Kastracja psów: wady i zalety

Kpina czy dobrodziejstwo? Konieczność czy kaprys? Niezależnie od tego, jaką sterylizację psów służy właścicielowi, za i przeciw należy rozpatrywać obiektywnie, bez wpływu na emocje. Kastracja suk (tak zwana sterylizacja) jest praktykowana we wszystkich krajach rozwiniętych. Jest to dobrze zbadany proces, a weterynarze są świadomi zarówno natychmiastowych, jak i długoterminowych skutków. Porównując plusy i minusy sterylizacji psów, ważne jest, aby od tego przypadku wyjść, a nie uogólniać, nie uczłowieczyć zwierzaka i koniecznie wysłuchać opinii lekarza, który dobrze zna Twojego psa..

Czasami właściciel nie jest przeciwny sterylizacji jako takiej, ale powstrzymuje go jedyne pytanie: „A jeśli coś pójdzie nie tak?” Autorzy, którzy próbują przekonać czytelnika, że ​​sterylizacja to drobiazg, są niezwykle oburzeni. Nie, to poważna operacja brzucha. To jest głębokie znieczulenie. Ta rehabilitacja trwa co najmniej kilka tygodni. Dlatego zabieg należy podjąć z pełną odpowiedzialnością, w przeciwnym razie konsekwencje sterylizacji psów mogą być naprawdę tragiczne..

Przede wszystkim powinieneś znaleźć kompetentnego weterynarza, który nie odrzuca licznych pytań klienta. Wtedy warto kompleksowo zbadać zwierzaka, nawet jeśli na pierwszy rzut oka jest absolutnie zdrowa. Niezwykle ważne jest przestrzeganie wszystkich zaleceń chirurga, bez wykonywania amatorskiej pracy. Jeśli wszystkie te warunki zostaną spełnione, prawdopodobieństwo, że podczas lub po spłyceniu psów wystąpią negatywne konsekwencje mniej więcej takie same, jak szansa, że ​​cegła spadnie na głowę zwierzęcia podczas wychodzenia z domu. Może? Tak. Ale zdarza się to niezwykle rzadko..

Wiele osób boi się nietrzymania moczu, które rozwija się u około 10% wysterylizowanych psów. Ale częściej są to gigantyczne skały. Oraz w przypadkach, gdy pies jest operowany po porodzie lub w wieku dorosłym. Te. szanse na zły wynik są również bardzo małe. Ponadto w większości przypadków nietrzymanie moczu jest uleczalne..

Ktoś boi się otyłości, a suka po sterylizacji może naprawdę przytyć. Ale wina nie polega na procedurze, ale na zaniedbaniu właściciela. Przeglądając dietę, można uniknąć otyłości w 100% przypadków. Wystarczy nieco zmniejszyć porcję.

Inni boją się niedoboru hormonów. Na przykład, teraz nie ma jajników, skąd pochodzą hormony? Ale hormony płciowe są wytwarzane w wystarczających ilościach przez nadnercza, które stymulują przysadkę mózgową. Częściej hormonów jest za dużo nawet po sterylizacji i trzeba obniżyć ich poziom za pomocą leków. Przypadki niewydolności hormonalnej są rzadkie i często nie mają nic wspólnego z usunięciem macicy i jajników.

Często właściciele, szczerze dbając o dobro swojego pupila, pozwalają jej zajść w ciążę i urodzić, bo „taka jest Natura i niemoralne jest występowanie przeciwko niej”. A ile kobiet jest gotowych do porodu raz w roku? Nie, ponieważ rozumiemy, że to po prostu zabije zdrowie. A jak zapewnić opiekę nad tyloma dziećmi? Tak, suka po sterylizacji nie będzie mogła urodzić. Ale czy pies tego potrzebuje? Z naszego punktu widzenia dzieci to radość. A jeśli jest pięcioro lub dziesięcioro dzieci? A więc raz w roku? Wystarczające środki na przyzwoitą uprawę? Czy będziesz miał wystarczająco dużo siły, aby znaleźć kochającą rodzinę dla wszystkich? Suki w ogóle nie płyną 2-3 razy w roku, ponieważ zapewnia je natura. I wychowują potomstwo nie z miłości, ale z posłuszeństwa nagim instynktom. Częsta ruja, wielopłodność i prawie 100% przeżywalność potomstwa to wpływ człowieka na przyrodę. A życie w takim rytmie zabija psa.

W warunkach naturalnych (brak pojemników na śmieci, ciepłych piwnic itp.) Pies raz w roku zachodzi w ciążę. Z głodu i wyczerpania fizycznego nie każda ciąża kończy się porodem. Podczas porodu część szczeniąt umiera (nie ma nikogo, kto by reanimował duszącego się szczeniaka). Druga część szczeniąt umiera w ciągu pierwszych trzech do pięciu dni po porodzie (nikt nie przykłada słabych szczeniąt do sutka). Dlatego owoców jest wiele, aby przynajmniej część z nich miała szansę na przeżycie. Suka nie karmi kilkunastu szczeniąt, opiekuje się ocalałymi, czasem jest to tylko para maluchów. Oczywiście spryskanie suki jest nienaturalne. Jednak częste rodzenie i wychowywanie dużej liczby szczeniąt jest tak samo nienaturalne jak chirurgiczna kontrola urodzeń. Nienaturalne jest również zatruwanie robaków i pcheł, szczepienie i leczenie psa, codzienne karmienie zwierzęcia, a nie podrobami, ale mięsem lub gotową paszą.

Ponadto praktyka pokazuje, że sterylizacja suk bez klanu i plemienia jest jedyną naprawdę skuteczną metodą zmniejszenia liczby bezpańskich zwierząt. Nie chodzi o to, że psy rasowe są w jakiś sposób lepsze od kundli. A konie pełnej krwi są wyrzucane, ale zdarza się to znacznie rzadziej. Dając okrągłą sumę za szczeniaka, człowiek (choć to obrzydliwe) traktuje go przynajmniej jako kosztowną rzecz. I starają się zająć drogimi rzeczami. A pozbywając się go, szukają sposobów na zrekompensowanie strat - psa można odsprzedać, jest to bardziej opłacalne niż zwykłe wyrzucenie. Ale szczenięta niekrwione, starannie przywiązane do „dobrych rąk”, są materialnie bezwartościowe. I bardzo często kończą swoje życie na ulicy, po zrobieniu dziesiątek niepotrzebnych psów, które z kolei odrodzą jeszcze więcej włóczęgów. I tak dalej w nieskończoność.

Biorąc pod uwagę zalety i wady sterylizacji psów, niektórzy właściciele uważają egoizm za całkowicie normalną pogoń za wygodą. Suki robią ślady w okresie rui, jedne próbują uciec „na randkę”, inne stają się agresywne, a jeszcze inne brudzą bieliznę, meble i podłogi krwią. Chodzenie z suczką w rui to udręka: tłumy samców otaczają właściciela i cudownie pachnącą dziewczynę, walczą, zaznaczają drzwi wejściowe. Szczególnie aktywni „zalotnicy” wyje pod oknami w dzień iw nocy. A szczególnie sprytni szybko zorientują się, kto jest przeszkodą między nimi a „panną młodą”, a to już stanowi bezpośrednie zagrożenie dla zdrowia właściciela. Ale co pluje suka? Wziąłem psa - przygotuj się na niedogodności, to są twoje problemy!

Tak jest, ale spójrzmy na „drobne” problemy z drugiej strony. Czy pies jest szczęśliwy, gdy stale czuje się zirytowany swoim pupilem? Czy lubi chodzić przez dziesięć minut? Czy cieszy się z tłumu „zalotników”, którzy walczą u boku i są gotowi dosłownie rozebrać „pannę młodą” na kawałki, jeśli tylko coś dostaną? A potem są przeciwne suki, które wykazują agresję wobec konkurentów. A walki suk, co potwierdzi każdy opiekun psów, są zawsze bardziej krwawe i trudniejsze niż walki psów.

A co z charakterem?

Sterylizacja rzadko jest przeprowadzana przed ukończeniem szóstego miesiąca życia, a do tego czasu zwierzęta już przyzwyczajają się do określonego charakteru zwierzaka: „Jak sterylizacja wpływa na psy? A jeśli nasza Missy stanie się leniwa lub agresywna? A co jeśli zamieni się w śpiocha? A jeśli zostanie przez nas obrażony? " Czasami nie mówimy o więziach duchowych, ale o bardzo specyficznych cechach - bezpieczeństwie, wartowni, polowaniu itp..

Pamiętajmy, że suka płynie średnio dwa razy w roku. A jej zachowanie zmienia się właśnie w tym okresie i nie zawsze na lepsze. Po sterylizacji pies nie będzie reagował na zawodników i samce, nie ucieknie, nie będzie tagował (jeśli są to naprawdę znaczniki hormonalne). Postać faworyta pozostanie taka sama. Oczywiście będzie się to zmieniać w miarę dorastania - pięcioletnia suka jest mniej aktywna niż szczeniak, a stary pies nie skacze tak szybko jak młoda suka. Ale te zmiany nie mają nic wspólnego z kastracją; psy nie zmieniają się przez fakt, że utraciły jajniki i nie mogą rodzić. To samo dotyczy cech użytkowych: jeśli suka była złośliwa dla bestii lub miała wyraźny instynkt terytorialny, nic się nie zmieni.

Przede wszystkim pamiętajmy, że psy inaczej znoszą okres polowania. Niektórzy nie zachowują się najlepiej, próbują uciec, skomleć w nocy, znak. Wiele z tych ukochanych doświadcza bólu, który jest znany każdej kobiecie. W wieku dwóch lat kwestia spryskania suki staje się problemem, ponieważ fałszywa ciąża objawia się w całej okazałości, która jest obarczona poważnymi konsekwencjami, aż do raka macicy, gruczołów mlecznych, tarczycy i innych narządów.

Ale są dziewczyny, na których zachowanie i samopoczucie praktycznie nie wpływa ciepło. Tak, samce gromadzą się tłumnie. Tak, suka częściej ssie i czasami brudzi łóżko i podłogi. Ale ogólnie nie ma negatywnych przejawów. Czy pies potrzebuje w tym przypadku sterylizacji? Z reguły właściciele nawet nie myślą o tej kwestii - i tak wszystko jest w porządku. Jednak po ośmiu latach, niezależnie od tła hormonalnego, pojawiają się problemy związane z wiekiem. Może to być rak i łagodne formacje macicy, jajników, gruczołów mlecznych i innych narządów. Są to zapalenie błony śluzowej macicy, ropomocz i wiele innych chorób układu moczowo-płciowego. W prawie wszystkich przypadkach suki są sterylizowane z powodów medycznych, w dojrzałym wieku, a to jest bardziej niebezpieczne niż sterylizacja na czas.

Okazuje się, że wszystkie suki, które nie są wykorzystywane w hodowli, są bezpieczniejsze do natychmiastowej sterylizacji, bez czekania na problemy. Nawiasem mówiąc, dziewczęta plemienne są również sterylizowane, ale po 6-7 latach, kiedy nie można już rodzić. Nawet niekastrowany pies do pewnego stopnia zagraża zdrowiu. A w przypadku suk, możliwe konsekwencje kastracji psów wyraźnie nie mogą być uznane za wystarczający powód do odmowy wykonania zabiegu. Ponad 80% starzejących się suk cierpi na jakąś chorobę układu moczowo-płciowego, a sterylizacja mogłaby zapobiec chorobie lub przynajmniej opóźnić jej rozwój. Czy rozsądnie jest grać w ruletkę z nadzieją, że szczęśliwe 20% trafi??

Najważniejszym powodem sterylizacji jest dłuższa żywotność. Suki wysterylizowane na czas żyją 3-5 lat dłużej niż psy wyczerpane porodem, pustym upałem i częstymi zmianami hormonalnymi. Ale! Na przykład pies może być w porządku po kobiecej stronie, ale poważne problemy z sercem od urodzenia. Być może w tym przypadku nie warto ryzykować, bo operacje jamy brzusznej i głębokie znieczulenie obciążają układ sercowo-naczyniowy. Jeśli kwestia spryskania suki nadal Cię niepokoi, znajdź kompetentnego specjalistę, dokładnie zbadaj psa i poproś weterynarza o szczegółowe wyjaśnienie wszystkich za i przeciw tej procedury, w oparciu o konkretny przypadek.

Udostępnij w sieciach społecznościowych: