyć bardzo smutno: jeśli brak odpływu moczu z nerki rozwija się wodonercze. W konsekwencji - potrzeba chirurgicznego usunięcia dotkniętego narządu. Jeśli zwierzę miało już problemy z nerkami, kamienie tylko je pogorszą. Niestety, tutaj też nie wszystko jest takie proste. Nerki są zaskakująco wytrwałymi narządami. Są w stanie normalnie pracować, gdy pozostaje nie więcej niż 1/3 żywych komórek. Dlatego we wczesnych stadiach objawy kamicy mogą pojawić się w trzech następujących przypadkach:

• Wydaje się, że oba moczowody są ściśnięte.
• Zaostrzenie istniejącej przewlekłej choroby nerek zwierzęcia.
• Rozwój infekcji w wyniku penetracji patogennej lub oportunistycznej mikroflory.

Diagnoza

Jeśli mówimy o jednostronnie umiejscowionych kamieniach moczowodów, czasami są one wykrywane przypadkowo podczas rutynowych badań zwierzęcia. To samo dotyczy dużych kamieni w pęcherzu. Dzięki głębokiemu badaniu można je zidentyfikować. Wykrywanie kamienia jest ułatwione dzięki pogrubieniu i szorstkości ściany pęcherza. Wreszcie, zwierzęta z kamicą moczową często „nieodpowiednio” reagują na badanie palpacyjne pęcherza z powodu silnego bólu. Kamienie w cewce moczowej są wykrywane po wprowadzeniu cewnika: jeśli w jamie narządu znajdują się kamienie, prawie niemożliwe jest wepchnięcie ich do pęcherza.

Oczywiście wszystkie te metody badawcze są tylko wstępne. Ponieważ małe kamienie mogą znajdować się w całym układzie moczowym, pokazane radiografia. Większość urolitów jest nieprzepuszczalna dla promieni rentgenowskich, dlatego na zdjęciach wyraźnie widać kamienie o średnicy trzech milimetrów i więcej. Ale moczany, aw niektórych przypadkach cystyny, mogą być przezroczyste dla promieni rentgenowskich. Aby je wykryć, konieczne jest wykonanie radiografii kontrastowej, gdy pęcherz lub cewka moczowa są wstępnie wypełnione roztworem kontrastowym. Ale zadaniem lekarza weterynarii jest nie tylko wizualna identyfikacja kamienia nazębnego. Konieczne jest zrozumienie, jaki jest ogólny stan chorego zwierzęcia..

Aby to zrobić, skorzystaj z mikroskopowe badanie moczu (w ten sposób wykrywane są małe kryształy), a także do zaszczepiania próbek moczu i zeskrobin z cewki moczowej na pożywki (jeśli podejrzewa się wtórną infekcję). Na koniec pokazano badanie chemiczne kamieni, ponieważ tylko ta metoda daje dokładne wyobrażenie o naturze kamieni moczowych.

Techniki terapeutyczne

Jaki rodzaj kamicy moczowej występuje najczęściej u psów? Jest to kamica struwitowa u psów. Podczas leczenia konieczne jest, aby wartość pH moczu spadła do wartości <6. Odbywa się to za pomocą preparatu opracowanego przez dietetyka weterynaryjnego dieta, lub przy użyciu dostępnej w handlu karmy specjalnie opracowanej dla zwierząt cierpiących na kamicę moczową. Uważa się, że muszą zmniejszyć dzienne spożycie białka, fosforu i magnezu, podczas gdy w diecie wzrasta poziom sodu. Podjęte działania stabilizują dobową produkcję moczu i znacząco spowalniają procesy krystalicznego wytrącania. Przy odpowiednio dobranej diecie zmniejsza się gęstość i stężenie moczu, co również zmniejsza aktywność bakterii wytwarzających ureazę (ważna przyczyna kamicy moczowej).

Ważny! W tym okresie obowiązuje bezwzględny zakaz podawania psu jakiejkolwiek karmy, z wyjątkiem leczniczej, w żadnym wypadku nie należy ograniczać dziennego spożycia wody. Dostęp psa do wody powinien być nieograniczony i całodobowy. W przeciwnym razie leczenie będzie nieskuteczne..

Oprócz, ważny leczyć wtórne infekcje bakteryjne (jeśli się rozwiną). Jeśli to możliwe, leki przeciwdrobnoustrojowe należy przepisać dopiero po określeniu stopnia ich wpływu na określony patogen. Należy pamiętać, że konwencjonalna amoksycylina sprawdziła się dobrze w leczeniu infekcji dróg moczowych. Ponadto zwykle przepisywane są inhibitory ureazy, ale w praktyce nie zawsze jest to konieczne. Ponadto leki regulujące produkcję tego enzymu przy długotrwałym stosowaniu mogą przyczyniać się do rozwoju niedokrwistości hemolitycznej..

W cięższych przypadkach tylko operacja usunięcia kamieni może uratować zwierzę. (lub ich miażdżenie za pomocą ultradźwięków). Decyzję o tym powinien podjąć lekarz weterynarii..