Dlaczego pies swędzi

Dlaczego pies swędzi, gryzie futro, jest ciągle zdenerwowany i wygląda na zmęczonego, chociaż nie można na nim znaleźć pcheł? Im szybciej postawiona zostanie diagnoza i przeprowadzona terapia, tym mniej problemów zdrowotnych będzie miał pies. Regularne szczotkowanie skóry spowoduje pękanie i wypadanie sierści, a na kontuzjach pojawi się łuszczenie i łupież. Powstałe zadrapania i rany są idealnym środowiskiem do infekcji szkodliwymi bakteriami i zarodnikami grzybów.

W rezultacie rozpocznie się reakcja zapalna, z którą zwierzę nie może sobie samodzielnie poradzić z powodu osłabionej odporności. W przypadku rozwoju choroby grzybiczej włosy będą nadal wypadać, a na nagiej skórze pojawią się rany i strupy. Dlatego wczesna diagnoza pomoże nie pogorszyć sytuacji i zalecić właściwego leczenia..

• Pasożyty zewnętrzne. Pchły nie są jedynymi drażniącymi, które mogą dręczyć biedne zwierzę i doprowadzić je do wyczerpania..
• Choroby skórne. Ich lista jest dość obszerna, ale charakterystyczne objawy pomagają uprościć diagnozę i postawić właściwą diagnozę..
• Naprężenie. Jeden z najtrudniejszych scenariuszy uzasadnienia świerzbu, ponieważ dopiero po wykluczeniu wszystkich powyższych opcji rozwoju zdarzeń można założyć, że pies swędzi nerwy.

Objawy

Objawy zależą od charakteru choroby i przyczyn, które ją spowodowały..

Zapalenie skóry

Niezależnie od przyczyn zapalenia skóry, ogólne objawy będą następujące:

• Obrzęk dotkniętego obszaru.
• Zaczerwienienie i swędzenie.
• Wzrost temperatury w miejscu podrażnienia.
• Wypadanie włosów i zanieczyszczenia.
• Skorupa.
• Małe krwawienie z naczyń włosowatych.
• Obrzęk.

Najczęstsze rodzaje zapalenia skóry to:

• Kontakt. Jest to spowodowane ciągłym kontaktem z dowolnym materiałem alergizującym. Może to być pościel do spania, ubranie, tapicerka mebli tapicerowanych itp..
• Traumatyczny. Powstaje w wyniku mechanicznego uszkodzenia skóry - np. Po upadku zwierzęcia lub uderzeniu twardym przedmiotem.
• Pasożytniczy. Reakcja na ukąszenia komarów, pcheł, kleszczy i innych owadów, których ślina działa jak alergen.
• Atopowy. W większości przypadków choroba ma czynnik dziedziczny i objawia się w przypadku spożycia „niewłaściwego” pokarmu, wdychania pyłków roślin uczulających, kurzu domowego, zarodników grzybów.

Zablokowane gruczoły odbytu

Główną funkcją gruczołów odbytu jest wydzielanie płynu o specyficznym zapachu, który pies daje niewidoczne znaki. Na przykład zezwala na krycie, odstrasza wrogów, ostrzega innych przed niebezpieczeństwem i tak dalej. Sekret można przeznaczyć również z innych powodów - na przykład w wyniku strachu, bólu lub agresji. Opróżnianie gruczołów następuje równolegle z wypróżnianiem.

Objawy sygnalizujące możliwą niedrożność gruczołów odbytu są początkowo łagodne. I dopiero po tym, jak pies zacznie się niespokojnie zachowywać i gryźć sierść pod ogonem, jest powód do myślenia o problemie. Typowe znaki behawioralne:

• Łapa drapie się i liże odbyt.
• „Jazda” po dnie po twardych nawierzchniach (podłoga, asfalt, dywany, trawa).
• Swędzenie i objawy alergiczne nie tylko pod ogonem, ale także wokół niego.
• Częściowe łysienie.
• Zapalenie odbytu, pojawienie się ran i blizn.

Istnieje kilka przyczyn nieprawidłowego działania gruczołów odbytu:

• Zaburzenia metaboliczne, aw konsekwencji zmiana konsystencji wydzielanej wydzieliny. Jego nadmierna grubość lub odwrotnie cienkość prowadzi do obrzęku gruczołów.
• Niewystarczająca gęstość kału. Aby cała ciecz wypłynęła, wymagane jest określone ciśnienie. Jeśli pies spożywa nieregularnie pokarm stały, proces wypróżniania odbywa się bez koniecznego mechanicznego ucisku gruczołów odbytu.

Pasożyty zewnętrzne

Pchły nie są jedynymi gatunkami owadów, które mogą przynieść wiele cierpienia zwierzętom, w tym psom. Często zdarza się, że swędzą nawet od kropli z kleszczy, chociaż wydaje się, że taka reakcja na pewno nie powinna. Wśród pasożytów najczęściej występujących na ciele zwierząt można wyróżnić:

• Wszy. Mylna jest opinia, że ​​wszy „atakują” tylko ludzi. Niezależnie od gatunku (gryzienie lub ssanie), zagrożone są wszystkie ssaki i ptaki. Jeśli skóra jest uszkodzona i jest podrażniona przez ślinę pasożyta, rozpoczyna się reakcja alergiczna prowadząca do swędzenia i bólu.
• Vlasoed. Mikroskopijne stworzenie żywiące się łuskami skóry i tkanką włosową. Oprócz swędzenia i zapalenia skóry łysienie zaczyna się na dotkniętym obszarze skóry. Ponieważ obraz kliniczny jest podobny do świerzbu, weterynarze często popełniają błędy w wyborze metody leczenia..
• Demodex. Specjalny rodzaj roztoczy podskórnych żywiących się wydzielinami łojowymi z mieszków włosowych. Na skórze psa (a także człowieka) żyje pewna ilość Demodexu, ale gdy układ odpornościowy jest zaburzony, liczba kleszczy wzrasta. Stopień złożoności choroby zależy od ogólnego stanu organizmu, aw szczególności od niestabilności układu nerwowego.

Grzyby

Największe ryzyko zarażenia się grzybicą (potoczna nazwa grzybów) występuje u młodych i starszych psów z osłabioną odpornością. Poszczególne czynniki to m.in. ruja, silny stres, brak witamin C i A, ciąża i laktacja, niekorzystne warunki klimatyczne.

Typowe rodzaje zakażeń grzybiczych:

• Liszaj obrączkowy. Na korpusie tworzy się charakterystyczny nagi pierścień, z którego krawędzi wystają bąbelki wypełnione cieczą. Po pewnym czasie pękają i stają się mokre, czemu towarzyszy nieznośny świąd.
• Trichofitoza. Podobny obraz kliniczny ma z grzybicą, ale w przeciwieństwie do tej ostatniej skóra jest dotknięta nie tylko powierzchnią, ale także głębokimi warstwami. Dotknięte obszary stopniowo zamieniają się w płaczące rany z ropną wydzieliną. Nawet po zabiegu bolesne plamy nie zarastają włosami, pozostając w postaci łysiny.
• Parch (favus). Choroba najpierw dotyka twarzy i głowy, a następnie może wpływać na narządy wewnętrzne. Często dotyczy to również przestrzeni międzypalcowych, uszu, a nawet tkanki kostnej..

Naprężenie

Stres może być spowodowany zarówno krótkotrwałymi czynnikami, jak i długotrwałymi nieprawidłowościami w funkcjonowaniu układu nerwowego. Przykładami „jednorazowych” wstrząsów są zastrzyki i inne zabiegi medyczne, ostry płacz, nieprzyjemny zapach, podróż komunikacją miejską lub lot samolotem. Pies może swędzieć po strzyżeniu, zwłaszcza gdy sierść została poddana działaniu różnych kosmetyków (szampony, spraye, balsamy). Reakcja alergiczna z reguły znika, gdy znika bodziec.

Jednak są chwile, kiedy zwierzę doświadcza poważnego szoku nerwowego, który powoduje rozwój różnych chorób skóry. Może to być przeprowadzka do innego miejsca zamieszkania, utrata ukochanego właściciela, częsty samotny pobyt w domu i tak dalej. Na ciele mogą pojawić się łysiny, łojotok, swędzące rany i inne dolegliwości. Leczeniu w postaci przyjmowania leków przeciwbakteryjnych, przeciwzapalnych i uspokajających powinna towarzyszyć tzw. Terapia „emocjonalna”. Im więcej uwagi i troski pies otrzyma od ludzi, tym szybszy będzie proces powrotu do zdrowia..

Bez względu na przyczyny, które spowodowały alergie i świerzb na ciele psa, przede wszystkim należy skonsultować się z weterynarzem, a nie samoleczenia.