Sealyham terrier: świetny przegląd rasy (+ zdjęcie)

Nasz bohater to mały piesek o ładnym wyglądzie, ale sam Sealyham Terrier tak nie uważa. Rasa jest dość oryginalna, należy do grupy terierów, ale wyróżnia ją zamiłowanie do długiego snu i spokojnego wypoczynku. Na tle melancholii tkwiącej w usposobieniu Sealyhama pozostaje pełnoprawnym terierem i psem pracującym. Polowanie już dawno przestało być postrzegane jako sposób na przetrwanie, a psy myśliwskie są coraz częściej traktowane jako towarzysze. Sealyham Terrier to zwierzak, który potrafi odczytać emocje właściciela, w razie potrzeby spokojnie usiądzie na sofie, a gdy nie, rzuci do stóp swoją ulubioną zabawkę. Przedstawiciele rasy pozostają aktywni społecznie i bawią się do późnej starości, dlatego świetnie sprawdzą się w rodzinach z dziećmi i młodzieżą..

To interesujące! Sealyham Terriery nie zdają sobie sprawy ze swoich rozmiarów i zachowują się tak, jakby należały do ​​kategorii wagowej 30-40 kg.

Odniesienie do historii

Za miejsce urodzenia rasy uważa się Wielką Brytanię, a dokładniej Walię. Obszar obmyty morzem i poprzecinany zbiornikami wodnymi był zamieszkany zarówno przez szlachtę, jak i zwykłych biednych ludzi. Jednym z głównych zawodów plebsu było polowanie, a drugim - handel morski. Ponadto przez długi czas na terytorium królestwa tylko szlachta mogła trzymać duże psy. A biednych ludzi nie było stać na utrzymanie dużych czworonożnych zwierząt. Alternatywą były małe psy typu „terier”, które strzegły domu właściciela i zapasów przed szczurami, podróżowały drogą morską z kupcami i polowały na norki.

Zwykle w polowaniu na nory brała udział grupa dużych psów tropiących i jeden terier. Znajdując bestię, ogary otoczyły dziurę, a mały bohater ruszył do bitwy. Gdy tylko zwierzę poddało się i pojawiło się na powierzchni, zdechło z zębów psów. Główny problem wiązał się z tą „metodologią” - terier, który wyszedł z dziury po grze, nie tylko pachniał jak zdobycz, ale nie wyglądał jak pies, jego sierść była pokryta brudem. W rezultacie cenny łowca grzebiący został zabity zębami swoich „towarzyszy broni”, co okazało się nie tylko moralnym, ale i finansowym ciosem dla myśliwego..

Historia rasy rozpoczęła się w XIX wieku, kiedy to jeden z miłośników kopaczy, John Tucker Edwards, postanowił stworzyć pełnoprawnego teriera pracującego o białym futrze. Ogarom przecież łatwiej odróżnić psa od ofiary, która ostro wyróżnia się na tle błota i krajobrazu „pól”. Drugim wymaganiem na zewnątrz była twarda wełna, do której brud nie przywiera podczas pracy pod ziemią..

Pierwsza próba wyhodowania białego teriera nie powiodła się. Bazując na Cheshire Terrierze - małym białym psie (ta rasa nie przetrwała do dziś), John rozpoczął hodowlę. Aby wzmocnić szkielet, uzyskać pożądany (wydłużony) kształt ciała oraz skrócić łapy, drugim producentem został Welsh Corgi. Aby wzmocnić złość i instynkty łowieckie, do pracy hodowlanej wprowadzono teriery, powszechne na południu Walii. Liczne krycia nie dawały stabilnej budowy, a hodowca zmuszony był przyznać się do porażki..

To interesujące! Praca hodowlana prowadzona przez D. T. Edwardsa miała dość poważną skalę. Hodowla była kontrolowana tylko przez hodowcę, ale wychowanie i szkolenie psów było przydzielane badanym. Jana, który aktywnie korzystał ze swoich przywilejów, można śmiało nazwać „panem feudalnym-hodowcą” XIX wieku.

Wracając do podstaw, hodowca przeanalizował swoje błędy i ponownie zabrał się do pracy. Teraz badanie i ubój psów odbywały się według dość surowych zasad. Szczenięta z najmniejszym małżeństwem zostały bezlitośnie zniszczone. Nawiasem mówiąc, Edwards nie był tyranem ani łupieżcą, jeśli jego „tymczasowy opiekun” wykazywał zainteresowanie odstrzelonym psem, hodowca po prostu zostawił szczeniaka pod opieką poddanego. Tak więc rok testów i najsurowsze selekcje przeszły, wynik był oczywisty i pozytywny. Szczenięta Sealyham Terriera, które nie ukończyły nawet pierwszego roku życia, śmiało weszły do ​​dziury, okazywały gniew wobec zwierzęcia i nie wahały się wdać w walkę z borsukiem.

Na przykład!Borsuk jest uważany za największego, najsilniejszego i najbardziej niebezpiecznego przedstawiciela drużyny łasic.

Po opuszczeniu tego świata przez D. T. Edwardsona jego córka podjęła pracę hodowlaną. Kontynuując pracę ojca, Victoria nie zaniedbała cech charakterystycznych dla innych ras. Na przykład do hodowli sprowadzono Welsh Corgis, West Highland White Terrier, Fox Terrier, a nawet Bull Terriery. Z każdej rasy Sealyham Terrier już teraz czerpał swoje nieodłączne cechy - usposobienie służbowe, biało-perłowy kolor, wytrzymałość i złość wobec bestii, nieustraszoność i lojalność.

Pierwszy klub rasy, mimo oburzenia dużej liczby miłośników terierów, powstał w 1908 roku. Jednak prawdziwy „rozwój rasy” przypadł na lata powojenne. Pomimo światowego kryzysu i dewastacji w 1950 roku przyjęto pierwszy wzorzec rasy. Rasa została rozpoznana tylko w Anglii, ale szybko rozprzestrzeniła się w całej Europie, a nawet Ameryce. Docenione cechy pracy zostały nagrodzone światowym uznaniem. Dziś Sealyham Terrier jest popularny nie tylko w USA i Europie, ale także w Afryce..

Wygląd

Standard FCI definiuje Sealyham Terriera jako małego, ale silnego i pracującego psa o aktywnym temperamencie. Opis rasy nie dzieli psów według płci, przy ocenie wzrostu całkowity wskaźnik wynosi do 31 cm Waga musi odpowiadać wzrostowi i nie przekraczać ustalonych norm:

• Psy: do 9 kg.
• Suki: do 8,2 kg.

Standard rasy

• Głowa - Czaszka jest szeroka i prawie płaska. Przejście do grzbietu nosa jest wygładzone i ukryte za grzywką. Kufa prostokątna, szczęki rozwinięte, mocne i prawie prostokątne. Kości policzkowe są mocne, ale nie powinny wystawać.
• Zęby - w porównaniu do wielkości psa, duże, zwarte jak nożyczki.
• Nos - mały, mobilny, czarny.
• Oczy - mały, posadzony ze średniej odległości, zagłębiony w czaszkę (mechanizm obronny przed drapieżnikiem podczas walki). Powieki są gęste, całkowicie pigmentowane na czarny kolor, tęczówki są brązowe.
• Uszy - typ częściowo wyprostowany, załamany w dolnej jednej trzeciej chrząstki, trójkątny, zaokrąglony na wierzchołku. Opuszczony w stanie spoczynku, blisko głowy i policzków.
• Ciało - rozciągnięty format i elastyczne składanie. Szyja w porównaniu z ogólnymi proporcjami jest długa i mocna. Kłąb i lędźwie umiarkowanie zaznaczone, linia grzbietu prosta, zad opadający. Mostek nie jest zbyt szeroki, ale głęboki, nie beczkowaty.
• Odnóża - krótkie, równoległe, mocne. Łopatki są rozwinięte, dociśnięte do tułowia, przedramiona krótkie, łokcie przyciśnięte do mostka, śródręcza prawie pionowe. Tylne nogi są mocniejsze niż przednie. Uda szerokie i głębokie, kolana i śródstopie mocne, pod naturalnym kątem. Dłonie są wyprostowane, duże, zaokrąglone, palce zgięte i ściśnięte w kulkę, opuszki palców duże, paznokcie bardzo mocne i ciemne.
• Ogon - osadzone bardzo wysoko i pionowo, dopuszczalny zarówno kopiowany, jak i naturalny. Naturalna długość zakłada zestaw prosty lub w kształcie półksiężyca, bez pierścieni i załamań.

Rodzaj i kolor szaty

Markiza jest druciana, twarda, średniej długości. Podszerstek jest gęsty, wodoodporny i wiatroszczelny. Struktura sierści polega na regularnym czesaniu i przycinaniu (wyrywaniu martwego włosa). Kolor główny jest biały, ale dopuszczalne są plamy na głowie i uszach. Dopuszczalne kolory znaków:

• Krem.
• brązowy.
• Jasnożółty.
• niebieski.
• Strefowo mieszane.

Ważny! Duże plamy, czarne znaczenia i plamki są odradzane, ale dozwolone.

Charakter i szkolenie

Jedną z najbardziej kontrowersyjnych kwestii w opisie rasy jest charakter Sealyham Terrierów. Jak pokazuje praktyka, odnoszący sukcesy właściciele są albo bardzo zadowoleni z usposobienia zwierzaka, ponieważ są nieszczęśliwi z wielu powodów. Jak można się domyślić, nie chodzi o psa, ale o jakość socjalizacji i metod wychowawczych..

Uczciwie zauważamy, że Sealyham Terriery są dobrze wyszkolone, ale mają skłonność do nagłego nieposłuszeństwa. Przyczyny takich ataków są niezwykle trudne do ustalenia, jak opisują właściciele „wodze dostały się pod ogon i zaczęły”. Musisz zrozumieć, że nawet przy silnych właścicielach moralnych takie zachowanie psa jest irytujące. W oczach psa poirytowana, wrzeszcząca i tupiąca właścicielka dramatycznie traci autorytet, a konsekwencje takiego działania są nieprzewidywalne ... aż do ucieczki.

Świetną alternatywą dla chodzenia i zapobiegania nieposłuszeństwu jest zwinność lub polowanie. Ponieważ druga opcja jest daleka od większości mieszkańców megalopoli, najlepszą opcją jest sport dla psów. Na poligonie Sealyham Terrier przekształca się we wszechstronnego i niestrudzonego żołnierza, który jest gotowy do ciągłej walki. W nauczaniu zachęca się tylko do nagradzania metod, ale dźwignia emocjonalna jest lepsza jako nagroda niż smakołyki.

Uwaga! Według nieoficjalnych statystyk Sealyham Terriery skłaniają się ku gumowym zabawkom, zwłaszcza piłkom. Psy chętnie niosą rzuconą piłkę lub bawią się samodzielnie. Rozważ zabawę z psem jako metodę nagrody i ćwiczeń.

W odniesieniu do rodziny i małych dzieci Sealyham Terriery są kochające, lojalne i tolerancyjne. Warto zachować ostrożność we wspólnym wypoczynku psa i bardzo małych dzieci, gdyż maluch nie może celowo skrzywdzić zwierzaka i wrócić. Ze względu na zwiększoną uwagę młodszych członków rodziny Sealyham Terriery są cierpliwe, a nawet pozytywne. Rasa dość dobrze dogaduje się z kotami, ale nie z gryzoniami i łasicami (fretkami, fretkami).

Konserwacja i pielęgnacja

Wymiary rasy sugerują zarówno zawartość w domu z działką, jak iw mieszkaniu. Sealyham Terrier nie potrzebuje poważnego, codziennego stresu, dlatego jest optymalnym wyborem dla miłośników psów pracujących. Jednak w przypadku konserwacji mieszkania wymagane są spacery i gry na świeżym powietrzu..

Pielęgnacja polega na szczotkowaniu 2 razy w tygodniu, czesaniu w okresach sezonowego linienia i czesaniu przynajmniej raz na 6 miesięcy. W przypadku pokazowych przedstawicieli rasy wymagania dotyczące fryzur są bardziej rygorystyczne, dla zwierząt towarzyszących nie ma ograniczeń. Zwykle dla obopólnej wygody pies otrzymuje higieniczną fryzurę, skraca się brodę i sierść między palcami. W gorącym sezonie Sealyham Terriery są przycinane. Podczas cięcia nie zaleca się zbytniego usuwania lub skracania grzywki.

Uwaga! Tendencja do alergii pokarmowych zobowiązuje właściciela do starannego doboru pokarmu dla pupila. Najlepszą alternatywą jest trzymanie Sealyham Terriera na wysokiej jakości, hipoalergicznej paszy przemysłowej.

Codzienny rytuał pielęgnacyjny obejmuje badanie oczu, zębów, oczu i pazurów. Rasa jest podatna na szereg chorób okulistycznych, co zobowiązuje właściciela do regularnych wizyt w przychodni weterynaryjnej w celu wykonania badań profilaktycznych. Jeśli pies jest karmiony naturalną dietą, szczególną uwagę zwraca się na zdrowie zębów i czystość brody. Najczęściej miękkie pokarmy przyczyniają się do tworzenia się płytki nazębnej. Nie będzie problemów, jeśli będziesz myć zęby na czas. Jeśli przegapisz ten moment i na zębach utworzy się kamień, skontaktuj się z weterynarzem. Brodę należy utrzymywać w czystości i czyścić po każdym posiłku, ponieważ ciepło i wilgoć są idealnymi warunkami do aktywnego rozwoju bakterii.

Ważny! Rasa nie jest podatna na zapalenie ucha środkowego, ale nie umniejsza to znaczenia profilaktycznego czyszczenia uszu raz na 2-3 tygodnie..

Zdrowie

Oczekiwana długość życia Sealyham Terrierów szacowana jest na 12-15 lat. Podobnie jak większość psów terierów, rasa ta jest podatna na wiele chorób. Na szczęście lista jest niewielka, a ryzyko zachorowania jest niewielkie. Jeśli rozważasz Sealyham Terriera jako przyszłego zwierzaka, warto zapoznać się z informacjami o następujących chorobach:

• Przemieszczenie soczewki, zaćma, jaskra, zanik siatkówki.
• Ostra reakcja na ukąszenia pcheł i alergia pokarmowa.
• Wrodzona głuchota.

Zdjęcia

W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.W międzyczasie nie musisz się tym martwić ”.