Jamnik: kiełbasa na każdy gust

Zabawni klauni, delikatni frajerzy i czarująca przebiegłość - krótkowłosy z krótkimi nogami podbili cały świat i nie zamierzają rezygnować ze swoich pozycji. Ale jamnik, oprócz towarzyskości i uczucia, był i pozostaje psem myśliwskim. To niezwykle aktywni, ciekawi i inteligentni przyjaciele, którzy nie chcą się nudzić na kanapie. Pomimo tego, że cechy rasy jamnika czynią te psy wspaniałymi towarzyszami, nie można zapomnieć o przeszłości odważnego niskiego mężczyzny..

Pierwsze wizerunki psów ze skróconymi nogami znaleziono podczas wykopalisk grobowca Totmesa III: na freskach z 1400 roku. BC, faraon jest rysowany w towarzystwie przysadzistych psów o rozszerzonym formacie. Starożytne pochodzenie rasy jamnika potwierdzają wizerunki podobnych psów na monetach, amforach, glinianych tabliczkach, na ścianach rzymskich, greckich i asyryjskich grobowców..

Nadal nie jest jasne, jak została wyhodowana rasa jamnika: niektórzy genetycy uważają, że nie obyło się bez blisko spokrewnionych krzyżówek, inni nazywają przyczynę spontanicznej mutacji. Tak czy inaczej, w XVII wieku sprytne, zwinne szorty zasługiwały na szacunek wśród niemieckich myśliwych. Oczywiście w tym czasie standard dla rasy jamnika jeszcze nie istniał, został przyjęty dopiero w 1880 roku. Ale brak księgi rodowodowej nie przeszkodził namiętnym i chciwym psom rozprzestrzenić się po całym kraju i poza nim..

Pełna niebezpieczeństw i niespodzianek historia rasy jamnika toczyła się krętymi ścieżkami i tunelami „lochów” - borsuka i lisich nor. Kiedyś polowano na te zwierzęta przy pomocy małych terierów, ale psy często ginęły: albo podniecenie przysłoniło umysł, albo wąskie przejście uniemożliwiało zwartemu psu odwrócenie się w czasie. A borsuk waży około 30 kg plus najostrzejsze pazury! Ale cechy rasy jamnika okazały się idealne do nęcenia ukrywającej się pod ziemią zdobyczy: krótkie nogi, elastyczny długi tułów, umiejętność oceny sytuacji i logicznego działania, nawet w obliczu „wroga”.

Przodkowie jamników byli gładkowłosi i nieco więksi od współczesnych. Dopiero w połowie XIX wieku pojawił się opis rasy jamników karłowatych, a nieco później psy urozmaicały „garderobę” - oprócz jamników gładkowłosych pojawiły się krótkie spodenki o wydłużonej i twardej sierści. Uważa się, że odmiana długowłosa jest wynikiem krzyżowania jamników i spanieli. A krótkowłosy szorstkowłosy jest owocem miłości jamników i sznaucerów, szkockich i dandysowych dinmontterierów..

Oficjalna nazwa, przyjęta w ojczyźnie tych psów, odzwierciedla charakterystykę rasy jamników - Niemcy używają starego „jamnika”. Na pasie. z nim. - pies borsuk. Ale takie „imię” profilu nie przeszkadza wrażliwym łowcom zajmować pierwsze miejsca w światowych rankingach „Najpopularniejsze psy do domu i rodziny”.

Piękny, wydłużony pysk, przenikliwy wygląd, dotykające opadających uszu, długie ciało i krótkie nogi - rasa jamników jest rozpoznawalna w każdym kraju, w którym rozwija się kynologia. Dlatego długo nie będziemy opisywać wyglądu, będziemy się rozwodzić nad niedociągnięciami, które wpływają na zdrowie i zakończą karierę wystawienniczą: krzywe nogi, grzbiet lub ogon, „niska” klatka piersiowa - wydaje się, że pies ma zamiar pocierać klatkę piersiową o asfalt, małą, złożoną lub spiczaste uszy, spiczasta lub szorstka kufa. Kolor oczu jest ważny - jak najciemniejszy. Niebieski jest ważny tylko dla psów marmurkowych.

Kupując szczeniaka, kupujący często zadają pytanie: „Jakie są rasy jamników?” Zamieszanie dotyczące rozmiarów, kolorów i rodzajów sierści jest niepokojące, chociaż różnorodność opcji jest zdecydowanie przyjemna. I niezależnie od jamnika, jest zawsze rozpoznawalny i zawsze ma niepowtarzalny charakter właściwy dla tej rasy. Tak więc, w zależności od rozmiaru, istnieją trzy odmiany:

Standardowa stawka - waga od 7 do 9 kg, obwód klatki piersiowej od 35 cm-

Jamnik miniaturowy - waga od 5 do 7 kg, obwód klatki piersiowej od 30 do 35 cm-

Jamnik królik - waga ok 4 kg, obwód klatki piersiowej do 30 cm.

W tym przypadku opis rasy jamnika króliczego i jamnika miniaturowego całkowicie pokrywa się z opisem standardowego jamnika. Oczywiście, jeśli nie weźmie się pod uwagę różnic w rodzaju wełny, które są również trzy:

Jamnik krótkowłosy - włosy krótkie, błyszczące, idealnie równe, doskonale przylegające do skóry. Prawie bez podszerstka-

Jamnik długowłosy - Włos jest prosty i wydłużony, szczególnie na tylnej części nóg, brzuchu, ogonie i uszach. Podszerstek umiarkowanie rozwinięty. Pies nie powinien być zarośnięty, na grzbiecie nie powinno być przedziałków-

Jamnik szorstkowłosy - włos twardy, w dotyku przypominający drut, błyszczący, z podszerstkiem. Najkrótszy płaszcz na uszach. Ciało jest nieco dłuższe. Na twarzy „broda”, na brwiach krzaczaste kępki, z tyłu łap, wełna potargana, wystająca.

Opierając się na kolorze, opis rasy jamnika karłowatego o gładkiej sierści nie różni się od opisu standardowego jamnika długowłosego. W przypadku tych dwóch rodzajów sierści dozwolone są te same umaszczenia, niezależnie od wielkości psa:

Ale opis rasy to jamnik króliczy lub jakikolwiek inny jamnik o twardej sierści jest nieco inny. Kolor takich psów nazywa się dzikiem - pigment jest rozprowadzany na włosach w strefach, na przemian z ciemnymi i jasnymi obszarami. Jest tylko jedna opcja, ale nadal istnieje różnorodność - genetycznie czarny może być całkowicie ciemny lub szarawy, jasne obszary - żółty, czerwony lub prawie brązowy.

Ale! Wracając do pytania: „Jakie są rasy jamników?”, Chciałbym zaznaczyć, że cały ten przepych to jedna rasa, o jednym standardzie. Są to odmiany, z niewielką różnicą w opisach, a nie poszczególne rasy.

Nieważne, kogo wybrałeś - rasy jamnika miniaturowego czy standardowego - śmieszne szorty są przyjazne ludziom, z odrobiną ciekawości i bez cienia agresji. Są kontaktowymi, towarzyskimi i bardzo inteligentnymi zwierzętami domowymi. Jamnik jest w stanie rozweselić w każdej sytuacji, nieustannie rozśmiesza właściciela i zaskakuje nieznajomych, wykonując wszystkie nowe sztuczki.

Jednak historia rasy jamnika dość wyraźnie podpowiada nam, że te psy nie są typowymi zwierzętami domowymi. Tysiące lat ewolucji zmieniły ich w niezrównanych, zapalonych łowców. Pomijając „badawcze” pragnienie zwierzaka, właściciel ryzykuje, że stanie się właścicielem upartego, krnąbrnego i nieposłusznego buka. Aby jamnik cieszył rodzinę dobrymi manierami i lekkim nastrojem, musi umieć realizować instynkty - długie spacery na łonie natury, „wykopy” na ziemi, pogoń za „zdobyczą”, którą z powodzeniem zastąpi piłka.

Nawet jeśli pies musi zdobywać szczyty wystawowe, to nic nie kosztuje dostosowanie się do standardu rasy jamnika: żadnych skomplikowanych fryzur, żmudnej stylizacji, czesania, suszenia i suszenia włosów. Niezależnie od rodzaju sierści, jamnik jest łatwy w utrzymaniu czystości - włosie nie plącze się i nie splątane, nie pachnie psem, sierść umiarkowanie zrzuca. Jedynym momentem jest utrzymanie wiszących uszu w czystości, unikając gromadzenia się wilgoci.

Pod względem treści wszystko jest również proste. Jamnik wygodnie zmieści się w każdym mieszkaniu, jeśli właściciel będzie spacerował ze zwierzakiem przez długi czas. Konflikty z dziećmi to nonsens. Te psy są przyjaciółmi kotów, mają odpowiednie wykształcenie. Dopiero teraz ptaki, myszy, króliki należy zamknąć w bezpiecznej klatce - instynkt łowiecki nie śpi!

Istnieją specyficzne choroby rasy jamnika, które są dziedziczone. Plagą rasy są wady krążków międzykręgowych, które prędzej czy później prowadzą do uszczypnięcia nerwów rdzeniowych i paraliżu. Ponadto jamniki cierpią na rzadką chorobę skóry - akantoza czarna. Problemów można uniknąć kupując szczeniaka od zaufanych producentów.

Na rozwój nie mniej groźnych, ale nie specyficznych chorób może wpływać niedostateczna opieka nad psem jamnika i kiepska jakość karmienia. Konsekwencje typowe dla rasy to atrofia siatkówki i otyłość. Marmurowe psy mają własne problemy - niebieskookie szczenięta rodzą się często głuche i / lub podatne na alergie.

Ale ogólnie, jeśli szczeniak jest genetycznie zdrowy, a właściciel odpowiednio opiekuje się zwierzakiem, jamnika można nazwać rasą silną, odporną i długowieczną. Najważniejsze to nie kupować szczeniaka od hodowców i na „ptaszku”.

Pierwszą oficjalną maskotką olimpijską był czarujący taksówkarz Valdi, ubrany w kolorową koszulkę. Do 1972 roku taka koncepcja po prostu nie istniała, więc Valdiego można uznać za pierwsze zwierzę, które inspiruje sportowców i fanów. Letnie Igrzyska w Monachium odbyły się pod hasłem „Fortitude, Perseverance and Agility”. A jamnik, zdaniem organizatorów, najlepiej nadawał się do roli symbolu cech tak potrzebnych sportowcom.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: