Zapalenie tarczycy u psów i kotów: diagnostyka i terapia

Układ hormonalny organizmu zwierzęcia jest niezwykle złożony i nie wszystkie aspekty regulacji hormonalnej zostały zbadane przez naukowców. Każde naruszenie syntezy hormonów jest bardzo trudne dla zdrowia naszych zwierząt, aw niektórych przypadkach takie patologie mogą się skończyć smutno. Zapalenie tarczycy jest bardzo niebezpieczne.

Co to jest?

W weterynaryjnych podręcznikach nazywa się to „idiopatyczną atrofią tarczycy”. Co to znaczy? Mówiąc najprościej, z nieznanego powodu gruczoł tarczycy ulega degradacji, i dlatego przestaje wytwarzać kompleks niezwykle ważnych hormonów. Rezultatem jest pierwotna niedoczynność tarczycy. Zdarza się to dość rzadko.

Większość źródeł literackich zgadza się, że w przypadku zapalenia tarczycy normalne miąższ gruczołu dokrewnego zostaje zastąpiony tkanką tłuszczową. Na tej podstawie można założyć, że głównym powodem tego, co się dzieje, jest poważne zatrucie solami metali ciężkich. W takich przypadkach ten obraz kliniczny jest dość typowy. Ponadto taki przebieg jest dość „powszechny” w przypadku chorób autoimmunologicznych.

Najczęściej dotyczy zwierząt domowych limfocytarne zapalenie tarczycy. Występuje, gdy tkanka gruczołu jest infiltrowana przez limfocyty, komórki plazmatyczne i makrofagi. Wszystkie te objawy po raz kolejny „wskazują” na autoimmunologiczny charakter choroby. Jeśli mówimy o zapaleniu tarczycy u psów, to guzy tarczycy (niezależnie od ich etiologii) są częstą przyczyną pojawienia się patologii. Nowotwór po prostu ściska miąższ narządu, co uniemożliwia mu normalne funkcjonowanie.

W rzadkich przypadkach choroba może być wrodzona, ale takie zwierzęta nie żyją długo. Jest to obserwowane u gigantycznych gatunków. sznaucery, foksteriery i kollia. Ponadto bardzo zagrożona jest odmiana wschodnioeuropejska. Owczarek niemiecki. Ale to drugie jest nadal kontrowersyjne - praktykujący weterynarze uważają, że choroba w tym przypadku jest spowodowana wrodzone patologie, prowadzące do niezdolności gruczołu do wytwarzania pewnych rodzajów hormonów. Miąższ narządu pozostaje niezmieniony, dlatego nie jest do końca słuszne mówienie o „klasycznym” zapaleniu tarczycy.

U kotów patologia rozwija się po leczeniu nadczynności tarczycy metodą chirurgicznej tyreoidektomii lub po zastosowaniu leków przeciwtarczycowych. Należy pamiętać, że w normalnych warunkach koty rzadko chorują na zapalenie tarczycy. Wielu endokrynologów weterynarii uważa, że ​​rozwój tej patologii u kotów jest spowodowany poważnymi problemami z podwzgórzem..

Ciekawy! Zapalenie tarczycy u kotów jest obecnie słabo poznane, występuje dość rzadko, ale zdecydowanie nie warto całkowicie zaprzeczać możliwości jego pojawienia się.

Obraz kliniczny

Choroba zwykle rozpoczyna się w wieku od 4 do 10 lat. Jeśli chodzi o psy, częściej dotyczy to ras dużych i olbrzymich. Co ciekawe, koty mają największe ryzyko rozwoju choroby u samic z usuniętymi jajnikami (wysterylizowanymi).

Brak hormonów tarczycy wpływa na funkcjonowanie wszystkich układów organizmu. Z tego powodu objawy są często raczej niejasne i nietypowe. Należy zauważyć, że bez udziału doświadczonego endokrynologa postawienie prawidłowej diagnozy jest prawie niemożliwe. Ponadto istnieją dziesiątki innych chorób, których objawy są bardzo podobne do klinicznego obrazu zapalenia tarczycy..

Co ciekawe, wiele oznak patologii jest bezpośrednio związanych ze spowolnieniem metabolizmu komórkowego, które może skończyć się zauważalnym „Otępienie” zwierzęcia. Zwierzę staje się apatyczne, trochę się porusza, jego apetyt maleje, ale masa ciała stale rośnie (na początku). Szczególnie charakterystyczny otyłość z tą chorobą u psów, dla kotów jest to rzadkość. Należy pamiętać, że brak hormonów tarczycy może prowadzić do problemów z termoregulacją. Pacjentowi zwierzę jest zawsze zimne, szuka źródeł ciepła, lubi długo leżeć obok grzejników centralnego ogrzewania. Stan skóry i włosów bardzo się pogarsza. Wysychają, włosy szybko i łatwo się łamią, skóra praktycznie traci elastyczność.

W ciężkich przypadkach zwierzę może łysieć, ale bardzo ciekawe - tylko z jednej strony ciała. Czasami linia włosów całkowicie wypada na brzuchu lub plecach, podczas gdy na pozostałej części ciała włosy pozostają nienaruszone. Czasami się spotyka pioderma, ale najprawdopodobniej jest to związane z wysiewem przerzedzonej i suchej skóry mikroflorą ropotwórczą. Nie jest to bezpośrednio związane z zapaleniem tarczycy..

U dorosłych kotów objawy kliniczne związane z postępującym lub ciężkim niedoczynność tarczycy, obejmują: apatię, otępienie, wtórny łojotok, hipotermię, zmniejszony apetyt i bradykardia (spowolnienie skurczów serca). Otyłość może rozwinąć się, zwłaszcza u kotów z jatrogennym zapaleniem tarczycy, ale zdarza się to rzadko (jak omówiliśmy wcześniej). Podobnie jak u psów charakteryzują się asymetrycznym łysieniem..

Ponownie, u kotów często zdarza się, że w początkowych stadiach choroby mogą nie występować żadne objawy. U młodych zwierząt z wrodzonym lub „młodszym” zapaleniem tarczycy objawy kliniczne są bardziej oczywiste i obejmują: nieproporcjonalną karłowatość, wyraźną apatię, otępienie umysłowe, zaparcia, brak apetytu i bradykardię.

Diagnostyka i terapia

Diagnoza została postawiona tylko (!) na podstawie wyników endokrynologicznych badań krwi. Przydatne jest również prowadzenie ultradźwiękowy i badanie rentgenowskie tarczycy. Za pomocą tych technik łatwo jest sprawdzić strukturę narządu i, biorąc pod uwagę wnioski endokrynologa, postawić ostateczną diagnozę..

Jest tylko jeden skuteczny zabieg - Terapia zastępcza. Ponownie, doświadczony endokrynolog musi określić, jakich hormonów brakuje zwierzęciu. Ich syntetyczne odpowiedniki są przepisywane, od czasu do czasu dostosowywana jest dawka. Jeśli zwierzę ma autoimmunologiczne zapalenie tarczycy, podaje się leki immunosupresyjne.