Rasy psów, które nie linieją ani nie pachną

Ostatnio przedstawiciele ras, które się nie rzucają, są szczególnie popularni w porównaniu ze zwykłymi psami. Również wśród właścicieli zwierząt domowych duże zapotrzebowanie na psy, które nie pachną jak pies..

Jest to ogromna zaleta w stosunku do innych ras, ponieważ wiele osób odczuwa reakcję alergiczną na sierść zwierząt, a także kategorycznie nie może znieść nieprzyjemnego zapachu, który z niej emanuje..

Nawet jeśli nie bierzesz pod uwagę alergii, psie linienie stwarza wiele problemów - zwierzę trzeba częściej czesać, myć i sprzątać, a także dużo częściej trzeba sprzątać mieszkanie. Na szczęście unikanie nieprzyjemnych czynności jest dość proste: istnieje wiele ras, które są idealne na taki przypadek..

Czy są tam skały nie rzucające się??

Oczywiście psy absolutnie nie rzucające się po prostu nie istnieją w naturze. Każde zwierzę zrzuci sierść (z wyjątkiem ras bezwłosych, które praktycznie nie mają włosów, z wyjątkiem małej armatki na pysku, ogonie i nogach). Inną rzeczą jest to, że stopień linienia u różnych ras może się znacznie różnić..

Sierść psa dzieli się na 6 rodzajów w zależności od jej budowy i długości:

• długo;
• średnia długość;
• krótkie lub gładkie;
• kręcone;
• twardy.

Rasy egzotyczne wyróżniają się - łyse lub z lekką ostrością.

Właściciele któregokolwiek z trzech ostatnich rodzajów wełny mogą pochwalić się minimalnym stopniem zrzucania. Takie zwierzęta nie mają podszerstka (lub jest, ale włosy wypadają bardzo rzadko i słabo), praktycznie nie pachną i nie wywołują alergii.

Jakie psy nie rzucają?

Spośród najczęstszych ras psów, które nie rzucają się, wyróżnia się:

1. Yorkshire Terrier. Jedną z głównych zalet rasy jest długa szata bez podszerstka. Zwierzak prawie się nie rzuca, jednak potrzebuje regularnego strzyżenia i czesania. Ich włosy są gładkie, jedwabiste i nie uczulają. Pies jest czesany codziennie, strzyżony raz na pół roku (częściej latem), a także, w razie potrzeby, usuwa starą sierść ochronną.
2. Maltański. Ta rasa psów ma długą, jedwabiście białą sierść bez podszerstka. Należy uważnie o nie dbać, w przeciwnym razie sierść zwierzęcia zacznie się wspinać w kępach. Ich futro jest długie - dosłownie „do szpilek”, więc bardzo łatwo się brudzi i plącze. Zaleca się zbieranie włosów na głowie w mały ogon, tak aby nie zakrywał oczu.

1. Grzywacz chiński. Istnieją dwie odmiany tej rasy: bezwłose i pokryte cienką sierścią. Ten pierwszy ma włos tylko na głowie, łapach i ogonie i przy odpowiedniej pielęgnacji nie sprawia żadnych problemów alergikom. Ponieważ skóra grzywacza chińskiego nie jest chroniona, psa należy regularnie myć specjalnymi szamponami, nawilżać kremem przeciwsłonecznym i nawilżać balsamami. Zimą zwierzak ubrany jest w kombinezon lub inną ciepłą odzież dla psa. Druga, nieoficjalnie nazywana „kurtką puchową”, pokryta jest miękkim futrem, które również nie blaknie i ma właściwości hipoalergiczne..
2. Charcik włoski. Te psy mają krótką i cienką sierść bez podszerstka..
3. Szkocki terier. Podszycie zwierzęcia jest twarde, włochate z grubym podszerstkiem. Rasa ta wymaga czesania i przycinania (tak nazywa się wyrywanie wełny, aby nadać jej określony kształt) co najmniej dwa razy w roku. Konieczne jest przyzwyczajenie psa do tych zabiegów od szczenięcia, w przeciwnym razie ze względu na jego uparte i umyślne usposobienie w przyszłości będzie to dość trudne.
4. Bichon Frise. Właściciele wełny kręconej nie będą sprawiać właścicielom kłopotów w postaci linienia i nie będą powodować alergii. Dodatkowo taki płaszcz nie wymaga starannej pielęgnacji..
5. West Highland White Terrier. Rasa charakteryzuje się gęstym, krótkim podszerstkiem i grubą sierścią ochronną..
6. Basenji. Włosy tych psów są bardzo cienkie, praktycznie nie wypadają. Ponadto rasę wyróżnia czystość, która przejawia się do tego stopnia, że ​​Basenji porównuje się do kota. Należy zauważyć, że zwierzęta strasznie boją się wody, dlatego mycie ich jest surowo zabronione. Wystarczy raz na dwa tygodnie usuwać martwe włosy grzebieniem lub szczotką.
7. Staffordshire Bull Terrier. Sierść tych psów jest krótka, jednowarstwowa bez podszerstka w kolorze czerwonym, czarnym, białym lub niebieskim.
8. Pudel. Rasa ta odznacza się czystością, sierść nie osypuje się, nie pachnie i nie powoduje alergii. Jednocześnie wymaga szczególnej troski. Musisz szczotkować swojego zwierzaka co najmniej dwa razy w tygodniu, myć je regularnie i co miesiąc zabierać do pana młodego (specjalisty od pielęgnacji zwierząt, np. Stylisty). Samodzielne cięcie pudla to trudne zadanie.
9. airedale terier. Pielęgnacja szorstkiej, kręconej sierści Twojego zwierzaka wymaga regularnego przycinania i czesania. Szczególną uwagę należy zwrócić na gęsty podszerstek.
10. Fox terrier szorstkowłosy. Nazwa rasy mówi sama za siebie: zwierzę ma twardą sierść, która wymaga przycięcia.

Oprócz wymienionych ras psów, które nie rzucają się, można wyróżnić kilka egzotycznych odmian:

• American Hairless Terrier;
• Peruwiańska orchidea Inków (lub Peruwiański bezwłosy pies);
• meksykański bezwłosy pies.

Psy bez zapachu

Większość ras ma charakterystyczną cechę: sierść psa pachnie ostro i nieprzyjemnie, wydzielając zapach psa. W szczególności rasy myśliwskie, psy pasterskie, molosy, a także psy typu prymitywnego (czyli takie, które urodziły się w wyniku naturalnej selekcji ewolucyjnej, bez interwencji człowieka) „grzech”.

Gruczoły skórne tych zwierząt wydzielają więcej wydzieliny odorowej niż u bezwonnych psów. Przeważnie trzymano je na ulicy, w stajni lub w owczarni i nikt nie zwracał uwagi na stan sierści zwierzaka (jak mocno pachnie i rzuca). Wszystko to można przypisać policjantom, psom, chartom, a także psom zaprzęgowym. Zapach staje się bardziej wyraźny, gdy wełna jest mocno zabrudzona lub gdy zamoknie.

Uwaga: Prawie wszystkie rasy, które zrzucają lub mają twarde futro, mają specyficzny zapach o różnym stopniu przejawiania się. Ponadto niektóre bezwłose psy też pachną (o dziwo). Ze względu na brak sierści skóra zwierząt wydziela pot i dużą ilość ochronnego oleju, który wydziela charakterystyczny zapach.

W grupie psów, którym brakuje tej cechy, są głównie rasy hodowlane i ozdobne. Warto zauważyć, że zostały wyjęte specjalnie do życia razem z osobą. Obejmują one:

• bichon frise;
• sky terrier;
• Peruwiański łysy (boi się zimna - pies należy myć po każdym spacerze);
• American Hairless Terrier (sierść jest całkowicie nieobecna, z wyjątkiem bokobrodów - skóra psa wymaga starannej pielęgnacji);
• Meksykanin nagi (nie ma zapachu psa i nie blaknie, wrażliwy na zimno);
• papillon;
• falen;
• Dalmatyńczyk (absolutnie nie pachnie, ale jednocześnie mocno zrzuca);
• Grzywacz chiński (obie odmiany tej rasy nie mają zapachu psa);
• American Pit Bull (szata jest krótka, gęsta, gładka);
• bedlington terrier;
• Gryfon brukselski (wełna jest albo gładka, przylegająca do ciała, błyszcząca, albo pofalowana, a jednocześnie szorstka w dotyku - mniej rzuca się w pręgowany włos);
• bokser (właściciel krótkiej sierści - zwierzaka trzeba myć raz na dwa do trzech miesięcy, ale nawet nieregularna kąpiel nie spowoduje pojawienia się psiego zapachu);
• Yorkshire Terrier;
• West Highland White Terrier (nie sypie i nie pachnie - gruba dwuwarstwowa sierść);
• pudel (występują trzy odmiany rasy: standardowa, zabawkowa, miniaturowa - każda z nich nie pachnie i nie sypie, ma miękkie, kręcone włosy);
• Woda portugalska (między innymi sierść psa jest hipoalergiczna - sierść jest gęsta, ma właściwości hydrofobowe);
• Shih Tzu (wełna nie osypuje się, nie pachnie, nie powoduje alergii - aby nie cierpieć z powodu czesania zwierzaka, zaleca się strzyżenie wełny);
• Maltański lapdog (ma długie włosy, które wymagają starannej pielęgnacji, a mianowicie regularnej kąpieli i czesania).

Ogólnie rzecz biorąc, rasy bezwonne można podzielić na:

1. Odmiany nagie. Należą do nich bezwłosy peruwiański i meksykański, bezwłosy terier amerykański, grzywacz chiński. Skóra tych psów wymaga starannej pielęgnacji..
2. Psy długowłosy bez podszerstka. Ich włosy są podobne do włosów ludzkich. Nawet gdy taka wełna zamoczy się, nie obserwuje się zapachu psa. Uderzającym przedstawicielem tej kategorii jest rasa Yorkshire Terrier. Wadą sierści takich psów jest fakt, że sierść dzięki swojej budowie aktywnie absorbuje otaczające ją zapachy. Jeśli zwierzę nie jest regularnie kąpane, jego sierść zacznie silnie pachnieć (nie jest to pies, ale też bardzo nieprzyjemny).
3. Psy o krótkiej, grubej sierści bez podszerstka. W tym przypadku bezbłędnie działa jedna prosta zasada - im mniejszy rozmiar zwierzęcia, tym słabszy pojawia się zapach..
4. Rasa pudla. Co ciekawe, psy te mają zarówno podszerstek, jak i gęstą sierść, ale ich sierść prawie nie pachnie..

Wniosek

Wielu właścicieli zwierząt czuje wstręt do zapachu psa, nie toleruje linienia, a także może odczuwać reakcje alergiczne na sierść zwierząt.

Ten problem zostanie rozwiązany poprzez odpowiedni dobór psa, którego sierść nie wydziela nieprzyjemnego zapachu, nie rzuca się i nie powoduje alergii. Warto jednak pamiętać, że sierść większości tych ras wymaga starannej pielęgnacji..