Maxidine dla psów: instrukcje użytkowania

Zdrowie zwierzęcia zależy bezpośrednio od stopnia odporności jego organizmu na negatywne czynniki środowiskowe. Jeśli odporność jest wysoka, ryzyko zachorowania Twojego zwierzaka jest znacznie mniejsze. Pomaga zwiększyć niespecyficzną odporność na Maxidine u psów. Jeśli użyjesz leku prawidłowo, Twój zwierzak będzie zdrowy.

Skład preparatu

Preparat zawiera następujące składniki:

• Niemcy Pirydyno-2,6-dikarboksylan. Nazwa tego związku nie jest prosta, ale jest głównym składnikiem aktywnym leku. Kompleks ma wyraźne działanie bakteriobójcze, immunomodulujące, jest również w stanie przyspieszyć syntezę interferonów w organizmie psa. Te ostatnie to specjalne białka ochronne, bez których układ odpornościowy nie może normalnie funkcjonować..

• Chlorek sodu (sól kuchenna) 3 mg na każdy mililitr leku. Służy do tworzenia nadciśnieniowej podstawy leku.
• Monoetanoloamina. Rolą tej substancji jest stabilizacja metabolizmu białek. Jeśli organizm wytwarza zbyt mało białek, to w tym przypadku nie będzie białek ochronnych, czyli interferonów..
• Oczyszczona woda do wstrzykiwań.

Warunki przechowywania

Ponieważ preparat zawiera złożone i „delikatne” związki, warunki przechowywania zalecane przez producenta muszą być przestrzegane tak dokładnie, jak to możliwe:

• Temperatura przechowywania - nie mniej niż 4 ° C, ale także nie więcej niż 25 ° Celsjusza. Nie można zamrozić leku, ponieważ jego korzystne właściwości po rozmrożeniu ulegają znacznemu pogorszeniu. Przegrzanie jest jeszcze bardziej szkodliwe, ponieważ prowadzi do zniszczenia składników leku z utworzeniem toksycznych i szkodliwych związków.
• Miejsce przechowywania należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych. Promieniowanie ultrafioletowe słabo oddziałuje na składniki leku, co prowadzi do ich szybkiego zniszczenia.
• Lek należy przechowywać tak, aby dzieci i zwierzęta nie miały do ​​niego dostępu.

Formy uwalniania leków

Obecnie istnieją dwie formy uwalniania leku:

• Roztwór o stężeniu substancji czynnej 0,4%. To jest postać pozajelitowa (wstrzyknięcie).
• Roztwór o stężeniu substancji czynnej 0,15%. Tej opcji nie można wstrzyknąć, stosuje się ją tylko jako krople do nosa lub do oczu.

Niezależnie od przeznaczenia lek jest pakowany w szklane fiolki o pojemności 5 ml każda. Uszczelnione są gumowymi korkami i dodatkowo uszczelnione aluminiowymi kapturkami ochronnymi. Każda butelka musi zawierać stężenie substancji czynnej, datę wydania, numer serii produkcyjnej oraz datę ważności leku..

Lek jest pakowany w 5 fiolek w pudełkach z grubej tektury, a każda z nich dodatkowo zawiera instrukcję użycia.

Wskazania do stosowania

Ponieważ lek ma wyraźne właściwości immunomodulujące, wskazania do stosowania są w jakiś sposób związane z chorobami, które same silnie osłabiają systemy ochronne organizmu zwierzęcia lub rozwijają się na tle krytycznego osłabienia odporności:

• Po pierwsze, lek sprawdził się jako część złożonej terapii wielu patologii zakaźnych. Dotyczy to w szczególności chorób przewodu pokarmowego pochodzenia wirusowego, panleukopenii, a także dżumy mięsożerców i patologii wirusowych układu oddechowego.
• Po drugie, lek pomaga przyspieszyć powrót zwierzęcia do zdrowia i osłabić skutki inwazji pasożytniczych, w tym ciężkich choroby pasożytnicze.

Ponadto środek jest przepisywany w leczeniu patologii dermatologicznych, w tym tych, których pochodzenie jest niejasne. Lek może być stosowany jako część złożonej terapii w celu złagodzenia reakcji alergicznych.

Wykazano, że lek w postaci kroplówki jest stosowany w bardziej szczególnych przypadkach:

• Jest stosowany w leczeniu katar.
• Do bańki zapalenie spojówek ropne i surowicze.
• Jeśli leczenie rozpocznie się na czas, Maxidin może pomóc uwolnić psa od ciernia.
• W ramach kompleksowej terapii w leczeniu urazów oczu.
• Ponadto znajduje zastosowanie w leczeniu chorób jamy ustnej..

Instrukcja użytkowania Maxidin

Ponieważ lek może wpływać na układ odpornościowy zwierzęcia (co jest potencjalnie niebezpieczne), zarówno właściciele, jak i lekarz weterynarii muszą ściśle przestrzegać instrukcji stosowania produktu Maxidin. Nieprzestrzeganie podstawowych zasad może mieć poważne konsekwencje. Jest to szczególnie ważne w przypadku dawkowania i częstotliwości stosowania..

Droga podania przy zastosowaniu 0,4% roztworu leku - domięśniowy lub podskórny zastrzyki. Nie podawać leku dożylnie. Czas wstrzyknięcia nie zależy od pory dnia i karmienia.

Jeszcze łatwiej jest zastosować kroplę o stężeniu substancji czynnej 0,15%: w tym przypadku lek po prostu wkrapla się do nosa lub do jamy spojówki. Należy pamiętać, że przed podaniem należy dokładnie oczyścić błonę śluzową nosa lub skórę wokół oczu z zaschniętego wysięku i innych zanieczyszczeń, ponieważ w przeciwnym razie działanie terapeutyczne może zostać znacznie osłabione.

Dawkowanie leku

Podobnie jak w przypadku innych leków, dawkowanie leku zależy od postaci dawkowania (iniekcja lub krople), ciężkości choroby, stanu zdrowia zwierzęcia i innych czynników. Po pierwsze, rozważ dawkowanie opcji wtrysku:

• Jeśli pies waży do 5 kg włącznie, wstrzykuje się mu 0,5 ml leku.
• Przy masie do 10 kg dawka jest podawana w mililitrach na zwierzę.
• Do 20 kg - 2 ml na zwierzę.
• Przy wadze do 40 kg psu „wstrzykuje się” 4 ml leku.

Jeśli pies waży więcej niż 40 kg, lepiej skonsultować się z weterynarzem w sprawie optymalnej dawki! Lek stosuje się dwa razy dziennie w odstępie 12 godzin. Nie warto naruszać częstotliwości podawania, ponieważ w tym przypadku efekt terapeutyczny leku można znacznie zmniejszyć. Jeśli z jakiegoś powodu wizyta została opuszczona, następną dawkę należy podać w dogodnym czasie, ale jak najszybciej. Nie ma potrzeby zwiększania ani zmieniania dawki w inny sposób! Przebieg leczenia od dwóch do pięciu dni, w razie potrzeby można go przedłużyć (wymagana konsultacja lekarza weterynarii).

Dzięki odmianie kroplówki wszystko jest znacznie łatwiejsze. W takim przypadku lek stosuje się do trzech razy dziennie, do każdego nozdrza lub oka należy wkroplić trzy do pięciu kropli. W celu irygacji jamy ustnej lek rozpyla się za pomocą dowolnej odpowiedniej butelki z rozpylaczem (brak w zestawie). Konieczne jest spryskiwanie od 0,5 do 1 ml na raz (w zależności od ciężkości choroby).

Skutki uboczne

Przez cały okres klinicznego stosowania Maxidin nie stwierdzono skutków ubocznych przy jego normalnej dawce. W bardzo rzadkich przypadkach możliwe jest wystąpienie następujących „skutków ubocznych”:

• W miejscu wstrzyknięcia może pojawić się niewielki obrzęk. Nie nagrzewa się, nie ropieje, nie powoduje uciążliwości dla zwierzaka. Pomoc lekarza weterynarii nie jest wymagana, guz ustępuje samoistnie w ciągu maksymalnie kilku dni.
• W niezwykle rzadkich przypadkach jest to możliwe reakcje alergiczne. W takim przypadku miejsce wstrzyknięcia pokryte jest drobną czerwoną wysypką. W przypadku uczulenia na kroplówkę leku dotknięte błony śluzowe stają się czerwone i puchną, przez co zwierzę zaczyna stale wąchać.
• Jeśli zwierzę ma indywidualną nietolerancję składników leku (co występuje w bardzo rzadkich przypadkach), rozwój anafilaksja.

Jest jednak jedno zastrzeżenie. Doświadczeni hodowcy ostrzegają przed silnym bólem Maxidine przy podawaniu pozajelitowym.

Pies może skomleć, piszczeć, unikać nadepnięcia na łapę, w mięśnie, w które wstrzyknięto lek. Oczywiście nie jest to efekt uboczny, ale lepiej nie zapominać o tej funkcji leku i nie wpadać w panikę, jeśli zwierzak zacznie się dziwnie zachowywać po wstrzyknięciu. Nie ma co się martwić, „atak” znika w ciągu kilku minut. Jeśli pies po kilku godzinach nadal będzie przedstawiał „jednonożnego pirata”, istnieje duże prawdopodobieństwo, że podczas wstrzyknięcia doszło do urazu nerwu i lepiej wezwać weterynarza.

Przeciwwskazania

W związku z tym nie ma przeciwwskazań. Stosowanie leku jest zabronione lub powinno być stosowane ze szczególną ostrożnością w następujących przypadkach:

• Zwierzęta nigdy nie powinny być leczone Maxidinem, u których podejrzewa się co najmniej indywidualną nietolerancję składników tego środka.
• Ostrożnie i pod nadzorem lekarza weterynarii lek jest przepisywany zwierzętom z zasady podatnym na rozwój reakcji alergicznych.

Jeśli właściciel zauważy choćby objawy alergii po zastosowaniu produktu (wysypka, obrzęk itp.), Należy natychmiast wezwać weterynarza. Objawy alergii są kontrolowane za pomocą leków przeciwhistaminowych. W przypadkach, gdy obrzęk jamy nosowej rozwinął się po kroplówce leku, potrzebne są leki zwężające naczynia krwionośne, dożylne podanie borglukonianu wapnia i innych związków, które pomagają szybko złagodzić obrzęki.

Analogi

Nie ma „prawdziwych” analogów tego leku. Jeśli w pobliskich aptekach weterynaryjnych nie ma Maxidinu, możesz doradzić Fosprenil. Oczywiście jego skład jest zupełnie inny, ale zasada działania jest praktycznie taka sama.