Pekińczyk: charakterystyka i opis rasy

Pekińczyk to miniaturowy pies o długich włosach i odważnym usposobieniu, wyhodowany w Chinach. Osoby te są bardzo popularne od ponad dekady i można je spotkać w różnych krajach świata.. 

W artykule przedstawiono charakterystykę i opis rasy pekińskiej, a także cechy jej utrzymania i wychowania..

Historia rasy

Pierwsi przedstawiciele rasy pekińskiej pojawili się w Chinach około 2000 lat temu i zostali nazwani imieniem miasta Pekin. Osoby te należały do ​​rodziny chińskiego cesarza. Przechowywane były tylko w pałacach i nie były dostępne dla zwykłych mieszkańców. Kradzież tych psów była karana śmiercią. Tylko cesarz mógł dać szczeniaka. Dlatego komunikacja z tymi miniaturowymi psami była dostępna dla członków rodziny cesarskiej i bliskich im osób..

Europejska karta historii rasy pekińskiej rozpoczęła się w 1860 roku, kiedy pałac cesarski w Pekinie został zdobyty przez Brytyjczyków. Wtedy to angielscy żołnierze znaleźli w Cesarskim Pałacu Letnim pięć szczeniąt tej rasy. Osoby te zostały przywiezione do Wielkiej Brytanii i wręczone królowej Wiktorii w prezencie. Od tego momentu rozpoczął się rozwój angielskiej linii tej rasy..

W 1891 roku brytyjscy treserzy psów rozpoznali rasę i nadali jej nazwę Pekińczyk..

Po pewnym czasie te psy o niezwykłym wyglądzie stały się bardzo popularne poza Wielką Brytanią..

Opis i wzorzec rasy

Pekińczyk ze względu na wydłużony czerwony płaszcz z charakterystycznym kołnierzem i majestatycznym wyglądem wygląda jak mały lew.

Zgodnie z FCI nr 207 psy pekińskie muszą mieć następujące cechy:

• wysokość w kłębie - 15-23 cm;
• maksymalna waga samców - 5 kg, suk - 5,4 kg;
• głowa jest dość masywna, z wyraźnym przejściem od czoła do kufy. Szerokość czaszki jest większa niż długość;
• kufa szeroka, stosunkowo krótka, z fałdami i mocną żuchwą;
• uszy są w kształcie serca z podstawą na poziomie górnej części czaszki. Są blisko głowy, pokryte długim włosem i nie wychodzą poza dolną linię kufy;
• oczy są czyste, okrągłe, niezbyt duże, ciemne, o żywym połysku, bez widocznych problemów;

• nos jest szeroki, niezbyt krótki, z czarnym płatkiem i dużymi, otwartymi nozdrzami;
• usta powinny znajdować się na tym samym poziomie, aby język lub zęby nie były widoczne, a broda była otwarta;
• szyja jest gruba i krótka;
• klatka piersiowa jest obszerna, szeroka, z umiarkowanie zakrzywionymi żebrami;
• plecy proste, długie, muskularne;
• ogon osadzony wysoko, zakręcony po obu stronach grzbietu, ma długie włosy;
• kończyny są krótkie, mocne, mocne;
• sierść jest prosta, średniej długości, ze sztywnym daszkiem i miękkim, gęstym podszerstkiem. Na szyi tworzy grzywę, a na uszach, ogonie, łapach - grzywkę;
• każdy kolor jest dopuszczalny, z wyjątkiem albinosa i wątróbki. Najpopularniejszym kolorem jest czerwony. Czarny pekińczyk jest dość powszechny, a biały jest znacznie mniej powszechny..
• ruchy są powolne, pełne godności, kaczkowate;

Osobnik, który ma przynajmniej jedno odchylenie od przedstawionych parametrów, nie spełnia standardu rasy pekińskiej.

Pomimo faktu, że nie ma oficjalnego podziału rasy na odmiany, współcześni hodowcy wyróżniają dwa typy pekińczyków: karłowate i królewskie. Pekińczyk karłowaty to osobniki, które pod każdym względem, z wyjątkiem wielkości, odpowiadają standardowi rasy.

Royal Pekingese to psy w pełni zgodne z przyjętym standardem rasy pekińczyków. A dodanie słowa „królewski” do nazwy rasy jest chwytem marketingowym hodowców.

Charakterystyka rasy i cechy charakteru

Charakter pekińczyka jest bezpośrednio związany z ich statusem w czasach starożytnych. Są koneserami spokojnego i dobrze odżywionego życia. Potrzebują komfortowych warunków bytowych, nie tolerują zamieszania, hałasu, forsownych metod treningu. W domu, w którym mieszkają pekińczycy, we wszystkim musi panować ścisły porządek, łącznie z przestrzeganiem codziennej rutyny..

To delikatny i kapryśny pies. Ale jest bardzo oddana swojemu panu, aw razie niebezpieczeństwa jest zdolna do desperackiej odwagi..

Pomimo niewielkich rozmiarów pekińczycy mają trudny charakter. Można je opisać jako krnąbrne, raczej uparte, aroganckie i samolubne zwierzęta, które wymagają szacunku dla siebie. Potrzebują większej uwagi, czułości i czułości ze strony właściciela..

Ze względu na swój arogancki i samolubny charakter rasa ta nie jest odpowiednia dla rodzin z małymi dziećmi i innymi zwierzętami. Jednocześnie mogą być doskonałymi towarzyszami, ponieważ mają spokojne usposobienie i rzadko dają głos. Ponadto te psy są dość inteligentne, bystre, łatwo dostosowują się do zmieniających się warunków..

Opieka i

Ciepłe i wygodne apartamenty miejskie są uważane za najkorzystniejsze miejsce do życia dla Pekińczyka. Podobnie jak inne rasy, te zwierzęta potrzebują spaceru: około 3 razy dziennie przez 15-20 minut. Ze względu na grubą sierść lepiej jest chodzić te osoby w cieniu, aby się nie przegrzały.

Wełna pekińska wymaga codziennego starannego czesania, aby nie pojawiły się na niej zmatowiałe sploty. Właściciel powinien również w razie potrzeby wytrzeć fałdy na grzbiecie nosa swojego pupila, wyczyścić uszy, przyciąć pazury, obciąć sierść wokół poduszek, wykąpać się (2-4 razy w roku) i uważnie monitorować stan oczu (w przypadku jakichkolwiek podrażnień należy natychmiast prowadzić psa do weterynarza).

Jeśli chodzi o odżywianie, pekińczyk może być karmiony suchą karmą (kategorie premium lub super premium) lub żywnością ekologiczną. W drugiej opcji konieczne jest, aby dieta zwierzęcia składała się w 50% z chudych odmian mięsa, dodatkowo musi zawierać warzywa i zboża. W żadnym przypadku zwierzę nie powinno otrzymywać kości, ponieważ rasa ma problemy z zębami.

Warto zauważyć, że pekińczycy są bardzo czyści, nie mają ochoty na ulgę w miejscu zamieszkania. Te zwierzęta można przyuczać do toalety w kuwecie, podobnie jak koty, jednak tylko w młodym wieku. W takim przypadku osoba uwolni się tylko na ulicy podczas spaceru lub tylko w domu na tacy.

Edukacja i trening

Ze względu na ich uparty charakter hodowanie pekińczyka jest bardzo żmudnym procesem. Wychowanie szczeniaka należy rozpocząć natychmiast od momentu pojawienia się w domu. Najpierw musisz nauczyć swojego zwierzaka, jak uwolnić się w specjalnie wyznaczonym miejscu, a następnie nie gryźć kapci i nie dotykaj brudnych przedmiotów na ulicy.

Następnie możesz rozpocząć nauczanie poleceń psa. Aby to zrobić, właściciel musi zaopatrzyć się w cierpliwość i wytrzymałość. Nie możesz krzyczeć na zwierzaka, jeśli nie wykona polecenia za pierwszym razem. Po wykonaniu jednego z najprostszych poleceń („fu”, „do mnie”, „miejsce”) konieczne jest pochwalenie zwierzęcia, utrwalenie polecenia, a dopiero potem przystąpienie do nauczania innych poleceń.

Ilu pekińczyków mieszka w domu?

W psim świecie osobniki tej rasy są długowieczne, pomimo ich skłonności do wielu chorób. Średnia długość życia pekińczyka wynosi 12-15 lat. Ale przy dobrej opiece psy tej rasy mogą żyć do 20 lat..

Ile to kosztuje i jak wybrać szczeniaka?

Zaleca się kupowanie szczenięcia pekińczyka od profesjonalnych hodowców lub szkółek o dobrej reputacji..

Wybierając szczeniaka tej rasy, należy zwrócić uwagę na kilka punktów:

- zwierzę, podobnie jak wszyscy jego bracia i siostry, musi być aktywne i zdrowe;

- dziecko musi spełniać standardy rasy;

- sprzedawca musi posiadać dokumenty potwierdzające podane szczepienia i rodowód zwierzęcia.

Minimalna cena za szczenię w klasie zwierząt domowych to 150 $, w klasie rasy - 250 $, za klasę wystawową - 400 $. Nieudokumentowanego szczeniaka można kupić za 60-70 $.

Wniosek

Pomimo uroczego wyglądu i niewielkich rozmiarów pekińczycy mają dość złożony charakter, a opieka nad nimi ma pewne cechy. Dlatego zanim założysz takiego zwierzaka, powinieneś wcześniej przestudiować cechy tej rasy, zważyć wszystkie jej zalety i wady, a dopiero potem podjąć ostateczną decyzję..