Objawy i leczenie parwowirusowego zapalenia jelit u psów

W tym artykule omówię parwowirusowe zapalenie jelit u psów. Wymienię grupy ryzyka i sposoby przenoszenia. Rozważę przyczyny choroby i objawy kliniczne. Opowiem Ci o diagnozie i leczeniu infekcji, a także opiece nad chorym psem. Zastanowię się, czy choroba jest niebezpieczna dla ludzi. Wymienię metody zapobiegania i szczepienia.

Parwowirusowe zapalenie jelit to choroba wirusowa jelit wywoływana przez patogen z rodzaju parwowirusa. Powszechna choroba zakaźna wśród psów. Które zwierzęta są najbardziej podatne i jak wygląda leczenie?

Grupy ryzyka i trasy przesyłu

Choroba dotyka młode szczenięta i psy do dwóch lat. Ogniska zapalenia jelit parwowirusa najczęściej występują jesienią i wiosną.

Infekcja następuje w wyniku kontaktu z chorym psem, jedzenia z jednej miski, wody. Wirusy znajdują się w moczu i kale, pościeli i zabawkach. Zwierzę domowe może zarazić się chorobą od osoby, na przykład przyniósł ją na podeszwie buta z ulicy.

Parwowirus jest bardzo odporny na czynniki środowiskowe, a nawet na alkohol i chlor.

Przyczyny choroby parwowirusowej

Najbardziej podstawowym powodem jest kontakt z chorym zwierzęciem lub miejscami, obiektami, w których pozostaje wirus. Osobliwością tej choroby jest to, że chore zwierzęta są w stanie wydzielać wirusa przez dwa, trzy tygodnie, a nawet po wyzdrowieniu przez pewien czas.

Jeśli pies zostanie zarażony małą dawką, zapalenie jelit może przebiegać bezobjawowo.

Nie ma predyspozycji rodowodowych, każdy pies może zachorować, najniebezpieczniejszy okres u młodych szczeniąt.

Objawy kliniczne i oznaki infekcji

Podstępność choroby polega na tym, że objawy są różnorodne, a czasami wręcz przeciwnie, są nieobecne, co utrudnia identyfikację wirusa w odpowiednim czasie. Aby ustalić diagnozę, konieczne jest uważne monitorowanie stanu i zmian w zdrowiu..

Główne objawy to:

• apatia. Zwierzę jest ospałe i zmęczone, odmawia chodzenia i zabawy;
• temperatura ciała powyżej 39 stopni. To najniebezpieczniejszy znak, najczęściej dzieje się to przed śmiercią;
• podczas głaskania pies nienaturalnie wygina grzbiet i nie pozwala na dotykanie jamy brzusznej;
• po okresie inkubacji pojawiają się wymioty niestrawionego pokarmu i szarego śluzu;
• biegunka. Taboret, który jest pomarszczony lub zielony, później niż czerwony;
• węzły chłonne ulegają zapaleniu.

Osobliwością tej choroby jest to, że pies całkowicie odmawia picia wody.

Prowadzi to do odwodnienia i może umrzeć w ciągu kilku dni..

Rozpoznanie zapalenia jelit parwowirusa

Aby ustalić dokładną diagnozę, lekarz weterynarii podejmuje następujące działania:

1. Analiza stolca za pomocą łańcuchowej reakcji polimezarowej.
2. Wykrywanie antygenów czynników chorobotwórczych - RHA.
3. Identyfikacja patogenu - RGTA.
4. Badanie kału za pomocą mikroskopii elektronowej.
5. Kiedy zwierzę umiera, wykonywana jest histologia.

Obecnie weterynarze często stosują test ELISA - enzymatyczny test immunosorpcyjny.

Ta metoda jest najbardziej niezawodna.

Lekarz musi poprawnie zidentyfikować rodzaj zapalenia jelit, od tego zależy leczenie psa.

Leczenie zapalenia jelit u psów

Przy pierwszym znaku musisz wezwać weterynarza i wykonać następujące czynności:

• zapewnić psu spokój, nie dawać wody i jedzenia;
• nie możesz samodzielnie wykonywać lewatyw bez zalecenia lekarza;
• możesz dać swojemu zwierzakowi trochę wazeliny, otula ściany żołądka i zatrzymuje wchłanianie toksycznych substancji.

Zabieg przebiega w kilku etapach. Najpierw należy przeprowadzić procedury infuzji: uzupełnić niedobór wilgoci i jej utratę. W tym celu zakraplacze są umieszczane ze specjalnym rozwiązaniem..

Następnie stosuje się środki przeciwbakteryjne. Eksperci zalecają wstrzykiwanie leków omijających przewód pokarmowy, aby nie wywoływać zniszczenia błony śluzowej żołądka i posocznicy.

Pies otrzymuje leki, które neutralizują substancje endotoksyczne, są stosowane podczas antybiotykoterapii, aby przyspieszyć wynik i nie pogarszać się stanu psa. Leki podaje się za pomocą zakraplacza i rozcieńcza fizycznie. rozwiązanie.

Zwierzę otrzymuje leki przeciwwymiotne. Należy ściśle monitorować ich stosowanie, aby uniknąć niedociśnienia..

Konieczne jest dostosowanie odżywiania.

Zanim zdobędziesz psa, zorganizuj apteczkę domową. W przypadku tej choroby przyda się.

Wymagana dostępność:

• strzykawki o różnych pojemnościach i wymienne igły;
• leki przeciwbólowe, przeciwskurczowe - na przykład no-shpa, onalgin i inne. Najlepsze w ampułkach;
• leki wspomagające pracę serca - kordiamina, sulfokamfokaina.

Opieka nad chorym psem

Chory zwierzak musi przede wszystkim zapewnić spokój..

Drugą ważną kwestią jest odżywianie:

1. Głód jest potrzebny przez kilka dni. Nie należy podawać jedzenia i wody. Napój można podawać co drugi dzień, gdy ustaną wymioty.
2. Jedzenie zaczyna się podawać w małych porcjach iw stanie papkowatym..
3. Najpierw wprowadza się bulion ryżowy, owsiany lub drobiowy. Jeśli pies odmówi, możesz wstrzyknąć strzykawkę.
4. Aby przywrócić odporność, potrzebne są węglowodany, które stopniowo dają chude ryby.
5. Dozwolone są fermentowane produkty mleczne bez cukru.

W okresie rehabilitacji nie podawaj mięsa, z wyjątkiem gotowanego kurczaka..

Jeśli planujesz karmić swojego zwierzaka gotową karmą, kup ze specjalnej linii zabiegowej. Przed użyciem najlepiej skonsultować się z lekarzem weterynarii.

Czy choroba jest niebezpieczna dla ludzi

Parwowirusowe zapalenie jelit u psów nie jest niebezpieczne dla ludzi.

Tylko inne zwierzę może zostać zarażone.

Zapobieganie i szczepienia

Kontroluj swojego szczeniaka, aby zapobiec chorobom, są one szczególnie podatne na wirusa. Trzymaj zwierzaka w domu lub we własnej barierze i unikaj kontaktu z psami ulicznymi. Obserwuj dietę i bardzo ostrożnie wprowadzaj mięso do diety, lepiej podawać je gotowane, a nie tłuste.

Ważnym aspektem profilaktyki są szczepienia. Zaszczep zwierzę na czas i nie przegap wizyt u weterynarza.

Parwowirusowe zapalenie jelit to poważna choroba, jeśli nie zostanie wykryta na czas, pies może umrzeć. Uważnie monitoruj stan zdrowia swojego zwierzaka i wszelkie zmiany, aby zapobiec chorobom lub rozpocząć terapię na czas.