Dogo argentino (mastiff) - rasa psów

Dogo Argentino jest niewątpliwie wszechstronnym psem przewodnikiem. Pierwotnie był hodowany jako łowca grubej zwierzyny, taki jak piekarze lub puma. Wysportowane psy potrafią nie tylko długo ścigać zdobycz, ale są też gotowe do samodzielnego wejścia do walki. Mała lub średnia zdobycz, zwykle zabijana przed przybyciem myśliwego.

Odpowiednie szkolenie może uczynić z Argentyny doskonałego strażnika. W niektórych krajach dog niemiecki pracuje dla policji i celników. Ponadto nadają się do roli ratowników. Ostatnio Argentyńczycy są coraz częściej szkoleni na przewodników lub asystentów osób niepełnosprawnych. Jeśli żadna z tych cech nie zainteresuje właściciela, pies po prostu stanie się wiernym przyjacielem i towarzyszem. Inna nazwa rasy to Mastif argentyński.

Rasa ta zawdzięcza swój wygląd wysiłkom tylko jednej osoby, a mianowicie dr Anthony Norez Martinez, który wyhodował Dogo Argentino na początku XX wieku. Walki psów były popularne w Argentynie pod koniec XIX wieku. Pod względem opłacalności przewyższały nawet dobrze znane w tamtych częściach koguta. A wśród faworytów tej okrutnej rozrywki wyróżniał się biały pies z Kordoby - potomek mastifów i buldogów.

Martinez zainteresował się tym dzielnym i silnym psem, ale nie był fanem walki, był myśliwym. I musisz sobie wyobrazić, co oznacza polowanie w Argentynie, w kraju o nieskończonych przestrzeniach, gdzie polowanie często graniczy z niebezpieczeństwem i przygodą, a najbardziej pożądaną zdobyczą jest kuguar. Marzeniem młodego Martineza było stworzenie wszechstronnego psa pracującego:

• biały;
• średni rozmiar;
• z rozsądkiem i wrodzoną skłonnością do zdobywania.

Ponadto przedstawiciele rasy muszą być silni, nieagresywni i inteligentni..

Na świecie jest kilka ras, o których stworzeniu zgromadziło się tak wiele informacji. Martinez zbierał książki, opowiadania, zarejestrowane szczenięta i prowadził zapisy porażek i sukcesów. Hodowca wziął za podstawę białe psy z Kordoby. Stały się doskonałą podstawą do stworzenia rasy, która może oprzeć się „czarnej królowej” kotów amerykańskich. Cierpliwie i umiejętnie zaczął wylewać na nich krew. Argentyńczyk odziedziczył stabilną psychikę po bokserze, rozmiar po dogu, a bulterier i buldog nadały rasie szeroką klatkę piersiową. Udział wzięli także wyżły, znane z doskonałego instynktu, silnych mastifów hiszpańskich i pirenejskich psów górskich o śnieżnobiałym umaszczeniu..

W efekcie uzyskano dwie linie ras: Guaraní i Araucana, a ich przedstawiciele skrzyżowani między sobą stali się pierwowzorem współczesnych argentyńskich dogów niemieckich. Martinez przez 30 lat szlifował temperament i wygląd swojej rasy, a po jego śmierci w 1956 roku działalność kontynuował jego brat Augustin Martinez, który pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Odegrało to pozytywną rolę w spopularyzowaniu doga niemieckiego. Pierwszy wzorzec został przyjęty w 1928 roku, ale mimo to rasa oficjalnie uznana została przez Argentyńską Federację Kynologiczną dopiero w 1964 roku, a Międzynarodowe Stowarzyszenie Kynologiczne zarejestrowało ją dopiero w 1973 roku..

Wygląd i standardy

Dogo Argentino to mocny, masywny pies o dobrze rozwiniętych mięśniach i elastycznej, obcisłej skórze. Wysokość lin w kłębie 62-67 cm, suki 60-65 cm, waga 40-45 kg.

Głowa doga niemieckiego jest masywna. Kufa kwadratowa. Szeroki i duży nos powinien być czarny i wystawać nieco ponad grzbiet nosa. Zgryz nożycowy. Oczy są średniej wielkości, migdałowe lub trójkątne, brązowe lub orzechowe. Uszy osadzone wysoko, kopiowane o 2/3 długości według normy, kształt spiczastego trójkąta, stojące. Niecięte półwiszące. Szyja jest mocna, średniej długości, muskularna, z niewielkimi symetrycznymi fałdami na szyi..

Grzbiet krótki, mocny, opadający do szerokiego, umiarkowanie opadającego zadu. Ogon jest długi, zwężający się ku końcowi, lekko opadający, a podczas ruchu unosi się, kontynuując linię grzbietu. Kończyny przednie, tylne mocne, proste, o wydatnych mięśniach, ustawione równolegle. Ruchy są swobodne, lekko sprężyste i dobrze skoordynowane. Sierść jest krótka, prosta, szorstka w dotyku. Bez podszerstka.

Kolor jest wyłącznie biały. Dopuszczalna jest obecność małych zabarwionych plam na skórze.

Trening

Dogo Argentino nie jest najbardziej odpowiednią rasą dla początkujących hodowców psów. Wychowanie i tresura tego psa nie jest łatwa, właściciel musi mieć silny charakter i pewną rękę, ale jednocześnie pozostać uczciwym i niezawodnym towarzyszem zwierzaka. Nie warto zbyt ostro komunikować się ze zwierzęciem, Argentyńczycy są na tyle sprytni, aby zrozumieć, czego od nich chcą, inna sprawa, czy są tym zainteresowani i czy pies uważa, że ​​właściciel jest najważniejszy.

Mastify argentyńskie są z natury atletyczne i nie wymagają nadmiernej aktywności fizycznej. Aby zachować dobrą kondycję wystarczy chodzić ze zwierzakiem przez 1-1,5 godziny dwa razy dziennie. Argentyńczycy są bardzo energiczni i zwykle w tym czasie udaje im się wyrzucić całą zgromadzoną energię. Spacery warto uzupełniać grami i treningami. Możliwy sport trakcyjny.

Postać

Ze względu na jej groźny wygląd, imponujące rozmiary i atletyczną budowę, wiele osób źle ocenia naturę tej rasy. Jej wygląd jest bardzo zwodniczy. Argentyńczycy są inteligentni, przyjaźni, weseli i bardzo lojalni wobec właściciela. Okrucieństwo i agresywność wobec ludzi są uważane za wadę rasy, wraz z tchórzostwem. Żelazna siła woli i odwaga czynią z nich wspaniałych strażników.

Mastify są ostrożne i czasami agresywne w stosunku do obcych. Jeśli zwierzak jest pozostawiony sam na długi czas, zaczyna czuć się jak pan i daje upust instynktom.

Konserwacja i pielęgnacja

Dog niemiecki potrafi przystosować się do każdych warunków przetrzymywania, ale biorąc pod uwagę ich łowiecki charakter, idealny byłby dom z obszernym podwórkiem. Argentyńczycy słabo dogadują się z innymi zwierzętami tej samej płci, zwłaszcza samcami. W przypadku małych zwierząt niebezpieczny może być również znudzony pies myśliwski. Dobrze dogadują się z dziećmi, ale lepiej nie zostawiać psa z bardzo małym dzieckiem, nie celowo może przestraszyć lub popchnąć dziecko.

Nie ma nic trudnego w pielęgnacji krótkiej sierści Argentyńczyka. Raz w tygodniu pies jest czesany specjalną szczoteczką lub rękawiczką. Zwierzę jest całkowicie kąpane tylko wtedy, gdy jest to absolutnie konieczne. Wszystkich procedur higienicznych szczeniaka należy uczyć od najmłodszych lat. Jeśli śluz i zanieczyszczenia gromadzą się w kącikach oczu, są one usuwane. Okresowo czyść uszy, przycinaj pazury i utrzymuj zęby w czystości.

Dieta i zdrowie

Prawidłowe, zbilansowane żywienie to podstawa zdrowia każdego psa. Lepiej jest karmić Argentyńczyków naturalną żywnością, przestrzegając indywidualnej diety, która musi obejmować:

• chude mięso;
• płatki;
• warzywa;
• owoce;
• fermentowane produkty mleczne i filety z ryb morskich.

Szczenięta mają bardzo dobry apetyt, ale nie należy ich przekarmiać. Jeśli podejmie się decyzję o karmieniu psa gotową karmą, to musi być dobrej jakości, premium lub super premium..

Dogi niemieckie mają doskonałe zdrowie. Wśród typowych schorzeń można wyróżnić jedynie dysplazję stawów łokciowych lub biodrowych oraz alergie pokarmowe objawiające się zapaleniem skóry. Psy o jasnych oczach i pstrokatym umaszczeniu mają wrodzoną głuchotę. Jaskra i niedoczynność tarczycy są rzadkie. Argentyńczycy są stulatkami, ich średnia długość życia to 14-16 lat.

Recenzje właścicieli

Jeśli interesuje Cię ta rasa psów, oczywiście pierwszą rzeczą, którą chcesz zrobić, jest zebranie jak największej ilości informacji na jej temat. Dla tych, którzy muszą podjąć ostateczną decyzję o zakupie szczeniaka Dogo Argentino, opinie właściciela naprawdę pomogą. Przecież tylko prawdziwi właściciele tych psów mogą podzielić się z nimi szczerymi wrażeniami. Oczywiście trzeba się liczyć z tym, że mówimy o konkretnych zwierzakach, których zachowanie nie może charakteryzować całej rasy. Tak więc opinie o tych psach zostały nam udostępnione:

1. Bella.

Moja ulubiona Grace jest bardzo piękna i wysportowana, z czego jestem bardzo dumna, kiedy idę z nią ulicą. Ma wiele zalet, ale najważniejsze jest to, że jest rzeczywiście bardzo lojalnym psem, jak wszystkie mastify argentyńskie. Ale tę rasę powinni rozpoczynać tylko ci, którzy mogą zwrócić wystarczającą uwagę na aktywne psy i na co dzień. Chodzę z pupilem 2 godziny rano i aż 4 godziny wieczorem! Ponadto po spacerach nadal jest aktywna. Ale nie narzekam, bo lekarze zalecali mi codzienne długie spacery. Niestety psy tej rasy, podobnie jak moja, są często podatne na alergie pokarmowe, dlatego trzeba stale monitorować ścisłe przestrzeganie prawidłowej diety, której przestrzeganie nie jest tanie. Innym problemem jest to, że jego wełna jest trudna do czyszczenia z mebli. Ale w zamian za opiekę, jaką otrzymuję od mojej dziewczyny, tyle ciepła i miłości, że wszystkie problemy stają się nieistotne.

1. przystań.

Chciałabym podzielić się wrażeniami z mojego psa z innymi właścicielami psów. Mój pies to dogo argentino McFly.

Musiałem zostać drugim właścicielem tego zwierzaka po tym, jak poprzedni właściciel - mój przyjaciel - przeprowadził się do innego kraju. Na początku odmówiłem ogromnemu, jak mi się wydawało, groźnym psem. Ale znajomy przewodnik obiecał pomóc w tresurze zwierzęcia. McFly okazał się bardzo zdolnym uczniem i szybko opanował wszystkie ważne polecenia..

Bardzo podobało mi się też to, że dog nie przeszkadzał mi szczekaniem i dawał głos tylko w skrajnych przypadkach. Ale łatwo go urazić, po czym udaje się na swoje miejsce i wyjeżdża na długi czas.

Wzrusza to, że uwielbia się całować! Przyjazny dla obcych.

Najtrudniejszą rzeczą jest codzienna potrzeba czesania wełny, która jest trudna do czyszczenia z powłok. Ale wszystko to rekompensują pozytywne emocje, które daje to wspaniałe zwierzę!

Zwróciliśmy uwagę na najlepsze recenzje właścicieli mastifa argentyńskiego napisane z serca. Oczywiście w rasie, z wyjątkiem drobnych wad pielęgnacyjnych, właściciele są zadowoleni ze wszystkiego.

Szczenięta i ceny

Często ludzie kupują szczeniaka pod wpływem impulsu i nie mają czasu na dokładne rozważenie konsekwencji przejęcia. Przyszły właściciel powinien zrozumieć, że pies nie jest zabawką przez kilka miesięcy. Potrzebuje aktywnego spaceru, a nie własnego miejsca w domu. Plus koszty utrzymania, karmienia i profilaktycznych środków weterynaryjnych.

Jeżeli po rozważeniu wszystkich za i przeciw zdecydowano się na mały mastif argentyński, w pierwszej kolejności zapoznaj się z hodowcami, szkółkami i przedstawicielami rasy. Bardzo ważna jest dobra dziedziczność potomstwa pod względem zdrowia, psychiki i cech użytkowych. Wybrany szczeniak musi być aktywny, dociekliwy i nie tchórzliwy. Z czystym futrem, czystymi oczami i doskonałym apetytem. Lepiej jest zabrać psa do nowego domu w wieku od 1,5 do 2 miesięcy.

Dowiedziawszy się wszystkiego o rasie, przyszły właściciel jest zainteresowany tym, ile kosztuje Dogo Argentino i od czego zależy jego wartość. Należy wziąć pod uwagę, że na kształtowanie się cen mogą wpływać różne czynniki, z których pierwszym jest lokalizacja żłobka. Tak więc cena doga niemieckiego w Rosji, jeśli szkółka działa w Moskwie lub w pobliżu dużych ośrodków regionalnych, będzie o rząd wielkości wyższa niż w odległych częściach kraju..

Ponadto zwierzęta są oceniane według następujących kryteriów:

• zgodność z opracowanym standardem rasy;
• wskaźniki zdrowotne;
• obecność i zawartość rodowodu;
• udział w wystawach producentów i liczbę otrzymanych przez nich nagród;
• cechy charakteru właściwe dla rasy itp..

Jeśli jesteś zwykłym miłośnikiem psów, który chce zdobyć zwierzaka w osobie mastifa argentyńskiego, wiele cech nie będzie dla Ciebie ważnych. Ale dla właściciela, który marzy, że jego pies zbuduje karierę wystawienniczą, niezwykle nieroztropnie będzie kupować szczeniaka dogo argentino bez dokładnego sprawdzenia wszystkich parametrów..

Nic dziwnego, że szczenięta z tego samego miotu kosztują zupełnie inne ceny. Doświadczeni hodowcy określają zwierzęta nadające się do dalszej hodowli i zwycięskiego udziału w wystawach, gdy osiągną wiek półtora miesiąca. Jeśli zaproponujemy Ci mocnego, zdrowego, o idealnym umaszczeniu psa argentyńskiego, nie będziesz mógł go tanio kupić - wybrane zwierzaki należą do kategorii wystawowej i są znacznie droższe od innych przedstawicieli rasy. Średni koszt szczeniąt doga niemieckiego argentyńskiego waha się od 500 $.

Zdjęcia